آزمان ءَ پیاپیں نودانی دوچی ئیں شار مانپوشتگ اَت ءُ گْوات ءِ چنکّاں زیبائیں کاڑانی مِسک آتار اِت اَنت۔ مھلوک ءِ مُچّی ءُ گاڑیانی توار جکس اِتگ اَت ، من گوں وتی سئیں سنگتاں سوادے ءَ درکپتگ اِت آں کہ دَگ ءِ چپّیں کشّ ءَ چم پہ کبرِستان ءَ کپت اَنت۔ کبرِستان ءِ چپّ ءُ چاگِرد ءَ نِشا کنوکانی کتارے دیست کہ ھر یکّے ءِ سر گوں دومی ءِ سر ءَ یکجاہ ءُ گونی یے چکّ ءَ اِیر اِنت ءُ زِند زوالیں نِشا ءِ ارجان اَنت۔
گوں اے نِدارگ ءِ گِندگ ءَ ھوار من ءَ ماتیں بُندر ءِ چاڑاں مان پتات ءُ وتی آپریچ ءُ کابیل، گْواش ءُ کھچر ، سَھر گْواپیں زید ءُ لداں سر کُرت۔ نُوں من ءَ انچو سما بُوَگ ءَ اَت کہ منی بُندر ءُ اے کِشور ءِ بازیں نادْراھی ءُ نِدارگانی اکس یک رنگ ءُ مانا جتا جتا۔۔۔۔۔۔۔۔۔
نِشا کنوکیں ورنا ءُ زدگیں کماشانی کتار ، بزّگ ءُ دِرتہ پُچّی ءِ کارچیں بیھار ، پہ دوزھیں لاپ ءِ آس ءِ توسگ ءَ ھَوادگیں دست شھار ، اَرسیگیں چمّانی انگراں بِریانیں واب ، سگارانی ساھگ ءَ تِپلیں ارمان ، نیکراھی ءِ گُباراں اندیمیں چاگِرد ، نوک تیجار بوتگیں کِشار ءُ سْرپتگیں پُلّانی باس چہ وت ءَ وتی درآمدی ءِ ڈسّ ءُ شُناس ءَ شکساھگ ءَ اَت۔
اے آسگْواریں نِدارگ ءِ رولھیں رنگانی شھم ءِ جڑکّگ ءَ منی چمّانی دیم ءَ ماتیں بُندر ءِ گْواچن ءُ ھونریچیں گوناپ دْرپشگ ءَ اَت۔ زُوراکی ءِ جمبراں ماں بستگ اَت ءُ نپت ءُ بیرانی جکسگ اَت۔
مات شھیدیں بچّ ءِ گماں گیمُرتگ ءُ پِت ءَ جون کُوپگ داتگ ءُ دیم پہ جید ءَ رھادگ اِنت۔ گْوھار زِندانی ئیں برات ءِ پُولگ ءَ چارراہ ءُ دگانی سر ءَ سردر ءُ پادشپاد ، برات وتی بارِیگ ءِ اِنتزار ءَ کہ کد من ھم زِندان ءِ تھارونکیں کُوٹِیانی آژناگ ءُ مھمانے بَہ آں۔ زھگ پہ مھروانیں پِت ءَ ، ءُ لوگبانُک پہ زِند ءِ ھمسپر ءَ ھاکمیں وھد ءِ دیم ءَ گریوگ ءُ زاری ءَ اَت۔ سْیاہ سرانی لجّ بستگیں شار لدیگانی پنجگاں تار تار اَت ، بلے ھر نیمگ ءَ گُنگ ءُ بے تواری ءِ دنز ءُ مُجاں تانسریں آتراپ آڈھور کُتگ اَت۔
دومی نیمگ ءَ ڈیھ پاسپانیں بچّانی گْوانک ءُ توار تیوگیں گیدی ءِ دمکاں پُرشتگ اَت کہ ما وتی جِند ءِ ماتیں بُندر ءَ گُلامی ءُ ایردستیں زِند ءِ گْوازینگ ءَ ھِچّ وڑ ءَ ساجو نہ بَہ اِیں ، بلے اے اِستان ءَ ھم دْراج کشّ ءُ تیرگواریں زرمبشتے ءِ پادبرمشاں سرجمیں جھان ءِ دلگوش وتی نیمگ ءَ ترّینتگ اَت ءُ ھزاراں گپ ءُ رپ ، کِسّہ ءُ داستان پہ وتی گْواچنیں مانا ءِ شُھاز ءَ چارراہ ءِ سر ءَ گوں اُوستیگیں چمّاں میلانک اِت اَنت کہ کد مارا مِنزلے رس اِیت ءُ ما وت ءَ آپسرے ءَ سر کن اِیں، چوش کہ گُباراں تیوگیں دمک ءُ در ، راہ ءُ راھسر چو نِھنگ ءِ ھار ءَ شلاپتگ اِت اَنت۔ بے وسی ءُ نیزگاری ءِ جمبولیں آس ءَ زُبان کشّ اِتگ اَت ، ھرروچ جون جوھانیں کلوھے موبائل ءَ ٹِلینگگ ءَ اَت کہ پِلاں ھند ءَ وتکُشے ءَ اُرش کُرتگ ءُ سداں اِنسان مرگ ءِ دئیناں شکساتگ۔ برے مسیت ءُ برے سور ءِ شادِھانی پتّر ھوناں گوں میچل اَت ، برے تانسریں میتگے بمب ٹوپانی اجل بوتگ۔ اے درد چکّاریں کِسّہ گوں اے اِستان ءِ گْوش ئے تالِہ ءَ نبشتگ اَت۔
ھمے ھونریچیں کِسّہ ، ھمے درد ءُ دور سرّیچیں داستان منی ھم ماتیں بُندر ءِ کِسّو اَت ، بلے کارِست جتا ءُ چیدگ یکّین اَت۔ وھدے اے جُست کہ منی باتِن ءَ سرکشّان اَت ، گوں اے جُست ءِ ھواری ءَ دِگہ بازیں جُستے تیجار بوھان اَت پہ پسّو ءِ پولگ ءَ مُلمہ اَت کہ اے بدّیں کارستانی ھُدابُند ءَ کہ اے آس مئے بُندر ءُ اے اِستان ءِ دِلبند ءَ بال اِتگ وت الم سُچ اِیت ءُ پُر بیت ، بلے توکل آچگی اِنت۔
چی ءَ کہ گوں ماتیں بُندر ءَ مھر کنوکیں یک مُھکم ءُ تمردیں راجے ءِ دیم ءَ دُگنیا ءِ ھِچّ زُوراک میلانک بوت نہ کنت ، بلے چہ وتی جاہ ءَ سُرگ ءُ گامانی دیم ءَ شھارگ ھژدری اِنت۔ اگاں نا شگنز انچو کہ پیسر شگالانی ارجان اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔
