بابُل لطیف
زِندمان دِرین ءِ رنگانی بھارگاھے کہ ھزاراں مردُم وت ءَ ھمے رنگانی مْیان ءَ شوھاز اِیت ، بلے ھست چوشیں راج ءِ پُر مڑاھیں بچّ کہ آ چرئے دِرین ءِ رنگانی آپریچ ءَ در دِگہ جھانے یے پُولگ ءَ در کپ اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ھما جھان کہ راجی زِندمان ءَ ابدمانیں ھستمان ءِ ساھگ ءَ آجوئی ءِ شاگیں گْوانزگ ءَ لیلو دنت ءُ شادِھانی تلّ سراں اِنسِرّینیت۔۔۔۔۔۔۔
شھید میجر پیرک جان ءِ گُڈّی کلوہ بلوچ راج ءِ ورناھاں ھمے سسّا ءُ پِگّر ءَ شکساھیت کہ اے جنگ شُمئے کُوپگان اِنت ، ءُ اِیشی ءَ ماں منزل ءَ سر کنوک شُما اِت۔۔۔۔۔۔۔
شُما کہ دُژمِن ءِ گونڈلیں تیرانی دیم ءَ چو آھن ءِ دِیوال ءَ مِکّ بَہ اِت ، گُڑا پہ سِتک بزان اِت سوب مئے ءُ بے سوبی بے مُزّیں دُژمن ءِ کہ کدی پہ سوب واتر نہ بیت۔۔۔۔۔۔۔
مرچی پیرک ءَ گوں وتی راجی نتُرسیں ھمگنگلاں اے ھبر مانایے دات ءُ رپت کہ زِندمان راجدپتر ءِ تاکاں ھما روچ ءَ چو ماہ ءَ جلشکیت کہ کسے پہ مکسدے ءَ ندْریگ بِہ بیت۔۔۔۔۔۔
اے درگت ءَ بلوچی زُبان ءِ نامی ئیں شائِر ءُ شرگِدار واجہ کریم دشتی شھید ھمید بلوچ ءِ سر ءَ یک شَیرے نبشتہ کنت کہ آ 1981 ءَ پہ بِچکند مِھلب ءِ سر ءَ نِمدی یے نبشتگ کنت ءُ پاھو ءِ ساد ءَ چُکّیت ،
پریشتگاں نازینک اِنت پہ سالونکیں ھمید
آ کہ مردے پہ مَرگ وشّیں نام کَنت
داں گُڈّی تیر ءَ پیرک گوں سنگتاں مِڑان بیت بلے لگوری ءِ بدّیں نام ءَ پہ وتی نُگرّھیں بالاد ءَ شات نہ کنت کہ چو پلستینی زھگ ءَ باندا منی زھگ من ءَ ھم میار بار بِہ کن اَنت ءُ مانِش ءَ سِنگسار۔۔۔
چی ءَ کہ پیرک گوں سنگتاں اے ھبر ءَ سوھو اَت زِند یکروچے الم مرگ ءِ جَوریں کدّہ ءَ نوش اِیت ، بلے پرچا من چو سُکرات ءَ نوکیں نامے اِیر مہ کن آں۔۔۔۔۔۔۔۔داں جھان مان اِیت چو ھسار ءَ چیدگ بِہ بَہ آں۔۔۔۔۔۔۔
چی ءَ کہ یک کواس ءُ زانتکارے جاھے گْوش اِیت : اِنسان ءِ مستریں تاوان آھگی مرگ نہ اِنت ، بلکیں مستریں نُکس ءُ تاوان زِندگ بِہ بیت ءُ زِرد ( ضمیر ) ئِے بِہ مِر اِیت۔۔۔۔۔
ءُ ھمے وڑ ءَ ڈاکٹر چے گْوش اِیت : مرگ مارا کُجا بئیت ما پہ بچکند آئی ءَ وش آتک کن اِیں ، بلے شرت ھمیش اِنت کہ مئے تُپنگانی کُوپگ ءَ کنگ ءِ واستا آشوبی ورنا دیم ءَ در بِیا اَنت ، مئے میّت ءَ موتک ءِ بدل ءَ گوں آشوبی اُوگاماں ، ، گوں تیرانی زمین جُمبیں توار ءَ دیم پہ جید ءَ بِہ بر اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔
ھمے وڑ ءَ ( گوں ھمگنگلاں ) پیرک ھم پہ مڑاہ ، پہ پھر ءُ شان اے کلوہ ءَ وتی راج ءِ ورناھاناں دنت کہ اے رندپداں من گوں سنگتاں راجی زِندمان ءِ شوھاز ءَ وتی سر باھینتگ ، ھمے دگ ءَ راج ءِ ھر ورنا ءَ را پند بُرّگی اِنت دانکہ وتی چراگیں آپسر ءَ مِنزل ءُ پہ گیدی ءَ نوکیں کلوھے شِنگ بِہ کنت۔۔۔۔۔۔
زُوراک ستر توانمند بِہ بیت بلے وھدے گُلام ءُ ایردستیں راج کہ کدماں میھ کن اَنت گُڑا آ راجی زرمبش ءُ تیلانک ءِ دیم ءَ ھِچّ تاکت نہ جلّ اِیت ، مرچی پہ بلوچ راج ءَ ھمے نوبت اتکگ ءُ سر ءَ ساھیل اِنت ۔ اگاں تو لوٹ ئے کہ من درآمد ءَ چہ وتی ڈیھ ءُ راجی بُندر ءَ بِہ گلّیناں گُڑا پہ آئی ءِ آسگ ءَ وتی بُنگِرگ ءِ پال ءَ مہ جن۔۔۔۔۔۔۔
چی ءَ کہ اے گْوستانک ءُ راجدپتری راستی یے کہ جنگ تباہی یے ، بلے اے ھم منّگ کپ اِیت کہ وشھالی ءِ ھاتر ءَ ، راجی آجوئی ءِ ھاتر ءَ راجاں جنگ کُتگ ءُ ھون ءِ جُوہ ءَ مانداتگ نوں اِیمنی ءِ سارتیں کَوش ءَ شیکّ اِتگ ، چی ءَ کہ جُھد ءُ کُربانیانی مُزّ آجوئی اِنت۔۔۔۔۔۔۔
پرے ھاتر ءَ پہ بلوچ راج ءَ اے سکّیانی دیمپان بُوَگ ھژدری اِنت دانکہ باندا وتی آمِل ءِ ھونکّیں ساھگ ءَ پہ پھر ءُ شان راجی زِندمانے بِہ گْوازینیت۔۔۔۔۔۔
اگاں ما مرچی پاد نیتکیں مئے آیوکیں پدریچ مارا ھما نام ءَ دنت کہ زِی گْوستگیں راجاں وتی گدّاراناں داتگ ، اے ھبر ھر یکّے یے گوں وتی لیکو ءَ ھمگرنچ اِنت کہ کُجام نام ءَ وت ءَ توار جَنَگ لوٹ ایت۔۔۔۔۔۔
چو پیرک ءَ گوں سنگتاں وتن نمیرانی ءِ نام ءَ یا چو باجو ءُ چنّوئیں راھیانی نام ءَ کہ آیاں دُژمِن ءِ پادتراپ ءُ بیھار ءَ وتی لجّ ءُ شرپ لگتمال ءُ سرجھل کُتگ۔۔۔۔۔۔۔
بلے! اے ھبر راستے کہ نتشے ( نطشے) جاھے گْوش اِیت : گوں وشدِلی ( وژدِلی ) ءَ زِندگی ءِ شاھگانی ءَ را دست ءَ آرگ ارزان ( آسان ) نہ اِنت ،
بلکیں جُھد ءُ جپا ، جکانسری ، ھید ریچی ءُ کُربانی دَیَگ المّی اِنت ، کُجام راجاں کہ پاد ءِ سواس پہ جُنزگ ءَ آپ نہ جتگ اَنت مرچی آ جِند ءِ ڈگار ءِ سر ءَ چو باروٹی ءَ سلیول اَنت۔۔۔۔
اگاں راجے پہ وتی راجی آکبت ءَ ندْر ءُ کَولیگی ءِ پلسپہ ءَ زِندگ بدار اِیت گُڑا آئی ءَ زُوراک ءِ زُورانسری ھِچّ وڑ ءَ مھتل داشت نہ کنت۔
بَہ کَول ء شائِر پابلو نیرودا
” تو تیوگیں پُلّاں سِست کن ئے ، بلے تو بھار ءَ پہ آھگ ءَ داشت نہ کن ئے "
جزمّاں۔۔۔۔۔۔!
دُژمِن زُلم ءُ زُوراکی الم کنت بلے بلوچ راج ءَ را پہ آجوئی ءِ گِرگ ءَ داشت نہ کنت۔
آس اِتگ بام ءَ ھر چار کُنڈاں
چو گْش ئے زاناں بُنگِران اِنت شپ
” جی آر مُلّا "
