آزاتیں رجانک کار: میجر مجید
او منی ماتیں وتن
انچو کہ ساہ اِنت مں بدن
گْران اِنت ارواہ ءِ سِدگ
گْران اِنت تئی مہر ءِ پُلگ
کول اِنت کہ من کولیگ باں
تئی رکّینگ ءُ چّڑاہگ ءَ
مرگ ءَ من امباز کناں
زہر ءِ پیالہ نوش کناں
سقراط ءَ من زندگ کناں
چہ دژمن ءُ جَوریں بداں
جَزماں ترا آجو کناں
وہدے منی ڈیھ ءِ جنک
نازینک پِربند اَنت ترا
جی گیدی ءِ نازینک منی
جند ءِ منی شہدیں زبان
راجی گُشوکیں پہلوان
وشیں بلوچی زیمراں
وہدے کہ آشوب ءِ ثَمر
بانجیگ بیت شنگ ہر گْورا
ہنّی ماں تاساں بہر بنت
بانور بیت ماتیں وتن
سالونک پہ دیدارئے زَرنت
تئی دیم درائی ہاترا
من سرگْوپ ءَ ٹِکّ دیاں
سد دانگ پہکیں اشرفی
(تئی) دیم ہونی ءَ لوکے کُشاں
میش ءُ گُرانڈاں بے حساب
ٹاب ءُ نہ زنکیں بُزگلاں
وہدے تہاری گار بیت
رُژن ہر گْورا تالان بیت
نی من ترا شوہاز کناں
داراں دل ءَ امباز کناں
چو کعبہ ءَ سجدہ کناں
شہمیر ءُ پُلیں سرمچار
وار ءُ اَزاب ءُ شہسوار
میر ءُ امیر ءُ بزّہ کار
دہکان، شپانک ءُ وازدار
اوشت انت ماں یکیں سْرپ ءَ
مئے تنگویں مات ءُ گُہار
کُربان پہ ڈیھ ءُ ڈگار
بُرّیت گم ءِ دنز ءُ گُبار
وہدے کہ راج وتواک بیت
زُلم چو مِسال ء ہاک بیت
انصاف ءُ حق زوراک بیت
مئے مکّہ ءُ پاکیں زمین
چو ہون ءِ رنگ ءَ سُہر بیت
نی من ترا شوہاز کناں
