اے ابرم ءِ راستی یے کہ ھر ھمُک انسان چہ مرگ ءَ تُرس اِیت ، بلے داں ھما وھد ءَ کہ ابدمانیں مرگ ءِ مارِشت ءَ پوہ مہ بیت۔۔۔۔۔۔گُڑا پرآئی ءَ مرگ سک بیمناک اِنت۔ چوش کہ اگاں کسے ءَ وپا کُتگ، گلزمین ءِ مھر آئی ءِ دل ءَ بستگ ، پرآئی ءَ مرگ ءُ زند ءِ ھچ وڑیں تپاوتے نہ دار اِیت کہ چے مرگ ءُ چے زند۔۔۔۔۔۔۔!
بس آئی ءِ کِرّ ءَ وپا پشت کپ اِیت ءُ گوں گلزمین ءَ مھر۔۔۔۔۔۔۔۔
سوشل سائنس گْوش اِیت راستیں انسان ءِ پجّار ھمیش اِنت کہ آ دومی انسان ءِ ھاتر ءَ جُھد بہ کنت ۔ آ وتی زند ءَ پہ دومی انسان یا راجے ءِ ھاتر ءَ کُرباں بِہ کنت۔
راستیں انسان ھما اِنت کہ پہ چاگرد ءُ راجے ءِ ھاتر ءَ پرے دو روچی زند پرآئی ءَ ھچ وڑیں بستارے مہ دار اِیت۔ انسان زانت ءُ سمائی( شعوری سورت ) ءَ اِنسانیت ءِ بِزانت ءَ در بہ بارت تہ آ پہ انسان ءِ گھبودی ءُ آجوئی ءِ ھاتر ءَ وتی گھگیریں سر ءِ کُربان کنگ ءَ ھچ چکّ ءُ پد نہ بیت۔
بلوچ ءِ وتن ھما روچ ءَ کہ کوزہ کنگ بیتگ ھما روچ ءَ بِہ گِر داں روچ ء مروچی بلوچ ءِ مرزبُوم ءَ جنگے بندات اِنت ، ھمے جنگ اِنت کہ بلوچ ءِ ھر پُسّگ وتی ھستی ءِ برجاہ دارگ ءِ ھاتر ءَ پہ زانت ءُ سما اے جنگ ءِ بھر بیان اِنت ۔ بلوچستان یک انچیں سرزمینے کہ آئی ءِ ھمُک شیّواریں ورناھاں وتی ھنکین سُرمگیں کوہ ءُ تلار کُتگ اَنت۔۔
ھما جاہ ءَ کہ زانت یا سما ءِ کندیل بل اَنت گُڑا اُود ءَ یاگی ئیں جیڑگ ودی بَہ اَنت ءُ رُژن شیدائیں بالُو ھمے کندیل ءِ رُژن ءَ چہ وتار ءَ نمیران کن اَنت۔۔ھمے ھِساب ءَ شور پارود ءَ پاکستانی لشکر ءُ آئی ءِ داشتگیں کُشندہ ٹولی ءِ کارمندانی گون ءَ دیم پہ دیمی جنگ ءَ شھید بیتگیں شھداد پنّام ء دُرا ءُ اِھسان پنّام ء شھداد ھما زانتکار ءُ شیوّاریں ( شعور یافتہ اِیں ) نوجوانانی لڑ ءَ ھوار اَنت کہ آ گلزمین ءِ مھراں چہ وتی ساہ ءُ سراں سرگْوست اَنت ءُ وتی آیوکیں پدریچ ءَ را یک انچیں ابدمانیں راہے یے نشون دات ءُ ھمے باور کنائینت کہ وھدے لبز گلزمین کَیت زمین زادگانی کِرّ ءَ زند ءُ مرگ ءِ ھچ وڑیں تپاوت پش نہ کپ اِیت۔۔۔۔
آجوئی ءِ ھاتر ءَ مرگ ، گُلامی ءِ ساھگ ءَ زند گْوازینگ ءَ چہ ھزار درجہ شر تر اِنت۔ ھما کس کہ گوں دست ءِ سگار ءَ مرگ ءَ گلائیش بِہ کنت ، آ ھکّ ءِ ھمرائی ءَ پہ مُدامی زندگ مان اِیت۔۔۔
شھید شھداد ءُ شھید اِھسان ھما کامریڈانی تہ ءَ ھوار اَنت کہ آیاں سیاسی اِسٹیج ءَ بِہ گِر داں سِلاہ بندیں جُھد ءَ در ءَ ھر پڑ ءَ وتی ھکّ ادا کتگ۔۔ آ پاکستان ءِ مستریں وانگجاھاں چہ دراتک انت ءُ گلزمین مات ءِ پھریزگ ءَ کوہ ءُ اَگار وتی وابجاہ کُت اَنت ، پد ءَ گوں ورنائی جوزگاں یک انچیں مرگے ءِ گْور امبازاں رپت اَنت کہ ھمے مرگ اِنت بلوچ راج ءَ را وشیں بانداتے ءِ مِستاگ ءَ دنت ۔۔
شھید شھداد ءُ اِھسان گونگیں ورناھانی کُربانیاں چہ راج زندگ بنت ءُ مُلک مان اَنت۔۔ زندگی ءِ بے بھاریں دامن ءَ بھارانی اِستین سر ءَ کش اَنت ءُ چو آسمی پُل ءَ وشیانی وشبوھاں ھر گْور ءَ تالان کن اَنت۔۔ مرگ ءِ چے مجال کہ زانت ، شعور ءُ سما ءَ چہ سر چکاریں شھداد ءُ اِھسان جان ءَ تھاریاں چِہ بُہ تُرسینیت۔۔ بلکیں اے تھاری چو سُھر دپیں بام ءَ آیاں نوکیں سپرے ءَ رھادگ کنت ءُ دائم ءَ نمیران کنت۔۔
گْوش اَنت کہ کتاب ترا اِلم ، زانت ، شعور ءُ سما دنت۔۔ ھما شعور ءُ سما وھدے ترا تُوپک ءِ نیمگ ءَ رَوَگ ءِ سکین ءَ بِہ دنت گُڑا آ تُوپک پہ انسان ءُ انسانی آجوئی ، انسانیت ءِ رکّینگ ءِ ھاتر ءَ کارمرز بیت۔۔ دُژمن ستر زور بہ جنت بلے تئی شعور ءُ سما ءُ زانت ءَ ھلاس کُت نہ کنت۔۔ دانکہ بلوچ ءِ زمین گُلام اِنت شھداد ءُ اِھسان ءِ پیمیں ورنا ھرچ دَور ءَ دیم ءَ کاینت ءُ اے جنگ ءِ بھر بنت ءُ اے جنگ ءَ برجاہ دار اَنت۔
ھر انسان وتی ھستی ءِ برجاہ دارگ ءِ ھاتر ءَ جنگ کنت ءُ بلوچ راج ھم وتی ھستی ءِ برجاہ دارگ ءِ ھاتر ءَ گوں دری راجے ءَ جنگ ءَ اِنت ، اے جنگ داں ھما وھد ءَ برجاہ مان اِیت داں بلوچ وتی کْوزہ کُتگیں زمین ءَ نہ موکیت۔۔ اے جنگ داں ھما وھد ءَ برجاہ مان اِیت داں بلوچ سرڈگار ءِ سر ءَ دری زُوراک ساڑی اِنت ءُ گُڑا داں ھما وھد ءَ شھداد، اھسان ءُ میجر پیرک گونگیں ورنا وانگجاھاں چہ درکپ اَنت ءُ گوں وتی زانت ءُ شعور ءُ سما ءَ اے جنگ ءِ بھر بنت ءُ اے جنگ ءَ دیم ءَ بَر اَنت۔۔۔
