پہ ھزار مُرادیں سوبے ءَ جنگانی اھد ءِ سازگ ءُ ھونانی دْرد ءِ گْوارگ ھژدری اِنت۔ اے راستے کہ جنگ پہ اِنسانی آکبت ءَ زوال ءُ تباہی یے، بلے پہ بے مُلّیں مکسدے ءِ دزگِرگ ءُ ھاسِل کنگ ءَ اِیمنی ءُ وشھالی ءِ پیگام اِنت۔ چی ءَ جنگ کسے پہ ھرّاں بوستی نہ کنت، بلکیں جنگ ھرکس پہ مکسدے ءَ کنت، آ نُوں ھمائی ءِ جُھدانی برورد اِنت کہ پہ وتی سرڈگار، پہ راج ءُ کَوم ءِ آکبت ءَ چے کنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
انچوش کہ مرچی بلوچ راج پہ وتی راج مستِری، وتواک ءُ وتواجھی ءِ موکگ ءَ جنگے ءِ دیمپان ءُ جنگ کنگ ءَ اِنت۔ ءُ اے جنگ ءَ بلوچ ءَ بازیں سر کُربان کُرتگ اَنت ءُ انگت دیمونی دَیَگ ءِ دِیدانک ءَ گوں جُھد ءُ جنگ ءِ پِڑ ءَ ساڑی اِنت، جُھد ءُ جنگ ءِ پِڑ ءَ اے ھاتِر ءَ ساڑی اِنت کہ منی راجی باندات ءُ ملگزاریں وتن چہ دُژمِن ءِ پنجگاں آجو بیت ءُ من وتی بھشت گوناپیں آمِل ءِ ھُدابُند بِہ بَہ آں، پمشکا اے دیمونیانی دْرچ برجاہ ءُ دیم پہ مِنزل ءَ رھادگ۔۔۔۔۔۔۔۔۔
گْوستگیں روچ ءَ میرو ءِ بالگتر باگیں کیلّکور ءَ بلوچ راج ءِ ڈیھ پھازیں بچّ سنا اُلّا پنّام ء اُستاد میر جان، چاکر جان پنّام ء پُلّین پہ ماتیں وتن ءِ دیمپانی ءَ ندْر بَہ اَنت۔ اے ماتیں گُلزمین ءِ ھما بچّ اَنت کہ آیاں وتی زِندمان راجی امانت زانتگ ءُ پرز پیلو کُتگ، چی ءَ کہ آیاں زانتگ ساھگ نِوان بَہ اَنت بلے کِردار دائم جلشک اِیت ءُ بلوچ راج ءِ آیوکیں اُوبادگ ءِ رھشُونی ءَ کنت۔ وھدے بلوچ پسائندگ چہ ھمے رُژن ءِ شھماں وت ءَ پُول اِیت ءُ وتی چپّیں دگ ءَ تچک کنت، گُڑا پہ سِدک گْوش آں کہ واجہ مھاتما گاندھی ءِ اے گُشتن ابدمانیں میر جان ءُ چاکر جان ءَ راست کُتگ۔ واجہ مھاتما گاندھی گْوش اِیت: کسے ءِ گْور ءَ زر ءُ دولت ءِ امبار بِہ بیت بلے کِرد مہ بیت، بزاں کہ آ اِنسانے نہ اِنت۔
چوناھا ءَ من اُستاد میر جان ءُ چنگ بروتیں چاکر جان ءَ گوں کدی ڈیک نہ وارتگ، بلے آیانی اے ھوناکیں پند ءُ سپر من ءَ شوناھگ ءَ اِنت کہ ما ءُ شمُا آشنائیں سنگت اِیں، ما ءُ شُما یکّیں راہ ءِ مُساپِر اِیں، پمشکا من گْوش آں کہ ما گوں یکّے دومی ءَ آشنا ءُ دُرستی ئیں۔
چی ءَ کہ کسے وت ءَ اے آمِل ءِ پُسّگ گْوش اِیت، گُڑا من گوں آئی ءَ الم آشنا ءُ آ منی ھمکوپگ۔ پرچا کہ اے آمِل مئے آکبت ءُ راجی وتواجھی ءِ مانزمان اِنت، کُجام راج کہ گیدی ءِ اندر ءَ بے آمِل بیتگ اَنت، آیانی ناماں مرچی کس پہ درگے نہ گیت کہ کسے اے گیدی ءِ دمکاں بوتگ۔ پمشکا اے ھبر سددرسد راست اِنت کہ تئی ھستمان ءُ راجی پجّار ءِ مانزمان تئی مِسکیں سرڈگار اِنت، اگاں ترا ڈگار نہ بوت ءُ تو آجوئی ءِ بیٹ سرانی بدل ءَ گُلامی ءِ کُورچات ءَ زِند گْوازینت، گُڑا پہ سِدک بِہ زان کہ تو زُوت چرے گیدی ءَ بے بُندر بَہ ئے ءُ تئی نام ءَ ھم کس پہ درگے نہ گیت۔ گھتر ھمیش اِنت مرچی سما بِہ کن ءُ پہ گُلامی ءِ ریدگیں ریزانی سِندگ ءَ آجوئی ءِ جُھد ءُ جنگ ءَ ھوار ببُو ءُ وتی ونڈ ءَ بِہ دے، اگاں نا بانداتیگیں روچ پہ ترا بژن ءُ بژنیگی ءَ ابید ھِچ دِگہ دردے نہ تیمّار اِیت کہ اُوپارے بُروت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
مرچی دُژمِن ءُ آئی داشتگیں کاسگ چٹّ بِہ گِندئے پہ وتی زِرد ءِ سھڑینگ ءَ ھمے گْوش اَنت کہ ما اے جُھدکار ءُ راجی آجوئی ءِ جنگول ماں گھگیری پِڑ ءَ نِزور کُرتگ اَنت، بلے آے آیانی وتی جِند ءِ ریپینگ ءُ رد دَیَگ اِنت، چی ءَ کہ مرچی بلوچ راج ءِ راجی توار ءُ گھگیری ءِ زرمبشت ءَ دُژمِن چہ ھُنڈالاں ولگوج ءُ شپاں بے واب کُتگ۔
کُجام دیم ءَ کہ پاد بْرمشے ءِ چِڑکّہ بیت، آ گوں وتی بے سوبیں جیڑگاں انچو سما کنت کہ ھمیش اِنت بلوچ سرمچند اتکگ اَنت ءُ ما جھندمی بَہ اِیں، اے تُرس ءُ بیمّ ءِ مستِریں منّانک سِبدان اُرش، نوشکی ءُ پنجگُور ءِ پِدائیگیں اُرش اَنت کہ دُژمِن مجگی ( زِھنی ) نادْراہ ءُ چہ اندر ءَ کْواپگ کُرتگ۔۔۔۔۔۔۔
ھمے وڑ ءَ دُژمِن چہ اے ھبر ءَ سرپد بِہ بیت کہ کُجام بالاد ءَ مرگ امبازگ ءِ سوڑگ ءُ پیسلا کُتگ، گُڑا آ ھِچّ رنگ ءَ کُشگ نہ بیت۔ راستے کہ جسمانی دْروشم ءَ گوں مَرگ ءَ دُچار کپ اِیت، بلے آئی ارواہ مُدام مان اِیت۔
مرچی دُژمِن چہ وت ءَ پمشکا سربتگ ءُ سرگنوک اِنت کہ ھما رپتگیں سر ءُ ابدمانیں بالاد ھر ھمُک دِلانی دْریکگ ءِ توار جوڑ بوتگ اَنت، چوناھا ما ھمے سرپد بوتگیں کہ اِیشاں کُش اِیں اے ھلاس ءُ گُٹگِیر بَہ اَنت، بلے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
پمشکا من گْوش آں اے مئے سوب مندی ءُ دُژمِن ءِ زوال اِنت، وھدے تئی راج ءَ تئی داتگیں دیمونی ءِ شرپ ءُ بِستار زانت، گُڑا تو پہ مرگ کدی گار نہ بَہ ئے، بلکیں ھمُک شپ چو چاردھی ماہ ءَ رُوژناہ ءُ گوں روچ ءِ بْرمشاں سھرا بَہ اِت۔ سارتیں کَوش ءُ سمین ءِ چنکّاں چو وشبو ءَ آتار ءُ ھر دِلانی کرار ءُ اشکام بَہ اِت۔ ابدمانیں شادِھانی زیمر ءُ آجوئی ءِ جڑکوکیں رنگ ءُ جلواہ، شُما پہ مرگ کدی گار نہ بَہ اِت۔ داں اے گیدی ءَ بنی آدمے مان اِیت، شُما گوں وتی زیبائیں آمِل ءَ پہ مُدیمی مان اِت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
٭٭٭
