آزمانک
پیاپیں جُڑاں آزمان ءِ بالاد شبُّندان ءُ پہ گْوارگ ءَ مندو اَت کہ من گار ءُ بیگواھیں مھلوک ءِ نِندانکی گِدان ءَ پہ وتی تنگوئیں برات ءِ آجوئی ءَ گوں اے دِگہ مردُماں نِندوک اِت آں کہ منی برات ءَ را شش سال توام اَت کہ زُورگِریں لشکر ءَ چہ گِس ءَ زِمستان ءِ آبستگ ءُ سارتیں شپ ءَ آوار جت ءُ گوں وت بُرت کہ انگت بیگواہ اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ما ماں نِندانکی گِدان ءَ نِندوک اِت اِیں کہ ناگت ءَ ھالے شِنگ اِت راجپھازاں دُژمِنیں لشکر ءِ سروگانے بُرتگ ءُ کُشتگ، پہ آئی ءِ بیرگیری ءَ ھوکّی گُلڑاں لھتیں زِندانی ئیں بلوچ پُسّگ سرمچار ءِ نام ءَ سھرا کُرتگ ءُ آیانی ڈُوبر گوں شِل سریں تیراں دُوتکگ۔
وھدے ما نِندانکی گِدان ءِ توامیں نِندوکاں اے ھبر اِش کُت، ھرکسی دِل پہ وتیگ ءَ جَنَگ ءَ لگ اِت۔ اے درد شنزیں ساھت ءَ ھما کہ گوں اے درداں دیمپان اِت اَنت، ھمائی ءَ سما اَت کہ اے آس ءِ برانز چتور سوچوک اَنت۔
آس مئے جبین ءَ رُوک اَت کہ ھالے شنگ بوت اے شھیدیں پُسّگانی توک ءَ گُلین ءِ برات ءِ پجّار بوتگ، گُلین ءَ کہ اے ھال اِش کُت اکس چہ آئی ءِ دستاں ڈگار ءَ کپت ءُ چہ ھوش ءُ سار ءَ بے سما بوت۔ آئی ءِ ھمراھی ءَ ماتی ملِکناز ھم وتی بیگواھیں بچّ ءِ گْرانیں گم ءَ تُست ءُ جھل پہ زمین کپت۔ وھدے ما گوں وتی جبین ءِ اے رُوکیں آس ءَ مھشر ءِ نِدارگ ءَ دُچار کپت اِیں، گُڑا مارا انچو سما بوت کہ آزمان لُمب اِتگ ءُ زمین ماں تہ ءَ اِیر رَوَگ ءَ اِنت ءُ ما۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
من ءَ گوں اے مھشریں نِدارگ ءِ دیمپانی ءَ شرّیں ساھتے پِر گْوستگ اَت کہ من ھبّرگو اِت آں، بلے سیما، سمّی ءُ مھرنگ ءَ مارا دِلبڈّی دات ءُ مئے نِزوریں ھاٹیگ مُھکم کُت، بلے گُلین ءِ باتِن ءَ آس ءَ زُبان کشّ اتگ اَت ءُ آ بُونگ بُونگ ءُ گریوگ ءَ اَت۔۔۔۔۔
من گوں وتی مونجائیں ھیالاں جیڑگانی جُھلانکیں زِر ءَ زیراپ اِت آں کہ چہ زِرد ءِ آسشانیں اُپّارگاں آھے درکپت ءُ گْوشگ ءَ لگ اِت۔۔۔۔۔۔۔چو مہ بیت اے من ءَ اُوں گُلین ءِ رنگ ءَ تنگوئیں برات ءِ تیر سُپتگیں جون ءَ سوگات بِہ کن اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
پمشکا اے جُست ءَ منی زِندگی ماں پتاتگ اَت ءُ من ءَ انچو سما بوت کہ اے آس تھنا گُلین ءِ باتِن ءَ جمبور نہ اِنت، بلکیں اے آس ءَ مارا تانسر ءَ پتاتگ ءُ وتی کَوار ءَ کُتگ۔ اگاں ما گوں یکمُشتی ءَ پہ اے آس ءِ کُشگ ءَ در نہ کپت اِیں، گُڑا اے آس مارا پُر کنت ءُ گْوات ءِ چنکّاں گوں ھلوتاں بیگواہ بَہ اِیں۔۔۔۔۔۔۔، نہ ما مان اِیں، ناکہ مئے نِشانے۔۔۔۔۔۔۔۔
من گوں وت ءَ گوں ھمے جیڑگاں مانگیشّ اِتگ اَت آں کہ سما ءِ واگ سِست اَنت ءُ بے سمائی ءِ بیگاہ شپدیم بوت، وھدے من سما کُت چاراں سُھب ءِ سر اِنت ءُ گُلین ءِ گریوگاں تانسریں کُوٹی سر ءَ زُرتگ ءُ من ماں نادْرھجاہ ءَ تھت ءِ سر ءَ تچک آں، بلے ھیالانی واگ سِستگ ءُ دُور ماں رسترانی گیابان ءَ سربتگ ءُ اے پیاپیں جُڑاں کہ تانسریں آزمان شبُّندان کُتگ اَت، منی نزّ ءَ آپ ءِ بدل ھون گْوارگ ءَ اَت۔۔۔
***
