آزمانک
زاپِران شنز ءُ زرد چکّیں بیگاہ سرگْوات ءِ زانسراں شِیکّو ورگ ءَ اَت کہ کمالان ءَ زرناز دست ءَ گِپت ءُ دیم پہ زِر ءِ نیمگ ءَ رھادگ بوت۔ جمبراں وتی گْوپتگیں ملگور پرّیتکگ اِنت ءُ آزمان ءِ زیبائیں شار ءِ دامُن ءَ شِینکے شِینکے چو سْرپتگیں پُلّ ءَ سھرا اَت۔
کمالان گوں زرناز ءِ ھمراھی ءَ دست پہ دست زِر ءِ پاند ءَ رَوَگ ءَ اَت کہ راہ ءِ نیم ءَ دِرتہ پُچّیں زھگے دُچار کپت ءُ پادشپاد اَت۔ کمالان ءَ ھمے زھگ گْوانک جت ءُ توار کُت، زھگ گوں دِرکّاں کمالان ءِ کشّ ءَ گوں گِلّوتگیں چمّاں اتک ءُ اُوشتات۔ کمالان ءَ گْونڈل ءِ سر ءَ دست سمار اِت ءُ چہ کیسّگ ءَ پنچِیگے کشّ اِت ءُ زھگ ءِ دیمی جیب ءَ مان کُت ءُ پہ رَوَگ ءَ اِشارگ کُت۔ زھگ ءَ راہ گِپت ءُ جُنزگ ءَ لگ اِت، کمالان گوں زرناز ءَ الوتّ کنان ءَ دیم پد ءَ پہ زِر ءِ پاند ءَ دات، گپّ گپّ ءِ تہ ءَ کمالان ءَ گوں زرناز ءَ دِرّائینت، زرجان اے زھگ اگاں تئی بوت اِیں! تئی دِل ءَ برداش کُت کہ تو اِیشرا گوں دِرتگیں پوشاک ءُ پادشپادی ءَ بِہ دیست اِیں۔۔۔۔۔۔؟
زرناز کمیں بے تواری ءَ پد گوں گُلگُلیں چمّاں جُست ءِ پسّو ترّینت ءُ گْوشت: کمالان! من یک ماتے آں، من ءَ اِنچو سگ ءُ اُوپار، ھاٹیگ مان نیست کہ من وتی لاڑُکیں چُکّاں چو اے رنگ ءَ بِہ چاراں، پمّن اے روچ کدی میا اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
کمالان گاماں دیم ءَ شھار دیان ءُ تیاب ءَ رستگ اَت کہ گْوشت ئے، زرّو! اے ھم تئی زھگ اِنت، چی ءَ کہ بلوچے، ءُ تو ھم بلوچے یے۔ دومی اے ھمے زِر ءِ واھُند ءُ انگت دِرتہ پُچّ ءُ پادشپاد، اگاں ما مرچی اے زھگ ءِ بے وسی ءَ مہ مار اِیں، گُڑا باندا اے بے وسی ءِ آس مئے پِیشّ بندیں گِدان ءَ ماندار اِیت۔
تو مرچی گْوش ئے کہ من وتی چُکّاں اے رنگ ءَ چار اِت نہ کن آں، بلے باندا تو چو ھمے وڑ ءَ بے تِرکّ ءُ توار بِہ بَہ ئے، گُڑا اے روچ پہ تئی چارگ ءَ وت کَیت۔
چہ کمالان ءِ گپّاں پد زرناز ءَ لھڑیں اُپّارے کشّ اِت ءُ چم پہ زِر ءِ اومال ءُ بوجیگانی نیمگ ءَ شانک دات اَنت۔ ھُلُکّ ھُلُکّ ءَ ارس چہ انارکاں دیم پہ جیگ ءَ شیپ گِران اِت اَنت کہ کمالان ءَ زرناز ءِ دست گِپت ءُ تیاب ءِ تہ ءَ ماندات ءُ دِرّائینت، زرجان! بیا مرچی اھد کن اِیں گوں زِر ءِ جُلگُمُیں اومالاں، داں ایردستی ءِ تبدیں لِوار کشّگ ءَ اِنت ما دُژمِن ءِ سر ءَ چو زِر ءِ اومالاں پُرش اِیں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
زرناز ءُ کمالان ءَ زُبان یکّے کُت ءُ گوں زِر ءِ اومالاں گْوشت: مئے ارواہ ءِ اشکام ءُ نیلبومیں زِر! تو مرچی گْواہ ببُو ءُ مئے اے اھد ءُ پیمان ءِ ھبر ءَ وتی پْراہ ءُ شاھگانیں باتِن ءَ ساٹ، ما داں زَندگ اِیں پہ دُژمِن ءَ اِیمنی وابے مان اِیت کہ کدی پیلو نہ بیت۔
وھد مدان مدان ءَ جُنزان اَت کہ کمالان گوں وتی وارتگیں کَول ءَ ماتیں گُلزمین ءِ میار بوت، بلے اھد ءُ پیمان ءِ ساٹگ ءَ ایردستی ءِ ادارُکی ساھگ ءَ سر پہ سُجدگ ءَ شکون نہ کُت۔
زرناز ءِ پتّر ءَ انگت کسے کہ کَیت، آئی ءِ زُبان ءَ زِر ءِ اومالانی وارتگیں سوگِند ءِ ساٹگ چو کلمّہ ءَ وِرد اِنت۔ مرچی کُجا کہ راجی توار جکس اِیت، زرناز لٹّ ءَ جِکّ دیان ءُ گوں وتی زنگ کپتگیں چشمک ءَ ھمود ءَ ساڑی اِنت۔
وھدے بلُک زرناز چہ ماسی زینی ءُ مُلّا ءِ برجم داشتگیں مُچّی ءَ واتر دیم پہ گِس ءَ پیداک اَت، گُڑا راہ ءِ نیم ءَ لشکر ءِ پانگِس ءَ گاڑی ءِ دارگ ءَ پد جُست ءُ پُرس، پٹّ ءُ پول کنگ بوتاں کہ شُما چہ کُجا پیداک اِت۔ بیچارگیں گاڑی ءِ ڈِلیور ( ڈرائیور ) ءِ دپ پچ اَت ءُ اِینگُو آنگو چارگ ءَ اَت کہ بلُک زرناز ءَ پوجی ءِ پسّو ترّینت ءُ گْوشت: ما ماسی زینی ءُ مُلّا ءِ مُچّی ءَ بوتگ اِیں، ترا کار ھست۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
ھمے ھبر ھبر ءِ تہ ءَ پوجی ءَ دیم گوں ڈِلیور ( ڈرائیور ) کُت ءُ پہ زھرکنِکّی دِرّائینت ءُ گْوشت: چلو چلو! یہ بُڈّھی پاگل ہے، ہم کو بھی پاگل بنا دے گا ” ۔
گوں اے ھبر ءِ اِشکنگ ءَ ھوار بلُک زرناز ءَ باھند کُت ءُ گْوشت: من گنوک نہ آں بے پِت! ترا مئے گُلزمین ءِ مال ءُ مڈّی، سُھر ءِ جوھان، نیلبومیں زِر ءِ اشکام بکشیں چَولاں گنوک کُتگ، بلے دِلجم بو کہ بلوچ ءِ سرڈگار پہ ترا جیجُکو اِنت۔ اے سرمچنڈ کہ ھساراں نِشتگ ءُ گوں تو جنگ کنگ ءَ اَنت، پرے ھاتِر ءَ نہ کہ توئے درآمد وت ءَ اے ڈگار ءِ وتواجہ ءُ واھُند بِہ گْوش ئے۔ اے بلکیں پرے ھاتِر ءَ جنگ ءَ اَنت کہ ما تئی رند پداں چرے دمک ءُ دراں کرُوجاں ءُ ترا چہ وتی ڈیھ ءَ درانڈیھ کن اِیں، انچو کہ مرچی ما وت چہ وتی ڈیھ ءَ درانڈیھ اِیں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اگاں باندا ماسی زینی ءُ مُلّا چہ وتی چِست کُتگیں گامگیج ءَ پدکِنِز بِہ بَہ آں، بلے آیاں کہ ھشیمیں کوہ وتی سنگر کُرتگ اَنت، آ ابید آجوئی ءَ پہ اِیمن کدی نہ نِند اَنت۔
گوں بلُک زرناز ءِ اے ھبراں پد بیچارگیں ڈِلیور ( ڈرائیور ) ءَ گیر مان کُت ءُ دیم پہ میتگ ءِ نیمگ ءَ شُول کشّان بوت، بلے بلّی زرناز جبڑان اَت دانکہ ما وتی میتگ ءَ سر بوت اِیں۔
گاڑی ءَ داشت ءُ من اِیرکپت آں، وھدے گاڑی دیم ءَ جُنز اِت، گُڑا گوں گاڑی ءِ جُنزگ ءَ ھوار بلُک زرناز ءِ اکس منی چمّانی نِدارگ جوڑ بوت۔
من مُدام کہ روزرد ءِ ساھت ءَ تیاب دپ ءَ رواں، گُڑا بلُک زرناز ءِ اکس چمّانی نِدارگ بیت ءُ زِر ءِ اومالانی وارتگیں سوگِند وت ءَ سھرا کنت۔
چہ بازیں جیڑگ ءُ ھیالانی گْور کنگ ءَ پد زِرد ءِ دریگ ءَ لیکّھے شھم اِت ءُ من ءَ کڈّن کنگ ءَ مُلمہ بوت کہ زِر ءِ اومالاں گوں تھنا بلُک زرناز ءُ کماش کمالان ءِ اھد ءُ پیمان پمّا راھے نہ بُرّ اِیت، بلکیں مارا تانسریں بلوچ راج ءَ را گوں زِر ءِ اومالاں اھد کنگی اِنت کہ اے چَولانی توار پہ دُژمِن ءَ نپت ءُ بیر گْوار اِیت، اگاں نا آجوئی ءِ آپریچ ءَ شاتکامی ئیں واھگانی شپ کدی بام نہ بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ھما من ءُ ھما زِر ءِ اومال، جیڑگانی سر انگت نہ سِستگ۔۔۔۔۔
٭٭٭
