دومی بھر
وھد انچو دیم ءَ چگل گِران اَت کہ مردُم بے سما اَت، بلے وھد ءَ وتی رنگ ءِ مٹّ کنگ ءَ انچو اِشتاپ کُت کہ سما نہ کپت۔
بیست ءُ چار ستمبر دو ھزار سینزدہ اَت کہ کیچ کولواہ ءِ دمگاں بِہ گِر داں آواران مشکے ءَ زمین جمب ءَ نوکیں دْروشمے پلگار اِت، اے مھشریں ساھت ءَ ھر یکّے گوں جِند ءِ گِر ءُ چیلاں گُلائیش اَت۔
بلے! اے نگیگیں ساھتاں بلوچ راج ءَ ھوار راجی آجوئی ءِ جُھدکاراں وتی زمین جمب آماچیں راج ءِ ھِزمت ءَ شپ ءُ روچ یک کُت اَنت۔ ھمے مْیان ءَ ریاست ءِ تولگیں لشکر ءَ ھم سوب کُت ءُ کُمک ءِ نام ءَ زمین جمب آماچیں دمگاں آھگ بِندات کُت، ھلک ءُ میتگاں وتی پوجی پُنجل جوڑ کُت۔
وھد کہ دیم ءَ تیلانک وران اَت، گُڑا پوج گوں وتی بُنِکّی لوٹ ءِ سرجم کنگ ءَ گُلائیش بوت۔ راجی جُھدکار ءُ سرمچنڈانی بابت ءَ جُست ءُ پُرس، بیھار ءُ پادتراپ دَیَگ بِنا کُت کہ وتی جُھد ءَ چہ شمشکار ءُ چِست کُتگیں سِلاھاں چگل بِہ دے اِت ءُ منی پادانی دیم ءَ وتی سر ءَ جھل بِہ کن اِت، اگاں نا منی بیمّناکیں دْروشم ءِ دیم پہ دیم بُوَگ ءَ جاڑِیگ بِہ بَہ اِت۔
بلکیں اے بیھار ءُ پادتراپاں ھوار سنگتانی کھول لٹّ ءُ کُٹّ کنگ ءَ ھور کُڈُّک ءُ گِدان مانداشت اَنت، مردُم گِپت ءُ شھید ھم کُرت اَنت۔ وھد ءِ ھمراھی ءَ بازینے ءَ وتی سِلاہ دُور دات اَنت ءُ سرجھلی ءِ پاگ سر ءَ بست ءُ وت ءَ گُنگ ءُ بے توار کُت۔
ھمے وڑ ءَ پمّا چو پیش ءِ داب ءَ وتی میتگ ءَ جلّگ نگیگیں ساھتانی دیمپان بوت، پمشکا ما وتی پارٹی ءِ کارانی دیم ءَ برّگ ءِ ھاتِر ءَ میرو ءِ باگیں بالگتر ءُ زِربار ءَ ھوار برے ھلک ءُ میتگے ءَ تر ءُ تاب کُرت۔ جُھد ءِ ھمے چِست ءُ ایرانی تہ ءَ دانکہ مئے راجمانی پتّر برجم دارگ بوت ءُ من پارٹی ءِ بُنجاھی کُمک کارگشاد گچین بوت آں۔
ھمے رنگ ءَ ما پارٹی ءِ دیمروئی کاراں گُلائیش اِت اِیں کہ بی ایس او آزات ءِ سنگت ءُ کولواہ سِھر ءِ جھ مِنند رسول جان ء دلمراد بلوچ ریاستی لشکر ءَ پیسر ءَ چِست کُتگ اَت کہ یک سالے ءُ چار ماہ ءَ پد سینزدہ اپریل ( 13 اپریل 2015 ) دو ھزار پانزدہ ءَ کیچ گِیبُن ءِ آپریشن ءَ پد آئی ءِ تیر سُپتگیں جون گوں بی آر پی ءِ باسک اسگر داد، یھیا بلوچ ءُ دین مھمد بُگٹی ءِ ھمراھی ءَ چگل دات۔
ما اے ساھت ءَ پارٹی ءِ چیئرمین واجہ ھلیل بلوچ ( خلیل بلوچ ) کِرّا اِت اِیں کہ مارا ھال رست، گُڑا واجہ ءَ مارا موکل دات کہ شُما بُرو اِت دانکہ شھید ءِ کھول ءَ دِلبڈّی دے اِت ءُ مھلوک ءِ چار ءُ دلگوش ءَ کن اِت۔
شپ اَت، ما واجہ ءُ اے دِگہ سنگت رُِکست کُرت اَنت ءُ پہ درکپگ ءَ جاڑی بوت اِیں۔ من، سنگت سِراج ءُ آر ڈی کہ چہ واجہ ءِ ھند ءَ وھدے درکپت اِیں ءُ دیم پہ باگیں کولواہ ءِ پاند ءَ راہ گِپت اِیں۔ اے ساھت ءَ ڈنڈار ءِ لشکر ءَ لڈّ ءُ بار کُتگ اَت ءُ ماں گیشکور ءَ شُتگ اَت، ما وھدے کولواہ ءَ اتک اِیں، گُڑا سُھب ءِ سر ءَ سنگت، مھلوک ءُ بلوچ راج ءِ ھمراھی ءَ داں سنگت رسول جان ءِ کماش ءِ آھِگ ءَ ودار کُت، وھدے شھید رسول جان ءِ واجھیں کماش چہ مزن شھر کراچی ءَ واتر اتک، گوں مزنیں رُمب ءُ مُچّی یے ءَ ما نمیرانیں رسول جان ءِ ھون میچل ءُ تیر سُپتگیں بالاد ماتیں گُلزمین ءِ باھوٹ کُت۔
بیگاہ ءِ ساھت سئے یا چار اَت کہ من گوں رسول جان ءِ واجھیں پِت، سْیاد ءُ وارس، کھول ءِ مردُماں ھوار ھند ءُ دمگ ءِ کماشاں ھور پُرس ءِ پتّر ءَ نِندوک اِت اِیں کہ تو اتک ئے ءُ منی راستیں کشّ ءَ نِشت ئے۔ من کہ ترا دیست دِل ءَ گرکے جت، چی ءَ کہ اے دو سئے سال ءِ مْیان ءَ نہ من ءُ تو ڈیک وارتگ اَت ناکہ گْوانکو ءَ ھال اھوال بوتگ اَت۔
چہ وش آتک ءَ پد من ترا پول کُت، بیا زمیر جان ھالاں دئے شُمئے چِست ءُ ایر چوناں، شُمئے سنگت ءُ ھمراہ۔ تو گوں لھمیں بچکندے ءَ من ءَ پسّو دات ءُ گْوشت: سنگت ٹیٹاں، گل ءِ کار جوان انت۔
اے پُرس ءِ پتّر ءَ منی ءُ تئی الوت ءُ ھبر دیم ءَ نہ جُنز اِت کہ تیوگیں مھلوک دیوان ءَ نشتگ ءُ ساڑی اَت۔ ھمے رنگ ءَ داں دہ ءِ آپ ما رِتک، گُڑا ما شھید رسول جان ءِ کماش ءُ کھول گوں سنگتانی ھمراھی ءَ موکل کُت اَنت ءُ دیم پہ وتی میتگ ءَ اتکیں ءُ یکّے دومی ءَ گوں گِند ءُ گِدار، پارٹی کاراں گوں گُلائیش بوت اِیں۔
روان اِنت۔۔۔
