( شُھدائے گْورجک )
گْورجک مشکے ءِ ھما ھند اِنت کہ اُود ءَ ماتیں مرزبُوم ءِ سالُونکیں بچّ بیست ءُ یک ( 21 اپریل 2015 ) اپریل دو ھزار پانزدہ ءَ سُھریں بشانگ ءِ مُراداں بہ اَنت کہ دُژمِن بیڑ بارت، چہ دُژمِن ءِ بیڑ برگ ءَ پد ڈیھ ءِ سالونکیں بچّ تُوپکّ ءَ چِست کن اَنت ءُ پہ جنگ کنگ ءَ ساجو بَہ اَنت۔
آ اے ساھت ءَ اے ھبر ءَ گیر نیار اَنت ءُ نہ جیڑ اَنت کہ ما گوں سالُونکی ءِ ھپرنگ ءُ چوتاریں پوشاکاں، مئے پُلگدیں بانور گوں دست ءِ ھِنّیاں، گوں ھبیریں بو ءُ بُساں، گوں مِسک ءُ زاپِران مینتگیں ملگوراں، گوں بانوری ءِ سُھریں گُداں، دست ءِ تلملیں گبّ ءُ چُوڑیاں، پہ ھزار واھگ ءُ ارمانیں زِردے مئے مھرانی میتاپیں بیدہ ءَ وتی شیشاریں مھر ءَ رزینگ ءُ جتائیں پجّارے دَیَگ لوٹ اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
بلے! شاتمانیں روچانی اے کُلیں وشّی ماتیں گُلزمین ءِ بچّاں پُشت جت اَنت ءُ پہ پُلگدیں ڈیھ ءِ بانوری ءَ وتی ھِنّی گوں ھوناں مینت اَنت۔ پرے ھاتِر ءَ مرچی ماتیں گُلزمین ءُ بلوچ راج اے سالُونک ءُ سوگاتیں بچّانی سر ءَ ناز کنت ءُ راجدپتر ءِ تاکانی بْراہ ءُ جلواہ جوڑ بوتگ اَنت۔
پمشکا گْوستانک نویس اے گْواچن ءُ تچکیں گپّ ءَ مُدام گْوش اَنت ءُ نبشتگ کن اَنت کہ چہ ھمُک بالاد ءِ وس ءُ واک ءَ در اِنت کہ آ وت ءَ راجدپتر ءِ تاکانی جلواہ ءُ زیبائی جوڑ بِہ کنت، چی ءَ کہ راجدپتر ءَ ھما سرانی نام نبشتگ بیت کہ آ چہ وتی سر ءُ ارواہ ءَ سرگْوز اَنت ءُ بے مٹّیں کِردارے ءِ ھُدابُند بَہ اَنت۔
اے ھما کِردار ءِ ھُدابُند اَنت کہ اِیشاں وتی زِند ءِ بے مُلّیں واھگ پہ ماتیں گُلزمین ءِ مھرانی دیم ءَ سوگات کُتگ ءُ شکساتگ اَنت، گُڑا مجال راجدپتر ءَ کہ چہ راج ءِ اے بامردیں پُسّگاں شمشکار ءُ پِراموش بِہ بیت۔
ھو! راجدپتر ءُ راج چہ ھما سراں پِراموش بَہ اَنت کہ آ وتی ادارُکی واھشتانی لد ءَ چہ راج ءُ سرڈگار ءِ آراپیں زیمانی ساٹگ ءَ وت ءَ گِستا ءُ گُنگ کُتگ اِش۔
بلے! ما چہ اے ھبر ءَ ھِچّ رنگ ءَ پِراموش ءُ شمشکار مہ بَہ اِیں کہ باندا بلوچ راج مارا گوں کُجام نام ءَ یات کنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
پمشکا من اے ھبر ءَ پہ سِتک گْوش آں کہ شھید آپتاب جان، شھید اِجاز جان، شھید باسِت جان ءُ شھید شھنواز جان مرچی زیرزندیں بلوچ راج ءِ دِل ءِ دِریکّگ ءُ پُر آشوبیں توار ءُ زْرمبشت جوڑ بوتگ اَنت، چی ءَ کہ آیانی داتگیں دیمونی وت کِسّہ کار اَنت سِپت ءُ ستاہ ءِ مُھتاج ءُ واھگدار نہ اَنت۔ چی ءَ کہ ابدمانیں سر ءُ شھیدانی زِند ءِ مستِریں ارمان ءُ گُڈّی واھشت ماتیں بُندر ءِ آجوئی، گُلام ءُ ایردستیں راج ءِ وشھالیں آکبت اِنت، پمشکا گْورجک ءِ سالُونکیں شھیداں وتی واھگ ءُ ارمان، ھزاری ئیں واھشت پہ گُلیں راج ءِ واھگ ءُ واھشتانی سمبرینگ ءَ کولیگ کُت اَنت۔
مرچی کُجام راج کہ آجوئی ءِ کوٹ ءُ کلاتاں اِیمنیں زِندمانے گْوازینگ ءَ اِنت، گُڑا اے شادِہ ءُ وشّیانی باپُشت ءَ ھمے کُنگُریں پُسّگانی داتگیں دیمونیانی مُزّ ءُ برورد اِنت کہ آ چہ گُلامی ءِ لھڑیں اِیرگْوات ءَ درکپتگ اَنت ءُ آجوئی ءِ ھونکّیں ساھگ ءَ پہ مُرادے شات ءُ گل اَنت۔
ھمے رنگ ءَ وھدے اے کھول ءِ مردُم پہ زُوراک ءُ زُورانسری چہ وتی ماتیں مرزبُوم ءُ پِت ءُ پیرُکی بُندر ءَ گلّینگ بَہ اَنت، گُڑا آ پہ نادلکشی دیم ءَ دے اَنت کراچی ءِ جُلگھیں شھر ءَ، بلے دُژمِن گوں وتی مست ءُ گُروناکی ءَ اُود ءَ ھم پہ آیاں آس بیت ءُ گْوار اِیت۔ پہ درور دُژمِن ءِ دْرندگیں لشکر شھید شھنواز ءِ لوگبانُک ءُ شھید آپتاب جان ءِ گْوھار بانُک پراہ بلوچ ( فرح بلوچ ) ءَ چہ سَے تبک ءِ ماڑی ءَ جھل ءَ دور دنت، بلے دُژمِن گوں وتی بے سوبیں واھگاں کدی سیراپ نہ بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
وھدے بانُک پراہ بلوچ ( فرح بلوچ ) چہ سَے تبک ءِ ماڑی ءَ جھل پہ زمین ءَ دور دَیَگ بیت ءُ آ جسمانی دْروشم ءَ چہ سْرین ءَ نادْراہ بیت ءُ انگت پہ نادْرواھی وتی زِند ءِ چاریں روچاں تیلانک دَیَگ ءَ اِنت، بلے آئی ءِ گوں سرڈگار ءَ مھر ءُ مُھکمیں توکل دُژمِن ءَ پُروش دات نہ کِت، ناکہ آ کھول چہ اے دیمونیاں پدکِنِز اِتگ، بلکیں انگت جُھد ء آجوئی ءِ پِڑ ءَ ساڑی ءُ دیم پہ مِنزل ءِ پاند ءَ جُنزگ ءَ اَنت۔
ھمے کھول ءِ تہ ءَ پہ ماتیں گُلزمین ءَ کُربان بوتگیں شھید آسِپ ندیم ءِ برات شاھد ندیم 1 اگست 2016 ءَ بھشتیں کولواہ ءَ دُژمِن ءِ شِل سریں تیراں وتی تلاریں ڈُوبر ءَ جاگہ دنت ءُ پہ مُدیمی نمیران بیت۔ وھدے شاھد ندیم ءَ ماتیں گُلزمین ءِ کُٹّ ءَ واپین اَنت، گُڑا آئی ءِ کماش واجہ لال بکش تْران کنان ءَ گْوش اِیت، شاھد جان منی زھگ نہ بوتگ کہ پہ ڈیھ ءِ دیمپانی ءَ ندْریگ بوتگ، بلکیں ماتیں وتن ءِ بچّ بوتگ ءُ چو وتی تنگوئیں برات آسِپ جان ءَ کُربان بوتگ۔ ءُ من گوں وتی ماتیں گُلزمین ءُ بلوچ راج ءَ اے اھد کن آں کہ شاھد ءُ آسِپ جان ءِ وڑیں ھزاراں بچّ پہ آجوئی ءِ موکگ ءَ کولیگ کن آں، اگاں اے گُلزمین ءَ را کُجام ساھت ءَ منی ھونانی پکار بِہ بیت من ھِچّ رنگ ءَ چک ءُ پد نہ بَہ آں، بلکیں وتی راج ءِ ملّ مِڑوک ءُ آجوئی ءِ جنگولیں بچّانی وڑ ءَ دُژمِن ءِ گونڈلیں تیرانی سینگ ءَ جاہ دَیَگ ءَ ھر ساھت ءُ دمان جاڑی آں۔ ءُ ھمے رنگ ءَ شھید شاھد ندیم ءِ مکھیں مات شرجان پہ ھلو ھالو، پہ چاپ ءُ نازینک وتی تاسُپیں بچّ ءَ گُلزمین ءِ باھوٹ کنت ءُ مھرانی نوکیں داستانے گْوپ اِیت، مرچی مھرانی ھمے داستان بلوچ راج ءِ ھر ماتانی داستان جوڑ بوتگ ءُ دیم پہ مِنزل ءَ جتا جتائیں کِسّہ رجان ءُ گوناپ دیان اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
چہ ھمے کھول ءَ یارجان بلوچ ھم پہ ایردست ءُ گُلامیں گُلزمین ءِ موکگ ءَ کولیگ بیت ءُ پہ آیوکیں پدریچ ءَ دیمونی ءِ درونتے نویس اِیت، داں گُلیں راج رُنگراھانی بدل ءَ وتی مُرادانی مِنزل ءِ پاند ءَ راھی بِہ بیت۔
پرے ھاتر ءَ مارا اے ھبر مُدام یات دارگی اِنت کہ زُوراک ءِ زُورانسری داں ھما وھد ءَ برجاہ مان اَنت کہ ایردست آئی زُوراکیانی بگیر ءَ پاد آھِگ ءِ بدل ءَ گُنگ ءُ بے توار بِہ بیت، گُڑا اے ترا جیڑگی اِنت کہ من ءَ کُجام زِندمان گْوازینگی اِنت۔چی ءَ کہ پہ زِندمان ءِ بدل کنگ ءَ جنگ کنگ ھژدری اِنت، اگاں نا تئی آ بودِشت ءُ بودناکی اِنت کہ وتی وھد ءَ تِلاہ جوڑ کن ئے ءُ گوناپ دے یا گندلانی تل ءَ پہ واب گْوازین ئے۔۔۔۔۔
پمشکا من گْوش آں راجدپتر ءُ گْوستانک وت، وت ءَ کدی نبشتگ نہ کنت، بلکیں آ گوں راجانی ھمے دابیں دیمونیاں نویسگ ءُ پہ آیوکیں پدریچ ءِ شیوار ءُ سرپد کنگ ءَ ساٹگ بیت۔ چی ءَ کہ آیوکیں پدریچ چرے زانت ءُ زانگ ءَ بھر مند بِہ بیت کہ کَے منی راج ءِ بامرد ءُ کَے راجدْرو، دانکہ باندا چہ وتی تچک ءُ مادنیں دگ ءَ سربتگ مہ بَہ اَنت۔
گُڈّی ءَ من وتی بلوچ راج ءُ آیوکیں پدریچ ءَ ھمے گْوشگ لوٹ آں کہ تو وت ءَ اگاں راجدپتر ءُ گْوستانک ءِ تاکدیماں نبشتگ ءُ گیدی ءِ دمکاں یک زِندگیں راجے ءِ دْروشم ءَ پہ مُجّتی زِندگ ءُ ابدمان چارگ لوٹ ئے، گُڑا چہ وتی دیمونی داتگیں سراں کدی شمشکار مبو، بلکیں آیانی گچین کُتگیں راہ ءُ رندپداں راھی ببو ءُ وتی ابدمانیں مِنزل ءَ پول، اگاں نا ابید چرے دگ ءَ تو وتی آپسر ءُ ھونکّیں بُندر ءِ ھُدابُند ءُ وتواجہ نہ بَہ ئے۔۔۔۔۔۔۔۔۔
کدم کدم روان بِہ بَئے، دلیر ءُ پھلوان بِہ بَئے
پہ شان مادریں وتن سراں وتی دیان بِہ بَئے
( گُل ھان نسیر )
