شپ ءِ وَهدے اَت من وتی کار کُتگ اِت آں… اَتک آں ءُ بُنڈُکانی سر ءَ دَمے بالا کُت ۔۔ دِل بے تاهیر اَت ۔۔چہ بنڈُانی ءَ سر ءَ بیگ زُرت ۔۔۔ بیگ منی سرون ءَ ایر اَت من بیگ پَچ کُت دپتر ءُ کلّمے کشّ اِت بیگ ءِ دَپّ بَست من چار اِت داں منی کلّم ءِ سیاهی کمّ اَنت من ءَ تُرس اِت کہ کلّم من ءَ مہ دروھیت ءُ من تکانسر مہ باں ۔۔ءُ من وتی هما لبزاں بِہ نویس آں کِہ منی نہ زانتین سر ئِے پہ میجر ءَ نویسگ لوٹ اِیت،،،،،
ھمے میجر کہ آئی کرد،زانت ءُ وتن دیوانگی اَچ ما چیر نہ اِنت ۔۔ پیرک پنّام ءِ نورا بلوچ ءِ آرپیں پت ءِ نام شیرؔدل بلوچ اِنت۔ کہ آ پروم ءِ هند جائینؔ جھمنند اَنت ۔۔ میجر نورا ھم وتی وشکوشیں ھَند ءَ ودی بیت ءُ وتی زانت ءُ وانگ ءِ سپر ءَ چہ همود ءَ گامین اِیت داں اِے وانگ ءِ سپر آ را پنجاب ءِ مزن شہر لاھور ءَ سر کنت۔ کہ اود ءَ ڈاکٹری وانگ ءَ سے سال سرجم ءُچارمی سال ءَ ھمودا لاہور ءَ آوار جنگ ءُ بیگواہ کنگ بیت داں مدتے ءَ پد یَل کنگ بیت ۔ ۔
میجر وتی سیاسی چست ءُ ایراں گوں مُلگِریں اِستان ءَ پہ سردردے اَت ۔کہ آئی وانگ ءَ سرجم بیگ ءَ نیل اِیت ۔۔۔
مُلگِر وَ بِھ نہ لوٹیت کہ بلوچ ءِ ورنا بِہ وان اَنت ۔ بہ زان اَنت وتی گلامی ءَ بہ مار اَنت ۔گوں ہمے مارشتاں میجر ءَ چار اِت کہ نوں من ءَ پہ گیش وانگ ءَ نیل اَنت کہ من بہ وان آں ۔ آ چہ پنجاب ءَ درکپیت دیم پہ وتی ھلک ءُ ھنکین ءَ آ ماریت وتی راج ءِ ایردستی ءَ ، وتی دودمان ءَ مُلگِر ءِ دست ءَ وڑال بوّگ ءَ اوپار کُت نہ کنت پہ اِیشانی رکّینگ ءَ راج پھازاں گوں ھوار بیت
من دائم اِش کُتگ نورا سکّیں وژدِل ءُ مِہروانیں مردے گوں هرکس ءَ آ هنچو مِهروان اَت اینکس گوں وتی جِند ءِ باتِن ءَ نہ اَت آ یک زانتکار ءُ سنگینیں مردُمے اَت آ هرکس ءَ دوست اَت سنگتانی آیڈیل اَت سنگتاں پہ پَهر سر چست کُتگ اَت کِہ ما نورا ءِ سنگت ایں .
پیرک کِہ وهدے جُهد ءِ پِڑ ءَ اَتکگ آ وهداں آهانی هنّد ءُ میتگاں جُهد ءِ نام لَس کسّ ءَ نہ زانتگ اَت اَگاں کسّے ءَ زانتگ گُڑا وت ءَ را دور داشتگ ئےِ ۔ هرکسّ ءَ تُرس اَتکگ اَت کِہ مئے چُک ءُ مردماں چیزے مہ بیت پیرک آ وهد ءَ سّک کسان اَت وهدے جُھد ءِ پِڑ ءَ شُتگ اے کسانیں اُمر ءَ آئی ءَ سّک باز کُت پہ وتی زَمین ءَ آئی سر ءُ سوجاں اَنگت ءَ مردُمانی راهشوانی ءَ کنگ ءَ اَنت آئی پِگر اَنگت هزاراں دِلانی تہ ءَ زِندگ اِنت
پیرک ءِ تہ ءَ تُرس ءِ نام نیست اَت کہ تُرس چی یے ؟۔۔۔آ پہ مُلگِریں پاکستان ءَ وبال ءِ جانے اَت لشکر پہ میجر ءِ بیھار دیگ ءَ ۔۔میجر ءِ گِس ئِے مانداشت اَنت کہ آ ھمے سرپد بوت کہ پیرک منی تُرس ءَ چہ وتی تُپنگ ءَ دور دنت ءُ منی ھمراھداری ءَ کنت۔ بلے مُلگِریں اِستان سرپد نہ اَت کہ ڈیھ ءُ راج پھاز پہ بیھار ءُ آتراپ ءَ پد نہ کنز اَنت ۔۔ میجر وتی زمین ءِ گنوک اَت آئی ءَ را وتی زمین ءَ گوں سکّ باز مھر اَت گوں راج ءَ ۔۔۔۔آئی پہ راجی جنز ءِ مُهکمی ءَ وتی وَسّ ءَ باز کُت ۔۔۔ میجر نورا بلوچ راج ءُ بلوچ ورناھاں پہ چیدگیں کندیلے ماں تھاروکیاں
وَهد دیم ءَ گْوزان اَت دمگ ءِ جاور گیش نگیگ تِر بُوان اِت اَنت پیرک ءِ لوگانی ماندارگ ءَ پد مُلگِریں پاکستانی لشکر ءَ پیرک ءِ کَہول ءِ مردُم بیھار دات اَنت ءُ ھکّل کُت اَنت ۔۔۔آ پہ میتگ ءِ یَل دیَگ ءَ لاچار بوت اَنت آهاں وتی لوگ ھنکین درُست یل کُت اَنت دیم پہ دِگ ھُلک ءُ بازاراں ءَ شُت اَنت .
بلوچستان اِیندِگہ ھند ءُ دمگانی پیم ءَ میجر ءِ میتگ ھم لشکر ءَ پہ وت پانگس ءُ بُنجل اَڈ کُت تاں مروچی هَست اَنت میتگ ءِ مردُم درُست گون زوراک ءَ هم سنّت بوت اَنت میتگ ءِ مَردُم زوراک ءِ دیم ءَ لاچار بوت اَنت۔۔ دوپوست ءُ چانیگِراں مُلگِر وتی دوزواه پَهم اِت ءُ راج پهازوکانی بگیر ءَ کار بنا کُت۔۔
میجر ءِ میتگ ءِ هما وانگجاه (اسکول ) کِہ آئی ءِ زانت ءِ اولی جاگہ اَت آ پاکستانی لشکر ءَ پہ وت یک بُنجلے جوڑ کُت
میتگ ءِ لھتیں مردم پہ تُرس لشکر ءِ نیمگ اَت لھتے پہ وتی پائدگ ءِ ھاتر ءَ لھتیں انگت سرپد نہ اَت کہ مئے دُژمن کے اِنت،، دوزواہ کے اِنت آ تہ ءَ گار اِت اَنت۔
اے روچ چو کہریں کیامت ءَ اَت پہ من ۔۔ کہ من سھور کُتگ اَت وَپتگ اِت آں ۔ داں پیشیم ءِ وھد ءَ کہ روچ تُرند ءُ سر ءِ بان ءَ اَت۔ نوں من چہ واب ءَ بُست کُتگ اَت چمّاں لگاشان بوت آں ءُ دیم شود ءَ شُت آں دزنماز گپت ۔۔۔ نماز کُت ءُ کُرآن ءِ تلاوت ءَ رند من وتی گوانکو دست ءَ کُت داں هرکسّ ءَ وتی اسٹوری ءُ اسٹیٹس داتگ ” رخست اَف ھوار اوں سنگت ، ما هَوار ایں اُو دگہ بازیں گَپّ ۔۔۔۔۔من اَنگت هِچ نزانگ ءَ آں ۔۔کِہ چے بوتگ۔۔۔۔۔ داں یکے ءَ پہ من ءَ اَکسے دیم داتگ اَت ۔۔۔۔ میجر ءِ اکس هَر یکّے ءَ وتی پروپائیل ءَ جَنگ بِندات کُت کِہ نورا پیرک شھید کنّگ بوتگ گوں دِگہ سے سنگتانی ھواری ءَ .
اے وڑیں ساهتاں مردم سّک بژنیگ بیت ۔۔۔۔ دِل پروش بیت۔۔۔۔۔ سد مرگ بیت۔۔۔۔۔۔ وتی اَندر ءَ پروشت ءُ پروش ءِ آماچ بیت ۔۔۔۔ بلّے اے گپّ ءِ سر ءَ پَھر هَم بند اِیت۔۔۔ کِہ آئی راجی بامرد پہ مڑاہ ءَ شھید بوتگ اَنت ۔۔۔ بلے وتی سِلاھ اِش دور نہ داتگ اَنت۔۔میجر ءَ داں گُڈی ھمے گُشتگ کہ من پُشت ءَ نہ کِنزاں ۔۔ وت ءَ مُهکم داشت ئِے داں گُڈی تیر ءَ دُژمن ءَ گوں مِڑتگ ۔۔۔ مھلوک بے واب اِت اَنت تیر ءُ بمبانی توار ءَ سرجمیں میتگ جکسیں اِتگ اَت ءُ دُژمن ءَ را آ ھمے کلوه ءَ دیگ ءَ اَت کہ زمین بے وارس نہ اِنت زمین ءِ بچّاں زمین ءَ را پہ ترا یَل نہ کُرتگ.
.
وتی سنگت ئِے دیم پہ دیم ءَ شهید بوّگ ءَ دیستگ اَنت۔ آیانی هونانی هار ءَ پہ چمّ دیستگ اَنت آیانی هما دپ ءِ بِچکند مرگ ءَ پد همے پدّری ءَ دَنت کِہ ما زمین ءِ ھکّ سرجم کُت نو ما پہ شان ءِ گْوش ایں هو ما زمین ءَ گوں دگّا نہ کُت مرچی زمین مارا همباز اِیت وتی سینگ ءَ واپین اِیت .
نورا وتی مات ءُ پِت شھیدی ءَ پیسر رکست کُت اَنت کِہ منی مرگ ءَ هِچ بژنیگ مہ بہ اِت پہ من ءَ پھر بِہ بند اِت من شُمئے سر جهل نہ کُت۔ من لگور نہ بوت آں منی مرگ ءَ چِہ پد شُما وتی جُھد ءَ یل مدے اِت جُھد مئے جُھد اِنت جنگ ءَ وتی بِکن اِت جنگ ءَ دیما بِہ بر اِت وت ءَ مُهکم بِدار اِت پُشت ءَ کنزگی نہ اِنت اے مئے پرز اِنت اُو مرچی من وتی هما پرز پیلو کُت زَمین ءِ هاتِر ءَ من شھید بوَگ ءَ آں هِچ بژنیگ مہ بہ ئے پہ من موتک میار اِت .
من جیڑ اِت چے گُوزیت هما مات ءُ پتانی دِل ءَ وهدے آ بِزان اَنت نوں مئے بچّ پمّا واتر نہ بیت اَچ مارا ءَ دائمی گِسر بوگ ءَ اِنت ما نوں آ را بِھ دیست نہ کن ایں گوں آئی ءَ وتی دِل ءِ هُلّاں کشِ اِت نہ کن ایں کہ تو مئے چارگ ءَ نیتکگ ئے اِمبری تو پہ ما پونے نہ جن ءِ ناکہ کلوهے دیم دات آ وتی دل ءَ یکیم بنت کِہ مئے زَهگ اے دُگنیا ءَ نہ اِنت اے ساهتاں آ چِنکس تہ ءَ پروش اَنت مِر اَنت دِل اِش ترّکگ ءَ کئیت ۔۔۔۔بلے واھ ئے زمین دیوانگی ۔۔۔ اَنگت اے مات ءُ پِت وتی بچّاں مکَن نہ کن اَنت ۔۔۔۔آ زان اَنت کِہ تھنا مئے ھک ءُ اُکبال نہ ینت زَمین ءَ هَم ھک هَست زَمین مارا رودین اِیت مَزن کنت وتی سینگ ءِ سر ءَ پہ پھر ءَ واپین اِیت وهدے کِہ زَمین سکّیاں بِہ بیت گُڑا ما چون هما بچّ ءَ مکن کُت کن ایں کِہ زمین ءِ وتی بچ اِنت۔۔۔۔آ مات ءُ پتاں بلوچ راجدپتری کارِستگے نوک کُت کہ بلوچ ھرچ دور ءَ پہ وتی دودمان ءُ وتی زمین ءِ پھازگ ءَ پہ کنگ ءَ اِنت ئِے۔۔۔۔۔ ءُ اے گپّ سرپد بِہ بَہ اِت کہ آجوئی ءِ هاتِر ءَ زَمین ءَ هون ءِ درکار اِنت ءُ شھیدانی هون الّم یکّ نہ یکّ روچے رَنگ کار اَنت زوال نہ بنت .
اگاں مروچی اے جَنَگ یاکہ چِست کنگ ءُ بیگواہ کنگ بوَگ ءَ اَنت آ پہ یک مکسدے ءِ ھاتر ءَ آ سرپد اَنت ابید ھون ریچگ ءَ مئے زمین چہ گلامی ءِ سانکلاں دراتک کُت نہ کنت الّم مارا وتی سر ندر کنگ لوٹ اَنت پہ زمین ءِ ھاتر ءَ اگاں مروچی کسے جنگ ءَ اِنت آ ھم زانت من جَنگ ءُ چست کنگ باں منی لوگ ماندارگ باں منی مات ءُ گْھار چِست کنگ بنت من چہ وتی میتگ ءَ در پہ در کنگ باں بلے آ ھمے ھاتر ءَ جنگ کنت مئے آؤکیں پدریچ یک وشیں زندے بہ گْوازین اِیت آ چو مئے وڑ ءَ گلامی زند مہ گْوازین ایت مروچی ھمے شھیدانی ھونانی برورد اِنت کہ مئے توار دانکہ ھدّے ءَ دیم ءَ شُتگ.
الم روچے ناں روچے مارا مِنزل رسی اِیت ما بے مِنزل نہ بہ ایں انوں سَتر زوراکیانی دیمپان ایں بلّے اے پہ دائمی نہ اَنت تهاریں شَپ پہ دائمی نہ اِنت الّم بام بیت۔۔مئے وتی زَمین ءُ آئی ءِ گنج ءُ هزانگ درُست رَس اَنت راجدپتر اِے گپ ءِ مستریں منّانک اِنت کہ شهیدانی دیمھونی زَوال نہ بوتگ اَنت ۔۔من وتی ڈیھ ءِ کُلیں شھیداں گون شھید میجر پیرک جان ءُ آئی ءِ همراهاں ھوار سِتک شانی کن آں ۔۔۔۔
ھونے کہ پہ ھاک رچیت
آ ھون کدی بیگواہ نہ بیت
سید ھاشمی
