ماھلیں مات گْراناز!
تئی اے ھون مینتگیں جون ءُ نام گِپتیں سردار ءُ سرکاری کاسّگ چٹّ ءِ زِندان ءَ بندیگی ءِ بابت ءَ پہ نبشتہ کنگ ءَ منی ند ءِ زُبان ءَ چوشیں لبزے نیست کہ آ تئی درد ءُ تورِشتانی داستان ءَ بِہ نویس اِیت ءُ وتی ھکّ ءَ پیلو بِہ کنت، چی ءَ کہ چہ منی ند ءِ نبیسّ اِتگیں لبزاں تئی اے سکّیں ساھتانی دیمپانی ءِ آسریچیں داستان ھما دست اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔، پمشکا من گْوش آں کہ منی اے دوئیں لبز تئی تورِشتانی دیم ءَ میارِیگ ءُ من ملامت آں۔۔۔۔۔۔۔۔
بلے! اے گپّ ءَ دِلجماں کہ بلوچ راجدپتر ترا پہ شْرَپ گیر کار اِیت ءُ اے ناھُودگیں کارپدانی ھُدابُند، سرکاری کاسّگ چٹّ ءَ بدّیں نامے ءَ یات کنت ءُ آیوکیں پدریچ آئی ءَ مُدام پِٹّ ءُ لانت کنت۔۔۔۔۔۔۔
ماھلیں مات گْراناز!
منی ھمراھی ءَ اے رسانکدر ءِ نوبت ءُ بارِیگ ءَ بازیں بلوچے ءَ تئی پریات اِش کُتگ ءُ بلے گام دیم ءَ شھار دات نہ کُت اَنت کہ بِہ گِندئے اَچ مئے دانکے ءَ واجکار دلرنج بِہ بیت ءُ مئے سْیاھیں کارپداں راج ءِ دیم ءَ بْیار اِیت ءُ مارا رُزوا بِہ کنت، چی ءَ کہ اِد ءَ سرکار ءِ در ءَ سُجدگ کنوکیں کُل ورّودیں میر ءُ نواب، کاسّگ چٹّیں سردار، مْیانی تبکّ ءِ نام گِپتیں سروک بْرھنگ اَنت، ءُ ھرکس گوں وت ءَ گِر ءُ چیل اِنت کہ مئے بْرھنگی ءِ کِسّہ پہ لسّ مھلوک ءَ سر مہ بیت۔۔۔۔۔۔۔۔پمشکا اے تولگاں رستر ءِ بگیری ءَ ھِچّ نہ گْوش اَنت ءُ گُنگی ءِ بیٹ سر ءَ نِشتگ ءُ تماشا چار اَنت۔۔۔۔۔۔
ماھلیں مات گْراناز!
تئی ارواہ ءِ چیھانٹ ءَ راستے کہ سرجمیں بلوچ چہ اندر ءَ ژامبلینتگ اَنت، بلے ارزش داریں گپّ ھمیش اِنت کہ آیاں پہ تئی چیھانٹ ءِ ساٹگ ءَ سمایے بِہ بیت۔۔۔۔۔۔
اے گپّ ءَ تئی ارواہ، تانسریں بلوچ راج سرپد اِنت کہ اے اولی اندوناکیں جاور نہ اِنت کہ بلوچ دیم پہ دیم اِنت ناکہ گُڈّی، بلکیں اے نگیگیں جاور داں ھما وھد ءَ بلوچ راج ءَ گوں ھمگْرنچ ءُ نہ سِد اَنت گُلامی ءِ کُورچات ءَ کپتگ، وھدے گُلامی ءِ کُورچات ءَ چہ درکپت گُڑا اے تاموریں شپ بانگواہ بیت ءُ اِیمنی ءِ بیرک ھمُک دمک ءُ دراں سھرا بیت۔۔۔۔۔۔۔
بلے! پہ اِیمنی ءِ بیرک ءِ مِکّ کنگ ءَ دیمونی دَیَگ ھژدری اِنت، ءُ ھمے آس اِنت کہ زُورگِر ءَ سوچگ ءَ اِنت کہ آ وتی کاسّگ چٹّانی دْروشم ءَ بلوچ راج ءِ برے رنگے ءَ بے شْرَپی ءُ چُکچینی ءَ کنگ ءَ اِنت دانکہ ایردستیں بلوچ راج ءُ مْیاں اُستمانی مھلوک منی سر ءَ شک مہ کنت، بلکیں آ اے بدّیں کارپدانی ھُدابُند ھمے کاسّگ چٹّاں سرپد بِہ باں ءُ من ءَ ھِچّ مہ گْوش اَنت۔۔۔۔۔، بلے بلوچ راج شیوار ءُ سوگہ بِہ بیت کہ اے کُل زُورگِر ءِ کارپداں کہ آ مارا پہ دائمی گُلام ءُ ایردست دارگ لوٹ اِیت دانکہ ما گُنگ ءُ بے توار بِہ بَہ اِیں ءُ داں مدان مدان ءَ چہ راجی ھستمانی ءَ ھلاس بِہ بَہ اِیں۔۔۔۔۔۔۔
ماھلیں مات گْراناز!
من دِلجماں کہ منی ند ءِ نبیسّ اِتگیں اے لبز تئی ارواہ ءِ چیھانٹ ءُ تیرسُپتگیں بالاد ءِ زیماں ساٹ اِت نہ کن اَنت دانکہ آجوئی ءِ روچ ٹِکّ مہ دنت ءُ گُلامی ءِ اے سْیاہ ءُ تاموریں شپ پہ مُجّتی گُمسار مہ بیت۔۔۔۔۔۔۔، ءُ من اے گپّ ءَ گُڈّی ءَ یکرندے پدا گْوش آں کہ آجوئی تئی ھمراھی ءَ تیوگیں بلوچ راج ءِ درد ءُ تورشتانی اَزم اِنت، ءُ ابید ء آجوئی ءَ مارا باندات نیست۔۔۔۔۔۔۔
***
