کمبریں اَھد ءِ سگاریں دْرپشگے!
ھونی ئیں نپتانی تْراک ءُ جکسگاں
پہ مڑاہ جزماں نبیسّ اِیت کولواہ
راجدپتر ءِ تاکاں ابدمانیں سرانی گوں ھوناں نبشتگیں داستان راجانی مُجّتی ئیں زندمان ءِ مانزمان ءُ پہ آیوکیں پدریچ ءَ پنتے ءِ دْروشم ءَ مُدام مان اَنت کہ راجی ھستمان ءِ پھازگ ءَ آجوئی ءِ جنگولاں وت ءَ کولیگ کُتگ ءُ دیمونی ءِ درونت ساٹ اِتگ۔۔۔۔۔۔۔۔۔
مرچی پد ءَ باگیں کولواہ ھوناں گوں مینتگ ءُ کمبریں اھدے گْوستانک ءِ تاکاں نبیسّ اِتگ کہ دُژمِن بِل کہ وتی زُورانسری ءَ گْواز کنت، بلے گیدی ءِ راجانی داتگیں دیمونی اے گپّ ءِ گواہ اَنت کہ آ راجاں جونانی جوھان ءُ ھونانی جوہ تاتکگ، ابدمان ءُ دُژمِن ءِ رندپدانی نِشانے نہ منتگ۔۔۔۔۔۔۔۔
جزماں! زُوارک چینچو وتی کھرانی نپت ءُ بیراں بِہ گْوار اِیت، بلے باج بلوچ ءِ بیت ءُ آ پہ رُزوائی واتر بیت، چی ءَ کہ راجانی دیم ءَ آھِنیں تاکت ھِچّ رنگ ءَ باج نہ بارت۔
بس! راج ءِ ھما وابیں مھلوک ءَ را چہ گْراں وابی ءَ جھ جَنَگی اِنت ءُ راستی ءِ ھمراہ بُوَگی اِنت، چی ءَ کہ راستی ءِ دیم ءَ دُروگ ءِ دِیوال کدی داشت نہ کنت۔ چوش کہ یک گْوَشتنے ” مئے توامیں واب پیلو بَہ اَنت، اگاں ما آیانی رندپداں رَوَگ ءِ ھاٹیگے بدار
اِیں All our dreams can come true, if we have the courage to pursue them "۔ اے ھبر ءِ گواہ ایردستیں بلوچ راج ءِ ھون میچلیں جون، ٹپّ ءُ ٹوریں بالاد، تیر پیوستیں ڈڈّر، آس داتگیں دْروشم اَنت کہ کُجام راج ءِ ھاٹیگ ءِ بُنھِشت گوں راجدوستی ءَ ھور زانت ءُ زانگ ءَ ھمگْرنچ اِنت، آ راج ءَ اے رنگیں جاور پدکِنزینت نہ کن اَنت۔
مرچی بلوچ راج ءِ تِلاھیں پُسّگ گوں وتی دیمونیاں اے گپّ ءَ سابِت کنگ ءَ اَنت کہ ما تئی زُوراکی ءِ دیم ءَ میلانک ءُ وتی ونڈ ونڈ کنگ ءَ جاڑِیگ، بلے وتی آکبت مانزمانیں ڈیھ ءِ بکشگ ءَ ھِچّ رنگ ءَ ساجو نہ بَہ اِیں۔۔۔۔۔۔۔۔۔
چرئے داتگیں دیمونیاں مارا ھمے درس وانگی اِنت کہ مارا پہ وتی آکبت ءَ کُجام دگ ءَ پند بُرّگی اِنت۔۔۔۔۔۔؟، مارا گوں مُھکمیں پیشبندیاں دُژمِن ءِ زِوراکیانی دیم چوں دارگی اِنت۔۔۔۔۔۔؟، جُھد ءِ آ کُجام لوٹ ءُ گزر اَنت کہ ما تنیگا پیلو نہ کُرتگ اَنت، بلے آیانی پیلو کنگ تْرند رواجیں وھد ءِ ھمراھی ءَ ھژدری اِنت۔۔۔۔۔۔؟
من سرپد باں وھدے مئے توامیں راجی آجوئی ءِ گل گوں یکمُشتی ءَ اے جُستانی پسّو کنگ ءَ چاڑِکّہ بوت اَنت ءُ گام اِش دیم ءَ شھار دات اَنت، دُژمِن ستر زُلمانی زِر ءَ گْواز بِہ کنت پہ بے سوبی واتر بیت، چی ءَ کہ ایردستیں راج ءِ یکمُشتی دُگنیا ءِ ھما سِلاہ اِنت کہ آئرا ھِچّ وڑیں جنگی ساز ءُ سامان پُروش دات نہ کنت۔۔۔۔۔
گُڑا اے مئے راجی ڈُبّہ ءُ زِمہ واری اِنت کہ ما وتی کُوپگ ءِ داتگیں بار ءَ سرپد بِہ بَہ اِیں ءُ چرئے توار ءَ آشنا کہ ایردستیں راج ءُ گُلامیں سرڈگار ءِ آراپیں چیھالانی درمان چی اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
دومی ما چرئے ھبر ءَ ھم آشنا ءُ شموشکار مہ بِہ بَہ اِیں کہ مئے اندر ءَ ھما کُجام نِزوری ساڑی اَنت کہ دُگنیا پہ کُمکّ ءَ ساڑی نہ اِنت۔۔۔۔۔۔۔؟، اے راستے کہ مارا وتی جنگ وت کنگی اِنت، بلکیں دِگہ راجے نئیت ءُ مارا آجو نہ کنت، بلے جُھد ءُ دیمونیاں ھوار تئی لھتیں انچیں پیشبندی بَہ اَنت کہ آ دُگنیا ءَ مجبور کن اَنت کہ پہ تئی کُمکّ ءَ وتی گاماں دیم ءَ شھار بِہ دئے اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
چی ءَ کہ پندل سازیں دُژمِن چہ در ءَ داتگیں ٹیکنالوجی ءِ ازباب ءُ کُمکّاں تئی جُھد ءِ اِیرموش کنگ ءِ ھاتِر ءَ کارمرز کنگ ءَ اِنت، گُڑا پہ ترا ھژدری اِنت کہ تو ھم گوں مُھکم ءُ نوکیں پیشبندیاں دُگنیا ءِ دیم ءَ بْیا کہ آ ترا دلگوش بِہ دنت ءُ پہ کُمکّ کنگ ءَ ساجو بِہ بیت۔
مرچی بلوچ ءِ ھر زھگ چہ اے ھبر ءَ سرپد ءُ سوھو اِنت کہ مئے سرڈگاڑ گوں وتی ازگاری ءَ ایردستی ءِ ریزاں بستگ ءُ آجوئی ءِ واباں سمارگ ءَ اِنت، بلے کْوزہ گیریں ریاست ءِ زُوراکی روچ پہ روچ ودّان ءُ تم بُوَگ ءِ گُمانے ودی نہ بیت ابید ء آجوئی ءَ۔۔۔۔۔۔
چوش کہ سْیاسی جاورانی رِد ءَ کہ تو چمشانک دئے ءُ چارے ترا پہ بلوچ راج ءِ مُجّتی گُلام دارگ ءِ ھاتِر ءَ ریاست ءِ رِپکانی چیر گِپتگیں گْوارچ ھر پاند ءَ گِندگ ءَ کَیت۔
یک نیمگے مولانا گوں وتی بے سیتیں نِندانک ءُ کپن پوشیں روانک ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔۔، دومی نیمگ ءَ اکتر مینگل ءِ دْروھاپیں کمیشن۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔، پارلیمنٹ پرستانی پہ وتی چرپیں دپار ءَ جاک ءُ جلّل ءُ دُژمِن ءِ گوم ءَ ھمدستی، اُمیتوارانی رھچاری چو تْراپی ءِ جمبر ءَ بستگ ءُ گْوارگ ءِ نام ءَ نزانت۔
سیمی نیمگ ءَ بلوچ راجی آجوئی ءِ دزگِرگ ءَ راجپانیں گلانی جُھد ءُ کُوشست، تنگوئیں پُسّگانی دیمونی دَیَگ، زِندان ءِ تھارونکیں کُوٹِیاں بندیگ بُوَگ، لجّ ءُ ننگ ءِ لگتمالی، چارراہ ءُ دگانی سر ءَ نِشتگیں زھگ ءُ زالبُول، میتگ میتگ ءَ دُژمن ءِ لشکری پاسگاہ ترا ھمے زانت ءُ زانگ ءَ شکسا اِیت کہ تو ایردست ءُ گُلام ئے، ترا چہ اے زیرزندی ءِ کورچات ءَ در کپگ ءِ واستا ھما پُسّگانی دگ ءَ پند بُرّگی اِنت کہ آیاں دُژمِن ءِ ھر سوب گوں بے سوبی ءَ بدل کُتگ۔
مرچی پمشکا دُژمِن وتی کست ءُ کینگ، نپرت ءِ آس ءِ توسگ ءَ راجی جنگولیں بچّانی ندْر بوتگیں بالاداں آس دنت ءُ ھمے گُمان کنت کہ من سوبمَنْد بوتگاں، بلے گیدی ءِ گْوستانک اے گپّ ءِ گْواہ اِنت کہ ایردست ءُ گُلامیں راجاں گوں کْوزہ گیراں چے کُتگ، بلے ھما راج ءِ پِسّگ کہ اَچ وت ءَ سرگْوستگ ءُ راج ءِ پانپائی ءَ درکپتگ اَنت، آ راج مرچی پہ شْرَپ وتی سرڈگار ءِ سر ءَ اِیمنی نِشتگ ءُ آجوئیں زِندمانے گْوازینگ ءَ انت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ءُ ھمے رنگ ءَ بلوچ راج ءِ ملّ مڑوکیں پُسّگ چرئے ھبر ءَ سوھو اَنت کہ مئے کولیگی باندا پہ مئے ایردست ءُ مُجاں اندیمیں راج ءَ سُھردپیں بامے بلینیت، ما پرے ھاتِر ءَ زندگی کنگ ءَ اِیں کہ مئے زیرزندیں راج چہ زُوراک ءِ دست ءَ آجو ءُ وتواک بِہ بیت، پمشکا آیاں پہ وت اے دیمونی ءِ دگ گچین کُتگ ءُ رھادگ اَنت۔۔۔۔۔۔
ھو! ھما کہ دُژمِن ءِ کُٹّ ءَ نشتگ ءُ آھِگی رِپکانی سُروز ءَ ساز کنگ ءَ اَنت دانکہ مئے کچکول ھورک ءُ ھالیگ مہ بیت، بلے آ اے گپّ ءَ سرپد بِہ بَہ اَنت کہ دُژمِن تھنا آ کوہ بُندر ءُ آجوئی ءِ جنگولانی واستا لھڑ ءُ جوش نہ وارت، بلکیں آ تئی بلوچ ھستمان ءِ دُژمِن ءُ تئی ڈیھ ءَ چہ ترا پُلگ لوٹ اِیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
گُڑا دِلجم ببُو کہ باندا پہ تو ھم اناریں بانگواھے دْرپش نہ دنت، بلکیں تو تھاری ءِ ھما کُنج ءَ چگل دَیَگ بَہ ئے کہ ترا کس جاہ نہ نیار اِیت، گُڑا بِہ جیڑ کہ اے راجپانیں پُسّگ کہ ڈیھ ءِ آجوئی ءَ سراں کولیگ کنگ ءَ اَنت، پہ ترا وژدِلیں بانداتے ھمے کار اَنت، اگاں نا دُژمِن ءِ ھمراھی ءُ آئی پارلیمنٹ ءِ ادارُکی نرم ءُ نازُرکیں کُرشی، ھونکّیں ساھگ ءُ سارتیں کَوش ترا آکبتے دات نہ کن اَنت، چی ءَ کہ بے زمینیں راج گیدی ءَ نہ منتگ، ناکہ مان اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اے راجی جنگول کہ مرچی ھون ءِ شھکور ءَ ماندیان ءُ دیم پہ گورگیں بام ءِ نیمگ ءَ جُنزگ ءَ اَنت، اِیشانی گوم ءَ گام گام ءَ ھمکُوپگ ءُ ھمراھی مئے شُمے راجی ڈُبّہ ءُ زِمہ واری اِنت کہ وتی پرز ءَ پیلو بِہ کن اِیں ءُ ونڈ ءَ بِہ دئے اِیں، اگاں نا گْوستانک ھما گیچن اِنت کہ مارا وتی وڑ ءَ گیچ اِیت کہ مئے گِمان ءَ آ گپّ در اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
پمشکا اے ھبر بلوچ راج ءِ ھر زھگ ءَ را زانگی اِنت کہ مارا پہ وتی رُژنائیں آکبت ءَ ھمے پُسّگانی دگ ءَ پند بُرّگی ءُ دیمونی ءِ دِیدانک برجاہ دارگی اِنت، گُڑا ما وتی مُرادانی مِنزل ءَ سر بَہ اِیں ءُ گُلامی ءِ اے بدّیں روچانی دائمی اِیرھت بیت۔
اگاں نا! اے گُلامی ھما نادْراھی اِنت کہ مارا چہ اندر ءَ وارت ءُ سما نہ کپ اِیت، وھدے ما سما کن اِیں گُڑا روچ ماں شپ ءِ گیوار ءَ مُجّتی بیگواہ۔۔۔۔۔۔۔۔۔
***
