مھکمیں مارشت ءِ چیدگ
(شھید میجر نورا پیرک)
منی گوں پیرک جان اولی دُوچار کپگ دو ھزار سینزدہ ءَ باگیں بالگتر ءَ بوت ۔
وھدے منی ءُ پیرک جان ءِ سنگتی بوت گُڑا منی مارِشتانی جھان ءَ ھمے ھبر اتک کہ پیرک یک ملنگیں سنگتے ، چی ءَ کہ من ءُ پیرک سک نزیک بوتگ آں ۔ گُڑا اے ھبر ءَ من پہ سِدک گْوش آں کہ پیرک جان پمّن یک مھروانیں دوست ءُ براتے اَت ۔
ھمے داب ءَ پیرک ءِ تب ءُ مجاز ھر سنگت ءَ را دوست بوتگ ، من ءُ پیرک زامران ، بالگتر، آواران ، کولواہ ، بازیں جاگہ ءَ یکجاہ بوتگ آں ۔ یکرندے پیرک ءُ چاکر جان شھید اُستاد جنگیان ءِ لوگ ءَ اَت اَنت کہ ما اُوں اُستاد ءِ لوگ ءَ شُت آں دُچار کپت اَنت۔ ھمے مْیان ءَ منی ءُ پیرک جان ءِ ھال اھوال داں کسانیں مُدّتے ءَ سِست ، چی ءَ کہ پیرک جان جُھد ءِ کارانی درگت ءَ سپرے ءَ ات،
یکروچے اناگتی وٹس ایپ ءِ کاردامگ ( نیٹورک ) ءَ اَتکگ اَت کہ من ءُ پیرک تامُری ھال( ویڈیو کال ) کُت ، بلے سک باز مشکرائی (مسکرائی) کُت ۔
ھمے وڑ ءَ وھد دیم ءَ کِنزان اَت کہ منی سر پُلّیں بلیدہ ءَ کپت ، من پہ پیرک جان ءَ کلوہ ءُ پیام روان داتگ اَت بلے پیرک جان دُچار کپگ ءِ وڑ ءَ نہ اَت۔ من وَ سر ءَ دِل ءَ جیڑ اِت ءُ گْوشت من ءَ سک درد بیت کہ پیرک جان من ءُ تو بلیدہ ءَ یکجاہ اِت آں بلے تو گوں سنگتاں دزگٹ اِت ئے ءُ وتئی کارانی دیم ءَ برگ ءِ واستا۔
بَلے من سئے شپ تئی ودار کُت تو نہ اتک ئے ، من دِل ءَ سک دلگران ءُ دِلگیر بوت آں یار پیرجان پرچا بے مھر اِنت؟
من شُت آں کاردامگ ( نیٹورک ) ءَ نمبر بند اِنت ، گُڑا من سک پریشان بوت آں کہ واکی ٹاکی ءَ ھال کنگ ءَ اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔سک ملامت بوت آں۔
من انچیں سپرے ءَ رَوَگ ءَ اُوں کہ منی سپر سپرے نہ اِنت ، پرچا کہ من دل جت رند ءَ سنگت گْوش اِیت ھال کن من واکی ٹاکی ءِ کلچ گِپت ءُ یلہ کُت ءُ گپ نہ جت گُڑا پیروجان ءَ سلام ءُ درھباتی کُت ءُ گْوشت تو کئے۔۔۔۔۔۔؟؟
من گْوشت باگی اُوں ،
گُڑا پیرک جان ءَ پہ بچکند ءُ مھر گْوشت باگی جان من کمو شُمئے سپر ءِ تیاری کنگ ءَ اُوں ، وھدے ساز ءُ سامان گیش ءُ گیوار بَہ اَنت من پہ وشی وت ءَ سُھب ءَ سر کن آں تئی مھرانی مجلِس ءَ۔۔۔۔۔۔
من گْوشت شر!
من وھدے سنگتانی کِرّ ءَ سر بوت آں سھب ءَ ھالے کُرت ءُ گْوشت ئِے بیا اِت من اتکگ آں۔۔۔۔۔۔۔۔من دہ یا بیست مِلٹ ءِ واستا پد ءَ رھادگ بہ اِیں ۔
گُڑا ما یکجاہ بوت اَنت گْوشت ئِے چاھے بور اِت گُڑا دِگہ سنگتے ءَ گْوشت سپر سک دور اِنت ماہ رَو اِیں ۔ ھمے دمان ءُ ساھت ءَ من گوں پیرجان کمو مشکرا (مسکرا) کُت ءُ گْوشت چونیں آجوئی گْوش اَنت نزیک اِنت ، من گْوشت نا بابا نا ،سک دُور اِنت ۔ گْوشت ئِے جنگ کنگ لوٹ اِیت ، تنظیم ، ادراہ مُھکم بہ بَہ اَنت ، سنگت سنگتی ءِ کدر کنگ ءَ بِہ زان اَنت ، ھمے گپّاں گوں ما دیم ءِ سپر ءَ سر بوت اَنت ۔ پیرو جان اتک بلے من وتی گپ ءَ مہ کن آں منی دل سرد نہ بیت ۔
من اِت آں ءُ دِگہ بازیں سنگتے نِشتگ ، پیرک گْوانکو ءَ گپّ ءَ اَت من سلام دات ءُ منی دستے گپت اَنت۔ نِشت آں من باز ودار کُت پیرک گپ ءَ اَت ، من کمو دِگہ سنگتے ءِ نیمگ ءَ شُت آں پد ءَ زُوت واتر اتک آں ۔
پیرک جان من ءَ گْوشت باگی تو سک مزن بوتگ ئے ، جی نہ پیرک جان من اُمر ءَ مزن آں
بَلے منی کرد ءُ بود چہ تو مستر نہ اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔کُربان آں
چوناھا من سک ودار کُت پہ تو ، بَلے تو گوانکو ءَ گپّ اِت ئے ۔ گُڑا من شُت آں ، من دو شپ ءَ ساری چاکر جان ءَ گْوشت کہ رَو آں پیرک ءِ لوگ ءَ سلامے دے اِیں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
، چاکر جان گْوشت پیرک پیداک اِنت ، کیت رَو اِیں۔۔۔۔۔۔۔۔بلے پیرک اَتک لوگ ءَ من سُھب ءَ پاد اتک ءُ شُت آں تاں چیئرمین دوست جان ءِ لوگ ءَ نہ اِنت من سنگتے ءَ را گْوشت زنگے بِہ جن باریں کُجا اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔
بلے من ءَ ھالے نہ دات ءُ گْوش اِیت کایاں۔۔۔۔۔۔
چی ءَ کہ دوست جان ءِ ھِچّ گُناہ نہ اِنت کہ منی دِگہ لھتیں چیز دوست جان ءَ گون اِنت۔
دوست جان اتک من سک دل ءَ کُت کہ تو من ءَ ھال نہ داتگ ۔ دوست جان وتی گپ کُت آں
من سک بور بوت آں ءُ گْوشت شر بابا جان پَھِل کن۔۔۔۔۔۔۔۔!!
پیرک دیم پہ سپر ءَ در کپت ءُ مئے دیوان ءُ مجلِس چو پیشیگیں وڑ ءَ برجاہ اَت ، سُھب ءِ سر ءَ سنگت سُکسُک کنگ ءَ آں
من گُوش نہ داشت گُڑا رند ءَ سنگتے ءَ گْوشت کہ سنگت انگیر ءَ کپتگ اَنت۔۔۔۔۔۔۔
سنگتے گْوش اِیت شُمئے سپرے ھست من گاڑی ءَ سوار بوت آں دیم پہ سپر ءَ سنگت گپ ءَ اَنت،
پیرک ءُ نواز پون کنگ ءَ آں وتی جنگانی کِسّہ پہ شات ءُ گل کنگ ءَ اَنت،
من سرپد بوت آں کہ اگاں کسے پہ بلوچ ءُ بلوچستان ءَ جنگ کنگ لوٹ اِیت گُڑا ایمان دار بیت ۔ مرگ پہ مَرداں وش اِنت کہ مرگ ءِ ساھت ءَ سنگتاں سلام کنت ، وتی سنگتاں جنگ ءَ دیم پہ منزل ءَ سر کنگ ءِ سکین ءَ دنت ءُ ھمے گْوش اِیت مارا وتی گل ءُ تنظیم مُھکم کنگی اَنت ۔ کُلیں تنظیم ھمسنتی ءِ سنگر براس ءَ گوں اتھاد بِہ بَہ اَنت گُڑا ما پہ جزم کامیاب ءُ سوبمند بَہ اِیں۔ وھدے مئے تیوگیں تاکت یکجاہ ءُ کیمُشتی ءَ دُژمِن ءِ ھِلاپ ءَ وتی تاکت ءَ کارمرد کن اَنت آ روچ دُور نہ اِنت کہ دُژمِن پہ بے سوبی گوں ھورک ءُ ھالیگیں دستاں واترّ بیت ۔
ھمے وڑ ءَ گوں دُژمِن ءَ نپرت ءُ گوں سنگتاں مھر ءُ مھبت ، بلوچ راج ءَ وتی کِبلہ ، تنظیم ءَ وتی اِبابت ءُ اِیمان ءِ مُھکمیں چیدگ سرپد بِہ بَہ اِیں۔
وتی جُھد چارگی اِنت ءُ شھیدانی ھون مُوکگی اَنت ، اے درگت ءَ پہ ما بید ء ھمسنتی ءِ یکّیں سنگر ءَ دِگہ ھِچّ راہ ءُ در نیست۔
پمیشکا من پہ مڑاہ ءُ شان اے ھبر ءَ گْوش آں پیر جان تو وتی ھکّ اَدا کُت ءُ ما وام دار اِیں۔۔۔
تئی شھیدی ءِ ھال ءَ پد من گوں واجہ شیردل ءَ دیوان کُت گُڑا واجہ شیردل ءَ کہ پِت ءَ نام بستگ۔۔۔۔۔۔پہ راستی واجہ شیردل شیرے۔۔۔۔۔۔۔
من نِندوک آں واجہ شیردل گپ کنان ءَ گوں بلّوجان ءَ گْوش اِیت پُل جان دل ءَ مزن کن پیرک جان سالونک بوتگ ۔ مارا اے کُربانی دَیگ ءِ گچینیں راہ یلہ دَیَگی نہ اِنت ، بلکیں اِے کُربانی دَیگ ءِ پلسپہ آجوئی ءَ رند ھم پہ ڈیھ ءِ پاسپانی ءَ برجاہ دارگی اِنت۔۔۔۔۔۔
جزمّاں شھیدانی واب مانا بَہ اَنت ءُ چہ ڈیھ ءَ زُوراک ءِ ھر نِشانی ولگوج کنگ ءُ گار کنگ بیت۔۔۔۔۔۔
من پھر بند آں پیرک جان تو یک اھد ءُ نوکیں زِندمانے ءِ نام ئے ، تئی اے کلوہ ءِ توار گُوش داشت من ءَ سک دلبڈی رس اِت ۔ من ھم سرپد بَہ آں کہ جنگ کنگ گلامیں کوم ءِ توار ءُ راجی پجّار ءِ مانزمان اِنت کہ آجوئی ءَ سینگار اِیت۔۔۔۔۔ اِنشااللہ بلوچ کوم ءِ سر پہ دائِمی برُز ءُ بلند بیت داں تئی دابیں ملّیں سر ڈیھ ءِ آپبنداں پہ مِسکیں ڈگار ءِ دیمپانی ءَ ساڑی اَنت۔۔۔۔۔۔۔
