آزمانک
ناشی ءَ بازار ءِ تانسریں دمک ءُ در ابیتک کُتگ اَت اَنت ءُ کاگداں بال دیان اَت کہ چارراہ ءِ سر ءَ کماشے گوں کودکی جونے ءَ سارتی ءِ امبازاں تاموریں شپ تیلانک دیان ءَ دانکہ سُھب کُتگ اَت۔ ھال وَ پیسر ءَ میتگ ءُ شھرانی دمکاں تالان اَت ، بلے تُرس ءَ وتی پدیانک چاریں آتراپاں جتگ اَت پمیشکا نزّیک ءَ کسے گِندگ نہ بوت کہ کُورُمیں زیماں سیکگ ءِ ناکامیں جُھد ءُ کُوشستے بِہ کنت۔ انچو گُمان بوت کہ کماش گوں کودک ءِ جون ءَ دَمب ءُ دریں ، ویرانیں گیابانے ءَ نِشتگ ءُ چپّ ءُ چاگِرد ءَ ناھاراں کورگان کُتگ۔ چی ءَ کہ سما نہ کپت اے بنی آدمانی دوار ءُ ھنکینے ، بلکیں ھر یکّے گوں جِند ءِ لاپ گُزرانی ءِ کاراں انچو گُلائیش اَت، چو سرپد نہ اَت کہ اے کھرشانیں نوبت باندا منی گِدان ءَ امباز اِیت ءُ من چارراہ ءِ پانگ بہ آں۔ اے چارراہ پمّن ھم گیابانے بیت ءُ من درآمد ، کُجا کُجا کہ چمّ کپ اَنت بید ء رستر ءُ ناھاراں دِگہ ھِچّ گِندگ نہ بیت۔۔۔۔۔۔۔
لھتیں روچ ءِ گْوزگ ءَ پد کماش ءَ پہ بے وسی چارراہ ءِ سارتیں پیژگاہ ءُ رسترانی گیابان یلہ دات ءُ کودک ءِ جون وتی نِزوریں کُوپگاں کُت ءُ دیم پہ کبرِستان ءِ نیمگ ءَ رھادگ بوت۔ چہ ھمے ناھارانی جنگل ءَ پِیرزالے ءَ شار چنڈّ اِت ءُ کماش ءِ پُشت ءَ گام جنان بوت دانکہ کبرِستان ءَ پہ جون ءِ کَلّ کنگ ءَ کُمکے بِہ کن آں۔ وھدے پِیرزال گوں مانگیشّ اِتگیں گاماں رھادگ بوت ، چہ ھمے ویرانیں گیابان ءَ لھتیں ورناھاں چادِر سراں بست ءُ گیابان ءِ ناھاراناں اے بیھار دات کہ ما چہ شُمئے تُرس ءِ پتّر ءَ پہ مُجّتی رَوَگ ءَ اِیں ، بلے پد ءَ واتر الم کائیں ءُ اے جُست ءَ کن اِیں کہ اے کودک ءِ ھونواریں کُشِندہ کَے اِنت ءُ شُما چے گْوشتگ۔۔۔۔۔۔۔؟؟؟
وھد مَدان مَدان ءَ جُنزان اَت کہ یکروچے پد ءَ تولگانی ھُولّاسگاں تانسریں میتگ گُباراں کُرت ، ھرکس ھمے تُرس ءُ بیمّ ءِ آماچ اَت کہ مرچی اے تولگ گوں وتی بد پالیں ھُولّاسگاں باریں کُجام مات ءِ دیدگاں کُور کن اَنت۔ وھدے نپت ءُ بیرانی جکسگ بُتک ، گُڑا ھال سر بوت ناھاراں بلُّک گُلین ءِ نُماسگ چاکر چانکُرّ پاتکگ ءُ ھونریچ کُتگ۔
اے ھال وھدے چہ ناھارانی گیابان ءَ سِستگیں ورناھاناں سر بوت ، پہ آیاں اے نگیگیں جاور چہ ملکموت ءَ گیش اندوہ چکار ءُ بیمّناک اَت۔ اے ورناھاں گوں بازیں سَوڑگاں پد ھمے سلاہ کُت کہ ما بلُّک ءِ نُماسگ ءِ جون ءَ زُوریں ءُ رَوَیں چارراہ ءِ سر ءَ نِندانک جن اِیں دانکہ مارا اِنساپ نہ رستگ۔ اگاں مارا اِنساپ نہ رست ، چہ مئے تہ ءَ یکّے وتی بالاد ءَ آچ دنت دانکہ آیوکیں اُوبادگ چہ اے رُوکیں آچ ءَ پہ مُدامی بِہ رکّ اَنت ءُ اِیمن بِہ بَہ اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ورناھانی کماش کوھی گوں وتی سنگتاں بلُّک گُلین ءِ گْورا شُت ءُ جون ماں چارراہ ءَ سر کُرت ءُ داں ھما وھد ءَ نِندانک جَنَگ ءِ جار پرّینت دانکہ مارا اِنساپ نہ رستگ۔ جار پِرّینگ ءَ ھوار گیابان ءِ لدیگانی جامگ ءَ آس کپت ءُ مزنیں بے تاھِیری یے ودی بوت۔ دومی روچ ءَ ھمُک سیاہ ءُ اِسپیت چارراہ ءِ سارتیں پتّر ءَ گوں ھمے اُمیت ءَ اتکگ اَت دانکہ ما گوں وتی رُوباھی رِپک ءُ پندلاں اے نِندانک ءَ ھلاس ءُ واجہ ءِ در ءَ گیش دادانی اُمیتوار بِہ بَہ اِیں ، بلے کوھی ءَ اے کُلانی ناکامیں اُمیت پہ مُجّتی بے سوب کُت اَنت۔ چی ءَ کہ باھڑ ءَ گوں کوھی ءُ اے دِگہ سنگتاں پیسلہ کُتگ اَت کہ اگاں مارا اے نام گِپتیں سرکار اِنساپ مہ دنت ، گُڑا من وت ءَ آچ دے آں ءُ پہ نوکیں پدریچ ءَ درونتے ، پہ گُنگاں زُبانے ، پہ بے دگاں راھے ، پہ بے مِنزلاں مِنزلے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
پمیشکا باھڑ ءَ باج بُرت ءُ وت ءَ چارراہ ءِ سر ءَ آچ دات ، بلے اے توار ءِ جکسگ ءَ پد گیابان ءِ تیوگیں رستراں چارراہ انگراں کُرت ءُ کوھی گوں سنگتاں ، جون گوں بلُّک گُلین ءَ آوار جت ءُ بیگواہ کُرت اَنت۔ روچ گوں ماھاں پِرگْوزان اِت اَنت ، بلے کوھی ءُ آئی سنگتانی ، بلُّک ءُ تپتگیں جون ءِ اھوال سر نہ بوت کہ کُجا ءُ چے پیم اَنت۔
بس! ھمُک ھلک ءُ میتگ ءَ گیابان ءِ لدیگانی بیمّ ءُ ساھار چو کوہ ءَ رُستگ اَت ، پہ ھرکس ءَ اے کوہ ءِ ڈیرینگ ملکموت ءِ توار جَنَگ اَت۔ گُڑا گُڈّی ءَ من ءَ سما کپت اگاں ما اے ساھار ءِ دیم ءَ میلانک نہ بوت اِیں ءُ چہ لدیگانی ساھار ءَ گُنگ ءُ بے توار بوت اِیں ، گُڑا مارا ءُ پہ مئے آیوکیں پدریچ ءَ واجہ سید ءِ اے شَیر پنتے۔۔۔۔۔۔۔۔۔
راجے کہ بِہ بیت گُنگ نہ مان اِیت نہ مان اِیت
مان اِیت ادارُکے بزان زندگ ءُ مُردار
