منی راج ءِ وانِندگیں پُسّگاں!
گیدی ءِ راجدپتر ءُ گْوستانک ءَ کسے چار ءُ ٹپّاس کنت، پٹّ ءُ پول کنت ءُ وان اِیت، گُڑا آئی ءَ را اے تاکدیم الم گِندگ ءَ کَیت کہ ھمُک راج ءِ وانِندگ ءُ ورنائیں پُسّگ وتی راج ءِ آھِنیں دِیول ءُ مُھکمیں رِیزبند اَنت کہ آیاں چہ وھد ءِ شرتگ ءُ تُوپان، زُوراک ءِ زُورانسریاں وتی راج رکّینتگ ءُ دیم پہ گھبودی ءُ دیمروئی ءِ پاند ءَ رھادگ کُتگ۔
مرچی بلوچ راج ءِ ھر زھگ سرپد اِنت کہ منی ڈیھ ءُ گُلیں راج گوں دُژمِن ءِ کُجام زُلم ءُ زُوراکیاں دیمپان ءُ ایردستیں زِندمانے ءِ گْوازینگ ءَ مجبُور اِنت۔ اگاں ما مرچی سُدّ ءُ سما، ھوش ءُ سار گْور نہ کُت ءُ وتی ادارُکی زِندمان ءِ اندر ءَ ملار بوت اِیں ءُ وت ءَ ھیالانی رِمیز کپتگیں گِدان ءَ شات ءُ گل سرپد بوت اِیں، گُڑا پہ سِدک بہ زان اِیں کہ اے زُوراک مارا پہ زِندگ بُوَگ ءَ ھِچّ وڑ ءَ نیل اِیت۔
چوش کہ راستی مئے شُمئے کُلّانی دیم ءَ سھرا اِنت کہ زانشجاہ پوجی بُنجل ءُ نودربر اِلم ءُ زانت دربرگ ءِ بدل ءَ زِندانی اَنت۔ گُڑا اِد ءَ الم اے جُست ودی بیت کہ تو وانگ ءُ زانگ دربرگ ءِ بدل ءَ پرچا ماں زِندان ءِ تھارونکیں کُوٹی ءَ گوں ریز ءُ سانکلاں بندیگ کنگ بَہ ئے۔۔۔۔۔۔۔؟
زِندان ءِ تھاریں کُوٹی ءَ چہ اِلم ءُ زانت ءِ دربرگ ءِ بدل ءَ گوں ریز ءُ سانکلاں پرے ھاتِر ءَ بندیگ کنگ بَہ ئے کہ تو گُلام ءُ ایردست ئے۔ ڈیھ تئی جِندئے، بلے تو درانڈیھ ءُ باروٹی ئے۔ زِر تئی جِندئے، بلے پہ ترا زرداپ ءَ گْور جتگ ءُ درامدانی شِکار جاہ اِنت۔ کوہ ءُ کُوچّگ تئیگ اَنت، بلے پہ دار ءُ پِیشّ ءَ تئی سر ءَ پابندی جَنَگ بیتگ۔ گیس، سِندک ءُ ریکوڈِک ، اِشکر ءِ کھن تئیگ اَنت، تِلاہ ءُ سُھر ءِ جوھانانی ھُدابُند ءُ واجہ توئے، بلے چہ کُلّاں زِبھر ءُ بےبھر، چی ءَ کہ تو گُلام ئے۔۔۔۔۔۔۔۔؟
اگاں تو انگت نِندے ءُ جیڑے کہ من ءَ چے کنگی اِنت، گُڑا ترا پہ بیگواھی ءَ جاڑِیگ بُوَگی اِنت۔ چی ءَ کہ وانگ ءُ زانگ وتی جاہ ءَ، بلکیں دُژمِن نہ لوٹ اِیت کہ تو اے ڈگار ءِ سر ءَ ابدمان ءُ مُدیمی ئیں زِندے بِہ گْوازین ءُ وتواجہ بِہ بَہ ئے۔ آ مُدام گوں ھمے چِن ءُ لانچاں دزگٹّ ءُ گُلائیش اِنت کہ تئی آیوکیں پدریچ چہ ڈیھ ءِ واھُند ءُ وتواجھی ءِ بدل ءَ منی در ءَ چُولک ءُ چمدار بِہ بیت۔ سربتگ، در پہ در ءُ سلیول بِہ بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
پہ دَروَر! تو دُژمِن ءِ کُجام کارپداں اِیرجَنَگ، چارگ ءُ گِندگ، وانگ ءُ زانگ لوٹ ئے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
تئی لجّ ءُ ننگ دُژمِن ءِ دست ءَ زوال آماچ اِنت، تئی کسانسالیں زھگانی شھید کنگ ءُ زِندانی کنگ ءَ چکّ ءُ گِردار نہ اِنت، تئی پِیرزال ءُ کماشانی بے شرپ کنگ ءَ مھتل نہ بیت، تئی ڈگار ءُ کِشارانی ماندارگ ءَ ھر ساھت ءُ دمان چابُک اِنت، پہ دریا ورد ءُ ماھیِگِراں بوجیگ ءِ میل کنگ وتی جاہ ءَ، بلکیں زِر ءِ پھنات ءَ سھرا بُوَگی جُرم ءُ گُناھے زانگ بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
بِہ گْوش اِت منی راج ءِ وانِندگیں پُسّگاں!
مارا کُجام دگ ءَ پند بُرّگی ءُ سپر کنگی اِنت کہ آ دگ مارا گُلامی ءُ ایردستی ءِ بدل ءَ رُوژنائیں آکبت ءُ ابدمانیں زِندمان ءَ ڈسّ اِیت ءُ مِنزل کنت۔۔۔۔۔۔۔؟
من دِلجماں! شُما کُل سوھو ءُ سرپد اِت کہ ابید ء آجوئی ءِ دگ ءَ چُوشیں دگ ءُ کِشکے نیست کہ آ مارا مئے ابدمانیں زِندمان ءُ رُوژنائیں آکبت ءَ بِہ ڈسّ اِیت ءُ شون بِہ دنت کہ اے دگ ءَ سپر کن اِت شمارا شُمئے چِراگ ءُ کندیلیں مِنزل دز کپ اِیت۔
گُڑا پرچا! ما انگت چہ نوآبادکار ءُ باروٹیانی داتگیں اِلم ءُ زانت ءِ کابیل ءَ در نہ کپ اِیں ءُ وتی راجی سِنچ ءُ بودِشت ءَ کار نہ بند اِیں کہ مارا کُجام دگ مئے سُھر دپ ءُ بامگواھیں مِنزل ءَ سر کنت۔۔۔۔۔۔؟
پمشکا من یکرندے پد ءَ گْوش آں کہ ازگاریں ڈگار ءِ ھُدابُند ءُ نیزگاریں، ایردست ءُ گُلامیں بلوچ راج ءِ چمّ مارا شُمارا سک اَنت کہ شُما گوں وتی راجی سِنچ ءُ سما، زانِشت ءُ بودناکی ءَ مارا چہ اے تھاری ءَ کشّ اِت ءُ دیم پہ رُوژنائی ءِ مِنزل ءَ سر کن اِت۔
اگاں ما شُما کُلّاں اے ھبر چہ وتی کُوپگاں اِیر کُت ءُ وھد ءِ کُوپگاں دات، گُڑا پہ سِدک بِہ زان اِیں کہ مئے دَروَر ءُ ریڈ انڈین ءِ دَروَر راجدپتر ءُ گْوستانک ءِ تاکدیماں یکیں داب ءَ نبشتگ کنگ بیت۔
گُڑا چہ اے گپّ ءَ کدی تھکامی مہ بَہ اِیں کہ دُژمِن ءَ پرچا گوں مئے راج ءِ زالبُولاں بنگالی زالبُولانی سر ءَ بیتگیں داستان ساچ اِتگ۔
چی ءَ کہ اے اِنسانی راجدپتر ءُ گْوستانک ءِ بھر اِنت کہ دُژمِن ءَ کُجام ڈیھ ءُ راج ءِ سر ءَ اُرش کُتگ ءُ آ راج ءِ سر ءَ کہ کْوزہ کُتگ، گُڑا جنگی سِلاہ ءِ رِد ءَ زالبُولانی ننگ ءُ سِتر ءِ بے شرپی ءَ را وتی سوب مندی زانتگ ءُ سرپد بوتگ۔
اول ھمے ریاست ءِ جِند کہ بنگلہ دیش ءَ پہ زُوراک ءُ زُورانسری گُلام دارگ لوٹ اِیت، پہ آیانی راجی جُنز ءِ پُروش دَیَگ ءُ گُٹگِیر کنگ ءِ ھاتِر ءَ بنگالی راج ءِ زالبُولانی بے شرپ کنگ ءَ بِندات کنت کہ مرچی ھم راجدپتر ھما سْیاھیں روچ ءَ پہ منّانک ءُ دَروَر گیر کار اِیت۔
پہ منّانک بنگلہ دیش ءِ سرکار اے گپّ ءَ منّ اِیت ءُ ھما نِشانیاں پیشدار اِیت کہ چہ پوجی ایکشن ءُ گامگیج ءَ پد آھِگی زالبُولانی گوم ءَ مزنیں کِساسے ءَ ھراب کاری کنگ بوتگ، کہ چرے ھراب کاری ءَ پد آیانی لاپ پُر بوتگ ءُ آیاں زھگ ھم پیداک کُتگ۔ چُوش کہ بنگلہ دیش ءِ سرکار ءَ اے شُمار ، کچّ ءُ کِساس گوں منّانک ءَ پیش کُرتگ اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
دومی گْوستانک مارا چُوشیں دِگہ بازیں درد چکاریں راستیانی بابت ءَ ڈسّ اِیت ءُ سرپدی شکسا اِیت کہ آیاں وتی اُرش ءُ کْوزہ ءِ سوب مندی زالبُولانی بے شرپی زانتگ ءُ چہ گل ءُ شاتمانی ءَ ژند ءُ ژول بوتگ اَنت،
پہ دَروَر ” 1930 ءَ پَرانس ( فرانس ) ءِ لشکر الجزائر ءَ وتی گاماں ایر کنت ءُ بِنداتی سی سالانی تہ ءَ دَہ لکّ الجزائری مردُم شھید کنگ بیت۔ جنین آدماں گوں پہ زُور ھراب کاری کنگ بیت، گْونڈیں جِنکّیں زھگانی سِتراں گرمیں آسن مان کنگ بیت ءُ بچکّانی سِتر گوں کارچ ءُ ڈکّی ءَ گُڈّگ بَہ اَنت۔ اے زوال کاری یکشل ءَ برجاہ بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اَنچوش۔۔۔۔! اِیران ءِ کاچار ( قاچار ) ھاندان ءِ بادشاہ پَتھے اَلی شاہ کاچار ( بادشاہ فتح علی شاہ قاچار ) ( وپات 1864) کہ آئی کپکاز ( قفقاز ) ھند ءُ دمگ ءَ اُرش کُتگ ءُ کْوزہ کُرتگ، گُڑا آئی ءِ لشکر ءَ نہ تھنا دستی کُتگیں جنین آدمانی ھراب کاری کُتگ، بلکیں آیانی راستیں بزران ءِ یک رگے بُرّ اِتگ ءُ آیاناں داں زِندگی ءَ لنگ ءُ مُنڈ جوڑ کُتگ اَنت۔
وھدے اے جنین آدم کہ گشتگ اَنت، گُڑا گِندوکاں آ دیستگ ءُ زانتگ اَنت کہ اے ھما جنین آدم اَنت اِیرانی لشکر ءَ اِیشاں گوں ھراب کاری کُتگ۔
چی ءَ کہ اے چہ کْوھنیں اھد وَستی (عہد وسطی ) ءَ بیتگیں جنگانی دستُور بوتگ کہ چہ سوب مندی ءُ جنگ ءِ کٹّگ ءَ پد پُروش وارتگیں راج ءِ مردین آدم یکجاہ کُرتگ ءُ کُشتگ اَنت دانکہ آیانی ھِلاپ ءُ بگیر ءَ پہ جنگ کنگ ءَ کسے پشت مہ کپ اِیت۔ چہ مردین آدمانی کُشّگ ءَ پد آیانی ورناھیں جنین آدم گِپتگ ءُ گوں آیاں ھراب کاری کُتگ، چہ ھراب کاری ءَ پد آیاناں بازار ءَ آؤرتگ ءُ مولد ءِ بِستار ءَ بھا کُرتگ۔
ھمے داب ءَ یھودیاں ( یہودیوں ) وھدے پَلستین ءِ سر کْوزہ کُرتگ، گُڑا آیاں پُروش وارتگیں راج ءِ سْیاہ سر ءُ جِنکّانی گوم ءَ ھمے کارپد کُرتگ اَنت۔
سِکندر ءَ وھدے گزہ ( غزہ ) ءِ سر ءَ اُرش کُتگ، گُڑا مردین آدم کُشتگ اَنت ءُ یونانیاں جنین آدمانی گوم ءَ ھراب کاری کُرتگ۔
چُوش کہ چہ پُروش ورگ ءَ پد مھلوک ءَ وتی سْیاہ سر ءُ جِنکّیں زھگ جنگل ءُ کوھاں چیر داتگ اَنت دانکہ آیانی لجّ ءُ ننگ پھریز بِہ بیت، بلے نوکیں دور ءُ بارِیگ ءَ چہ دُرستاں گیش زُلم ءُ زُوراکی جاپانیاں کُتگ۔ وھدے دومی جھانی جنگ ءَ چین ءِ سر ءَ اُرش کن اَنت ءُ نان کِنگ شھر ءَ مردین آدماں کُش اَنت۔
چی ءَ کہ آیانی اکس اے گْواھی ءَ دے اَنت کہ شھر ءِ دگانی سر ءَ ھون میچلیں لاش کپتگ اَنت۔ چرے کُشت ءُ کوش ءَ پد آیاں ورناھیں سْیاہ سر ءُ جِنکّ پٹّ اِتگ اَنت ءُ گوں آیاں ھراب کاری کُرتگ۔ وھدے کہ آیاناں چیر دَیَگ بوتگ، گُڑا آیانی ماتانی گوم ءَ ھراب کاری کُرتگ ءُ جِنکّانی بابت ءَ مالوم داری ھاسِل کُتگ۔
ھمے وڑ ءَ دومی جھانی جنگ ءَ جاپانیاں وھدے کوریا ءِ سر ءَ کْوزہ کُت، گُڑا اِیشاں گوں وتی ناشرکاریاں اُود ءِ جنین آدمانی مزنیں کچّے مجبُور کُت کہ آ جاپانی لشکر ءِ ھوسّ ءِ تُنّ ءَ بِہ پُروش اَنت۔ ءُ پد ءَ ھمے جنین آدم کمفرٹ ویمن ( Comfort Women) گْوشتگ اَنت۔
جنگ ءِ ھلاسی ءُ چہ جاپان ءِ پُروش ورگ ءَ پد وھدے اے جنین آدماں وتی درد چکاریں داستان کہ گْوشتگ، گُڑا نُوں مالوم بوتگ کہ جاپانی لشکر ءَ گوں کُجام زُوراک ءُ زُورانسری ءَ اے جنین آدمانی زِندمان زوال آماچ کُتگ۔
انچوش دومی جھانی جنگ ءَ جرمنی وھدے پُروش وارت، گُڑا روس ءِ لشکر اُود ءَ روت ءُ وتی سوب مندی ءُ شاتمانی ءِ پُژدر ءَ مزنیں کچّے ءَ جرمن زالبُولانی گوم ءَ ھراب کاری کن اَنت۔ “
بلے۔۔۔۔۔۔۔! کُجام راجاں کہ جُھد کُتگ ءُ دیمونی دَیَگ ءِ دگ ءَ پند بُرّ اِتگ، پہ ھر وڑیں سکّی ءُ سُوریانی امبازگ ءُ دیمپان بُوَگ ءَ ساڑی ءُ ساجو بوتگ اَنت، آ مرچی پہ شان ءُ شرپ وتی ماتیں بُندر ءُ ڈیھ ءِ واھُند ءُ وتواجہ اَنت۔ پہ مِسال ءُ دَرَوَر بنگالی راج مئے دیم ءَ سھرائیں چیدگے کہ ھمے ریاست پاکستان ءِ رستریں لشکر ءِ زُلمانی دیم ءَ چو کلات ءَ مِکّ بوتگ، مرچی آ پہ مڑاہ ءُ شان وتی ماتیں گُلزمین ءِ واھُند ءُ اِیمنیں زِندے گْوازینگ ءَ اَنت۔
منی راج ءِ وانِندگیں پُسّگاں!
اے ڈُبّہ ءُ راجی زِمہ واری مئے شمئے ھمراھی ءَ ھر بلوچ زھگ ءِ کُوپگان اِنت کہ آ پہ وتی آکبت مانزمانیں گُلزمین ءِ موکگ ءُ آجوئی ءَ پاد بئیت ءُ دُژمِن ءَ اے باور بِہ کنائین اِیت کہ تو راستے وتی زُلمانی کُورُم پہ مئے واستا جمبور کُتگ، بلے اے آس ءَ چو زِر ءَ گْواز کن اِیں ءُ تئی ھر زُلم ءُ زُورانسری ءِ دیم ءَ چو بولان ءُ سائجی، چو مزن بند ءُ دِلبند ءَ، چو ماران ءُ شاشان ءَ، چو کُلبر ءُ تگران ءَ میلانک ءَ بَہ اِیں ءُ ترا سرپدی دے اِیں کہ ایردست ءُ گُلامیں راج پہ زُلم ءُ زُوراکی کدی چہ وتی مادنیں دگ ءَ پدکِنِز نہ بَہ اَنت۔
منی راج ءِ وانِندگیں پُسّگاں!
اگاں ما راجدپتر ءُ گْوستانک، وتی شھیدانی رِتکگیں ھون ءُ داتگیں دیمونی، گُلام ءُ ایردستیں راج ءِ چیھانٹ ءُ چِیولگ گیر نیاؤرت اَنت، گُڑا اے زُوراک روچے گدانے ماندار اِیت ءُ وتی گُروناکی ءِ تہ ءَ شادان بیت۔
گُڑا اِد ءَ تھنا بانُک زرینہ مری ءُ ھنیپہ بُگٹی گوں وتی کھول ءَ نہ بَہ اَنت کہ کس آیانی سوج ءُ گْواہ ءَ نہ دنت، چہ مشکے ءُ آچڑین ءَ بانُک سلمہ گوں وتی گْوھار ءُ دزگْوھاراں نہ بیت، چہ جاؤ چِبّی ءَ باُنک رُبینہ نہ بیت کہ دُژمِن ءِ زِندان ءَ بیست ءُ چار کلاک ءَ گیش زِندانی بیت، تھنا چہ ڈنڈار مادگ ءِ کلات ءُ کیلّکور ءَ زُوراک آماچیں زالبُول نہ بَہ اَنت، چہ کولواہ شاپکُول ءَ پِیرزالیں برپی گوں وتی کسانسالیں جِنکّ نِھال، کسانسالیں بچک شوکت ءُ یارو ءَ نہ بیت کہ انگت لشکر ءِ ٹٹّ ءَ ماں پتاتگ ءُ پہ زَلمانی وتی زِند ءِ روچانی ھِساب ءَ اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
منی راج ءِ وانِندگیں پُسّگاں!
ما شُما کُل سوھو ءُ سرپد اِیں کہ چرے واکیاتاں ابید دِگہ ھزاراں چُوشیں واکیات ھست کہ ریاست پاکستان ءِ بیمّ ءُ ساھار ءَ آ دنیگا سھرا نہ بوتگ اَنت ءُ بلوچ راج ءُ دُگنیا ءِ دیم ءَ نہ یتکگ اَنت، بلے ھمے کہ سھرا بوتگ اَنت پہ مئے درونت ءُ درس دَیَگ ءَ مزنیں کِردارے پیلو کن اَنت کہ ما کَے اِیں ءُ مئے راج دُژمِن ءِ کُجام زُلمانی دیمپان اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
پمشکا اے مئے راجی ڈُبّہ ءُ زِمہ واری اِنت کہ وتی ایردست ءُ گُلامیں راج ءِ آجوئی ءَ در بِہ کپ اِیں ءُ آکبت مانزمانیں راجی جُنز ءَ مُھکم بِہ کن اِیں دانکہ باندا آیوکیں پدریچ ءُ گْوستانک ءِ تاکدیماں میارِیگ مہ بَہ اِیں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
چی ءَ کہ ما چرے گیدی ءَ الم یکروچے سپر کن اِیں، بلے مئے کارپد ءُ کِردار پہ مُجّتی مان اَنت۔ گُڑا اے مئے ھر یکّے ءِ وتی بودِشت ءُ بودناکی اِنت کہ ما پہ وت، پہ وتی ایردست ءُ گُلامیں راج ءَ کُجام نام ءُ شرپ ءَ شات کن اِیں۔ بلے!
اے ھبر ءَ سِدک ءُ دلجم بِہ بَہ اِیں کہ راجدپتر ءُ گْوستانک، آیوکیں پدریچ مارا ھِچّ رنگ ءَ ماپ نہ کنت ءُ نہ بکش اِیت، چے کہ مئے کارپد ءُ کِردار بَہ اَنت، مارا ھما نام ءَ توار جَنَگ ءُ گیر آرگ بیت۔
نُوں پیسلہ مئے دست ءَ اِنت، اگاں نا شتاب ءُ تْرند رواجیں وھد پہ کس ءَ مھتل نہ بیت۔۔۔۔۔۔۔۔
