یک روچے من گوں سنگتےءَ اوار راھےءَ روان اَت آں
من گوں شھیدانی ھیالاں اَجب رنگےءَ دُچار کپت آں۔ اے ساھتاں کشک اوشتاتگ اَتاں، موسمءِ دگہ رنگے اَت، ھرچی منی چماں بدل اَت ھمے کشک کہ من اُمرےءَ چمداں گوستگ اَت آں اے کوھن اَت، ھچءَ زانگءَ نہ اَت آں، نہ دمکاں،نہ راھاں، نہ وتی سنگتءَ کہ گو من امبراہ اَت بس شھیدانی یاتءَ بے سما ات آں۔ ھمے پیم مارگءَ اَت آں کہ یک بنی آدمے نہ کہ ساھدارےءِ پد گواہ اِیت گُش ئے اے بلاھیں دنیاءَ من گوں ھیالاں تھنا اَت آں۔ ھنچو تیز گام جنان اَت آں زاناں یکے زور منءَ دکا دیان اَت کہ برو۔۔۔۔
بس جیڑگءَ اَت آں برے رھمینی دیوانگیءِ گپاں کندگءَ اَت آں، برے مھروانیں مُرادی مھرانی گُمان پیداک اَت، برے میروئی وشُکیں گپ ءُزھیراں گوں دچار کپت آں، برے گنڈُکیں نوشاد جانءِ جھد ءُ ھوسلھاں گیر آرگءَ اَت آں، برے میجر پیرکی داتگیں سبک یات پیداک اَت آں، برے بابا جانءِ ماتءِ گُڈی سوگات دلءَ پیداک اَت برے آ گوں سیٹوکیءَ لاڈکی کنگءَ اَت، برے لکوئی دلیریءِ کسہ را آئی گنڈُکیں گُھار ساچانی کِرءَ آرگءَ اَت آں، برے دیداری وشُکیں داب دگہ چاڑے دیگءَ اَتاں، برے سمیری مھروانیءَ چہ ماتءَ بیھال اَت آں، برے زدگی وشگٹیءَ واہ واہ کنگءَ ات آں، برے جاڑءَ گوں بیگاہءِ ساھتءَ مزاک ءُ شائِریءِ دیوانءَ من ھم وتی پروشتگیں دستونکے وانگءَ اَت آں۔ برے گوں امدادءَ گرمءِ ڈاکءَ تلارءِ ساھگءَ دیوان ءُ ھورماگءِ روگءَ اَت آں۔ برے رمیشی وشیں زھیروک زردءَ چیڑینگءَ اَت آں۔ برے جلالءَ گوں سیاستءَ کنگءَ اَت آں۔ برے گوں مھروانیں چاکرءَ لوئیءِ کرءَ نان ورگءَ اَت آں، برے گوں کچکولی گُھاراں گریوگءَ اَت آں، برے ھکیمی ملنگیءَ برے اُستاد نورءَ گیر آرگءَ اَت آں کہ آ گوں وتی باجاءَ گلائش اَت، برے یاگی منءَ کندینگءَ اَت ءُ برے بابا درویشی ترانگ بیچاڑ کنگءَ اَتاں۔۔
من ھمے ھیالاں گوں اُف اُف کنگءَ اَت آں کہ چُک چہ ماتءَ چورہ بیت بلے ما چہ سنگتاں چورہ بہ اِیں۔ ھمدءَ تروندیں گرندےءِ توار گُشاں کپت بیمناکیں گروکےءِ برمش چمّاں کپت ءُ چم کور بوتاں۔ تُرسے دلءَ پُترُگءَ اَت ءُ چہ لوڑءَ چم پچ بوگءَ نہ اَتاں۔۔۔
دور چہ شمےءَ کُڈکے گندگ پیداک اَت برے چہ لوڑ ءُ بزیں جمبراں گار بوت برے پدءَ گندگ بوت ما پہ کُڈکءَ بے ھوشی روان اَت اِیں من وتی اَمبراہ ءَ را گُشت تچ کہ ھور ءُ لوڑاں مارا کُشت ءُ مارا پلاسٹک ھم گون نیست منی ءُ تئی ساماناں مہ میسین اِیت۔ ما پہ بے ھوشی شوت اِیں میتگءَ چہ پیسر ھمے لوڑتگیں کُڈکءِ تہءَ کُنڈےءَ نشت اِیں۔۔۔
کمو دیرءَ زھگ،زالبول،پیرینانی توار کم کمءَ گوشاں پیداک اَت بلُکے وتی نماسگءَ را اواز دیگءَ اَت بیا لوگءَ چم تئی کور بنت گود تئی میس اَنت۔ ما دوئین سنگت چو مُرگءَ زُکُڑیتگ اَت اِیں من زورءَ کندگے جت سنگتءَ گُشت مارا یکے ھورءَ کُشت ءُ دُھمی پدءَ کندئے تو من گُشت چُک چہ ماتءَ چورہ بیت بلے ما چہ سنگتاں چورہ بہ اِیں مرچی اگاں اے ساھتاں تو گوں من دچار مہ کپتین ئے من باریں چون اَت آں، چون چورہءَ اَت آں۔۔۔۔
