چہ مئے میتگ ءَ سئے کلاک ءِ راہ ءَ مزن شھر اَت، کسانی ءِ یات نہ کنت، بلے پہ ھوش ءُ سما اے منی اولی رند اَت کہ من پہ دہ ءِ چکّاس ءَ وتی ھند ءِ مزن شھر ءَ اتکگ اِت آں۔ اے شھر ءَ کہ منی سر کپت، گُڑا ھمُک دِیوال ءُ دُکّانانی دیم ءَ ورنائیں بچکّانی اکس جنوک اَت اَنت ءُ ھمے نبشتگ اَت ریاستی لشکر ءِ چیریں تْرامگیجانی کارمنداں اے پہ زُورانسری چہ ھاسٹل ءُ وانگجاھاں آوار جتگ اَنت، چی ءَ کہ اِیشاناں گوں وتی راج۔۔۔۔۔، گوں وانگ ءُ زانگ ءَ مھر بوتگ۔
من کہ شھر ءِ اے نگیگیں جاور دیست اَنت، تہ منی دیم ءَ منی باندات ءِ تند بستگیں اکس گوں سْیاھیں دْروشمے ءَ سھرا بوت ءُ دیستگیں وابانی کلات چو ریک ءِ کلات ءَ پہ گْوات ءِ شھار ءَ مھتل اَت، بلے گوں وت ءَ بازیں جیڑگ ءُ سوڑگ ءَ پد من ھمے پیسلہ کُت کہ اگاں من مہ وان آں گُڑا چے سرپد بہ آں کہ منی راج ءِ ورناھانی گُناہ ءُ میار چی اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟ اگاں وان آں گُڑا چو ھمیشانی داب ءَ پوسٹرے بَہ آں ءُ دِیوال ءِ دِلبند ءَ جنوک۔۔۔
من گوں وتی سنگتاں دہ ءِ چکّاس دات ءُ واتر دیم پہ وتی میتگ ءَ رپت آں، وھدے چکّاس ءِ آسر کہ اتک تہ من ءُ منی بازیں ھم تبکّاں چکّاس سیکنڈ پوزیشن ءَ پاس کُرتگ اَت۔ من کہ اے ھال اِش کُت، گْوش ئے زمین چہ منی پادانی چیر ءَ درکپتگ اَت ءُ من ماں آزمان ءَ بال اِت آں، چی ءَ کہ مئے میتگ ءَ وانگ ءُ زانگ ءِ یک جْوانیں چاگِردے ودی بوتگ اَت ءُ وانوکیں ورناھاناں گوں شرپداریں نِگاھے ءَ چارگ بوت، پمشکا من وتی سر ءَ پھر بندگ ءَ اِت آں کہ من دہ ءِ چکّاس ءَ سیکنڈ پوزیشن ءَ اتکگ آں۔
بلے! ھمے دِیوالانی سر ءِ لِچّ اِتگیں پوسٹراں منی مجگ ءِ تہ ءَ وتی رُوتگ جتگ اِت اَنت، من بازیں سُر ءُ پُر کُرت کہ وت ءَ چہ ھمے ھیالاں دُور بدار آں بلے چوش نہ بوت۔۔۔۔۔۔۔۔۔، چی ءَ کہ من وھدے وتی جِند ءِ میتگ ءُ شھر ءِ دمکاں کہ ترّ ءُ گرد کُتگ، گُڑا نبشتگیں دِیوال نبیسّیاں منی ھیال ءُ دلگوش مُدام ھمے نیمگ ءَ ترّینتگ۔۔۔۔۔۔۔، پمشکا من ءَ چہ باتِن ءَ اکسکاری ءِ ھُبّ ءُ واھگ ءَ ھم گْور جتگ اَت کہ تھنا من ءُ منی بے ھاٹیگیں بالاد سرپد اَت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ءُ من مُدام گوں وت ءَ ھمے سوڑگ کُتگ اَت کہ من وتی ماتیں بُندر ءِ یک زیبا ءُ دلکشّیں اکسے جوڑ بِہ کن آں کہ دنیگا آ اکس ھِچّ اکسکار ءَ کشّگ وتی جاگہ ءَ بلکیں نہ جیڑ اِتگ، بلے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
وھدے من پہ وانگ ءَ شھر ءِ وانگجاہ ءَ داکِلہ زُرت ءُ روچ پہ روچ جاورانی نگیگی ءِ ھال باتِن ءَ گیش وران اَت کہ بِہ گِندئے اے رستریں لشکر مارا اُوں وتی پنجگاں مہ رُوپ اِیت، چی ءَ کہ اِد ءَ بازیں نودربرے ھست اَت کہ ابید ء بی ایس او ءِ باسکی ءَ گار ءُ بیگواہ اَت، پمشکا مارا اُوں پہ وت ھمے تُرس ءَ گْور جتگ اَت۔۔۔۔۔۔۔
مئے چکّاسانی وھد ءُ موسم اَت، پمشکا ما داں شپ ءِ دیر ءَ نِشت ءُ وت ءَ پہ چکّاس ءِ سوبینی ءَ جاڑِیگ کُت۔ یک شپے من گوں وتی ھم تبکّ میران ءَ کِتابانی پٹّ ءُ ھنڈ ءَ گُلائیش اِت آں کہ کُوٹی ءِ در کسے ءَ چو تولگیں دُزّ ءَ ٹُکّ اِت، گوں اے ٹُکّگ ءَ ھور من ءُ میران گُڑ اِت آں ءُ دِل ءَ وڑ وڑیں جیڑگ ءُ وسواسانی آماچ ءُ سرجمیں جان درھگ ءَ لگ اِت کہ اے ھمے کھروار اَنت کہ پہ مئے چامپگ ءَ اتکگ اَنت، پمشکا ما گوں وتی بے تواری ءَ کُوٹی ءِ کُنڈ ءَ پہ تُرس لرز میلانک اِت اِیں کہ مئے آسر چے بیت۔۔۔۔۔۔داں پد ءَ دروازگ ءَ را زُبانے پِر بوت ءُ گْوانک جَنَگ ءَ لگ اِت۔۔۔۔۔۔۔۔
بلے اے رندی گوں ٹُکّگ ءَ ھور لگتاں باھند کُت ءُ مئے تُرس گیش ودّ اِت، پمشکا مئے دست ءُ دِل پہ در ءِ بوجگ ءَ گِرگ ءَ نہ اِت آں۔۔۔۔۔۔، چاراں داں ھاسٹل ءِ چوکیدار گنگُزار ءِ توار اِنت ءُ ھمے گْوشگ ءَ اِنت کہ ” در ءَ بوج اِت، شُمارا کس ھِچّ نہ کنت، واجہ گْوشگ ءَ اَنت کی مارا چہ چیریں اِھوالانی رِد ءَ ھمے ھال سر بوتگ مئے دُژمِنے ھمے ھاسٹل ءَ پُتِرتگ، ما پمشکا کُوٹی ءَ پٹّ ءُ پول کن اِیں، شُما دِلجم بِہ بَہ اِت، شُمارا نودربراں کس ھِچّ نہ کنت۔۔۔” ۔ بلے ما چہ تُرس ءَ جانشُود اِت اِیں، چی ءَ کہ مئے چمّانی دیم ءَ پیسریگیں نودربرانی ھمے رنگ ءَ بیگواہ کنگ ءِ کِسّہ تالان اَت ءُ ما وت ءَ ھم، ھمے کِسّہ ءِ کارِستے ءِ دْروشم ءَ گِندگ ءَ اِت اِیں، پمشکا تُرس ءَ مئے دِل ءَ جاگہ کُتگ اَت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
چہ چوکیدار کنگُزار ءِ بازیں تسلّا ءُ دِلبڈّیاں ما در بُتک، گوں در ءِ بوجگ ءَ پد ریاستی لشکر ءِ کارمنداں مئے سر ءَ اُرش کُرت ءُ مارا گوں تُپنگی کُنداکاں ماں بست، نُوں ما پہ دِلجمی زانگ ءَ اِت اِیں کہ ما ھم پوسٹرے بَہ اِیں، گوں زِرد ءِ ھمے توار ءَ مارا اِیشاں سْیاھیں گُدے ماں چمّاں ماں پوشت ءُ گِرّان کنان ءَ گاڑی ءِ تہ ءَ چگل دات ءُ راہ گِپت اَنت۔۔۔۔۔۔۔
بلے گُڈّی ءَ چہ دِل ءَ ھمے توار درکپت کہ من گْوشتگ وتی زیبائیں بُندر ءِ یک انچیں اکسے کشّ آں کہ آ اکس دنیگا ھِچّ اکسکار ءَ کشّگ وتی جاگہ ءَ بلکیں نہ جیڑ اِتگ، بلے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
"Who is next?”
زندگی شھر ءِ دیوالاں لچینتگیں پوسٹرے
وھد ءِ ھمراھی ءَ
نام ءُ اکساں بدل کنت وتی سینگ ءَ
روچے اللہ نزر،
روچے عبدالنبی
نوبت ءُ وھد ءِ بےریائیں ھر شہ دگ ءَ
چار راہ ءِ سر ءَ
گوات چو پمفلٹ ءَ منی،
ھستی ءَ بھر کنت
باندا ھڑتال بیت
دراھیں بازار ءِ شٹرانی چم جھل بنت
ریلیانی تواراں زمین ءُ زماں یک بنت
روچ ءُ شپ
سال ءُ ماہ
کل ھمرنگ بنت
دراھیں بینر،پلےکارڈ ءُ پیشانی ءِ
حرف حرف ءَ را نوکیں زرے گون بیت
کے بزانت چون بیت؟
من کہ دنیا ءِ کسہ ءِ کارستے آں
دور اوشتاں ءُ جیڑاں دل ءَ
"پہ کے ءَ "
کسے پشت ءَ منی،کوپگ ءَ دست جنت
نرم نرم ءَ گُش ایت:
زندگی
شھر ءِ دیوالاں لچینتگیں ،پوسٹرے!
(لچّہ: کاسُم پراز)
***
