آزمانک
ھمُک بیگاہ من چہ ” رُژن زانشجاہ ” ءَ چُٹّی کُت، گُڑا تچک ءَ وتی گِس ءَ شُت آں ءُ وانگی اِیر کُرت اَنت ءُ پد چو مُدامیگیں وڑ ءَ پہ مچکدگ ءِ سیل ءُ سواد ءَ درکپت آں۔ ءُ مچکدگ ءَ چُوشیں روچے کزا نہ بوت کہ ناکو شِیران من ءَ ڈیک نہ دات۔
اے بیگاہ ءَ من ءُ منی ” رُژن زانشجاہ ” ءِ ھم سبکّ جنگیان دیم پہ مچکدگ ءِ سواد ءَ رَوَگ ءَ اِت اِیں کہ لھتے زھگ ھم دیمی نیمگ ءَ لنپُشک اِش چِتگ اَت ، سَوت جنان ءُ دیم پہ پمّا پیداک اَت اَنت۔ اے زھگ پِرگْوست اَنت ءُ ما مچکدگ ءِ پَلّ ءَ دور کُت، ما دیم ءَ گام جنان اِت ایں کہ ناکو شِیران ءِ رَٹگانی توار اَت۔ ما کمیں کہ دیم ءَ کِنز اِت ایں، چاراں ناکو شِیران پہ کندگ ءُ مسکرائی گْوشگ ءَ اِنت کہ شمبُو کَوارے! اے شمبُک ءِ گپّاں کَے بیسو کنت۔ ھاھاھاھاھاھا۔۔۔۔۔۔
من ءُ جنگیان پہ اجکّھی یکّے دومی ءَ را چار اِت ءُ گْوشت، مرچی شمبُو ءَ الم ٹاپارے جتگ کہ ناکو شِیران چو رَٹگ ءَ اِنت، بلے جنگیان ءَ گوں اے گپّ ءَ ھوار ٹھک دات ءُ گْوشت: ناکو شِیران زان ءَ کُجا کَوارے نہ اِنت، ھاھاھاھاھا۔۔۔
ما دوھیناں دِل ءِ سیر ءَ کند اِت ءُ نُوں دیم پہ ناکو شِیران ءِ پتّر ءَ سر گِپت اِیں، ما وھدے ناکو شِیران ءُ اے دِگہ کماشانی نزّیک ءَ سر بوت اِیں، گُڑا ناکو شِیران نہ چِش اِت نہ کُلّ اِت انچو چِست ءُ چابُک ءَ دِرّائینت، ھاں ڑِے دو تاکوئیں ورناھاں شُمارا چے بوتگ کہ چو بے چینکیں نِکینک ءَ وَسر ءَ ککاھگ ءَ اِت، ما وَ ھبرے ءِ سر ءَ مچکدگ دو مچکدگ کُتگ، شُما پہ کئیگی۔۔۔۔۔۔؟؟
گوں ناکو شِیران ءِ اے ھبر ءَ ھور جنگیان پد ءَ ٹھک دات ءُ گْوشت: ناکو! شمبُو کَوارے ھاھاھاھاھاھا۔۔۔۔۔۔۔۔
ناکو شِیران ءَ کہ جنگیان ءِ اے ھبر اِش کُت شمبُو کَوارے، کندگ آ نہ بوت نُوں بندات بوت ھاھاھاھاھا۔۔۔۔۔
چہ ناکو شِیران ءُ جنگیان ءِ کندگاں پد پتّر ءَ ساڑی ئیں کماش لشکران ءَ وتی سر کِچینیت ءُ دیم گوں جنگیان ءَ کُت ءُ گْوشت: بچّا جَنگو! شمبُو اگاں کَوارے، واجہ شِیران زان ءَ۔۔۔۔۔۔؟ ھاھاھاھاھا۔۔۔۔
جنگو پیسر ءَ چو تُپنگ ءَ کاک اَت، لشکران ءِ تھل ءُ تُرپشیں دانک ءَ جنگیان لاپ لیٹ وَرَگ پرمات۔۔۔۔۔۔ھاھاھاھاھا۔۔۔۔۔
لشکران ءِ اے گپّ ءُ جنگیان ءِ کندگاں پد ناکو شِیران ءَ پہ ھوادگیں دپے گْوشت، من اگاں کَوارے آں، بلے شمبُو پُجّگی نہ اِنت ھاھاھاھاھا۔۔۔۔۔۔
ھمد ءَ من گوں لھمیں بچکندے ءَ گْوشت: ھو! ناکو شِیران راست گْوش اِیت، شمبُک پُجّگی نہ اِنت۔ منی اے گپّ ناکو شِیران ءَ دوست بوت ءُ گْوشت ئے، ھاھاھاھاھاھا راست گْوش اِیت نُماسگ۔
پد ءَ ما ھرکس، ھرکس ءُ دیم پہ وتی میتگ ءِ نیمگ ءَ راہ گِپت اِیں، وھدے منی ءُ جنگیان ءِ گِسانی کِشک گیشّگی اَت، منی گْوشگ ءَ پیسر جنگیان ءَ سَلاہ جت کہ میران جان مرچی بیا رَویں مئے لوگ ءَ نیاد ءُ مجلِسے کن اِیں۔
من جنگیان ءِ مھروانی موک اِت نہ کُت ءُ پسّو دات، مِنّتوار جنگی جان لکّ مِنّتوار، پاکیں ھُداوند تئی سر ءِ ھیر ءَ بِہ کنت دِگہ روچے الم تئی مھروانیں پتّر ءَ مجلِسے کن اِیں۔ انوں شپ کپتگ، اگاں من کمّیں لیٹ بِہ بَہ آں گُڑا بیچارگیں مات چانٹ ءِ باھوٹ اِنت دانکہ من گِس ءَ سر نہ بوتگ آں۔ دومی تو وت زان ئے کہ چہ بشوشگانی بیشکاری ءُ کارزوالیاں کُلیں مات ءُ گْوھار، زھگ ءُ لوگبانُک پیسر ءَ آسیگ اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
جنگیان ءَ گوں درد چکاریں آوازے ءَ دِرّائینت ءُ گْوشت: ھو میران جان! اے ھبر راستے کہ چہ بشوشگانی بیشکاریاں بازیں کُل ءُ گِدانانی چِراگ تامور بوتگ اَنت۔
ناکو شیران ءَ بِل! ما دُرس چو شمبُو ءَ کَوار اِیں، اگاں نا شمبُو ءِ کَوارانی شیپ ءَ کدی ھار نہ کُت۔۔۔۔۔۔
گوں جنگیان ءِ اے ھبر ءِ ھلاسی ءَ ما یکّے دومی ءَ را موکل کُت ءُ دیم پہ وتی گِس ءَ جُنز اِت اِیں، بلے من وت ءَ دِل ءَ میارِیگ کنان اِت آں کہ بَہ کَول ء جنگیان ما دُرس کَوار اِیں، بنّام تھنا شمبُو اِنت۔ اگاں ما کُل وتی زنچِکّ ( گْورجیگ ) ءَ بِہ گِر اِیں ءُ وت ءَ وت سوال بِہ کن اِیں، گُڑا الم وتی کُنٹگیں دگ ءَ پلگاریں۔ چو کہ ما گوں یکّے دومی ءِ ایرجِیگ کنگ ءَ ماں بستگ، گُڑا شمبُو ءِ کَوارانی شیپ مارا پتار دنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
من کہ دو گام نہ جتگ اَت چہ زِرد ءِ پاھاراں توارے جکس اِت ءُ گْوشگ ءَ لگ اِت۔ تو مرچی راست گْوشگ ءَ ئے، بلے راستی ءَ ھوار گامانی دیم ءَ گامینگ ھژدری اِنت، اگاں نا ودار کن شمبُو ءِ کَوارانی شِیپ ءِ پتار دَیَگ پہ ترا راستی یے۔۔۔۔۔۔۔۔
