جنگی رِپکّانی سوھوئیں بامرد | چارمی بہر | بابل لطیف

0
303

(میجر مھمد کریم پنّام ء مُلّا بھرام)

چارُمی بھر

مُلّا!

تئی گم سُروزیں پیڑائیت، شِنگیت ھیال ءِ مُھردانگ
اے ھاک ھبیریں کَولانی، پاسپان مُریدیں دِیوانگ

روزرد ءِ اَبرمیں رنگاں آزمان ءِ زِر پہ دابے سمبھینتگ اَت، کَوش ءِ چِڑکّہ گوں مُرگانی سروزیں زیمر ءَ جنگل ءَ نزّاران، اجامیں کَیپے زِرد ءِ بنداں اِیرکپان ءُ وت ءَ دیدگانی آپریچ ءَ سھرا کنان اَت کہ منی شائِریں ھیالاں چوڑ کشّ اِت ءُ وت ءَ گوں دِرینیں رنگانی ھوار گیجگ ءَ چاڑِکّہ بوت۔۔۔۔۔۔۔۔۔من ند ءُ رودپتر زُرت اَنت ءُ پہ نبیسّگ ءَ مُلمہ بوت آں۔۔۔۔۔۔

تھنائی، جنگلے ءُ کپوتانی کُوکُویے
مارِشت ءَ آچگ ءَ منی اُمیت ءِ آسرے

ارسانی تاس مینتگیں پُلّاں گوں سرچِتگ
بلکیں کرار بئیت دمے، ناسرپدیں دِلے

نوشاں من زپتیں ترانگاں بے تو ھنوش باں
تو نیائے دُوری ءَ تئی، ساز بیت نلے

زھیرانی آتراپ ءَ مھرانی موکگ ءَ
ارواہ ءِ باتِن ءَ پہ تو، سینگارتگ موسمے

بابُل زمانگ ءِ دِل ءَ بلکیں میا ئے تو!
جزماں کہ گیر کار اِیت ترا ھست مردُمے

چہ اے پُرشتگیں دستُونک ءِ نبیسّگ ءَ پد روچ جھل کپتگ اَت ءُ مُرگانی زیمر شھمگ ءَ اَت کہ ما دیم پہ دشت ءِ پاند ءَ دات ءُ سپر بِندات بوت۔۔۔۔۔۔۔ما پرپٹانی سر ءَ دگ ءَ وال کنان اِت اِیں داں کَورے ءَ سر بوت اِیں، چاراں دُور چہ پرپٹی لیٹے سھرا ءُ دیم پہ مئے نیمگ ءَ پیداک اِنت، گُڑا ھمد ءَ واجہ گُلام نبی ءَ درّائینت کہ شالا اے سنگت بَہ اَنت مئے دزگِرگ ءَ پیداک اَنت، پرچا کہ آئی ءَ سنگتاناں ھال کُتگ اَت کہ کسے شُمئے ھند ءُ دمگاں پیداک اِنت۔
وھدے پرپٹ نزّیک بوت، لیٹ رُوژناہ تِر بوھان اَت گُڑا مُلّا ءَ سنگتاناں گْوشت کہ من وت ءَ سھرا کن آں دانکہ سنگت بِہ گِند اَنت، بلے شُما وتارا پیش مدار اِت بِہ گِندئے رھگوزی یے بِہ بیت۔۔۔۔۔۔۔

وھدے پرپٹ سر بوت، چاراں سنگتاں، گُڑا چہ دْروت ءُ دْرھباتی ءَ رند آ ساری ءَ ما رند ءَ رھادگ بوت اِیں۔ روان روان داں سْیاہ ءُ بزّیں جنگلے ءَ سر بوت اِیں، مئے سر بُوَگ ءِ بُندر ءَ سئے ءُ چار سنگت پیسر ءَ ساڑی اَت ءُ مارا وش آتک اِش کُت۔ چہ وش آتک ءُ کمیں نِندگ ءَ پد وش ھبریں سنگتے ءَ گوں واجہ گُلام نبی ءَ درّائینت ءُ گْوشت واجہ سپر دُور بوتگ ءُ پرپٹاں شُمارا شالا ژند ءُ پند کُتگ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ورگ تیار اِنت شُما بور اِت ءُ گُڑا آرام بِہ کن اِت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ھمد ءَ مُلّا ءَ پہ بچکند سنگت ءِ پسّو دات ءُ گْوشت، سپر انگت ءَ دْراج اِنت، ما کہ اے کلاکے دو کلاک ءِ راہ ءَ ژند ءُ پند بِہ بَہ اِیں گُڑا اے دْراجیں پند ءِ آسر کنگ پہ ما گیشتِر گْران بیت ھاھاھاھاھاھا۔۔۔۔۔۔
چہ مُلّا ءِ بینگ دْرنزیں بچکنداں پد ما نان وارت ءُ ھرکس ماں بانڈمے ءَ تچک بوت ءُ کَوش ءِ شیکّـگاں واب کپت، ابید ء پاسپانیں سنگتاں۔۔۔۔۔۔۔۔۔

سُھب ءِ سر ءَ مھلہ ما کہ پاد اتکیں، چاراں اے بزیں جنگل گوں وتی کلیر، گز ءُ کھیرانی ھواری ءَ مُرگانی چاڑ بکشیں زیمراں جتائیں گوناپے ءِ ھُدابُند، گُڑا ھمد ءَ مُلّا ءَ پہ بچکند من ءَ گْوشت، ھاں بابُل جان! باریں چے جیڑگ ءَ ئے۔۔۔۔۔۔۔۔۔شیئر ءُ شائِری، یا پہ ایردستیں راج ءِ آکبت ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
من ھم پہ کندگ مُلّا ءِ پسّو ترّینت ءُ گْوشت،  مُلّا جان اے جنگل ءِ زیبائی ءَ منی ھیالانی واگ وتی دست ءَ کُتگ ءُ مُرگانی زیمر ءِ شھکور ءَ ماندیان اِنت، نہ زان آں کُجام ھونکّیں پاند ءَ سرکشّ اِیت ءُ وتی درانگاز ءَ کنت ھاھاھاھاھا۔۔۔۔۔۔۔۔

چہ اے وت ما وتی گپّ ءُ کندگاں پد من پدا ھاموشی ءِ ھنکین ءَ ماتیں مرزبُوم ءُ اَبرم ءِ جلواھاں گوں دیم پہ دیم بوت آں ءُ جیڑگانی دُورسریں کَورے ءَ بُندر کُت ءُ ھیالانی شِنّگ ءُ پرّیچگ ءَ مُلمہ بوت آں ءُ چہ زُبان ءَ در اتک۔۔۔۔۔۔منی ھستی ءِ مانا تو چینچو زیبائے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔، ءُ تئی زیبائی منی ھستمان ءِ ارواہ اِنت، ابید ء ترا نہ من ءَ نام، نہ نِشان ءُ چیدگے۔۔۔۔۔، اے توئے کہ مئے آکبت ءِ رنگاں دِرین ءِ شار ءَ ڈکّ دئے ءُ شاتمانی ءِ وشبو چکّاریں بیٹ سراں سینگارے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
گُڑا ھمد ءَ من گوں وت ءَ جُست ءُ پسّو کُت کہ اے رھنیں ڈگار موکگی اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔، اے ڈاک ءُ ڈنّ، جنگل ءُ گیابان، کوہ ءُ کُوچّگ، زِر ءِ آپشانیں چَول،  تئی ڈگار ءِ کُلیں مال ءُ مِلکت گُلامی ءِ شرتگ ءَ امباز اِتگ اَنت، تو کد وتی رھنیں ڈگار ءَ موک ئے۔۔۔۔۔۔؟؟
گوں اے جیڑگانی بُنگِرگ ءَ ھور من ءَ رپیک نواب (رفیق نواب) اے شیئر گیر اتک

بیا گُلزمین ءِ رھنیں ھِساب ءَ اَدا کنیں!
پمّا نہ کپتگ وھد پہ زُلپ ءِ سمارگ ءَ

من ھمے جیڑگانی پادومّ ءَ گوں وت ءَ مُلمہ اِت آں کہ سنگتے ءَ چِڑکّہ کُت ءُ گْوشت کہ واجہ ءَ گْوشتگ تیار بو کہ رَویں سنگتاں گِند اِیں، من بلے کُت ءُ ساجو بوت آں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

روان اِنت۔۔۔۔۔

٭٭٭

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here