کَے بزانت زِندگی کُجام دمک ءَ جلّ اِیت ءُ وتی گاماں دار اِیت ، بلے کِرد ءِ ساھگ ءَ زِند گْوازینتگیں راجی جنگول پہ مُجّتی راج ءِ دِلاں بادشاہی کنت ، ھسار ءُ تیھریں کوھانی زیبائی بیت ، ژِیمبیں گٹ ءُ گرانی بْراہ ءُ جلواناکی بیت۔ جنگل ءُ گیابان ءِ کپوت ءُ شانتل ، بُلبُلاناں آشوبی سَوت دپگال بیت پہ سِپت ءُ ساڑاھگ ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ھمے داب ءَ! منی اھد ءِ تمردیں راجی جنگول اِسھاک بلوچ پنّام ء رھمین گُلزمین ءِ گنوگ ھم پہ شیدائی ڈیھ ءِ ھسارانی پاسپانی ءَ کولیگ بوت ، مرچی گڈّگی ءِ مچکدگ ءُ آپریچ ھم پُرسیگ ءُ ارس شلگ ءَ اَنت ، ھما دمک ءُ رھسر پہ مُرادے رھچار اَنت کہ ڈیھ ءِ یاگی ئیں بچّ کد پہ نازے ملّان ءَ کَیت ءُ شھر ءِ بشوشگاں بیھار دنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
بلے! راج ءُ ڈیھ پاسپانیں سر کدی نہ مِر اَنت ، کُجام مردُم کہ یک لیکّھے ءِ باپُشت ءَ وتی ناز ءُ شانیں زِندمان ءَ مادریں ھاک ءِ پَھریزگ ءَ کولیگ کنت۔۔۔۔۔۔۔۔آ پہ مُدیمی زِندگ مان اِیت۔
آئی ءِ گامانی زمین جمب ءُ آزمان جکسیں توار ھر ساھت ءُ دمان دُژمِن ءِ گُوشاں ٹِلینگ اِیت ءُ راج ءِ توکل ءَ آچ اِیت ءُ ھمے درونت ءَ شکسا اِیت کہ اے کاروان انگت دِگہ ھزاراں سرانی کولیگی لوٹ اِیت ءُ نوں وتی مُرادانی مِنزل ءَ سر بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
مرچی من نا! بلکیں راج ءِ ھر زھگ سرپد اِنت کہ اِسھاک نہ مُرتگ ، بلکیں انگت کوھسراں نِشتگ ءُ تُوپّکے کُوپگاں دْرنگ اِنت ، دُژمِن ءَ مُدام بیھار دنت ءُ گْوش اِیت کہ من پہ ڈیھ ءِ پاسپانی ءَ گوں ترا دیم پہ دیمی جنگ ءُ مِڑ ءَ ھر دمک ءَ ساڑی آں ،
تو پرے ھبر ءَ کدی شادان مبو کہ من ترا کُشتگ ، بلکیں منی ارواہ بلوچ راج ءِ ھر زھگ ءِ باتِن ءَ چوڑ کشّ اِیت ءُ جنگ ءِ پِڑ ءَ ساڑی بیت ۔ ھمُک راجی جنگول ءِ چہ تُوپّک ءَ در اتکگیں تیر ترا منی بیھار ءُ پادتراپ ءَ سر کنت کہ ڈیھ ءِ شیدائیں سر پہ مرگ ھِچبر بیگواہ نہ بَہ اَنت ، چی ءَ کہ ما کُجام مکسد ءِ پُژدر ءَ وت ءَ ندْر ءُ کولیگ کُتگ ، آ مکسد ءِ ھاتِر ءَ ماں ڈڈر ءَ گونڈلیں تیرانی سارگ من ءَ ، منی راج ءَ وتی ھستمانی ءِ گُمان ءَ دنت ءُ دیستگیں واباں مانا کنت ، گُڑا کَے گْوش اِیت کہ من مُرتگ آں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟؟؟
چی ءَ کہ مرگ ھما اِنت پہ بے مکسد ءُ لیکہ بِہ بیت ، مرگ ھما اِنت کہ ڈیھ پاسپانی ءِ بدل ءَ دُژمِن ءِ چانٹ ءِ دپ ءَ پہ سرجھلی ءُ سلامی ءَ زینکودگ بِہ بیت ، مرگ ھما اِنت کہ وتی جِند ءِ راجی جنگولانی تیر ءِ دپار بِہ بَہ ئے ، مرگ ھما اِنت کہ راج دُژمنی ءِ دئیناں بروت ، مرگ ھما اِنت کہ باندا کسے من ءَ گیر میار اِیت ءُ بد ءُ رد بِہ گْوش اِیت ، مرگ ھما اِنت کہ داں بلوچ راج زِندگ اِنت من وژنامی ءِ بدل ءَ پہ تژن ءُ پیگور گیر آرگ بِہ بَہ آں ،مرگ ھما اِنت کہ منی مرگ ءَ پد یاگی ءُ ھانی ءَ کسے بُھتام بِہ جنت ءُ بِہ گْوش اِیت کہ اے لگور ءِ زھگ اَنت ، مرگ ھما اِنت کہ منی نام راجدپتر ءَ گوں سیاھیں لبزاں نوشتہ کنگ بِہ بیت ، مرگ ھما اِنت کہ منی ھمراھی ءَ منی کھول ھم شرمِندگ بِہ بیت ، ھو! مرگ ھما اِنت، مرگ ھما اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
بلکیں من نہ مُرتگ آں ءُ پہ مُجّتی زِندگ آں۔۔۔۔۔۔۔!!
چی ءَ کہ من پہ مِسکیں ڈگار ءِ آجوئی ءَ مُرتگ آں ، من پہ ماتانی لجّ ءُ گْوھارانی شار ءَ مُرتگ آں ، من پہ جنوزامیں دِلانی ارمان ءُ چورھیں زھگانی واھگاں مُرتگ آں ، من پہ راجی ھستمانی ءِ رکّینگ ءَ مُرتگ آں ، من پہ گورگیں بام ءِ آتار شنز ءُ اناریں بچکنداں مُرتگ آں ، من پہ وتی پِت ءُ پیرُکی ھوشاپ ءُ کلّگاں مُرتگ آں ، من پہ وتی تِلاھیں آپریچ ءُ گوھریں شَنداں مُرتگ آں ، من پہ وتی بست ءُ نِگور دیمیں بُندر ءَ مُرتگ آں ، من پہ بندیگیں سمین ءُ تیاب ءِ شاگیں چَولاں مُرتگ آں ، من پہ ھُژبُریں ریز ءُ ریدگیں سانکلانی سِندگ ءَ مُرتگ آں ، من پہ مھنازیں کاڑانی بھاریں اُمیت ءَ مُرتگ آں داں پلارشودیں واھگانی ارجان مہ بیت ، من پہ ویرانیں گیاب ءِ سبزینگ ءَ مُرتگ آں ، من پہ ڈُکّال آماچیں زید ءِ گْواش ءُ کھچراں مُرتگ آں ، من پہ شیرآپ ءُ زُمزمیں چمّگاں مُرتگ آں ، من پہ ماتیں وتن ءِ سیرکگیں ڈنّ ءُ زیبائی ءِ جلشک ءَ مُرتگ آں، ھو! من پہ ھانُلیں ڈگار ءَ مُرتگ آں ، من پہ ھانُلیں ڈگار ءَ مُرتگ آں۔۔۔۔۔۔۔۔۔
چی ءَ کہ ماتیں مرزبُوم منی آکبت ءُ سُھر چکّیں باندات ءِ مانزمان اِنت ، اگاں من مرچی کُربان ءُ کولیگ مہ بَہ آں۔۔۔۔۔۔۔۔! باندا من آیوکیں پدریچ ءِ دیم ءَ پہ مُدامی میاریگ ءُ بے پسّو بَہ آں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
پمیشکا مرچی من وتی ڈُبّہ ءُ پرز گوں زگریں ھونانی ریچگ ءَ پیلو کُتگ ءُ گْوش آں ، آ راج کہ مرچی وتی جِند ءِ کُڈُک ءَ پہ اِیمن ، شان ءُ مڑاھے نِشتگ اَنت ، آیاں چرے ھوناپیں ملپداں سپر کُتگ ءُ پند بُر اِتگ کہ مرچی آجوئی ءِ بیٹ سراں پہ مُدیمی شات ءُ گل اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
پد ءَ منی گپّاں پد دیدگاں راجدپتر ءِ تاکدیمانی ھون نبشتگیں کِسّہ دیم ءَ کَیت کہ راج گوں دیمونیاں وتی ھستمان ءَ رک اَنت ءُ آجوئی ءِ بیرک ءِ ساھگ ءَ مُدامیگیں زِندے گْوازین اَنت۔۔۔۔۔۔
ھو! ما پہ ھمے روچانی سمبھینگ ءَ گُلزمین ءِ دامُن ءَ وتی ھون رِتکگ اَنت ءُ اے پلسپہ زِندگ داشتگ کہ مئے کاروان ءِ ھمسپر ھر گام ءَ وت ءَ گوں ڈیھ پاسپانی ءِ لیکہ ءَ زِندگ بدار اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
چی ءَ کہ زِندگی وت ءَ ھما روچ ءَ مانا کنت منی راج وتی مُراد ءِ مِنزل ءَ سر بیت ، ءُ جزمّاں مئے اے رِتکگیں ھون کدی تاوان نہ بَہ اَنت ، بلکیں ھار کنت ءُ دُژمِن ءِ رند پداں کروج اِیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
پمیشکا من گْوش آں مارا کُلاناں زانگی اِنت کہ اے تھاری گوں روژنائی ءَ چون بدل بیت ، اے آس ءِ تُوسگ ءَ زِندمان گوں کُجام چکّاساں دیم پہ دیم کنگی اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اے درگت ءَ دیمونی دَیَگ مئے جُھد ءُ آجوئی ءِ اولی ءُ گُڈّی لوٹ اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔، اگاں ما اے لوٹ ءِ پیلہ کنگ ءَ چو شیدائیں اِسھاک ءَ جاڑی بوت اِیں!
مارا دُگنیا ءِ ھِچّ زُوراک ءُ گُروناکیں تاگت وتی گُلامی ءِ سانکلاں بندیگ کُت نہ کنت۔۔۔۔۔۔۔
