آزمانک
آتارگ ءِ اناریں سُھری ءِ جلشکاں گُلزمین ءِ ڈیل وتی پُلگدیں شار ءِ دامُن ءَ پیچ داتگ اَت ءُ پرّیچان اَت۔ سارتی کم کم ءَ پادِینکاں ژانگگ ءَ اَت کہ من دِہ دِہ ءَ چہ گندلانی تل ءَ پاد اتک آں ءُ درونت ءِ یات کنگ ءَ گُلائیش بوت آں دانکہ مکتب ءِ رَوَگ ءَ پیسر سبکّ یات بِہ بیت ءُ وتی ھمسرُوگانی توک ءَ ملامت مہ بَہ آں۔ مات ءَ کرہ چُلّ ءَ اِشکراں کُتگ اَت ءُ من باپ گِران اِت آں کہ چاہ تیار بوت ، من چاہ وارت ءُ کمیں ڈنّ ءَ در کپت آں کہ موسم ءِ ھال ءَ گِراں باریں سارتی چون اِنت ، چاراں سارتی یکیں پاد ءَ اُوشتاتگ ءُ تْرند تْرند ءَ شاکارگ ءَ اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ھمے گڑ ءُ منج ، سُر ءُ پُر ءِ تہ ءَ وھدے من مکتب ءِ رَوَگ ءَ جاڑی بوت آں ٹوپے ءِ نپتیں توار ءَ تیوگیں میتگ جکسّینت ، ما کُل کہ چہ گِس ءَ درکپت اِیں، چاراں چہ گْور دیم ءَ مزنیں دوت ءُ آڈھورے شِنگ ءُ تالان اِنت۔ مئے دِل ءَ ھمے گواھی دات کہ بِہ گندئے ڈیھ پھازیں بچّاں لدیگانی بُنجل آس داتگ۔ چی ءَ کہ اے ساھت ءَ مئے میتگ چاریں نیمگ ءَ درآمدیں لدیگانی پنجگان اَت ءُ زُوراکی وتی گُڈّی پدیانک ءَ سر اَت۔ سْیاہ سر ءُ جنین آدمانی ننگ ءِ تْراولینگ ، کسانسالیں بچکّانی سر ءَ چو ھرّ ءَ سرّگ ، مردینانی گُوش گِرگ ءُ لٹّ دَیَگ ، وڑ وڑیں زُلم ءُ زُوراکی یکشل ءَ برجاہ اَت اَنت ، پمیشکا مئے مھلوک ءِ روچ پہ روچ مھر ءُ واھگ گوں وتی راجی آجوئی ءِ جنگولاں ودّان ءُ لدیگانی بگیر ءَ نپرت ءِ آس ءَ زُبان کشّ اِتگ اَت۔۔۔۔۔۔۔
چہ ٹوپ ءِ توار ءِ جکسگ ءَ پد مات ءَ من ءَ پہ مکتب ءِ رَوَگ ءَ مکن کُت ، ءُ من ھم چہ اے ھبر ءَ آشنا اِت آں کہ اے لدیگانی سر ءَ کُجام روچ ءَ کہ ڈیھ پانپائیں بچّاں اُرش کُرتگ ، اِیشاں الم میتگاں بیڑ بُرتگ ءُ لس مھلوک لٹّ ءُ کُٹّ کُرتگ ، زھگ ءُ زالبُول پنگ ءَ گِپتگ ءُ گِرینتگ اَنت۔ پیر ءُ کماشانی پاگ بُتکگ ءُ بے شرپ کُرتگ اَنت ، بلے منی مات ءَ را ھمے تُرس ءَ گْور جتگ اَت کہ بِہ گِندئے اے ناھُودگیں رستر بھرام ءَ آوار بجن اَنت، چی ءَ کہ اے تھنا منی مات لالین ءِ تُرس نہ اَت کہ منی بچّ بھرام ءَ اے لدیگ ءُ بشوشگ آوار جن اَنت ، بلکیں اے تُرس منی ڈیھ ءِ تانسریں ماتانی تُرس اَت کہ چو کْوھنیں بانڈم ءَ ھرکسی دِل ءَ کُدامے بستگ اَت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ما انگت چُلّ ءِ سر ءَ نِندوک اِت اِیں کہ ماسی گنجاتون کُپّ ءُ نُرنڈان ءَ گِس ءَ پُتِرت۔ وھدے ماسی گنجاتون نِشت ، گوں نِندگ ءَ ھوار بے جُست ءُ پُرس ءَ دِرّائینتے کہ بیچارگیں لالین تو گپّے ءَ سرپدے کہ اے رسترانی سُھبیگیں ٹوپاں کئی دِل ءِ بند ءُ چمّانی رُوک کُور کُرتگ اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔
گوں ماسی گنجاتون ءِ اے گپّانی اِش کنگ ءَ ھور ما کُل اجکّا بوت اِیں ءُ ھر یکّے وتی وتی وڑ ءَ جیڑگ ءَ اَت کہ باریں کُجام ڈیھ پھازاں اے ٹوپ وتی سینگاں جاہ داتگ ءُ نمیرانی ءِ ساوڑیں داستان نبشتگ کُتگ۔ ھمے جیڑگ جیڑگ ءِ تہ ءَ مات ءَ پُرس اِت کہ ھال کن باریں ماسی گنجاتون اے رسترانی ٹوپاں کئی چمّانی نور بے نور کُتگ اَنت۔۔۔۔۔۔؟
ماسی گنجاتون ءَ گوں گِریتگیں چمّاں مات ءِ پسّو ءَ گْوشت: لالی اے کھروارانی ٹوپاں واھِد ءِ اُردُلکیں بچّ ءُ جِنکّ اللہ بکش ءُ شرّاتون وتی ھونیگیں دپ ءِ دپار جوڑ کُرتگ اَنت، ءُ وزیر ءِ جِنلُک مُسکان زدگ ءُ ٹپّی کُرتگ۔ اے ناشراں کہ چو ماں بستگ ، مارا کس ءَ نہ بکش اَنت۔
وھدے اے گمناکیں ھال گُوشاں کپت ، گُڑا دِل ءِ دِریکگ ءُ آسیں پاھارانی دامُن ءَ ایردستی ءِ مارِشت گیش ٹوھینگ ءَ اَت کہ ایردست ءِ آکبت زُوگِر ءِ دست ءَ ھمیش بیت۔ داں تو ایردستی ءِ آس نہ کُشتگ ءُ وتی سُچگ ءِ تُرس ءَ ٹپّ اِتگ ئے، بزاں کہ آس ترا ھم ھمے داب ءَ سوچ اِیت ءُ پُر کنت۔ چی ءَ کہ ایردستی ءَ وھدے سرکشّ اِت ءُ شاھگان بوت ،گُڑا آ چو اژدھا ءَ ترا پِلِکّان کنت دانکہ پہ ابد چرے پِت ءُ پیرُکی دوار ءَ بے دوار بِہ بَہ ئے۔
من گوں ھمے مارگ ءُ مارشتاں سر ءُ چیر اِت آں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔،تو کہ بے دوار بَہ ئے! گُڑا پہ سِتک بزان کہ پہ تو ھچّی نہ منتگ کہ تئی ھستمانی ءِ گْواھی ءَ بِہ دنت۔ پمیشکا من ءَ اے جیڑگاں موہ نہ دات کہ مات ءُ ماسی گنجاتون چے گْوشگ ءَ اَنت۔ من گوں ھمے جیڑگاں چہ گِس ءَ درکپت آں ءُ دیم دات پہ واھِد ءِ میتگ ءَ ۔ من کہ واھِد ءِ گِس ءَ سر بوت آں ، چاراں بلاھیں مُچّی یے جُمب اِتگ ءُ زالبُولانی گِریوگ ءُ زاریاں تیوگیں میتگ سر ءَ زُرتگ۔ اے مُچّی ءِ تہ ءَ باز چو منی داب ءَ چہ وتی بالاد ءَ پُرشتگ اَت ، گوں ھیرانی ئیں چمّاں انچو گُمان بوت کہ ھر یکّے چو منی داب ءَ وتی جِند ءِ ودار ءَ اِنت ، بس پہ کد ءُ باندات ءَ مھتل۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ھمے وڑ ءَ من ھم اے مُچّی ءِ تہ ءَ پہ وتی جِند ءِ ودار ءَ گار بوت آں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔، نوں باریں کَے من ءَ ٹوھین اِیت، نہ زان آں۔ چی ءَ کہ اے جُست من گوں وت ءَ کُتگ اَت ، ءُ من ایردستی ءِ دوار ءَ بے پسّو اِت آں، بلے تِپلیں جونانی ھون میچلیں چیھانٹ منی گُوشان ژمبگ ءَ اَت کہ مئے زِندمان ءِ مُلّ چندے کلدار نہ اِنت ، اگاں نہ ودار ، ودار ءِ باریگ ءَ ترا ایربارت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
