ہفتگے بوت کہ ما چہ گورکوپ ءَ رگام جان ءِ ھَند ءَ اتکگ اِتیں۔ روچ ءَ ما کسانین ( سائیڈ ) اوتاکے ءَ اتیں کہ پہ ادارکی ادا جنئگ بوتگ اَت او شپ ءَ لہتیں سنگت مُدام اتکیں سنگت کمبر جان ءِ دوار ءَ آیانی توک ءَ من ءُ سنگت برْمش ھوار اِتیں ۔ ہمدا شپے ءَ اولاکے اتک داں شہید باھڑ جان ءُ شہید غنی جان اِتاں۔ شپ ءَ مئے گورا جل اِتاں ءُ ایندگہ روچ ءَ پہ سپرے ءَ در کپت اَنت ۔سیمی روچ ءِ ندارگ دگر اِتاں پرچا کہ من مزنیں اوتاک ءَ سر بوتگ اِتاں بلے شپ ءِ ترانگ رپتگیں سنگتانی یات ءُ زہیر اِتاں۔ ہما سنگت کہ سے شپ پیسرگوں ما ھوار اِتاں کندگ اَت سیاست اَت دردانی نالگ اَت بلے انّی مارا ھال رَستگ اَت کہ گوران ءِ کنڈگ ءَ سنگت باھڑ جان، غنی جان ءُ سنگت سالم جان شھید بوتگ اَنت۔ دل ءَ چے آھے چِست بوت کہ بلوچ ءَ اگاں ھاوند سِنچے دنت گُڈا بلوچیت ءِ سنچ ءَ ئِے بدنت پرچہ کہ نبا بلوچ بلوچ ءَ پہ دردے بہ وارت ٹَپّے بہ شانیت بلوچ ءِ سوک ءَ را سوزے پِر کنان اَت۔ اے سے ایں سنگتانی کُوش ءَ دست وتی بلوچانی ھونین اِتاں ۔
کساس ماھے ءَ پد وارث فوجی ءُ ماما لوار گوں دگہ سنگتے ءَ اوتاک ءَ اتکگ اِتاں منا گُشت اِش تیار بو ما شما باندا چہ اوتاک ءَ در کپیں دگہ نیمگے رویں ایندگے روچ ءَ سپر اَت گِرّان ءُ کپان دمبران ءُ جاہ جنان داں پند پادانی میار اَت روان اَتیں ۔جاھے سر بوتیں داں بُرزیں ڈکّے ءِ سرا سنگت گُرِنّگ زہیرونکے الہان ءَ ات بلوچستان اَت پدا بلوچشتان ءِ ماتکوھانی براہ اَت ءُ زہیریں ساھتانی زہیرونک اَت۔
سنگت ءِ زہیرونک ءَ چے مارا ہمے گمان بوت کہ چہ زہیرونک ءِ ڈکّ ءَ آ دست مئے منزل بیت بزاں سنگت ءِ زہیرونک مارا وتی جلّ جاہ ءَ سر بوھگ ءِ بشارت ءَ دیگ ءَ اَت ۔ چہ زہیرونک ءِ ڈَکّ ءَ اے دیم ما گوں شھید بشام مرزا ءُ عباس جان گچگی ءِ لشکر ءَ دست ءُ دروت بوتیں کہ آھانی تہا شھید مختار جان ہم ھوار ات اے سنگت اوتاک ءَ چے درکپتگ اِتاں پہ وتی منزلے ءَ رھادگ اِتاں ءُ ما پہ اوتاک ءَ پیداک اَتیں۔
پدا اوتاک ات سلام ءُ دروت اَت چی ھبر اَت بلوچی ھال اَت سنگت اَت ءُ سنگتی اَت سنگتی مہر اِتاں اے مہرانی توک ءَ ماتی ،پِتی ءُ براتی مِہرانی جلشک اَت۔ دیوان اَت مراگاہ اَت دز کمکی اَت بَڑاھی اَت ۔داں ہمدا سنگتے ءِ پاد ءِ پنجگ پَٹّی ات۔ گوں شپادیں پاد ءُ گُلگیں مودان اَت لنگ جنان اَت۔ ما سُک سُک ءَ اَتیں سنگت ءِ پاد ءَ باریں چے بیتگ؟
بلے پسّو نیست اَت۔ مدّتے ءَ رند من سرپد بوتاں کہ لشکر مانرتکگ سنگتاں وتا رکینگ ءِ جھد کتگ ءُ ھور ءُ تور سِرپّتگ اَنت ہمدا ناگہاں بے مُرادیں تیرے آسِتگ ءُ سنگت ءِ پاد ئِے گُزند داتگ ۔
ہمے اوتاک اَت ءُ پدا مئے دوار ءَ شپ اَت۔ بلے زمین ءِ اے یاگی ئیں بچ یک کہریں شپے ءِ بامینگ ءَ پہ دوہزار چاردہ ءِ چلگی سارتیں شپاں چے پھک بے سما راجی باندات ءِ گَڈ ءُ مَنجان اتاں۔
ایندگہ روچ ءَ ہما ٹپّیگیں ورنا مئے دیوان ءَ نندوک اَت سنگت ملک جان گوانک کت پیرک جان بیا شنکوں آپ گرم کرتہ تِئی سر ءَ شودین۔
” پیرک جان”
ھئو پیرک جان من ہمے نام ءَ چے اولی رند آشنا بوتون ۔سنگت ملک گوں من پیسر ءَ چے پجّاروک ات کہ پہ مزاک ءُ کندگ ءَ دل ئِے داتگ اَت ئے۔ ملک ءَ پیرک جان ءِ سر شُست ءُ ما کش ءَ نندوک ءُ ندارھی اِتیں۔
مُدام شپ ءَ مئے دیوان اَت ماما ءَ گیلن ے زرت ڈُھل جت من ءُ وارث گُشندھی ءَ اتیں ۔
مئے دیوان ءِ ھال چَرّان چرّان داں بلوچستان ءِ ہزارنازی ئیں بچّ ءَ داں سر بوت ۔یک بیگاھے واجو اَت مارا گوانک ئے کت ھاں ورناھاں شما نوکیں پِنگان ئِے بِنا کتگ ؟
گُڈا مئے دپاور تریں وارث اَت۔ ہمائی ءَ پسّو دات ءُ گُشت ئے جی واجو جان شپی ایں دیوان ءَ بایدیں شما مارا شرپے بہ بکش اِتیں۔ پدا شپ ءَ مئے دیوان اَت بلے دیوان شپی ھاس اَت کہ دیوان ءِ پاگواجہ بلوچستان ءِ نرمزاریں بچّ اَت۔
چہ ہمدا پیرک جان گوں من ھور ءُ تور بوت پدا ہمک بیگاہ ھَندی جیڑھانی سرا مئے گپ ءُ تران سَلاہ ءُ سوڈگ اَت۔ ما یکے دومیگ ءَ گوں نزیک بوھان بوتیں ہمک شپ ما بلوچستان ءِ مزاریں بچّ ءِ دیوان ءَ اَتیں۔ پیرک جان اَت سنگت ملّین ات ماما ات وارث ات ءُ دگہ دو سے سنگت اِتاں۔ مے دیوان برجم اَت۔ پدایک پرّامے اتک زمستانی ھئور اِتاں۔ گُڈا ھئور اَت کہ ھئور۔ ہمے جاگاہ کہ منئیگ ءُ ماما لوار ءُ وارث ءُ باجو بوتگیں ساربان نامین ئے واب جاہ ات اے جاہ ھئور ئِے سر ات ءُ نوک ءِ چیر ۔ پرچہ کہ چہ ھئور ءَ وت ءَ رکّینگ ءِ وسیلہ پدا ہم ہمیش ات۔ شبدان ءُ بندان بلے یک شل ءَ ھئور اَت۔ سے چار شپ ءِ بے وابی ءَ پد مرچی من مھلا وتی ٹیڈ داتگ اَت ءُ دیوان ءِ وداری اتیں۔ بلے اے ساھت ءَ بلوچستان ءِ بچ گوں دگہ لہتیں سنگتان دیوان ءَ اَت۔ مے دیوان ءِ وھد ءُ پاس دیما اِتاں مرچی جمبر ءَ ہم بُرّ اِتگ اَت۔ بے وابی سر ءَ اَت۔ من پیشے ءِ بُن گچین کت کہ کمو وپساں پدا شُت پیرک جان ءَ نشان دات من ادا وپساں بلے وھدے کہ واجو ءَ منا گوانک کت گُڈا منا واب ءَ چے پاد کن کہ دیوان ءَ کایاں۔ واجو گوانک دنت پیرک جان چاریت منا نہ گندیت یا من واب باں منا پاد نہ کنت۔ مرچی منا افسوز اِنت کہ واب ءَ منا چہ دوئیں ھستیانی لہتیں ادارانی ہمنیادی ءَ چہ زبہر کت ۔
شپ روچ بوت ناگت ءَ منا کماش ءَ یک باجو بوتگیں ھَندی کماندارے ءِ پجّی ءَ توار کت گُشت تو اے سنگت ءِ پَجّی برو گوں ترا لہتیں وھد ءَ موکل اِنت وتی مردمے کسے گِندئے پدا واتر بئے ہمے سنگت ءِ ہمکاری بہ کن۔ منی دل ھچ رنگ ءَ پِر نہ اَت بلے ہرچی کہ گَلّ ءِ پرمان اَت من ھاں کت۔
وارث ہمے کماندار ءِ سنگت اَت وارث ءَ سنگت کمبر ءِ برات شھید فراز جان وتی ہمراہ کت ءُ پہ مئے رسینگ ءَ سرگپت گوں۔ ماکہ وتی منزل ءَ سر بوتیں پدا ھئور اَت کماندار ہمائی ءِ پجاروکیں سنگتے ءِ گورا جلّ اِت۔ ما سے ایں منی پجاروکیں ہمبلے ءِ گورا شپ ءَ جلّ اتیں ءُ سھب ءَ پدا واتر بوتیں پہ شھید فرازجان ءِ دوار ءَ۔ پدا لہتیں روچ ءَ پد کہ من وتی موکلان اِتوں سنگت رگام جان ءَ سنگتے ءَ را کلوہ داتگ اَت کہ کماش ءَ گشتگ زوت بیا وتا منی گورا رسین۔ بزاں اے پئیم بوت منا ہما باجو بوتگیں کماندار ءِ گورا روگ نہ کپت من کہ واتر اتکاں من درھیں سنگت دیستاں بلے پیرک جان درا نہ بوت بی این ایم ءِ چیر دستی ءَ کیلکور گڈگی ءَ شھید باھڑ جان، شھید غنی جان ءُ شھید سالم جان ءِ یاتگیری ءَ راجی مُچّی ے اَت ءُ شپ ءَ زیملی دیوانے اَت ۔من پہ بے واکی زیملی دیوان ءَ گوں نہ کپتاں۔ سھب ءَ سئیگ بوتاں کہ شھید پیرک جان گوں سنگتاں دیوان ءَ ساڑی بوتگ بلے پہ وتی ھنکین ءَ درکپتگ انت۔ چہ اے مراگش ءَ پنچ شش ماہ ءَ پد مئے سر پروم ءَ کپت پنجگور ءِ راجی شھیدانی یات گیری ءَ بی این ایم ءِ چیر دستی ءَ راجی مُچّی ے ءِ کار اِتاں۔ ہمے زوت ءَ یک ویلے ءَ شھید نثار جان شھید بیت ءُ دگے سنگتے ٹپّیگ بیت پمیشکا شھید پیرجان ساڈی نہ ات کہ ہمے ٹپّیگ اش جاھے برتگ اَت۔ لہتیں روچ ءَ پد شھید پیرک جان اتک مے گورا سر بوت منی روح تازہ بوت ۔پدا ہمک روچ سنگتانی دیوان ءُ ترّ ءُ گرد اِتاں۔ مے دوار شھید پیرک جان ءِ لوگ اَت ہمے لوگ کہ منظور بلوچ ءَ وتی نبشتانک (منی لچّ ءِ گس انگیر ءَ ات) ءِ توک ءَ ایشی داستان بیان کتگ۔ ادا سنگتانی رو ءُ آ ات۔
ہمک بیگاہ وش کئوش ءِ مسکیں کئوش ءِ شیکگ اَت ساز ات ءُ زیمل اَت سمّل ءِ پت ءِ ٹھکانی توار اَت ۔ سے چار ماہ چون گوست ءُ شت کس ءَ سما نہ بوت۔ پروم ءِ وشیانی وشتریں روچاں چے روچ اِتاں۔ شھید ڈاکٹر منان جان گوں پروم ءِ سنگتانی ہمکاری ءُ ہمراھداری ءَ پروم یکرندے پدا مھرانی گُلشن ءَ چو سینگار اِتگ ءُ پلگارگ اِتگ اَت۔ شھید پیرک جان اَت شھید بشام مرزا ات شھید فاروق تلار ات شھید مختار جان ات گُڈسری دیواناں اُستاد منھاج مختار ءِ سوزیں الھان اِتاں ءُ سنگت آھوگ گُل اَت کہ وتی راجی پربنداں وانان اَت۔ بلے مروچی ہما ساھتانی اِشکریں یات اَنت کہ پشت کپتگ اَنت دامن ءِ جرّاں گوں پیوست اَنت۔ پدا راجی جنز ات پروم اَت بالگتر اَت شھید پیرک اَت سنگت اِتاں ءُ سنگتی ات ہمراھداری ءِ وشیں دور ءُ باریگ اِتاں۔ ادا ما زندگی کتگ ات۔ سنگتی ءِ زندگی ات۔ شھید پیرک جان یکوئی گلّ ءِ کارانی تگ ءُ تاچ ءَ اَت۔ شپ جاہ ءُ روچ جاہ اَت۔ دم نہ بروکیں سنگتے ات ۔گل ءِ تہا چیدگیں آشوبیاں چے یک آشوبی ئِے اَت۔ پہ بلوچ جُنز ءِ جنزینگ ءَ دژمن ءِ رپک ءُ ہنرانی پروش دیگ ءَ سنچ داروکیں نمیرانیں سرے ات۔ آئی ءَ وتی سنچ ءُ فہم ءَ چے دژمن ءِ واب ھراب کتگ اَت۔ دژمن ءَ آئی ءِ پروش دیگ ءَ پہ وڈ وڈیں پندل ءُ توجیل ساز اِت بلے پیرک ءِ راہواریں گام ئِے داشت نہ کت اَنت۔ منا ہما روچ شری ءِ سرا یات اِنت کہ من ءُ پیرک چہ بالگتر ءَ پروم اتکگ اتیں یک ءُ دوشپ پہ گند ءُ گدار ءَ آئی ءِ لوگ ءَ جل اِتیں۔ داں سباھے سنگت پہ کوہ ءَ رھادگ اِتاں کہ دژمن ءِ لشکر ءَ تیوگیں دمگ انگیر کتگ ات۔ ما ہم پہ گشاد گشادی وتا گیشینت ءُ درکپت ایں پہ کوہ ءَ ۔ مزنیں آپریشن ئِے ءِ گمان اَت۔ پدا لہتیں وھد ءَ پد واتر اتکیں دومی رند ءَ پدا ما چہ بالگتر واتر اتکگ اتیں بلے ما کوہ ءَ اتیں۔دژمن ءِ لشکر ءَ دمگ انگیر کتگ ات سنگتانی یک ٹولی ے گوں دژمن ءَ جنگ دیان اَت۔ لگوریں دژمن ءَ دیم ءَ کنزگ ءِ ہمت نیست اَت میتگ ءُ لوگاں انگیر کنان زاھگ ءُ زالبولاں لٹ ءُ کٹ کنان لوگ ءُ جاہاں آس دیان ات ۔میتگ ءِ چاریں کُنڈاں آس اَت۔ بازیں سنگتے ءِ لوگ سچان ءُ پُر بوھان اِتاں۔ ما چہ کوہ ءِ سر ءَ اے کلیں ندارہاں چم ءِ وت گندگ ءَ اتیں۔ دژمن ءَ شھید پیرک جان ءِ لوگ انگیر کت اَنت۔ آس چِست بوت شھید پیرک ءَ جت ٹھکے ءُ کندگ ءَ لگّت گُشت ئے ہمااِنت کہ دژمن ایندگہ سنگتانی لوگاں سوچگ ءَ بوتگ من سک پریشان بوتگوں۔ بلے نوں شگر ءَ گِراں کہ دژمن منی ارزشت ءَ زانت کہ من ہم بلوچ جنز ءِ یک سپاھی ے اوں۔ من وتی بیم دژمن ءِ دلا ایر کتگ۔ دژمن چہ من ترسگ ءَ اِنت۔ باندا تاریخ ءِ تہا منی کربانیاں نام ہم پہ پھر گرگ بیت۔ منا باز وشی بوھگ ءَ اِنت کہ منی جُھداں دژمن ءَ را پرے نامردی ءَ لاچار کتگ کہ وتی زور ءَ لوگ ءُ دوار زھگ ءُ زالبولانی سر ءَ پیش دارگ ءَ اِنت۔ اے روچ ءَ دژمن ءَ وتی بے سوبی گوں وتی لہتیں لاشانی پجّی ءَ زرت ءُ واتر بوت ۔ہمے روچ ءَ بلوچ سرمچاراں گوں مزنیں سلاھاں پنج جتا جتائیں جاھاں وش کابو ءَ دژمن ءِ لشکر جتگ ءُ بورینتگ اَت۔
پدا ما اتکیں شھید پیرک ءِ دوار ءَ کہ مردمانی ھالے بگریں۔ شھید پیرک ءِ پَشت کپتگیں مال ءُ مڈی مردمانی سلامتیں بلے ھون چُکّریں سر اِتاں ءُ تہنا یک نیم سوتکگیں قرآن مجیدے اَت کہ آئی ءِ ٹپّ ءُ ٹوریں مھنازیں مات ءِ پیلوشتگیں پنجگان اَت کہ پریشی رکینگ ءَ آئی ءَ لمبوکیں آس ءِ میان ءَ دور کتگ اَت ۔ اینچو ویرانیانی ندارگ ءَ پد شھید پیرک جان ءِ لُنٹانی بچکند نہ پرشتگ اِتاں ادا پشکپتگیں دیوال تہنا مسیت ئیگ اَت ءُ مسیت ءِ چم شودئیگ اَت کہ دژمن ءَ وتی کُلّیں برانز ہمے دیوالانی سر ءَ زاہ ءُ بد ءُ بے ربودگیں بیھارانی رنگ ءَ نکش کتگ اِتاں ءُ پشت مان داتگ اَت شتگ اَت۔ شھید پیرک ءَ وتی مھنازیں مات ءَ را تسلّہ دیان ءَ گُشت امّاں اے ھالت ایندگہ جاھاں ءُ ایندگہ بلوچانی سر ءَ اچ ما پیسر اتکگ اَنت ما وا انگہ
late
ایں بزاں پَشت ایں ہمدا شھید ءَ جت کندگے ءُ ما پُشت ماندات درکپتیں۔ ایندگہ روچ ءَ پدا شتیں داں مرمانی ھالے بگریں کہ پِڈے ءِ سرا کپتگ اَنت گُڈا شھید پیرک جان ءِ مھنازیں مات ءَ را نہ وتی سوتکگیں مال ءُ ملکتانی سما اَت نئیکہ مئے شُد ءُ بے وردی ءِ ھیال ئِے اتک اولی گپّ ئِے ہمیش اَت کہ اللہ ءِ نازھکیں قرآن اے زالماں بچار کجام ھال ءَ کتگ۔ منا شر یات اِنت کہ ہمے زوتاں ماں یورپ ءَ یک قرآن مجیدے ءِ نام گِپتیں بے ادبی ے ءِ بگیری ءَ تیوگیں پاکستان جاک ءُ سلوات ءَ اَت۔ بلوچ لاپ گَنڈیں مُلّا زہرشانی ءَ چہ اے دگراں دو گام دیما تِرا دپ جاکی ءَ اِتاں۔ سنگتے ءَ شھید پیرک جان ءِ مات ءِ دست ءِ سوتکگیں قرآن پچ گپت ءُ زرت شت میتگ ءِ مسیت ءَ کہ مرچی جُما اِنت۔ مُلّا واز ءَ بیت رواں دیما ئِے ایرئے کناں کہ اے ہم اللہ ءِ کلام اِنت بلے ایشی پجار ایش اِنت کہ بلوچے ءِ لوگ ءَ بوتگ ایشی ءَ چہ شما کسے اگاں پہ لبّ ءُ لالچ اسلامی ریاست گُشیت اے کلام ہمے ریاست ءِ سپاہ سالاراں سوتکگ ءُ پرے ھال ءَ کتگ۔ باریں شمئے بناوٹی اسلامی ایمان اے قرآن ءَ بلوچ ءِ قرآن پہمیت ءُ رد کنت یا اللہ ءِ کلام سرپد بیت ءُ پریشی ءَ ہم توار چست کنت۔ ملا تِران کنان ءَ گوں مردماں گُشیت اے مردم گُشگ ءَ اَنت کہ اے قرآن ے اے مردم گُشگ ءَ انت کہ فوج ءَ سوتکگ اگاں چُش اِنت مردماں گُڈا منی ھیال ءَ زلم اِنت۔ بزاں مُلا ءَ چم دیست ایں راستی وتی وڈا تاب دات دگہ رنگے ءَ پیش کت۔ درسیں راستی پادمال کت اَنت۔ سنگت ءَ اتک مئے دیوان ءَ ہمے گپ کُت انت۔ شھید پیرک جان گُشت من ترا گُشت اے بلوچ ءِ قرآن اِنت بلوچے ءِ لوگ ءَ بوتگ بلوچے ءَ ونتگ پریشی کس درد وار نہ بیت اے مُلا نہ پہ بلوچ ءَ گپ کن اَنت نہ کہ پہ بلوچ ءِ قرآن ءَ اگاں بلوچ ءَ زورے است وتی دژمن ءَ بہ جنت ءُ اگاں بلوچ ءِ قرآن ءَ زورمان گُڈا وتی سوچوک ءَ وت بہ جنت
"بلوچ ءِ قرآن”
شھید پیرک ءَ ہرچیز ءِ سما اَت۔ آئی ءَ زانت کہ لب ءُ لالچانی دئینان ءُ تُرس ءُ بیم ءِ دیما مردمانی ایمان بدل بنت ۔
من آئی ءَ را شّری ءَ دیستگ وتی زندگی ءِ لہتیں سال گوں شھید پیرک ءِ پجّی ءَ گوازینتگ۔ مِھر بوتگ۔ تکرار ءُ کُنّت بوتگ۔ مئے میان ءَ دُرس سنگتی بوتگ اَنت ۔دوستی بوتگ اَنت۔ ہمے مے زندگی بوتگ کہ ما وتی زندگی ءِ توک ءَ وڈ وڈ ءَ زندگی کتگ۔ گوں شوکیں، دلیریں، بلوچیں تاریخی بامردے ءَ کہ آئی ءَ بلوچ تاریخ ءِ تہا یک بامردے ءِ نام گِیش کت آ نام نُورا عرف پیرک اِنت۔
گیشتر من ءُ شھید پیرک شپ ءَ ھور وپتگ اتیں داں شھید گلاب اتک اے شپ ءَ شھید پیرک گوں شھید گلاب کسانکیں بشانگے ءِ توک ءَ وپتگ ات۔ منا واب نہ یتک من شت بشانگ ءِ سرون ءَ چے آئی ءِ پیشانی چُک کت۔ شھید گلاب کش ءَ وپتگ اَت پچ لزراِت گُشت ئے شما گوں لب یو آں منا پچ لرزینت۔ شھید پیرک گُشت من زانتگ توئے دگہ کس نہ بیت شھید گلاب کندت گُشت ئے تو ڈے منی” نیند” ھراب کت۔
یک شپے من ءُ شھید پیرک ہمائی ءِ لوگ ءَ اِتیں وابانی وھد ءَ دو پہ دو در کپتں کہ کمو گیگ تریں جاھے ءَ بہ رویں بہ وپسیں۔ دژمنے دَرائی بہ کنت دیم ءَ ئِے درکپت بکنیں۔ ما اتکیں جاہے گچین کت سائیکل ءَ چے ایر کپتیں گَندلکے گون اَت دور دات کہ وپسیں داں مارے ءَ پونشگ بنا کت۔ مئے گچین کتگ ایں جاگاہ ہمیش ات نوں شپ ءَ کجا سر سر جنان بہ بیں شھید پیرک ءَ یک گوانزے ءِ کچّ ءَ گندل پد کنزیت ءُ ما ہمیشی ءِ سرا تچک بوتیں۔ گشت ئے اے درچک ءِ بُنڈ مارئیگ اِنت ءُ گندل منئیگ ءُ تئیگ اِنت۔ ما چہ گنجیں سپر ءَ سک دم برتگ ات ہمے مگرب ءَ ما لوگ ءَ اتکگ اتیں پمیشکا زوت واب شُتیں۔ شپ ءَ وھدے من سما کت داں من برابر اوں مار ءَ منا دپ نہ جتگ باریں پیرک چون اِنت برے من آئی ءِ دم ءِ توار گوش داشت ءُ برے مبائل ءِ اسکرین پچ کت جند چاراِت ءُ برے برے دست یا سینگ دست جت اگاں منا سک ءَ آئی ءِ ھیال گور بوت گُڈا دست آئی ءِ سینگ ءِ سرا ایر کت برے واب ءُ برے آگاہ داں شپ روچ بوت گُڈا ما گندل ءِ کش ءَ ریک ءِ دل ءَ مار ءِ پد چار اِتاں۔ داں بلاھیں پد اِتاں کہ تچک ءَ درکپتگ ات شُتگ ات چہ مے واب جاہ ءَ دور مے گولائی ءَ ترّتگ ات۔ چوناہا شھید پیرک ءَ یک مھربانی ے کتگ ات پہ مار ءَ جاھے یل کتگ ات ۔بلے مار ءَ پدا وتی جاگہ پہ ما یل کتگ ات اے مِھر ءِ عوض اَت یا ھُدا ءَ مار ءَ را ہمے سنچ داتگ اَت کہ ڈیھ پھازے پھازگی انت۔ بلوچستان ءِ اے ورنا ءَ تاریخ ءِ یک بابے گیش کنئگی اِنت۔
دگہ یک برے من ءُ شھید پیرک پہ اوتاک ءَ وردن زرت کہ رویں منا گُشت ئے ادا چے فلاں سنگت اینچو ادار ءَ اوتاک ءَ سر بوتگ اے باریں چون شتگ؟ ہمے گپ ءِ اشکنگ ءَ منی دل ءَ ہمے گپ پاد اتک باریں من ئِے تاچاں چنچو ادار ءَ سرباں من چوناہا ھاک ءُ پُر سائیکل ءِ تاچگ نزاناں بلے زرت شَت کشان داں منزل ءَ سر بوتیں اوتاک ءِ دپ ءَ وارت چَنڈے کَلٹی بوتیں ۔شھید پیرک چست بوت کش ءَ نشت ٹائم ئے چاراِت گُشت ئے ہِشت منٹ ہست۔ بلے گپے زانئے من تیوگیں راہ ءَ ترا ھچ گُشت نہ کتگ کندت ءُ گُشت ئےمن بازیں جنگانی تہا بازیں انگیراں بوتگوں۔ جھازانی چِیرا شیلنگانی توک ءَ منی دل ءَ ھچ رنگیں ترس پیداک نہ بوتہ مرچی تو انچو بے سر ءُ بُنی تاتکگ منی دل ءَ ہمے تُرس ودی بوتگ ما پہ بے نام ءُ تواری ھُشک ءُ خُدا مِرین ءُ رویں۔ کپگ ءَ من زانتگ کہ ما کپیں شگریں نرمگ ءَ کپتیں۔
منا مرچی آئی ہمے گپ یات اتک آئی ءَ وتی دل ءِ توک ءَ ہما نامدار تریں مرگ کہ پہ وت گچین کتگ ات۔ ہما نام ءَ چے انگت برزتریں نامے ءَ گوں رپت ءُ شت۔
علی جان داد ءَ ساجد حُسین ءِ شھیدی پد ہمےگپ گشتگ ات کہ ساجد ہچ جاگہ ءَ نہ شتگ ساجد ہمدا اِنت۔ چہ نگاہاں پاد اتک ءُ دلاں نشت۔ شھید پیرک ہم ہمے رنگ ءَ چہ نگاہانی دیم ءَ پاد اتکگ ماں دلاں نندوک اِنت۔
شھید پیرک جان ءَ گوں بازیں یاتے بازیں پاسے بندوک اِنت۔ اے نبشتانک ءِ تہا نہ بلکیں یک سرجمیں ناولے ءِ توک ءَ ایشاں بہ نویساں انگت بیان بوت نہ کن اَنت۔ چوناہا گلانی تہا اداہانی تہا مردمانی جیڑگانی تہا بازیں تپاوت بیت ۔بازیں تکرارے بیت۔ جتا جتائیں فگر ءُ سسا بنت۔ چریشی ءَ ابید شھید پیرک جان ءِ ہمینچو شَری ءُ داستان اَنت کہ ھچ نہ کُٹّ اَنت۔ کسہ روان بیت ہرچون کہ بہ بیت کِسہ نا سرجم اِنت۔
آئی ءَ ہرپئم ایں جیڑھانی دیم ءِ دارگ ءُ راھوار کنئگ ءِ سرجمیں سنچ ھاوند ءَ داتگ ات۔ من مزنیں وھدے آئی ءِ ہمراھداری ءَ گوازینگ ءَ پد لہتیں وھد کولواہ ءَ بوتوں ۔منا یک روچے زور ئے دات تو بیا منی نیمگ مے مکران دمگ ءِ سرجمیں سنگتانی نیاد ءُ دیوان بوتگ اَنت۔ یک شرین ءُ شوکیں سسٹم ئے اڈ کنئگ بوتگ منا بازیں چیزانی زمہ داری دیگ بوتگ منی پاد شر شر نہ اِنت اگاں گیگ ءُ وڈے بہ گِنداں جاگہے پیش داشت کت ئِے بہ کنان گُڈا رواں تو بیا منی کارانی توکا منا دزکمکی کت کنئے۔ من جیڑ اِت من بازیں جیڑھانی دیم ءِ دارگ ءِ سنچ داروکیں مردمے نیاں۔ من پہ واتر بوھگ ءَ ٹال مٹول کت دگہ روچے منا پدا ھال ئے کت گُشت ئے بیا منی ھالت سک ھراب اِنت۔ من جست کت چی بوتگ گُشت ئے تو بیا ہمدا منا وت گندئے گُڈا من پہ گنوکی در کپتوں من گُشت ھُدا مکنت باریں جندئے چون اِنت۔ من اتک ءُ سر بوتاں لہتیں روچ ءَ یکجا اتیں ہر وھد من دیست سنگت وتی تپنگ ءُ میگزیناں ساپ کنئگ ءَ اَنت شھید پیرک ءَ یک کارے چہ ایندگراں گیش کنئگی اِنت آئی ءِ ٹپیگیں پاد ہم ہمک روچ ساپ کنئگ لوٹیت کہ گژاِتگ چونائی ءَ آئی ءِ پاد ءَ ہما وھد ءَ کہ تیر وارتگ ات شریں علاج ءُ دست رست نہ بوھگ ءِ سوْب ءَ ھراب ات ھڈّ ءُ گوشت شر جوڈینگ نہ بوتگ اِتاں ہر وھد آئی ءِ پاد بوٹ ءِ توک ء اَت۔ اگاں ڈن ءَ در کت ئے مُدام سبز ات ءُ گرماگ ءَ گیش گژّ اِت ءُ آرا تکانسرئِے کتگ ات۔ بلے آئی پندانی توک ءَ ھچ رنگیں کمی نہ یتک من یک روچے مِنّت کت من اتکگاں تو جھد کن جاگھے برو وتی پاد ءَ پیش دار۔ من کار کنئگی دست ءُ دیمے نیاں بلے تئی کار نہ کپنت کہ تئی کاری ایں سنگتاں پہ سکینے ءَ مھتلی ءَ نئیلاں۔ گُڈا شت لہتیں وھد ءَ پد منا ھالے کت کجائے من پیداک اوں من گُشت گُڈا تئی پاد۔؟ گُشت ئے یار وڈ نیست پاد انچو شرّ اِنت۔ من باز جاھلی کت اگاں زرّے ئے چیزے ئے گپ اِنت اگاں تو کسے ءَ گُشت نہ کنئے من وت مستریں سنگتے ءِ گورا رواں سنگت ترا پہ پرے ھاترا مھتلی ءَ نئیلاں ۔منا پہ مزاک ءُ مسکرا گُشت ئے اگاں زر بازیں منی پجّی ءَ مستریں بیمار ے گوں کماش ءَ بُگش ہمائی ءَ وڑے کن اِت۔ من ہمے روچ ءِ روچ درکپتاں مستریں سنگتے ءِ گورا ھودا من شتاں کِسّہ چَٹ بدل اَت بزاں سنگت ءَ چیزکے زر گون ءُ چیزکےرستگ ئے ہم ایشان ءَ سودا ئِے ءَ جتگ انت ئِے گوں کسے ءَ پہ ہشتاد ءُ دو ٹوپے ءَ ۔ دومی گپ آ سنگت ءَ آفر کتگ ترا پہ پاد ءِ علاج ءَ ہرچی لوٹیت من بند ءُ بست کناں پہ آئی ءَ کلوھے داتگ ئے من چٹ برابر اوں منا ہچ کارنیست۔ چَٹ برابر اوں۔ من چہ سنگت ئے گورا ہمے روچ ءَ درکپتاں جاھے ءَ اتک ھال کت من پہ زھر گُشت تو پاٹ کنئگ ءَ ئے پاٹ مکن وتی پاد ءَ الم پیش بدار چُش مکن میا انوں تئی ھچ کار نہ کپتگ کہ تو چو النجہی بہ بئے۔ تئی سنگت شوک کار ءَ اَنت من اش گندگ ءَ اوں منا دلجم ئے کت۔ من اتک ءُ سر بوتاں چاراں چہ من پیسر سنگت اتکگ ہمدا اِنت من گُشت تو چُش کت کندت ئے گُشت ئے منا بگل کن کجّ باریں چہ پیسرئیگ ءَ ڈڈّ تر اوں کہ ناں۔ تو ھشک ءَ وتا پریشان کتگ۔ پدا سے چار روچ ءَ پد ہما تگ ءُ تاچ ہما کار جاھے سپرے ءَ درکپت ۔بلے منا گشت ئے ترا آیگی اِنت گوں پجّی ءَ ما کساس پانزدہ بیست روچ ءِ وتی تگ ءُ تاچ کت انت۔ واتر اوتاک ءَ اتکیں ہمک روچی کار اِتاں تگ ءُ تاچ لڈ ءُ بار وھد گوزان اَت ۔منی چہ کولواہ ءَ واتری ءَ کساس سالے کپّے گوست ھندی ءُ ادارہی جیڑھانی سرا کُٹ ڈانگ ات۔ سنگتانی رویہ ءُ روشت سرا بازیں جیڑھانی گیش ءُ گیواری نوکازی ءِ سرا گپ ءُ تکرار اَت۔ من اتکاں واجہ بشام ءِ گورا تاہیر ہمدا ات شپ پہ شپ تاہیر منا ہمراہ کت واب ءَ وتی گورا برت گوں۔ لہتیں وھد ءَ پد شھید پیرک اتکگ ات۔ مُدام کہ دہ یازدہ ءِ ادار بوت ایوک ءَ اتک مئے گورامن آئی ءِ تب زانت پمیشکا ایوک ءَ کئیت کہ زانت واتری ءَ اے منا ایوک ءَ یل کنت۔ منا پہ ایوکی ءَ یل کنئگ ءَ دل نہ بوت شپ ءَ من تاہیر یل کت آئی ءِ ہمراھی ءَ گوں آئی ءَ شتوں۔ ما ھودا کہ شتاں من ءَ تاں شپ ءِ ادار دو سے ءَ گپ داشتگ ئے مدام من چہ بے وابی ءَ الٹی کت نوں منا یلدات ئے پہ واب ءَ ۔ہمے وھد ءَ منا مجبورئے کت بیا رویں کماش ءِ گورا وتی کاراں سسٹماں نوک ٹاھین ایں ۔من ءُ سنگت چاکر ءُ شھید پیرک شُتیں ھودا بازیں کارے منی ڈبہ ءَ دور دیگ ءِ کوشست اش کت من انکار کت۔ ءُ پدا ہمایانی ذمہ داری ہمایانی کوپگاں بوت ءُ ما واتر اتکیں۔ بلے زوت پدا ہما گپ ہما کُٹ ءُ ڈانگ ہمے درمیان ءَ منی ءُ شھید پیرک جان ءِ سر کپت واجو ءِ نیمگ ءَ ھودا آپریشن ات۔ سنگتانی شھیدی اَت گژنگی ءُ واری ات۔ بلے بلوچ زادگانی ہمت ءَ سلامت ات چو کوہ ءَ دشمن ءِ دیما میلانک اِتاں۔ من ءُ شھید پیرک جان پدا وتی ھند ءُ دمگاں واتر اتک اِیں۔ کُٹ ءُ ڈانگ ءُ تکرارے کہ پیسرا است ات اے سپر ءَ واترگ ءَ پد گیشتر ودّ اِتاں آسر ہمے بدلی سدلی بوت۔ کار گل ئیگ اِتاں من گوں دگہ سنگتاں گون اِتاں ءُ چہ شھید پیرک ءَ چے گِسر بوتاں۔ کساس سے چار ماہ ءَ پد من آتک ءُ جاھے ءَ تک ءُ نک نشتاں منی مول ءُ مراد ہمیش ات سنگتانی تب ءُ روشت مٹ بہ بنت وت ماں نزیکی ءُ ہمکاری ءِ راہ ءُ در پچ بہ بنت بلے اپسوز کہ چُش نہ بوت۔ ہمے وھد ءَ شھید پیرک ہم پہ دگہ دیارے درکپتگ اَت من نیٹورک ءَ اِتوں بلے منا فون ءُ نمبر ھچ نیست ات من لوٹ اِت گوں کس ءَ ھال ءُ اھوال مہ بیت بلے سنگت دلجان ءَ یک روچے مبائل ءُ سم ے آؤرت منا دات شھید اسد شیھو منی گورا پہ گنِدکے ءَ اتکگ ات۔ نیٹورک ءَ ات۔ من شپے ءَ سنگت سفرخان بلوچ ءَ گُشت شیھو ءَ بگش پہ من منی نام ءِ سرا فیسبک آئی ڈی ے پچ کن ءُ کورڈ ءُ فاسورڈان ئِے روان دے۔ شھید شھیو جان آئی ڈی جوڈ کت ءُ روان دات۔ دومی شپ ءَ peerak baloch
ءِ نام ءَ چے منا ریکوسٹ اتکگ ات۔ من نہ رزت منا انبکس ءَ کلوھے دیم ئے دات من پچ کت چارات تہنا نبشتہ ات
chone
ئِے من جواب دات
vsh
پدا منا گُشت ئے تو سک مزن بوتگ ئے نہ ھال نہ اھوال من گُشت منا نمبر نبوتگ من کوہ ءَ بوتگاں۔ تو گوں مُرید گپ کتگ جست کتگ آئی منی ءُ رامین ءِ نام گپتگ بلے تو گپ نہ کتگ۔ منا وتا نمبر گوں نبوتگ۔ منا گُشت ئے وٹساپ نمبر تئی؟ من گُشت من انبکس ءَ چے دیم دیگ نزاناں۔ ماسٹر ءَ گون اِنت بُگش پہ تو دیم ئِے دنت۔ داں ہمینچک ءَ چاراں
Hi
اتک من زانت نمبر چہ شیھو ءَ پیسر ءَ کپتگ ئے۔ پدا نہ آئی ءَ گیشیں جُستے کت نہ من ۔دومی شپ ءَ کمو چار گپ گیشتر کت ما ۔ جُست ئے کت مردم چون اَنت من گشت سمّل ءَ تو ھال کتگ؟ گُشت ئے نہ واللہ پرے زوت ءَ ھال نہ بوتگ ۔من گشت نمبر ءَ اش روان بدے نمبرے روان دات ئے بلے منا کسے ءَ گُشت سمّل انوں اے نیٹورک ءَ نہ اِنت ۔منی گوں پیرک ءِ سمّل ءَ ھال نہ بوت بلے شھید پیرک ءِ گوں منی شاری ءَ گپ بوت۔ پدا دیر ءُ راج ءَ ھال نہ بوت مئے وٹساپ ءَ ھال ءُ اھوال بس ہمینچک ءَ تک برجاہ ات آئی ءَ ویڈیوے راہ دات من جواب ءَ دلے ءُ من وڈیوے راہ دات آئی ءَ جواب ءَ پُلّے بس مے ھال ءُ اھوال ہمیش اَت۔ اگاں سنگتے شھید بوت مے گپ عکس ءُ اموجی اتاں بس۔
لہتیں وھد گوست منا پہ پیرک سک زہیر کنئگ ءَ اَت۔ بلے گپ نیست ات پہ کنئگ ءَ من چَٹ وانگ اِتوں۔ من بار بار وٹساپ ءَ چار اِت آن لائن اِنت بلے گپ نیست ات پرچا کہ چار پنچ سال ءَ ما ہمینچک گپ کتگ ات کہ مئے گپ دو گپ ءَ نوں بس گریوگ اتاں۔ من دل یکیم کت وپتاں۔ سھب ءَ پاد اتکاں وتی عکسے دیمے داتگ ات ئے کِشکے ءِ کش ءَ اوشتاتگ سرپ گاڑی ءِ دیما ءُ عکس چو نود شنزیں موسمے ئیگ ات من اے عکس دیست من گشت بوت کنت نوں پیرک ءِ پاد ہم انچو شوک بہ بیت۔ ہمے گپ ءَ من دلا سک وش بوتاں ءُ پیرک ءِ عکس ءِ دیم دیگ ءِ مُراد ہمیش اَت کہ بزاں من ہم وتی عکسے دیم بدیاں۔ عکس ءِ دیم دیگ مارا یکے ءَ پہ دومی ءَ زہیر کنئگ ءِ سِمبل اَت۔ من انچو کہ وتی عکس دیم دات آف لائن بوت اے مئے وتی جتائیں مھر اِتاں ہما مہر کہ آیانی ساھگ ءَ ما وتی وڈا زندگی کتگ اَت ۔پدا دراجیں مدتے ءَ داں مے ھال ءُ اھوال نہ بوت اللہ سلامت بہ کنت بالاچ دوست ءَ کہ مے گُلڈ اِنت۔ بالی ءَ فیسبک ءَ ویڈیوئِے اپلوڈ کتگ ات من ءُ شھید پیرک ءَ ہمائی ءِ پوسٹ ءِ سرا کمنٹ کت ءُ پدا چمداں چے وٹساپ ءَ اتک ءُ گپ ءُ ھبر ءَ بوتیں۔ مئے گُڈی گپ ءُ تران ہما وھد ءَ بوت کہ حسین شھسوار چیسل شھید بوتگ ات۔چیسل کہ مے سنگت ات ہر وھد گوں ما ھوار ءُ پُر مہر اَت۔ گپ گپ ءَ من شھید پیرک ءِ گپے دلا کت یا آئی ءَ منی گپے دلا زرت۔ مے ھال ءُ ھال بند بوت من گُشت پیسرا آ ھال بہ کنت یا آ ہنچو سرپد بوھگ ءَ ات ایشرا اوپار نہ رؤت وت ھال کنت وھدے من سما کت داں منا ھال رست پیرک ءَ وا شش ماہ اِنت کہ زندانی اِنت ءُ زندانے ءَ اِنت پدا من وٹساپ ءِ لین ءَ نہ اِتاں سنگتے ءَ منا گُشت مستاگی بدے پیرک چہ زندان ءَ درکپتگ مبارک بہ بیت۔ پدا پیرک پاری ایں رمزان ءَ وتی دوار ءَ سربوتگ ات۔ بلے من دگہ جاھے اِتاں ۔عید ءَ باد ادارکی جاھے ءَ دست ءُ دروت بوتیں بلے پدا ھال ءَ گپت کہ پیرک وتی اوتاک ءَ رپتگ وتی سنگتانی گورا وھد ءُ پاس گوزان اِتاں یکے روچے سنگتاں ھیرات کتگ ات ۔من جُست گپت گُشت اش پریری ایں جنگ ءَ سنگت انگیر بوتگ اَنت جھازاں شیلنگ کتگ کُلیں سنگت درکپتگ انت پیرک ءَ دو شپ روچ بوتگ کہ ھال ئے نبوتگ مرچی درکپتگ ۔
ہمے زوتاں منی چم کپت داں پیرک انت تاہیر اِنت زامر اِنت کہ ڈن ءِ سرا نشتگ چائے دیما اش ورگ ءَ انت من شتاں دست ءُ دروت بوتاں ساھتکے ءَ پد آ پاد اتک انت گُشت اش مہمانیں سنگت است رواں وش اتک اش کناں ۔ من پیسرا چے مہمانانی گورا بوتگ اِتاں من نہ شُتاں گوں
یک روچے بی آر اے ءِ سنگت عاجز جان گوں من ڈیک دات گُشت ئے بیا مئے دوار ءَ مرچی شھید شیھو ءِ سالروچ اِنت من شت سربوتاں داں شھید پیرک ہم ھودا نندوک اِنت۔ دیوان ءِ ھلاسی ءَ پد سنگت جورک ءَ منا توار کت پاد اتک منا شھید پیرک ءِ کش ءَ نادینت ئے منی گُڈی ہم ترانی ہم دیوانی گوں شھید پیرک ءَ ہمیش اَت۔ گُڈی روچ ءَ پدا عاجز جان ءِ گورا سر کپت داں پیرک دیوان ءَ انت۔ من سلامے دات کشے ءَ نشتاں داں سنگتے ءَ منا گوانک کت من در کپتاں ایندگہ روچ ءَ پیرک پدا وتی اوتاک ءَ سر اَت کساس ماہے نہ بوت من وپتگ اِتاں ادار یک بوت سنگت مُرید مناچہ واب ءَ پاد کت گُشت ئے پروم ءَ سھورانی وھدئیگ اِنت تنی وھدی جنگ اِنت سے سنگت شھید بوتگ پیرک ءِ نام ءَ ہم گرگ ءَ انت من ہمے دمان ءَ سنگت روہیل ءَ ھال کت گُشت ئے ھئو راست ئے منا اوپار نہ شت من واجہ بشّام ءَ ھال کت گُشت ئے راست ئے منی ھیال ءَ ہمے دمان ءَ گُشئے زانا زمین ءُ آسمان ڈُک اِتاں بلے واجہ بشام ءِ گُشئگ ات کہ سنگت گُلاب تنی وھدی انگت جنگ داشتگ جنگ ءَ اِنت
زیکیں روچ ءَ ما سنگتانی جنگ ءِ کسہاں کنان اِتیں کہ تہنا دوئیں سنگتاں وتی ہمراہانی شھیدی ءَ پد اینچو دیراں گوں لگوریں دشمن ءُ آئی ءِ کاسگ چٹّاں جنگ داتگ۔ گُڈا سنگت چاکرجان ءِ گشگ اَت اے ہما جاگاھیں ادا شھید پیرک ءُ شھید گلاب گوں شھید وھاب، ءُ شھید تلار ءِ ہمراھی ءَ ہمے سنگر ءَ دوہزار سیزدہ ءَ ہم لشکر ءِ سجہیں لشکری مُردار کتگ اَنت تنہا یک لشکری ءَ جمپ کتگ شتگ زالبولانی نیام ءَ نشتگ ہمے کہ پشت کپتگ ہمے یکین ءِ سوْب ءَ شھید وھاب جان شھید بوتگ ۔ہمے جنگ ءَ چے پد کہ جھاز اتکگ انت پیرک ءِ پاد ءِ ٹپّی بوھگ ہم چمدا چے بوتگ اے سنگر ءَ کہ شھید پیرک ءُ شھید گلاب جنگ داتگ گُڈا دژمن ءَ کِسّہ نہ کتگ
من دوشی گوں سنگت جورک ءَ شھید پیرک ءِ کِسہاں کاران اِتوں منا گشت ئے تو گپّے زانئے مے زندگی ہمیش اِنت مارا یکے دومی ءِ گپ ھچ دلا آرگی نہ اِنت مئے زندگی مرچی اِنت ءُ مے ہرچی اِنت مرچی اِنت مارا باندا نیست پہ وتی گپے ءِ واپس زورگ ءَ مارا ماہ ءُ ملھت کُج اِنت مے باندا چہ آجوئی ءَ پد بندات بیت ما بہ بیں یا مہ بیں مے باندات ہما اِنت بیا سنگتی ءَ زندگ کنیں مہر ءَ سمبھین ایں سنگر ءَ سنگر کنیں دژمن ءَ پروشین ءُ انگر کنیں پہ ہم پَتّی ءُ ہم سَنّتی شھیدانی ارماناں پیلو کنیں داں گلزمین آجو بہ بیت من وتی دلا جیڑ اِت شرّیں گپ وا جورک ءَ گون اَنت من پیسر ءَ اُردو ءَ لہتیں کشک دگہ نامے ئے سر ءَ رستگ بلے کُجا زانا چُشیں ازرشتی ایں گپ بوتگ اَنت کہ شھید پیرک ءِ بالاد ءَ گیشینت کت بہ کن اَنت شھید پیرک ءِ ستا ءَ پہ ہرچی کم اِنت ڈاکٹر جلال ءِ گشگ اَت تئی ھمبل بوتگ سک نزیک بوتگ تو گیشتر بہ نویس بلے آ اے نزانت شھید پیرک ءِ گستائی ءَ پد من وتا چنان ءُ نز کاران دو ہمینچک گیش پرشان ءُ چُور چُور باں۔ من کجام لبز ءَ بچناں کجام حرف ءَ بزوراں من ہرچی کہ نبشتہ بکناں انگت کِسہ ناسرجم اِنت پیرک جان منا پہل کن ۔پیرو بیا گپ کنیں۔ پیرو بیا کندیں۔ پیرو بیا مُرید ءَ کلاگ گِریں۔ پیرو بیا کہ بی کے ءَ من دیریں ہچ نہ گُشتگ۔ پیرو بیاکہ تلار ءَ من دیریں کندگ ءَ نہ دیستگ تو گوں مہ بے تلار نہ کندیت ۔پیرو بیا مزارو ءِ پت ءِ کُڈّ ءَ پدا گُرّ پچیں۔ پیرو تو وتی وٹساپ راہ نہ دات یار منا سک زہیر کنت۔ پیرو اموجی راہ مدے من ہمے اموجیاں انگت پوہ نباں۔ من زاناں ترا وش نہ بیت پدا گُلاب ءَ وتی بینجو ءُ باجا گون نہ انت تئی سرا جُنڈیت۔ ھودا چے کنئے؟ پیرو واتر کن پیرو تئی جنّت بلوچستان اِنت۔
