اگاں من مرچی ند ءَ چِست کن آں ءُ دو لبز نبیسّ آں یا یک پُرشتگیں شَیرے نبشتہ کن آں اے منی ھما مھرانیں دوست ءُ نیک نیّتیں اُستاد واجہ ھاسل ھسرت ءِ کُربانی، مھر ءُ دلبڈی بوتگ اَنت کہ من ءَ لبزانک ءِ دگ پیش داشتگ ءُ من ءَ شائری کنگ ءِ سکین داتگ ۔ ھو من ءَ ھما گپ انگت ءَ یات اِنت من چارمُی تَبک ءَ وانگ ءَ اِت آں منی راہ دربر ( ماسٹر ) ءَ یک بلوچی کتابے گون اَت یک شَیرے ونتے من ءَ ھما شَیر سک دوست ۔
ناگت ءَ مھکج ءِ دل موم بہ بیت چوش نہ بیت
پُل تئی دامُن ءَ وت کَیت ءُ کپیت چوش نہ بیت
تو بِہ گْوش ھرچی من ھچّی مہ گْوشاں بوت نہ کنت
تو بکن کھر من ءَ مھر مہ بیت چوش نہ بیت
اتا شات
آ وھد ءَ من چو سرپد نہ اِت آں کہ اے شائر کَے اِنت ، ( من ءَ چہ مزنیں وھدے ءَ پد ھمے کتاب دست کپت نامے گلزمین تاکدیم 51 ءَ مُلّا پازُل ءِ نام ءَ نبشتہ اِنت ) بلے اے گالانی اِش کنگ ءَ من ءَ پہ وتی شھدیں زُبان ءَ ھُدوناک کُرت ۔ بلوچی زبان یک مزن ءُ شاھگانیں زبانے ، بلے اے گپ پمن نوک اَت آ وھد منی ھند ءُ نزیک ءَ وانندگ کم اَت یا من سرپد نہ اِت آں ۔ من راہ دربر ( ماسٹر ) ءَ یک ھیرانگی ئیں جُستے کُرت واجہ بلوچی کتاب ھست ھاں ، آئی پسّہ ھمے بوت ھو بلوچی مزنیں زبانے ءُ کتاب ھم دست کپ اِیت ۔
چہ ھما روچاں منی گوں ارود ءَ سنگتی ھلاس بُوھان بوت ءُ من بلوچی زبان ءِ وانگ ءُ زانگ بندات کرت ۔ اے ھبر راستے کہ مردم ءَ گوں کجام کار ءَ مھبت بہ بیت مردم الّم ءَ وتی ھم ھیالیں مردم ءَ درگیج اِیت۔ منی بلوچی زبان ءِ کتابانی وانگ ءُ زانگ ءَ من ءَ اولی ءَ ھاسل ھسرت دست کپت، آئی ءَ من ءَ بلوچی کتاب دات من وتی شھدیں زبان دربران کُرت ۔ من ءَ انگت یات اِنت من ءَ واجہ ھاسل ھسرت جُست کرت سنگت تو بلوچی وانگ ءِ ھُبّ ءُ واھگ ءَ دار ئے ، گُڑا تو چی یے بُوَگ لوٹ ئے ؟ من ْگوشت کہ واجہ من شائری کنگ لوٹ آں ، گوش اِیت شر اِنت ورنا شائری بہ کن ، بلے تو ساری ءَ شَیر نبشتہ کرتگ یا نا ؟ من گْوشت نہ واجہ من انگت شَیر نبشتہ نہ کرتگ ، بلے نوکی دلمانگ آں شائری بہ کن آں ۔ آئی ءِ گپ ھمیش بوت سنگت سوبمندی گوں جُھد ءَ ھمگرنچ اِنت ، چہ جُھد ءَ مردم ھرچی کرت کنت ۔
من وھدے دوھزار سئے ءَ وتی اولی دستونک نبشتہ کرتگ اَت ، گُڑا من ھاسل ھسرت ءَ پیشداشت من ءَ سک باز دلبڈّی یے دات ءُ گْوش ئِے واہ یار واہ شوک نبشتہ کرتگ ۔ من سک گَل بوت آں ۔ ھاسل ھسرت سکیں مھروان ءُ دل وشیں مردمے۔۔۔۔، پہ مسکرائی من ءَ گْوشت ئِے وپا جان تئی اولی دستونک چو شَر اِنت تو کھروار دگرے ءِ شَیر نہ دُزّ اِتگ ھاھاھاھاھاھا۔۔۔
من گْوشت نہ واجہ من کجام کتاب کہ ونتگ من ءَ آ کتاب تو داتگ تو آ کتاب ونتگ اَنت، آھانی تہ ءَ اے وڑیں شَیر بوتگ۔۔؟ من ءُ آئی ءَ یک دمانے ءَ ٹیٹ کندت ءُ مسکرائی کرت ۔ آئی نیکیں واھگ ءُ دلبڈّیاں منی گیشتر راہ دربری کُرت ۔
ھاسل ھسرت ءِ دائم گْوشگ ھمیش اَت یار وپا تو گوں شائری ءَ ھوار رِدانک ( نثر ) نبیسّاں بکن ، من گْوشت واجہ اے ردانک سکین گْرانیں کارے ، اے گومن انوں بوت نہ کنت۔ دیم ءَ بلکیں من ردانک نبشتہ بکن آں، آئی گْوشت ھمے واھگ ءَ وتی دل ءِ کُنڈے ءَ جاگہ بِہ دے الّم تو دیم ءَ شَر بہ ئے ءُ نبشتہ کن ئے۔ من گپ ھمیش ات ھیر دیم ءَ چاراں باریں ۔
منی لبزانک ءِ سپر نوک گام جناں اَت ءُ من چہ آئی ءَ دربَرگ ءَ اِت آں کہ 19 فروری 2014 ءَ وھد ءِ زوراکاں ھاسل ھسرت چہ گِس ءَ جاہ ٰء آھو ملائی گزّی ءَ آوار جَت ءُ بیگواہ کُرت ۔
من ھمُک وھد ءَ ھمے اُمیت ءَ داراں منی اُستاد مرچی یا باند ءَ کیت ءُ پد ءَ من ءَ پَنت ءُ سکین دنت ۔ چی ءَ کہ من چہ آئی ءَ گیش دَر بہ براں ، مرچی ھمے اُمیت ءَ ھپت سال سرجم بوتگ آ انگت بیگواہ اِنت ۔ من مرچی آئی ءِ بیگواھی ءِ ھپتمی سال ءِ اے روچ ءَ پد ءَ ھمے گپ ءَ گْوش آں منی مھروانیں دوست زوت واتر کن کہ بلوچ راج انگت تئی سلامتی ءُ آھگءِ ودار ءَ اِنت۔ تئی نابزانتیں شاگرد ردانک نبشتہ کنگ ءَ اِنت۔ آئی ءِ پُرشتگیں شَیر ءُ ردانک پہ تئی چارگ ءُ شر کنگ ءَ ایر اَنت ، منی مھروانیں اُستاد زُوت واتر کن۔۔۔زُوت واتر کن۔۔۔۔
