پدائی ھمل مومن ءِ چَندے یات | مھراب بلوچ

لاتی اَنچیں سر بنت آ بِہ شموشگ نہ بنت پرچہ کہ مئے زند ءِ مستریں مڈئی وَ ھمی سنگتاں کہ ھرچ گم ءُ سکی، وشی ءُ سُری دُروستاں گُوں مارا بندوک اَنت، بلے چون کنیں سَپرے کہ اَنچیں ما دَر چِتگ پہ وت ءَ کہ مَرگ دو گام ءِ سر ءَ اُشتاتگ ءُ مئے وش اَتک ءَ چِڈاکہ اِنت ءُ ما پہ الو الو تچان اِیں پہ مَرگ ءِ ھمباز ءَ۔۔۔۔۔۔۔

من نوک اُتگاگ ءَ شُتگ تاں چندے ما بیتگ اَت من ءَ بلے تو زانے کہ بلوچستان ءِ کوہ ءُ شیپ پُر اَنت چہ نرمزاراں ما ھر وھد گوں دومی سنگت ءُ کیمپ ءَ ڈیک نہ واریں برے برے مئے سر کپیت دیگا سنگتانی چارگ ءَ رویں یا کاری ءَ روگا بیں گُڑا ڈیک واریں، گُڑا یک روچے ھمل جان گوں سنگتے ءَ اَتکگ تاں مئے اُتاگ ءَ گُڑا مئے سنگتے ءَ آواز دات کہ۔۔۔۔۔

امیر او امیر دو سنگت پیداک اِنت۔
گُڑا سنگت ءَ پَسّو دات کہ کُجا؟
من دَراینت کہ اَمیشاں جَال ءَ اِیر کپتگ اَنت دیم پہ اُتاگ ءِ نیمگ ءَ پیداگ اَنت۔ گُڑا سنگت پاد اَتک اَنت ءُ اُشتاتاں گُڑا سنگت اَتکاں سر بُتاں، سلام ءُ دُروت کُت ءُ سَنگت نِیشتاں گُڑا سنگتے پاداَتک ءُ شُت چاھے پیر کُت، گُڑا کمی ساھت گُواست من دَراینت کہ سنگت وتئی تارُوپ ءَ بکن کہ من نوک شُمارا گِندگا آن۔ گُڑا گوں نَرمیں آوازے ءَ گوں بِچکنداں ھمل جان ءَ دَراینت کہ سنگت منی نام کُلمیر اِنت ءُ اے سنگت ءِ نام پِلانی اِنت۔ من دَراینت ہاں جوان اِنت۔۔۔۔ گُڑا من ھم وتئی تارُوپ کُت، گُڑا داں دیر ءَ ما نِشت گپ کُت ءُ پدا چاہ وارت مزاک ءُ کندگ ءَ مرچی پُرو مئے اُتاگ سک وش اَت پرچہ کہ سنگت وھدے دُروست یک جاہ بنت پُرو دل ءَ یک تاھِیرے رسیت آ وشی ءَ گوں لَبزاں بیت کنت کہ من دَرشان کُت مہ کناں بلے تو گُشے اے تاھیر من ءَ بِہ نہ رستگ۔۔۔۔۔۔۔

ھمل ءَ مارا جُست کُت شُمے کیرا کتاب ھست؟ مارا بدیت گوں، گُڑا من دَراینت سنگت پیلی لُٹاں چہ ترا کہ مئے کِرا باز کتاب بیتگ بلے آنی ھمی ھور اَتکگ ما گیگ نہ بیتگیں کہ کتاب ءَ بِہ کشیں گُڑا دُروست آپ ءَ بُرتاں ءُ نی ھچے نیست ھمیشیں سنگتے وش ءُ سلامتی بِیت گُڑا کُلو کنی کاریت گوں۔ ھمل جان ءَ گوں کندگاں دَراینت کہ یار کتاب شُما آپ ءِ میار کُتگاں شُمارا شاباش اِنت، یار کتاباں کہ آپ ءِ دپ ءَ ھیر کنت کتاب مارا چُو چُکانی وڑ ءَ دُوست دارگی اَنت پرچہ کہ مئے مُلمہ کنگے ھمی یکیں ساھراہ اِنت اے کوہ گَر، شیپ ءُ کاچراں ھمی کتابیں کہ ھمراہ اِنت ءُ مِنزل ءِ ڈَس ءَ دانت، بلے ھیر شومئے نسیب ءَ زاناں نہ بیتگاں ھھھھھھھھ

سپر روان اَت مہ ھم روانتیں گُڑا پدا ھمل جان ءَ گوں دیر ءَ ما ڈیک نہ وارت وھد اَنچو گُوزان اَت ھر سنگتے گوں وتئی کار ءُ زِمداریاں دِلگوش اَت، ما برے یک ھَند ءُ جاھے ءَ سَپر ءَ تیں اے کوہ ءُ آ شیپ سپر جونزان اَت۔

گُڑا یک روچے پدا من چہ واب ءَ پاد اتکاں ءُ چم شُشتاں کہ دیم پہ دیوان جاہ ءَ راھداگ بیتاں گُڑا چاراں ٹاک ءُ کندگانی بِرمش اِنت، من زانت کہ مرچی سنگتے اَتکگ کہ دُروستیں سنگت چو گَلاں ءُ ٹاک دیگا آن، گُڑا من پاد تینز کُتاں پہ دیوان جاہ ءَ، گُڑا من دیوان جاہ ءَ سر بیتاں چاراں ھو سنگت اَتکگ، من سلام ءُ دُروت کُتاں ءُ نِیشتاں، گپ بیت مزاک بیت ھمل جان ھم سنگتانی ھمراہ اَت گُڑا داں دیراں سنگت نشتاں گپ ءُ ھبر ءُ مزاک، کُونت کنکُوای بیت، گُڑا ھمل جان ءَ من ءَ گُشت سنگت ترا سِگریٹ گوں؟ من گو جی نا پُل من سِگریٹ نہ کَشاں، ھمل جان ءَ گُشت جی ھو جگر شر کنے سِگریٹ مہ کَش پُل، گُڑا اے روچ چون شُت من ءَ ھچ سماہ نہ بُوت، داں مَگرب ءَ دیوان ھلاس بوت ءُ سنگت راھادگ بیتاں دیم پہ وتئی مِنزل ءَ۔

گُڑا پدا ھمل جان من باز کم دیست یک مگربی ما سپرے ءَ دَرکپتگ تیں مگرب بیتگ ءَ تھار ماھے اَت گُڑا مئے گُوشاں آواز ئے کَپت مارا توار جنگ ءَ اَنت ما چاریت کہ بُرز ءِ دَک ءِ سرا مارا سنگتے گوانک جنگیں، گُڑا ما رھادگ بیتیں سنگتانی نیمگ ءَ گُڑا ما سر بیتیں کہ چاریں باز سنگتاں ءُ ھمل جان ھم گونیں گوں، گُڑا سلام ءُ دُروت بیتیں نِشتیں دیوان کُت گپ مزاک ءُ کندگ شپ مئے امد گواست ءُ سُب بیت گُڑا سنگتاں شُور کُت کہ مارا دَر کپگی اِنت گُڑا ما سنگت اِجازت کُتاں گُڑا ھمل جان ءَ من ءَ کتابے دات، کتاب ءِ نام چیدہ اَت من اے کتاب زورت ءُ راھدگ بیتیں۔

گڑا وھد ءُ موسم گوزان بیتاں ما پدا دوچار نہ کپتیں بس برے برے پون ءَ ھال ھیوال بُتگ اَت برے برے من نزانت ھمل کُجیں ءُ ھمل ءَ نزانت من بلے ھروھد ءَ دل ءَ گُشتگ کہ ھرکُجاہ ئے وش ءُ سلامت بات ئےبلوچے بات ئے۔۔۔۔۔

اَنچو وھد گوازان تاں گُڑا 29 جنواری ءَ موبایل ءَ نیوز ئے اَتک کہ مچ بولان ءَ یک بلایں ھُورشے بوتگ ءُ جنگ اَنگت جاری اِنت، گُڑا کمو دیرا پَد گَل ءِ نیمگ ءَ چی نیوز ے شِنگ بیت کہ اے منی جانبازیں فداہین ءُ دیگہ سئے گروپ ءِ سرمچاراں کہ مرچی بولان ءِ توکا ھُورش کُتگ، اے اپریشن ءِ نام درہ ءِ بولان اِنت، ما ودار ءَ تیں کہ اے وش نسیب کئے بنت کہ وتئی گُلزمین ءِ سینگ ءَ وتئی تنگویں ھوناں ریچ اَنت ءُ اَبد نمیران بنت، داں اے جنگ دو روچ ءَ برجاہ بیت گَل ءِ نیمگ ءَ چی نیوز اَتک کہ من ءِ اپریشن کتم کُتگ۔
پدا دو روچ ءَ رَند گَل ءَ وتی پداہین سنگتانی اکس شنگ کُتاں، گُڑا چاراں ھمل جان تو ھم ھوارے گوں ھمل جان ترا سلام اِنت گوں کُل شھیداں! تئی رِتکگیں ھون ھچ بَر ھُوشک نہ بنت داں کہ تئی دیستگیں واب ماناہ مہ بنت، راجی شھید نمیران اَنت۔

مرچی تِپلیں ارواھانی ھِیسکار بِلّے تہنا اَنت
‏باندا ھَمّل واترّ ایت ، تہ شاگ گوں زہماں جلوہ دنت

‏ھَمّل مومن

***