سد سلام راج دوستیں کلمکاراں حقءِ جارچین ءُُ جہدءِ پاسداراں لعنت پہ درباری ملام واراں دْروگءِ دوزواہ ءُُ راستءِ دینداراں پہ اَداروکی چانیگ یے چرپیں رُژنءَ گوں پشکءِ دامنءَ داراں راجءِ آستیگءِ یک زدیں ماراں چم اِش سَک اَنت پہ زَرّ ءُُ کلداراں گْوستگیں روچاں بلوچ راجی رہشون، کواس ءُُ عالم ء دین حُدامرزی ئیں مولانا عبدالحق زامرانیءِ تواربندے ماں سوشل میڈیاءَ شنگءُُ تالان اَت۔
واجہءِ دُرّیں دانک یا زرّیں کول بے مٹّ ءُُ بے درور اَنت۔ بلوچءِ راہءِ شپچراگ اَنت ءُُ بلوچءِ بُنکی منزل بزاں آجوئیءِ تمردیں اولاک انت۔ مولانا عبدالحق زامرانی ماں بلوچ راج دپترءَ زندگ ءُُ نمیران اِنت۔ مولانا عبدالحق زامرانی ءِ دابیں کوّاس ءُُ راج دوستیں عالم دین باز کم ودی بیت۔ گْوستگیں روچاں واجہءِ تواربندے وتی جندءِ گالوارءَ دیما اَتک۔ واجہءِ اے تواربندءِ پنت ءُُ سکین چہ واجہءِ جْوان تریں پنتاں یکے۔ اے پنتءِ سرحال اَت۔ پاکستان یا دادمحمدبے رِیشّ منی زانگءَ اے تواربند گیشتر سنگتاں گوشداشتگ ءُُ واجہءِ زانت ءُُ پگر ءِ بے گْوازی ہم مارتگ۔
واجہءِ زانت، سما ءُُ سساچو نیلبومیں زِرءَ بے گْواز انت، بلے چو ہم بیت کہ بازیں دوستاں اے تواربند نہ اشکتگ۔ واجہ تْران کنانءَ گوشیت: ’’یک مردےءَ آروس کُت، آروسءَ چہ کمیں وہدءَ پد مردءِ دلءَ زہگے لوٹ اِت، گڑا مردءَ یک روچے میتگءِ زہگ وتی گسءَ داوَت دات اَنت۔ ہلکءِ زہگ واجہءِ گسءَ ساڑی بیت اَنت۔ مردءَ گْوشت من دعایے چہ اللہءَ لوٹاں شما آمین بہ کن اِت۔ دُعاءِ لوٹگءَ چہ پد من شمارا ہارگ واریناں۔ زہگاں گَلے چِت کہ مارا مروچی ہارگ رسیت۔مردءَ اللہءِ دربارءَ دعا کت کہ یا اللہ منا زہگے بدئے۔ نشتگیں کُلیں زہگاں آمین کت۔ دیر نہ گْوست مردءِ دعا اللہ تعالیٰءَ کبول کت۔ مردءِ گسءَ زہگے ودی بیت، بلے وہدے کہ زہگ پیداگ بیت۔
چاراں تانکہ زہگ نہ جنینے نہ ناں مردینے۔ مرد سک تکانسر بیت کہ ایشیءَ چوں کناں؟ اے زہگ نہ بچکے، نہ جنکے، گڑا مردءِ لوگبانکءَ گْوشت تکانسر مہ بی تو چہ اللہ تعالیٰءَ زہگے لوٹ اِت، تو چو ہم نہ گْوشتگ کہ جنین زہگے بہ بیت یا مردین زہگے۔ اللہ تعالیٰ میاریگ نہ انت۔ میار تئی وتیگ اِنت کہ تو وتی دعا نہ گِیشّینتگ، گڑا ہمے زہگءِ نام اِش دادمحمد کت۔ ہمے بچ تاں مزن بیت، رِیشّ ءِے نہ رُست اَنت۔ ہمے ہاترا رندا ایشیءِ نام دادمحمد بے رِیش بیت۔ نی دادمحمد بے رِیش نہ جنینے اَت ناں کہ مردینے۔ اے دابیں انساناں عربی زبانءَ ’’اُنسا المشکل‘‘ گْوشنت ءُُ بلوچیءَ ’’نرمادگ‘‘ گْوشنت ءِے۔
دیمترا واجہ تْران کنانءَ گْوشیت کہ پاکستانءِ جوڑ کنوکاں ملکےءِ جوڑ کنگءِ لوٹ کت۔ مہلوکءَ آمین کت، بلے دعا کنوکاں چو نہ گُشت کہ چونیں ملکے بہ بیت؟؟ مولوی صاحب گْوشیت کہ ہمے واستا پاکستان چو دادمحمدبے ریشّءِ وڑا نیم بُندگ بزاں انساالمشکل یا نرمادگے جوڑ بیت کہ مروچی کس نہ زانت کہ اے چونیں ملکے۔ گُلیں ہمبلاں! ہمے داد محمد بے رِیشءَ بزاں پاکستانءَ بازیں کاردار ءُُ چلوپگ کار چو ہمے سیاسی کچیمبکانی ربال دْروشمءَ جوڑ کت۔ اے ہم مروچی اُنساالمشکل انت۔ ایشاں ہم دین، ایمان،زبان، کعبہ ءُُ کبلہ نیست۔ اے ہم پہ دادمحمد بے ریشءِ پنت ءِ پدءَ کارءَ اَنت، پرچا کہ داد محمد بے ریشّ یا کہ پاکستان ایشانی حُدابُنداِنت۔ کاردار چہ حُدابُندءَ مجبور اِنت۔
گلیں ہمبلاں! شما کُل سرپد اِت کہ گْوستگیں روچاں دادمحمد بے رِیش ءُُ آئیءِ کارداراں بزاں لینگاٹاں ماں کیچءَ لشکر کشی کت ءُُ بلوچی کتاب بہا کنوکیں دُکانانی سرا اُرش کت۔ کیچءِ کلیں بلوچی کتاب بہا کنوکیں دُکاندار دزگیر کت انت۔ کتاب اِش گوں وت بُرت اَنت۔ بیچارگیں دُکاندار اِش لٹّ ءُُ کُٹ کُت ءُُ یلہ کت انت۔ دُکاندارانءَ بیہار اِش دات ءُُ ضمانت اِش گپت اَنت کہ شما بلوچی کتاب بہا کت نہ کن اِت۔ کساس سَے سالءَ پیش دادمحمدبے ریشءِ کاردارءُُ دلاراں، بزاں لینگاٹءُُ یزیدی لشکرءَ ماں کیچءُُ گْوادرءَ ہمے رنگیں اُرش کتگ ات ءُُ بازیں بلوچی کتاب آس دیگ بیت انت ءُُ دُکاندار اِش ہم ماں بندیگ جاہاں بند کت انت۔
چیزے وہدءَ پد پدا یلہ اِش دات انت ءُُ بلوچی کتاب بہا نہ کنگءِ ضمانت اِش گپت۔ اے درگتءَ بلوچستانءِ حاکم بزاں سروزیر دادمحمد بے رِیش بزاں پاکستانءِ مستریں کاردار اَت کہ پہ دادمحمدبے ریشءِ لوٹءِ پدءَ ماں بلوچستانءَ بلوچی کتابءِ بہا کنگ ءُُ وانگ جرم کرار دیگ بیت۔ چِد ءُُ پد گُڑا ماں بلوچستانءَ بلوچی کتاب کاچاک بزاں شپکی زانگ بیت۔ اے درگتءَ یک ورنایے بسءَ سفر کنگءَ بیت ءُُ بلوچی کتابے ہم دستءِ بیت ءُُ وانگءَ بیت۔ ایف سی ءِ چیک پوسٹ بسءَ داریت، پٹّ ءُُ لوٹ کنت۔ ہمے ورنا کہ بلوچی کتاب ءِ وانگءَ بیت دزگیرءِے کنت ءُُ گوں وت بارتءُُ تاں روچ مروچی ہمے ورنا بیگْواہ اِنت۔ جرم ہمیش اِنت کہ بلوچی کتاب وانگءَ بیتگ۔
لینگاٹانی سرکارءَ کُلیں بلوچی کتابانی سرا پابندی جت۔ بلوچءِ زبانءِ گُڈّگءُُ الماسیں کلمءِ پْروشگءِ مُہم بندات کت۔ تنگویں بیلاں! مروچی زورگیرءُُ لینگاٹاں بزاں ہمے داد محمدبے رِیشّ ءِ کاردار ءُُ کاسگ چٹّاں بلوچی زبانءِ بیگْواہ کنگءِ پندل سازی کتگ۔ اے بلوچی زبانءَ نابود کنگ لوٹنت۔ بلوچ شناختءُُ پجارءَ چہ بلوچ قومءَ پُلگ لوٹنت۔ پرچا کہ زبان قومانی پجار انت۔ قومءِ شناخت چہ قومی زبانءَ بیت۔ مروچی دادمحمدبے ریشءِ دستیگ ءُُ دیمیگ چہ بلوچءَ وانگ ءُُ زانگءِ حقءَ ہم پچگرگ لوٹنت۔ دادمحمدبے ریشءُُ لینگاٹانی زُلم ءُُ زوراکی گُڈّی حدءَ سربیتگ انت۔ گومازیءَ ایف سیءَ بی بی گلءِ گس ءَ دور کت۔ گسءِ سرجمیں سامان در کت انت ءُُ آس دات ءُُ وت سیل چارِت۔ کیچءَ عبدالرؤف، حفیظ رؤفءُُ پیرجان ءِ گس مروچی ہپتگے بیت کہ داد محمدبے رِیشّءِ یزیدی لشکر انگرّءَ کتگ۔
زالبول ءُُ مئے مات ءُُ گْوہارانی بے حرمتی کتگ۔ واجہ عبدالرؤف ءِ میار ایش انت کہ آئیءِ بچ پیرجان یک زمانگےءَ بی ایس اوءَ بیتگ ءُُ حفیظ رؤف بلوچی زبانءِ شائرءُُ نبشتہ کارے۔ تنگویں بیلاں! نی شما وت کْیاس بہ کن ات ءُُ وت فیصلہ بہ کن ات کہ دادمحمد بے ریشءَ گوں بلوچءَ چنکیاس دژمنی ہست۔ سیدہاشمی گْوشیت: پشت نہ کپتگ پہ منا ماڑی ءُُ پُردَہلیں زمین کوہ ءُُ زِرسوچیں بْرتکگیں بیراں چے کناں تنگویں بْراتاں! نی دُژمنءَ بلوچءِ زبانءِ گڈّگءِ چن ءُُ لانچ کتگ۔ اے تْرندیں بیہارءِ دیما بلوچ ہم وتی حکمتِ عملیءَ جوڑ بہ کنت۔ بلوچی کتابانی بند کنگ پہ بلوچ راجی جُنز ءُُ بلوچ چاگردءَ مولیں تاوانے۔
اے پندل سازیءَ دادمحمدبے رِیشّ ءُُ لینگاٹ ہوار اَنت۔ پرچا کہ گْوستگیں روچاں ماں لاہورءَ زُبانانی دَرگتءَ یک سیمینارے برجم دارگ بیت۔ اے سیمینارءَ بلوچانی جہگیری لینگاٹانی سروزیرءُُ ماں پنجگورءَ ڈیتھ اسکواڑءِ کماندار رحمت صالحءَ کت، گڑا رحمت صالح ءَ ہمے سیمینارءَ تران کنانءَ گُشت کہ بائد اِنت اردو زبان مئے قومی زبان منّگ بہ بیت۔ وہدءِ شاہیم ہرکسءَ توریت دْروشمءُُ ڈِیلّءَ راستیں پیش داریت یکے پہ راجءَ درد کوپاریت یکے پہ چرپیں چانیگے چاریت مروچی ہر بلوچءِ دلءَ آس روک اِنت۔
انچو کہ من پیشءَ گُشت کہ واجہ عبدالرؤف ءِ گس ماں کیچءَ دادمحمدبے ریشءِ لشکرءَ اَنگِرّ ءَ کتگ ءُُ زالبول ماں گسءَ بندیگ کتگ انت۔ ہچ کسءَ گسءِ نزیکءَ نیلنت۔ لوگءِ مردمانی موبائل ہم دادمحمدبے ریشءِ لشکرءَ پُلتگ اَنت۔ اے ہما بے حدائیں یزیدی لشکر اِنت کہ ایشاں ناں کہ وتی ننگءِ خیال است ناں دگرءِ ، بلوچءِ انسانی حقانی گل اے مسلہاں دیما بہ بارت ءُُ واکداریں ملکاں سر بہ کنت۔ مروچی کہ انڈیاءِ میڈیا اے دردناکیں حالءَ کوریج دئیگا اِنت، ہمے پیما مئے درملکاں جہمنندیں جہدکاریں سنگت اے دابیں جیڑہاں بُرزا جہانی واجہاں سر بہ کننت۔
نی کُلیں بلوچ راجءَ ہمت کنگ لوٹیت۔ دژمنءِ دیم دارگ لوٹیت۔ ہرکس وتی وس ءُُ واکءَ جنزءَ کمک بہ کنت۔ دژمنءَ بلوچ جنزءِ پْروش دیگءِ فیصلہ کتگ۔ مروچی سیاسی کچیمبک ہم گوں دُژمنءَ ہمکوپگ انت۔ بائد انت بلوچ چہ کرنانی وابءَ نی بُست بہ کنت ءُُ آگاہ بہ بیت۔ بلوچاں گشتگ: ’’وپتگیں مردءِ میش نر کاریت‘‘ گوں مزن سوبیں بامءَ پادا اِت تپاکی آجویءِ مانزمان اِنت۔
بلوچستان آجو بات
٭٭٭
