منی چپ ءُ چاگرد ءَ شیریں مُجے ءُ همے مُج ءِ تہ ءَ نز ءِ من شورے ، من جنزاں باں دیم پہ همے شور ءَ یک واه ءُ زار ءُ کُوکارے مچ اتگ ۔
منی دیم ءَ دروشمے سهرا بیت – اسپیت پوشیں اسپیریشے تاجے سرائے گواش کناں چہ منی دیم ءَ شگوست ، گوں اے بادشاه دابیں درویش ءِ گوزگ ءِ گُمان ءَ من وت ءَ یک درامدیں دیارے ءِ درامدیں کُلبُرّیں ماڑیانی دمکاں ویلی ءَ دیست ، من سک ابیتک ءُ ایوک اتاں ، پاد درد ءَ اتنت انچو ژند اتاں سما بیت کہ سَکیں مزنیں پندے بُرتگ ات – یک هلنجھیں شُدے منی لاپ ءَ ات ءُ نُک هُشک ءُ کلنڈ ات۔
اناگہ ءَ شهمے بیت یک نیمگے مُلکی اکاؤنٹانی نمبر ات انت ءُ دومی نیمگ ءَ ایرو – منی گوشاں توار ئےِ کپت :
” مرچی تومنی مهمان ئے ۔”
من چارگ ءَ اتاں ، گوں اے توار ءَ ابیتکی ءَ گپت ایوکی ءِ دست انچو در شُت گُشے زاناں سک اشتاپی ات ، بس مهتل ات پہ همے توار ءَ ، وت سر ءَ وت منی دپ ءَ دراتک :
” برو کہ نہ روئے۔”
ابیتکی ءُ ایوکی ءَ دمبرگ هم گوں وت ءَ بُرت گوں – بس من اتاں کُلبُرّیں ماڑیانی رُژنائیں دمک ءُ بادشاه دابیں درویش ءِ گُمان ۔
منی دپ ءَ وتسر ءَ وت دراتک :
” چُشیں بے وپائی ؟ “
ابیتکی وت شُت ، ایوکی ئےِ بُرت گوں همراه ءِ دمبرگ ءَ بلے اے هلنجھیں شُد ءُ تُن انگت منی سر ءَ ٹاک انت۔”
من ءُ بادشاهیں گُمان هردُک پدا گار بیتیں ، دمک پہ دمک ات انت ، گُشے مارا آپ ءِ شوهاز ات ءُ ما یک انچیں ریکستگے ءَ کپتگ اتیں کہ آپ نہ گواهیت – رهے من رهے بادشاه دابیں درویش ءِ دروشم ما هردُکاں دمبرت بیگاہ بیلیں کوھی ساھگے ءُ سِکیں زمینے ءَ کہ دم بال ءَ کُت ، داں چارں ہر نیمگ ءَ پُل زرشان بیئگ ءَ اِنت ۔ دیر نہ گوست کہ بادشاہ پاداتک ءُ ساری بیت تا ریکستگ سُهریں مُجے ءَ گپت – من ءُ بادشاه ءَ یکے دومی ءَ نہ دیست ، اے سُهری انچیں مُجے ات کہ ما وتا یکے دومی ءَ دزموش کُت ءُ درگیتک پہ جزائےِ چہ اے مُج ءَ کہ لُگشتیں تا گُشے من ءَ سرجمیں زند ءَ نوکی همیش انت تُن ءَ گپتگ ات- بلے آپ نیست۔
من ءُ بادشاه دابیں درویش ءِ گمان روانیں منی گوشاں آژناگیں ٹهکے ءِ توار بیت ، دیمے ھمے کندگانی توار انت ءُ دیمے پیرزالے ءِ دوا ءُ هیرانی ، چہ کپ ءَ نمبر بے هساب انت ءُ اے دیم ءَ ایروانی هور انت – منی نُک ءَ کٹاٹوکے پر !
سکیں تنکیں دمکے من ءَ کھوا ءِ بُو بیت – من گل بیتاں ، بلے بُو سک زیتاں گار بیت – پدا من وت ءَ وت نہ دیست – شوهاز شوهاز ءَ اناگہ بادشاه دروشمیں درویش ءِ دروشم سهرا بیت نز ء من پٹکیں مردے لنش کنان پیداک ات۔
گوں آئی ءِ گندگ ءَ من کُوکار کُت ترا آپ گوں —؟
گوں وتی کُوکار ءَ من آگاہ بیتاں – داں کس نیست ۔ من ھید ءَ جانشوداں ءُ نُک ھُشک ءُ کلنڈ اِنت
٭٭٭
