( اولی بھر )
پچیں نمدی یے پہ بلوچی زبان ءِ لبزانکاراں:
مروچاں ما یک چیزے گندگ ءَ ایں کہ بازیں مردم لبزانی بدل کنگ ءَ نوکیں اصطلاح انچیں بے سر ءُ بُنیں جوڑ کنگ ءَ سک تکانسر اَنت، اے گپ ءَ ھچ شک نیست کہ گالسازی دنیا ءِ کلیں زباناں ھست، مارا ھم گالسازی لوٹ اِیت بلے ھما گالسازی کہ آئی ءَ ادارھے بکنت ءُ رواج بدنت، ھریکے پہ دیم اگاں گالسازی بندات بکنت گڑا ایش اِنت کہ کس سرپد نہ بیت کَے چے گْوشگ ءَ اِنت۔
ھیر من وتی سرھال ءَ کایاں، منی سرھال ایش اِنت کہ مروچاں من گندگ ءَ آں بازیں مردم شھمیر ءِ گال ءَ پہ شھید ءَ کارمرز کنت! سکیں ردیں گپے۔ شھید شھید اِنت، شھید ءَ شھید گْوش اَنت، کمو گیش اے دَمگ ءِ کلیں زباناں پارسی بہ بیت، پشتو بہ بیت، سِندی بہ بیت ءُ اے دگہ زبان بہ بنت، شھید ءَ شھید گْوش اَنت۔
ءُ من ھَیراناں شھمیر ءِ لبز مئے گْور ءَ نامے۔ شاھانی شاہ، میرانی میر بزاں بامردی نامے کہ بلوچی ءَ شھمیر ئِے گْوش اَنت۔ اے نام وَ ھست اِنت بلے تو بلوچ ءِ راجدپتر ءَ بچار ئے اود ءَ ھچ جاگہ تو نگند ئے کہ شھید ءَ را شھمیر گْوشگ بیتگ۔
اد ءَ من یک ءُ دو کسانیں دروَر دیاں کہ:
وھدے چہ شھداد ءِ زُلم ءُ زور ءَ بی بی مھناز کہ تنگ کیت گڑا آ گْوش اِیت کہ:
من رواں چار راھی سرے ننداں
چہ وتی دستونکاں جُڑے سِنداں
چہ وتی ملگوراں بزیں کالکے
چہ وتی شار ءِ دامن ءَ راڑے
بلکیں وتی ملکی مردمے گنداں۔
گڑا من اے کلوھاں گون کناں وتی پت ءُ براتانی سر ءَ کہ شھداد ءَ من ءَ بدنام کتگ، منی ازت ءِ سر ءَ ھملہ ئِے کُتگ، بیا اِت من ءَ بہ رکّین اِت۔
ءُ پد ءَ دیمتر ءَ گْوش اِیت کہ:
ھلک رُمب اِیت کہ لشکرے پیداگ
من نہ رُمباں کہ لشکر ھیریگے
لشکر منی شھمیریں پت ءُ بْرات اَنت
آئی ءِ پت ءُ برات وَ شھید نہ بیتگ اِت اَنت، زندگ اِت اَنت، لشکر بزاں منی مڑاھداریں منی بامردیں پت ءُ برات اَنت کہ پمّنی کُلّ ءِ لڈّگ ءَ کاینت۔
دگہ یک درورے ایش اِنت کہ:
وھدیکہ بی بی سدو مُرگ ءَ پہ کیا ءِ نیمگ ءَ نپر کنت، گْوش اِیت:
تیتانلی تیتانلی، تیتانلی مُرگ رامگیں
سُھر چم ءُ شھمیر بانزلیں
آ مُرگ ءِ بانزل وَ شھید نہ بیتگ اِت اَنت، مُرگ ءَ پِر اِت اَنت، شھمیر ءِ مانا مزن ءُ ارزِشتدار انچش کہ من گْوشت۔ شھمیر ءِ مانا شھید نہ اِنت۔ باز مردم ھمے لبز ءَ کارمرز کنگ ءَ اِنت بلے من سرپد باں کہ مئے لبزانکار، مئے بلوچ سرپدیں مردم اے لبزاں چار اَنت ءُ تپاس اَنت کہ اے چوں شھید شھمیر بیت، شھید وَ شھید اِنت۔
شھداء بلوچستان، شھداء کلات، شھداء مستونگ ءُ شھداء پلان۔
ھچ جاگہ نہ گْوش اَنت کہ شھمیر، شھداء گْوشتگ اِش۔
ءُ مئے شائری تہ ءَ کہ پنچسد ششسد سال بیت پیداگ اِنت،
ھچ جاگہ تو شھمیر پہ شھید ءَ نگند ئے، آیاں زاناں بلوچی نہ زانتگ؟!
نی اے چیزاں ھیال کن اِت کہ لھتے مردم انچیں وسّریں لبز جوڑ کن اَنت دیم دینت، ایشاں بچار اِت پٹ ءُ پول بکن اِت چہ رواج گرگ ءَ پیسر کہ رواج مہ گر اَنت۔
سلامت بات اِت
***