اسپیتیں تاکے ماں تھتگے ءَ لچ اِتگ ءُ مردمے ءَ را رنگ ءُ بُروشّ دست ءَ اَنت ءُ من ھمے تاک ءِ دامُن ءَ وداریگ آں پہ وتی گندگ ءَ ۔ اِے مردک ءَ منی گیش اندام اَڈّ کُتگ اَنت۔
اگاں منی چیزّے پشت کپتگ ، آ اُوں چمّ ءُ گُوش اَنت ۔ من ءَ داں یات بیت من بِھ وتی چارگ ءَ مُرادی نہ بوت آں ۔بلے اِے پدی کہ من ءَ آ وتی ھیالاں گوں رِجَگ ءَ اِنت ۔ من اِشتاپ آں پہ وتی چارگ ءَ ۔۔۔۔۔۔۔۔
بازیں ھیال اُوں مجگاں تُرورگ ءَ اِنت ۔۔۔۔
باریں اِے مردکو من ءَ چے وڑ اَڈّ کنت
من جیڑگ ءَ آں
من درچے ءِ بُن ءَ آں؟ ۔ منی دْراھیں نیمگ ءَ بلگ ءُ بھار اَنت ۔ مُرگانی چیری چیری اِنت ۔ سیاہ آپے ۔۔ءُ من ھمے سیاہ آپ ءِ کنّک ءَ گوں درچے ءَ جورگ آں ھیالانی دھر ءَ ویل آں۔۔۔ ۔
بلے نہ زان آں چے وڑ ءُ کُجَا باں ۔ کہ تنے منی چمّ اڈّ اَنت نیکہ گُوش ۔ مردم ءِ گھتریں اندام وَ ھمیش اَنت مردم ءَ سما بیت کہ جھان ءَ چے بَیگ ءَ اِنت ۔ من کجا ءُ چے وڑ آں۔۔۔۔
من ءَ اِے مردکہ پہ انچو زھر آیگ ءَ اِنت کہ چے بِہ گْوش آں ۔ اِے واستا اِناہ کہ من ءَ اڈ کنگ ءَ اِنت ۔ منی چمّ ءُ گوش ئِے پیسر اڈّ نہ کُتگ اَنت۔۔پریشکا۔ اِے وَ پھکیں بے بُنیں کارے کہ یک ءَ اڈ کن ءُ آئرا بے انان کن آ مہ زانت من چون آں ۔
زبان وَ اڈّ اَت ۔ کہ آئی ءَ بِہ گْوش آں زوت منی چمّ ءُ گُوشاں اڈ کن ۔ بلے نہ گُشت۔۔ من یک رندے دْمکے ءَ رَوَگ ءَ اِت آں کہ دمک ءِ گُڈّی ءَ ھاکوٹے ءِ سر ءَ کپتگیں کاگدے ءَ نبشتہ اَت۔۔۔
گپ گوں ھما مردم ءَ بِہ کن کہ چمان ئِے بِہ گند ئے
من پریشکا گوں اِے مردکہ گپّ نہ کُت۔ بلے آئی جنِد ءَ اُوں منی اڈ کنگ ءِ وھد ءَ گپ نہ جت باریں چیا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
بہ گند ئے منی چم اَڈ نہ اِت اَنت ۔ بِہ گند ئے گپّ ئِے کُتگ ۔۔۔ کہ منی گُوش اُوں اَڈّ نہ اَنت
منی اِے جیڑگ دراہ بے سر اَنت ۔ منی اِشتاپی بُوَگ.
نوں من وَ ھمے مردک ءِ دست ءَ آں چون کنت ھمیش آں ۔۔۔مردک ءِ دست ءَ آں ۔
من میتگے آں ۔ھمیش اِنت نوں منی چمّے اِڈّ کتگ اَنت ۔ من کہ وت ءَ دیست من میتگے آں منی رگاں مردُمانی جاک ءُ کوکار چَول جنگ اَت اَنت ۔ ھرچ اندام ءِ رگانی ھون ءِ بدل ءَ میتگ ءِ بیوانکی ءُ جاک اَنت۔ جان اِش سر ءَ زُرتگ اَت۔ ھر دمان منی اندامے ءَ چہ دوت چِست بوت ۔ تنیگتا من وتی پشتدر نہ چارت۔ چمّ دِگہ اکسے ءَ کپت اَنت اُود ءَ اُوں من آں کہ زبان نیست ۔
بلے جِنکّے آں ۔
اِے بان ءِ تہ ءَ ابید منی اکساں دگہ ھچ نیست۔ اِد ءَ ھرجاہ من آں ۔منی پیشانی ءِ کبرستان مدان مدان ءَ ودّان اِنت۔ من ءَ وتی جون وت ءَ گون اِنت جنازہ ءِ اَتکگیں رُمب منی جند ئیگ اَت من وت وتی جون ءِ باوست ءَ آں.
منی اِے رُمب ءَ اگاں من ءَ بْراھے داتگ آ اوں ساھگاں کہ جند ئیگ اَنت ۔ گِندئے مردم ءَ را ساھگ مہ بوتیں مردم پھک بے براہ بوت اَت ۔ اِے اکس منی دیم پہ دیمی ءَ دیوال ءَ لِچ اِتگ اَت ۔
ھرکُجام اکس ءِ تہ ءَ منی اھد بس ھمے تاک ءِ اھد اَت کہ من گوں جاوراں سَھرا اِت آں.
من لوٹ اِت ھمے مردکہ بِہ چار آں کہ من ءَ اڈ کنگ ءَ اِنت۔مردک ءِ سرجھل اِنت پہ منی ساھگ ءِ اڈ کنگ ءَ۔۔۔۔ من وداریگ آں مردک ساھگ ءَ تْوام بہ کنت نوں چاران ئِے۔بلے رنگ پیسر ھلّ اِت اَنت۔ آئی بُروشّ دور دات ءُ رھادگ بوت۔۔۔۔
