وھدے ھیالانی تاس کہ سرکیل بیت گُڑا کیچ ءِ ارسیگیں بالاد دیدگاں میلانک ءُ شھید پِدا چارراہ ءَ واجہ گُلام مھمد ءِ زانت چکار ءُ توکل بکشیں گُشتانک ، کسانسالیں کمبر چاکر ءِ زرمبشت ءُ گْرندوکیں توار ، درونت ءِ ساچوک ءُ شونکار ، ملنگ تبیں اِلیاس نِزر ءِ سُبکّیں گامانی توار گُوشاں کپ اِیت۔۔۔۔، ھمے گِمان بیت باندا روانکے کشّگ بیت ءُ دُژمِن ءَ را اے بیھار دَیَگ بیت کہ تو پہ ھوادگیں بچکنداں مبو!
بلکیں اے مزاریں پُسّگانی سرڈگار اِنت کہ آیاں مرگ پہ شانے گْوانک جتگ ءُ امباز اِتگ کہ ما پہ وتی بھشت گوناپیں مرزبُوم ءَ سر دے اِیں! بلے پُشت نہ دے اِیں۔۔۔۔۔۔۔۔۔
بِل کہ زر گپتیں نابکار ءُ نام گِپتیں راجدوست ، پارلیمٹ ءِ پُجّاری تئی گاماں گوں ھمگامی ءَ ھُدوک اَنت ، بلے پہ سِدک ترا سوب کدی وش آتک نہ کنت کہ تو پہ چاپ ءُ نازینک ، ڈُھل ءُ سُرنا واتر بِہ بَہ ئے۔۔۔۔۔۔۔۔
دُژمِن گوں رِپک ءُ پندلاں وھدے واجہ گُلام مھمد ءَ سنگتانی ھمراھی ءَ شھید کنت ءُ آیانی ژانگولیں جوناں مُرگاپ ءِ دِلبند ءَ چگل دنت ءُ وتی دِل ءَ شاتمانی کنت کہ من آجوئی ءِ جُنز پُروش داتگ ، بلے چو نہ زانت کہ واجہ گُلام مھمد ءِ گوں سنگتاں رِتکگیں ھونانی ملپد یک آشوبے کار اَنت ءُ بلوچ ءِ ھر پُسّگ گُلزمین ءِ مھر ءَ کمبر ءُ ھمیدے جوڑ بیت۔۔۔۔۔۔۔۔
وھدے جُھد ءِ پُر آشوبیں گْوانک ءُ توار ڈیھ ءِ چاریں آتراپاں شِنگ اِیت ، دُژمِن ھم پہ سرگنوکی وتی زُورانسری ءِ واگاں یلہ کنت ءُ زُلمانی آسے جمبول کنت کہ بِہ گِندے من پہ زُوراکی راستی ءِ جار ءَ اِیرموش بِہ کن آں۔۔۔۔۔۔، بلے راجدپتر ءَ اے گپ کدی گِندگ نہ بیت کہ سوھوئیں راجاناں وھد ءِ گُروناکیں ھاکم ءَ پہ زُلم ءُ زُورانسری ایر ماد کُتگ۔۔۔۔۔
وھدے مات ءِ چمّانی کلّ ءَ آئی ءِ پُل گونگیں بچّ ھیات جان ءِ تِلائیں بالاد ءَ دُژمِن گوں گونڈلیں تیراں دوچ اِیت ءُ ھون پینژار بند اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔، اے درد ءِ کِسّہ گوں چار لبزاں کماھگ نہ بیت۔۔۔۔نیکہ پہ بژن درمان بیت۔۔۔
بلے مرچی اے درد ءُ تورِشت ءَ تانسریں بلوچ مات ءُ گْوھار ماں پتاتگ اَنت۔ کسے ماں ماما ءِ بُنجل ءَ نشتگ ءُ ودار ءَ ودار ءِ کیلو ءَ کیل کنت۔۔۔۔۔۔، کسے ءَ چو ھیات جان ءِ مات ءُ کماش ءِ وڑ ءَ وتی ھون میچلیں جون کُوپگ داتگ ءُ پہ نازینک ءُ سِپت مانِش ءَ بُرتگ۔۔۔
چی ءَ کہ اے درد ءُ تورِشت ءِ داستان مرچیگیں داستانے نہ اِنت کہ ساچگ بُوَگ ءَ اِنت ، بلکیں اے داستان ھما روچی بُنگیج بوتگ کہ دْرندگیں پاکستانی لشکر ءَ تئی زیبائیں ڈگار ءِ آجوئی گوں گُلامی ءَ بدل کُتگ ءُ ترا ایردستی ءِ سانکل دستاں داتگ اَنت۔
چرے گپّ ءَ پدّر اِنت کہ دُژمِن ءَ را تئی پکار نہ اِنت ، بلکیں آئی ءَ را تئی بھشت گوناپ ءُ سُرمگیں سرڈگار ءِ درکار اِنت ، نیلبومیں زِر ءُ بے مُلّیں گْواجن ءُ مڈّیانی پکار اِنت۔۔۔۔۔۔، پمیشکا آ پہ تئی چُکچینی ءَ ھر ساھت ءُ دمان لانکبند اِنت ، بلے اے سسّا ءُ زانگ ترا لوٹ اِیت کہ واجہ ءِ بے موسمیں کِشار ءَ من چتور ھرّگ کن آں۔۔۔
ھمے وڑ ءَ گْوستگیں روچاں ماں کیچ ءَ زالبُولانی اولی تاکبند ” دزگْوھار ” ءِ شونکار ، آرٹسٹ ، چاگِردی جُھدکار ، شائِر ءُ اھوالکار باُنک شاھینہ شاھین کہ تیرانی آماچ کنگ بیت ءُ آئرا چہ آئی ءِ دگ ءَ پہ مُدیمی گِستا کنگ بیت ، گُڑا ھمد ءَ یک پیچ ءُ تابیں جُستے سرکشّ اِیت ءُ ودی بیت۔
شاھینہ چہ وتی گِچین ءُ دیمروئی ءِ دگ ءَ گِستا پرچا کنگ بیت؟؟
تا پسّو ھمے دیم ءَ کَیت کہ گِستا پرے ھاتِر ءَ کنگ بیت۔۔۔۔۔۔دنیگہ گُلامی ءِ رَتکگیں دماگ گوں آشوب ءُ آجوئی ءِ گَوازاں رجگ نہ بوتگ ، کُجام مردُم کہ پدمنتگیں دودانی منّوگِر اِنت آ نہ لوٹ اِیت کہ منی زالبُول وانِندگ ، دیمروئی بِہ کنت ءُ اِلم ءُ زانت ءِ پِڑ ءَ گوں دُگنیا ءَ ھمگام بِہ بیت۔۔۔، آجوئی ءِ پِڑ ءَ چو لیلا کالِد ءُ کسانسالیں چاؤ ءِ داب ءَ نامے در بِیار اِیت ءُ پہ راج ءِ گوھریں جِنِکّاں سِکین ءُ پلگارتگیں دگا ئِے بِہ بیت ءُ مِنزل ءِ ڈسّ ءَ بِہ دنت ۔
ءُ ھمے واھگ دُژمِن ءَ ھم پہ بلوچ راج ءَ داشتگ کہ گْوھار برات ءِ ھمکوپگی ءِ بدل ءَ گِس ءِ کُنج ءَ وتگڑیں دودانی نام ءَ بندیگ ءُ رُوژنائی ءِ بدل ءَ تھاری ءِ پلو ءَ زِند بِہ گْوازینّیت۔۔
چی ءَ کہ کُجام راج ءِ زالبُول اِلم ءُ زانت دَیَگ ءِ بدل ءَ گوں دودانی ریدگیں ریزاں بندیگ کنگ بوت اَنت ، گُڑا پہ آ راج ءَ دیمروئی ءُ گھبودی ءِ واب۔۔۔۔مُجّتی ئیں وابے مان اِیت۔
بلے!
پہ بلوچ زالبُولانی دیم ءَ گام جَنَگ ءِ ھاتِر ءَ راجی آجوئی ءِ گلاں یک پُرمانائیں درونتے شکساتگ ، پہ درور بی ایس او آزات ءُ بلوچ نیشنل موومنٹ اَنت کہ آ بلوچ زالبُولانی دست ءَ رھشُونی ءِ میار داتگ ءُ آیانی رند پداں سپر کُتگ۔۔۔۔۔۔۔۔۔
پمیشکا من پہ جزم گْوش آں کہ بلوچ چاگِرد یک پدمنتگیں چاگِردے نہ اِنت کہ آئرا کسے دُود ءُ ربیدگ ءِ نام ءَ اِیر بِہ جنت ءُ زالبُولانی ھُکّ ءُ اُگبالاں پادمال بِہ کنت کہ دودانی لگتمالی بُوَگ ءَ اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔
چی ءَ کہ مئے راجدپتر چہ بامرداں ابید ، شیرزالانی گوھریں کِردار ءِ دُونتگیں داستاناں چکار ءُ سرّیچ اِنت ، بلے چمّے بِہ بیت چارگ ءَ۔
ءُ راستی ھمیش اِنت کہ ابید چہ آجوئی ءَ گیدی ءِ بھاریں زید ءُ کھچراں ترا ھِچّ راج گِندگ ءَ نئیت کہ آئی وتی دیمروئی ءُ گھبودی ءِ سپر بیدے آجوئی ءَ بُرّ اِتگ ءُ منزل کُتگ ، پمیشکا اے ھبر ھر یکّے ءَ منّگی اِنت کہ آجوئی راجانی اِیمن ءُ وشھالیں زِندمان ءِ مانزمان اِنت ، اگاں نا آجوئی ءَ ابید آ راج ءَ پہ گارءُ سِیاہ بُوَگ ءَ کسے داشت نہ کنت۔۔۔۔۔۔نیکہ داشتگ۔۔۔۔۔۔۔
٭٭٭
