شھید اِرپان جان ءُ برمش جان منی دو مھروانیں برات منی سنگت منی ارواہ ءُ منی رھشون۔۔۔۔ سَنگت دُرست مھروان اَنت، بلے جُھدے پِڈا لَھتیں اَنچیں سنگتاں گوں ھوار کَپے کے آیانی مھر، آیانی مَزن توکلی، آیانی پِکر ءُ سوچ، دِل پھکی ءُ ایمانداری ترا آیانی وت شیدا کنت۔
ھمے رنگ ءَ من شھید اِرپان جان اُرپ ءِ امداد جان ءُ شھید نورخان جان اُرپ ءِ برمش جان ءِ شیدا بیتگان ءُ شیدایاں۔۔۔ دائم آیانی پِکرے ءُ آیانی ندر بیتگیں تنگوئیں سرانی کہ پہ مھلبیں زمین ءِ ھاتر ءَ ندر کُتگ انت ءُ زمین گون وتی مسکیں آتاریں ھوناں سمبھینتگیں… امداد جان برمش جان شُمے مھر پہ زمین ءُ پہ من انچو بے کِساس گیش بوتگ اَنت کہ اے مھراں نہ منی ند نبشتہ کُت کنت، نہ کہ من شریں دابے ءَ شمے مھراں درشان کُت کناں۔۔
امداد ءُ برمش دائم سَکیں وش روھیں ءُ مھروانیں سنگت بِرات اِت اَنت.. امداد ءَ دائم وتئ زمین ءُ بلوچ راج ءِ گَم اَت۔۔ وتی سنگتانی ھیال دارگ بہ بیت یا کہ دگہ جیڑہ ءُ جنجال ئے امداد درستاں چہ ساری اَت دائم دُرستان چہ گُشتے من پیسر بہ باں۔۔۔
امداد جان ترا یاد اِنت یک رندے ما ءُ شُما باز سنگت سپرے ءَ درکپتیں۔۔۔ برمش جان تو ھم گون اِت ئے اے وھد دوھزار ھژدہ ءُ ماہ ستمبر اَت اے جاگہ کے ما شُما روّگ ءَ اِتیں۔۔ اینگو پوج ھم باز روگ ءُ آھگ کنگ ءَ اَت۔۔ بلے اے سھت ءَ مے شُمے کار دگرے اَت پوجے جَنگ نہ اَت گُڈا ھما جاگہ ئے نزیکءَ کے سر بیتیں تو پدا سجئیں سنگت آں گُشت کے شُما وتا پُشتءَ داراں کنے بیت کنت کے دُشمِنءَ ایدا پاد (مین) بزان بمب ءِ چیر کُتگ پہ سنگتانی ھاتر ءَ گُڈا من پیسر باں پَکّہ کنانی نی شُمارا گُشاں بیا اِت بلے من ءُ بَرمش انگت تئی پُشت ءَ آستے آستے آیان کُت تو پدا مارا گِندے تُرندی ءَ گون ھَکل کُت کے من شُمارا گُشگ ءَ اَنت میائے اگان چیزے بیت بِل ءِ یک سنگتے ءَ بیت ماھ پدا ھما کندوک من پدا بَرمش ءَ پہ مسکرا گُشت کے بزیرے نی شربیتں من تو ماھ۔ ھھھھھ۔۔۔۔، دوئیناں آستے آستے کندیت ءُ پدا برمش من ءَ ھم پہ مسکرا آستے آستے گُشتئ ھیکیکی ھھھھھ لالا ءَ مارا میڈیت گون ھھھھھ۔۔۔۔۔
بلے امداد جان من آ سھت چو گُشت نہ کُت کے تو من ءَ پہ چم ءِ چارگ ءَ ھم دِل نہ بئے۔۔ چیا کہ تو جُھدے یک دِل پھکیں ایمانداریں، مھروانیں ءُ دلیریں گوریلہ اِت ئے.. ھیر تو جاگہ پَکہ کُت پدا کُلیں سنگت توار کُت اَنت اے جاگہ ءَ کار ھم کُت.. گُڈا پدا پَند جناں کنداں کنداں وھد ھم دیما گوزان برے یک نیمگے آپریشن ئے۔۔۔ برے یک جَنگے۔۔۔۔ برے برے مئے ءُ شُمے سرا اگاں آپریشن ءِ چیزی بیتگ ماہ ءُ شُما گِندے انگت کندگانی تھا بیتگیں ءُ لگوریں پوج کلاگ بستگ۔۔
برمش جان ترا ھما کِسہ یاد اِنت گِندے ماہ ءُ شُما دوھزار ھبدہ ءِ ٹیمب ءَ مزن بند گَدھآئ کھیرے کوھانی نیمگءَ داشتگ اَت۔۔ پدا اے وھداں سارتی ھم نوک پیداک اَت، یک شَپ ءِ ما بازارانی نیمگ ءَ کارے ءَ شُت ئے پدا شپ ءَ لیٹ واتر اتکیں۔۔ گُڈا تو بانگواہ ءَ پاداتک ئے گون سنگتان ءُ تو دیست کہ من وپتگ انت ءُ من ءَ سرد کنگءَ اِنت، تو منی پاد کنگے بدل ءَ منا انگت دگے چادِرے پِردات کہ من کمو واب بِکپ آں …زانے من شُمے مھروانیانی توکا دُرست دیستگ شُما منءَ دُرستانی مھر داتگ انت پِت مات بِرات سنگت ھر رنگیں مھر شُما من ءَ دات ءُ چہ شُما من ھمُک رنگیں مھر دیست. بلے من نہ زانت کے شُما چو اِشتاپی اَچ من جِسمانی دروشُم ءَ چے دیر بئے۔
بیست ءُ ھشت ستمبر دوھزار بیست اَچ من منی دوئیں مھروانیں براتان دیر کَنت۔ سئیدانی پیر کہ مئے ءُ شُمے کَندگے جاھ اَت نی شُمے جَنگ جاھ اِنت۔ شُما پہ گَل ءُ شادان پہ کندگ من زاناں ماتیں زمین ءِ دلبند ءَ پہ دائمی وتا وش واب کُت ءُ چہ دنیا ءُ راج دپترانی توکا پہ دائمی وت ءَ نمیران کُت۔۔
منی مھروان آں.. بلے زانے دو ھزار بیست ستمبرے ماہ ءَ چہ پد منی کندگانی توکا اَرس ھوار بیھگ ءَ انت ءُ نی من ءَ مھروان چُش ھم نہ گوشیت کے بَرمشُل جان ءَ گُشت ءَ کہ گون من ھالے بِکن۔۔۔ یاکہ امداد ترا لوٹگا انت کس نی منءَ چو نگوشگءَ اِنت.. شُمے جِسمانی دروشُم ءِ دیر بوھگ من ءَ بے کِساس درد بوھگ ءَ اِنت گُشے زمین ءُ آزمان ھوار اَنت۔ منا توکا پِرینچگ ءَ انت..بلے شُمے ھما پِکر ءُ سوچ، کُتگیں کول ءُ کرار من ءَ پدا دائم دیم ئے جُنزگے سکین ءَ دیگ ءَ انت منی رھشونی ءَ کنگ انت ءُ انشاءاللہ شُمے دِیستگیں واب کہ آ واب آجوئیں بلوچستان ءِ واب انت الم پورو بیت بلوچستان آجو بیت۔۔۔ شُما گون وتی مِسکیں ھوناں وتی زمین سمبھینت..
بس ھمے دعا ءَ دائم لوٹگ ءَ آں کہ من ھم نمیران بہ بان چو شُمے وڈا ءُ پاکیں ھُدا مارا شُمارا کُل شھیدان پدا یک جاھ ءُ دیوان بہ کنت ھمودا آمین..ا للہ شُمے ارواہ ءَ آسودگ کنات۔ منی مھروانیں دوئین برات ھوار گون کُل شھیدان..
