دو پروری ءِ نیم بُندگیں بیگاہ ءِ گُڈّسری ساھتاں کہ پہ دیگر ءَ نوکی شپ ءِ توشگاں کوار ءَ جنگ ءَ اَت۔ نوکی سْیاہ دیمیں روزرد ءِ نِدارگ پہ ساچے سَمبھگ ءَ اِتاں کہ شپ کمے پَشت نِشتگ اَت ءُ پہ راجدپتّر ءَ نوکیں زُرمبشتے نبیسّگ ءَ اَت۔
پنجگور ءُ نوشکی ءِ ھلکانی بازیں بنی آدمے سُھب ءِ سر ءَ چہ گِساں رپتگ اَت ءُ گوں جھل دیگر ءَ واتر کنگ ءَ ات اَنت۔ لھتے پہ گُژن ءِ توسگ ءَ ڈنّ ءَ رپتگ اَت، لھتے پہ زِندمان ءِ واھشتانی کورگانی ءَ شُتگ اَت۔ لھتے پہ مُجّتی اَبدمانی ءَ مجید بریگیڈ ءِ پدائیاں گوں ھوار کپتگ اَت، لھتے پہ اِلم ءُ زانت ءِ دربرگ ءَ کراچی، شال ءُ دگہ دوریں ھلکاں رپتگ اَت کہ سالے ءَ پد نوکی پہ گِس ءَ گوں بچکنداں واتری اَت۔
ھمے نِدارگانی مَٹّ بوھگ ءَ چہ کمو پیسر ھمے دوئیں ھلکانی تہ ءَ دو مزنیں تْراک بوت ءُ زمین جُمب اِت۔ اے دوئیں تْراک دَری باروٹیانی مزنیں بُنجلانی سر ءَ بوت۔ بُنجل ءِ نزّیکیں گِس، نادُراھجاہ ءُ دُکانانی شیشگ پُرشت اَنت۔
اے سکیں مزنیں تْراک اِتاں، اے تْراک کہ بوت اُردکیں گزین ءِ گِس ھمے پوجی بُنجل ءِ نزّیک ءَ اَت۔ گوں ھمے تْراک ءَ گزین اُوشتگی جاہ ءَ کپت ءُ بے ھوش بوت، اماں زرّاتون گوں نُماسگ گزین ءِ بے ساری ءَ بے کِساس مونجان بوت۔ھمے ساھت ءَ اماں زرّاتون ءَ پریات ءُ کُت ءُ دُرائیں نُماسگ توار کُت اَنت کہ بیائے گزینُک ءَ چی بوت۔۔۔۔۔۔۔۔؟
کسانیں دمانے ءَ پد گزین ءَ ھوش ءُ سما کُت، گُڑا گْوشگ ءَ لگ اِت، پیریں مات، پیریں مات! اے چونیں توارے بوت۔۔۔۔۔؟انگت تیر ءُ بمبانی توار اِنت پرچا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟ کَے ءَ گوں جنگ اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
ھمے دمان ءَ اُردکیں شاری ءَ دروازگ پچ کُت ءُ گوں بچکندگے ءَ دِرّائینت ءُ گْوشت: اے نوکیں زُرمبشت ءِ پِدائیاں باروٹیانی بُنجل ءِ سر ءَ اُرش اش کُتگ۔ اے مزنیں تْراک ھم پدائیاں کُتگ۔ جنگ ءُ مِڑ برجاہ اِنت۔ دُوا کن اِت کہ پِدائی سوبمند باتاں۔
شاری نزّیکءِ دُرائیں گِساں پہ پدائیانی سوبمندی ءِ واستا دُوا کنگ ءَ تَچان ءَ شُت، گُڑا چہ ماتی زرّاتون ءَ گزین ءَ جُست کُت، پیریں مات نوکیں زْرْمبشت ءِ پِدائی چی ءَ جنگ ءَ انَت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟ گوں کَے ءَ جنگ ءَ اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟ کئی مردُماں۔۔۔۔۔۔۔۔؟
ماتی زرّاتون ءَ گزین ءِ سر ءَ دست سمار اِت ءُ گْوشت: منی گَزُل جان! اے پدائی مجید برگیڈ ءُ جنرل اسلم ءِ رُدوم داتگیں کُنگراں، گُلزمین ءِ آشِکّاں، ھانی ئیں ھاک ءِ شے مُریدیں دیوانگاں، اے ھما دیوانگاں پہ دُژمن ءِ ولگوج کنگ ءَ وتی سینگ ءَ بمب بنداں ءُ تْراک کن اَنت۔ اے سرمتابیں ورنا گُلامیں سرڈگار ءِ آجوئی ءِ جنگ ءَ انَت، پہ وژدلیں بانداتے ءِ موکگ ءَ جنگ ءَ انَت، پہ مئیگ ءُ شُمئے وشھالیں زِندمان ءَ جنگ ءَ اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔
گزُّل جان! مجید بریگیڈ ءِ ملّ مِڑوکیں پدائی گوں زُلماستانیں پاکستان ءُ چین ءَ جنگ ءَ اَنت کہ بلوچ مَرزبوم ءِ نیلبومیں زِر ءُ گوھریں گنجانی پُلپانچی ءَ کنگ ءَ انَت۔گیرت ءُ لجّ ءِ چادر اِش لگتمال کُتگ، ھانی ءِ پھکیں پدریچ زُلماستان ءِ زِندان ءَ چِرّکی بدواھاں بندیگ کُتگ۔ بلوچ ءِ سرڈگار ءَ چُوشیں گِسے پشت نہ کپتگ کہ چہ رستریں لدیگانی زُوراکیاں رکّ اِتگ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
مرچی دُژمن نوکیں زُرمبشت ءِ بچّاں انچو پُروش داتگ کہ وتی بُنجل ءُ پانگِسانی یلہ کنگ ءَ لاچار اِنت۔ ماتی زرّاتون ءَ کِسّہ ناسرجم کُت ءُ گِس ءَ ڈن دَرآتک، بلے وتی چُک ءُ نماسگاناں کَڈّن کُت ءُ گْوشت کہ چہ گِس ءَ ڈنّ کس دَر مئیت، چی ءَ کہ شگالیں دُژمِن ءِ بُنجل ءَ میڑ برجاہ اِنت داں کسے بمب ءُ تیرے ءِ آماچ مہ بیت۔
لشکر چو مور ءُ مَدّگ ءَ رُمب رُمب ءَ پیداک ءُ بُنجل ءِ چاریں نیماں سرجمی ءَ انگیر کنگ ءَ اَت۔ اے شپ شادھی ءُ موتک ءِ شپ اَت۔ شادھی پمشکا دُژمن لَٹّ ورگءَ اَت، موتک پرے ھاتِر ءَ کہ ھرکس مونجان اَت پہ وتی پُسّگاں کہ دُژمن چُوشیں ساھتاں ھلک ءُ میتگانی سر ءَ تیرگواری ءُ بمباری کنت۔
ماتی زرّاتون ءَ گِس ءِ دروازگ بند کُت ءُ نِشت گوں چُک ءُ نِماسگاں پہ راجی آجوئی ءِ کُنگُراں چہ پاکیں ھاوند ءِ در ءَ سوب مندی دُوا ءِ لوٹگ بِندات کہ واجہ ھُدا پِدائی ئیں بچّاں وتی مکسد ءَ سوبین بِہ کنت۔ ءُ ماتی زرّاتون یک شیرزالیں ماتے اَت، چی ءَ کہ ماتی زرّاتون ءَ یک بچّے پہ ماتیں گُلزمین ءَ پہ بچکند سوگات کُتگ اَت کہ پیسری میڑے ءَ پدائی کُتگ اِت ئے۔
گَزین ءَ پد ءَ پیریں مات جُست کُت، پیرمات نُوں شپ وتی اُرداں بندگ ءُ پیداک، تھاری ءِ لیلواں چوگان اِنت۔ اے میڑ شپ ءَ اُوں آسر نہ بیت، برجم مان اِیت زان ءَ۔۔۔۔۔۔؟ ماتی زرّاتون ءَ گوں بچکندے ءَ پسّو دات، گَزُّل جان اے پدائیانی میڑ اِنت، اے میڑ ءِ سر دْراج اِنت پہ ھلو ھالو ھلاس نہ بیت۔ پاکیں ھاوند سالونکیں پدائیانی پُشت ءُ پناہ بات۔۔۔۔۔
سرجمیں شپ ءَ گْرند ءُ گِروکاں نہ بُرّ اِت، گْوش ئے آزمان ھلک ءُ میتگانی سر ءَ چپّی بُوَگ ءُ کپگ ءَ اَت۔ اے شپ گوں گْرند ءُ ٹوپانی دوچاپی ءَ گوست، بلے بامسار ءَ کُروسانی توار گار ءُ بمب ءُ تیرانی توار شھمگ ءَ اَت۔ سُھب ءِ زیبائیں نِدارگانی تہ ءَ زُرمبشت ءِ پدائیانی جنگجاہ ءِ کندگ ءُ ٹھک نوکیں راجدپترے نبیسّگ ءَ اِت اَنت۔ ھما راجدپتر کہ وتواجھی ءِ مُھرگاں کماھگ ءَ اَت۔ ھما راجدپتر آزاتیں سرڈِگارے ءِ کِسّھاں نبشتہ کنگ ءَ اَت۔ ھما راجدپتر ءَ مجید بریگیڈ ءِ سرمچنڈیں پِدائی گوں زگریں ھوناں نبیسّگ ءَ اِت اَنت۔
پنجگور ءُ نوشکی لشکریانی بالیگ، بکتربند، گاڑی ءُ ٹرکاں سر ءَ زُرتگ اَت۔ اے دوئیں میڑاں سِی ءَ گیش بالگرداں بھر زُرتگ اَت۔ بالگرداں دوئیں بُنجلانی آتراپاں وتی جنگی کمانڈوز ریتکگ اِتاں کہ ھمے لگوریں کمانڈوز پدائیانی دیم ءَ دار اَنت، بلے پیسر ءَ مُردار بوت اَنت۔ پمشکا مجید بریگیڈ ءِ پدائیانی تمردی ءُ مزن زھرگی ستا کَرز اِیت۔
سُھب ءَ کہ وتی چادر زمین ءِ بالاد ءَ سِتر کُت، روچ ءِ جلواناکی ءَ مروچی گْوش ئے زان ءَ نوکیں دْرھباتی یے چنکُان اَت۔ دْرھباتی آجوئی ءِ مِستاگے ءِ دْروشم ءَ اَت۔جنگل ءِ کپوت ءُ شانتل، دگہ سرجمیں جاندار جنگجاہ ءِ پِدائیگاں نازینگ ءَ اِت اَنت ءُ چہ ھاوند ءَ ارز ءُ پریات کنگ ءَ اِتاں پہ ھمبلانی سوبمندی ءَ۔۔۔۔۔۔۔
روچ کہ سھرا بوت، رسانکدر ءُ ھالتاکاں پِدائیگیں میڑ ءِ جار سرجمیں دُگنیا ءَ چو اگریچ ءَ تالان بوت۔ اے دوئیں میڑ مجید بریگیڈ کاروان ءُ بی ایل اے ءِ جارکشّ ءَ مَن اِت اَنت۔ اے دوئیں میڑ دُگنیا ءِ سرجمیں ھالتاکانی زیبائی بوتاں ءُ نیمروچ ءِ وھد ءَ پنجگور ءُ نوشکی ءِ میڑانی تواربند شِنگ ءُ تالان بوت اَنت۔
پنجگور میڑ ءِ کماندار زبیر، نوشکی میڑ ءِ کماندار ازیز زھری ءَ وتی تواربند ءِ تہ ءَ گْوشتگ اَت کہ دُژمن ءَ ھزارانی کچ ءَ لشکر آؤرتگ گوں جانبازیں کمانڈوزاں، بلے ما ڈمبرینتگاں۔ جونانی چِست کنگ ءَ اُوں کسے نئیت، وھدے مئے پدائی یک تیرے آس دیاں چِرّکی ءِ کمانڈوزاں تَچک راہ نہ بیت۔ چِرکّ اِش ماں دیوالانی سر ءَ دْرنگ اَنت۔
ھاھاھاھاھا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔، پاکستان وت ءَ زُورمند ءُ شھسواریں اِستانے لیکیت، بلے مرچی دہ سنگت ءُ راجی جنگول ءِ دیم ءَ داشت کنگ ءَ نہ اِنت۔
ھمے ساھت ءَ پدائی ئیں سنگت گپّ ءَ گُڈّ اِیت ءُ گْوش اِیت: جگر لھتے کمانڈوز پیداک اِنت، اِیشاں ڈمبریناں پد ءَ ھال کن اِیں۔
مِشن ءِ کماندار ھُدا آپزی کنت ءُ دِلبڈّی دَنت کہ جنگ ءَ انچو بِدار اِت، ءُ مرچی دُژمنیں ریاست ءَ بلوچ ءِ زھرچکیں کینگ ءَ پیش بِدار اِت کہ بلوچ پہ مَرگ ءِ تُرس ءَ جنگ ءَ پدکِنز نہ بیت۔ شر جان! سلامت بات ئے گوں سنگتاں ھوار۔
ماتی زرُاتون گوں چُک ءُ نُماسگاں گِس ءَ نِشتگ اَت کہ دروازگ پچ بوت، اُردکیں شاری آتک گوں ھیسکارگ ءُ ارس اُولُمبیں چمّاں۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ماتی زرُاتون ءَ شاری کہ دیست ھبکّہ بوت، کمیں بے تواری ءَ پد ماتی زرّاتون ءَ جُست کُت شارُل ترا چونیں۔۔۔۔۔۔؟چی بوتگ زان ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
شاری ءَ گوں گریتگیں گالوارے ءَ پَسّو دات ءُ گْوشت: بَلّی لالا اِھتشام چہ شال ءَ آھگ ءَ بوتگ، پوجیاں چہ بس ءَ ایر گِپتگ ءُ آوار جتگ۔ لالا جَتگ ءُ ٹپّی کُتگ اِش۔ لالا ھر وھد ءَ چہ وانگ ءَ موکل کُتگ پہ ھلک ءِ آھگ ءَ پمّن سوگاتی دُتکّ ءُ دگہ چیز آؤرتگے گوں، بلے مرچی منی سوگاتیں دُتکّ گوں ٹپّی ئیں جاوراں گِس ءَ اتکگ ءُ لالہ گون نہ اِنت۔ لالا ءِ آؤرتگیں دُتکّ گوں ھوناں میچل اِنت، ءُ دُتُکّ ءِ دوئیں دست ھم گون نہ اَنت، زالمِاں سِستگاں۔ پاکیں ھاوند مئے لالا ءَ مدّت بات، پوجیاں اللہ برباد کنات، پوجیاں اللہ برباد کنات۔۔۔۔۔۔۔
ماتی زرّاتون ءِ چم ھم نمبیگ بوتاں کہ اِھتشام ءَ سالے ءَ بُرز اِنت شال ءَ وانگ ءَ بوتگ۔ مات ءَ گُد دوتکگ ءُ بچ پہ گَلے وانیتگ، پِت ءَ دار چِتگ لاپ ءِ دوزہ توسینتگ۔ مرچی بچ وانگ ءِ سوبمندیں پدیانکاں سر بوت، بلے دُژمن ءَ آئی ءِ کُنٹ ٹاچر کُت ءُ چَگل دات۔
بلوچی ءَ بتلے گْوش اَنت: ” دست ھَرّ ءَ نہ رس اِیت کُرّگ ءَپالامپ کنت”۔ لدیگیں باجو جنگجاہ ءَ وتی جوانمردی ءَ پیش داشت نہ کن اَنت، اُود ءَ چِرکّ اِش کپتگ اَنت ءُ جون شکون دیم ءُ کسے جونانی چِست کنگ ءَ اُوں نئیت۔
دُژمن بلوچ ءَ زانت ءُ زانگ ءَ نیل اِیت، مُدام نودربرانی سر ءَ کادُو ءِ مُرشِدانی زُوراکی برجاہ اِنت۔ برے شال ءَ ، برے پنجاپ ءُ مُلتان ءَ، برے لاھور ءُ اسلام آباد ءِ مکتب ءُ دَرسگاھاں ھمے دُژمن ءِ گِرّ ءُ چیلی ودّان اِنت۔ ھمُک روچ ورنایے ءِ سر پروشتگ، یکّے پاد لنگیں، بازینے گوں شُدّ نِندانکاں ھوار، بلوچ چاریں آتراپاں دُژمن ءَ انگیر کُتگا، بلے نوں اے میڑ ءَ باریں دُژمن ءِ تمردی ءَ چکاسیں چینچو زُوراک اِنت۔۔۔۔۔۔۔
آ نیم بُندگیں بیگاہ گوں دیگر ءِ آشوبی شینکاں کونجانی کتاراں پیداک اَت۔ پِدائیانی میڑ شپ ءَ گرنچ ءَ انگت نہ بستگ اَت نوشکی ءِ میڑ سوبمند بوت ءُ آسری ءِ جار شِنگ بوت۔ نوشکی ءِ میڑ ءَ نُھ سرمچنڈیں ورناھاں پہ سرڈگار ءَ دیمونی دات، لشکر ءِ سَد(100) ءَ چہ گیش باجو ءُ مُردار کُت ءُ سک باز ٹپّیگ ھم۔ دُژمِنیں پاکستان ءُ چین ءَ را مجید بریگیڈ ءَ یک انچیں درسے دات کہ اِیشانی ھپت پُشت اے میڑ ءَ یات کنت ءُ بش بش وارت۔
شپ راجدپتر ءَ چو بانورے ءَ ساچگ ءَ اَت، دیگر روزردیں ھِنّی ءُ مِسکّاں تَر کنان اَت۔ آزمان ءِ پریشتگ پدائیانی میڑ ءِ سھیلیگ اِتاں۔ اِستال زمین ءِ بیرک ءَ سَمبھینگ ءَ اِتاں ءُ سیاھیں شپ ءِ گْرند ءُ بیرانی لیلواں بامسارے کُوپگاں جَت۔دومی سُھب ءَ ھلک بالیگانی تواراں جکسینت، بمب ءُ ٹوپانی توار مانگیشّ اِتگ اَت شَملّگاں۔ پنجگور ءِ پدائی ئیں نرمزاراں دو بالیگاں شِنگینتگ اَت گوں دو بکتربند ءَ۔ گوں کوزہ گیر ءِ مُرداری ءُ بالیگانی شلینگ، تیر ءُ ٹوپانی دوچاپی ءَ نِدارگ پد ءَ ھما بیگاہ ءِ میتگ ءَ گْوست۔
دیگر پد ءَ آشوبی سَوت گْوشگ ءَ اَت، بلے اے بیگاہ ءُ دیگر ءِ لِزّت چہ آ دیگر ءَ جُتا اَت۔ اے دیگر ءَ را مُرادانی سوگاتے چنکّان ءُ وژدلیں بانداتے روزرد ءِ کوار ءَ بستگ اَت۔ شپانی ابدمانیں ماھِکانی دْرپشگ ءَ اَت، مُرگ اُوں آشوبی شیزارگ ءَ اِتاں، ھلکانی چاریں آتراپاں نوکیں لِزّت چَکّاریں تاھِیرے اُولُمب اَت۔
پنجگور ءِ پدائیانی دومی ءُ تواربند ھم رسانکدر ءَ شِنگ بوت۔مجید بریگیڈ ءِ کماندار ءِ ھالپُرسی گوں پدائیاں۔ سلام ءُ دْروت پہ شُما! باریں ھالاں کن اِت میڑ ءِ،
کماندار زبیر ءَ پہ پھر دِرّائینت ءُ گْوشت میڑ برجاہ ءُ ما کُل سنگت گوں دُژمِن ءِ گاڈلینگ ءَ مُلمہ اِیں۔ مئے دو سنگت شھید بوتگ، چریشاں یکے بنداتی ءَ دومی نیمروچ ءِ گُڈسر ءَ۔ لشکر ءِ کورکمانڈر باجوہ گاریں نئیت وتی لاشواں نبارت۔آرمی ءُ کمانڈوزانی توپگ ءُ بوٹ کپتگاں ءُ جند اِش بیگواہ۔۔۔۔۔۔
من زاناں اے لدیگ وتی زھراں بے دست ءُ گوشیں راج ءِ سر ءَ ریچ اَنت۔ بزّگیں راج ءِ مھلوک، مات ءُ گْوھار، پیر ءُ ورناھاں تنگ کن اَنت۔ بلے مرچی اِیشانی سر مَٹّاں گوں کپتگ، ما اِیشاں سَبکّے دئیں داں پنجاپ ءِ ھشتاد پُشت یات بہ کنت گوں بلوچانی پُسّگاں جنگ ءُ چوپ چی یے۔۔۔۔۔۔۔۔
کماندار ءَ دِرّائینت کُربان پہ شُما کُربان، جوان مَریس انچو بِدار اِت جنگ ءَ۔ سوبمندی ءِ نیمگ ءَ جُنزان بہ اِت، جنگی رِپکّاں شُما سرجمی ءَ سرپدے۔ دُژمِن ءَ مرچی لگت گُٹّ ءَ اِنت۔ کماندار ءَ پد ءَ گوں زبیر جان ءَ گْوشت: اے اِد ءَ وتی رسانکدر ءَ دُروگیں ھال شنگ کنگ ءَ اَنت کہ منی دو کارندہ شھید ( مُردار ) بوتگ۔
کماندار زبیر ءَ پہ لھمیں بچکندے گْوشت: جگر دُروگ بندگ اِنت، اے کاپر ءِ مُدامی کار اِنت دُروگ ءِ بندگ، سنگت بیست مُردار کناں، آ گْوش اِیت منی یکّے ٹپّی بوتگ۔ وت ءَ وتی منّ ءَ اِسلامی ریاستے لیکیت ءُ گْوش اِیت: منی لشکر ھُدا ءِ لشکریں، ھبیس گوں دُروگاں۔ چِل ءَ چہ گیش مُردار بوتگیں جون مئے دیم ءَ کپتگ، آ دِگراں بِل، دو بالیگ ھم ما جتگ ءُ بالیگاں بُن کُتگ دُرست مُرتگاں۔ دو بکتربند ما جَتگ۔بازینے گَرنیڈاں گِپتگ۔
کماندار جوان! شُد ءُ تُنّ ءَ باریں سنگت چِتور اَنت، بیوار نہ اَنت۔۔۔۔۔؟ زبیر جان پہ بچکندگ: ۔نا نا! شُد ءُ تُنّ چی یے۔۔۔۔۔؟ ما شُد ءِ جند شموشگ کہ شُد نامیں چیزے ھست۔ ما پہ جنگ ءَ گُژنگ بوتگ اِیں، وتن دیوانگ جنگجاہ ءَ دہ روچ ءَ بے وردِن ءَ چو البُرز ءِ کوہ ءَ مِکّ بَہ اَنت، مارا انگت دو روچ سرجم نہ اِنت۔ مئے اِیمان مُھکمیں! ما ھَکّ ءِ جنگ ءَ اِیں، زمین پھازاں شُد ءُ تُنّ پروش دات نہ کنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ماتی زرّاتون کِسّہ ءِ گُکّاں پچ کنان اَت کہ اُردکیں گزین ءَ نکلی کلاشے پہ گْوازی زُرتگ اَت۔ گزین گوں کلاش ءَ آتک ماتی زرّاتون ءِ دیم نِشت ءُ گْوشگ ءَ لگ اِت پیریں مات من اُوں رواں پدائیانی جُنز ءَ ھوار باں۔ گِس ءِ نندگ ءَ مات ءُ گْوھار ھستاں، بلوچ ءِ ورنائیں زھگ بائِد گِس ءَ مہ نِند اَنت۔چی ءَ کہ دُژمِن چہ ھاک ءَ ولگوج کنگی اِنت۔
ماتی زرّاتون ءَ گَزُل ءِ پیشانی چُک اِت ءُ سیمی روچ اَت کہ میڑ انگت برجاہ اَت۔ ھلک ءُ دمگ، پھک کریک ڈاؤن کُتگ اِت اَنت، لشکر ءَ جار پِرّینتگ اَت کہ ھِچ کس ڈنّ ءَ دَرا مہ بیت، بلے پاکستان انگت گوں وتی سرجمیں پندلاں بے سوب بوت۔
پدائیانی میڑ دُگنیا ءِ ھالتاکانی سرھال بوت، کمانڈوزانی اکس ھم شنگ بوتاں۔ ریاست ءَ وتی چم جھلی ءِ چیر دَیَگ ءَ نیٹورک ءُ نیٹ بند کُت اَنت۔ اے ساھت ءَ لشکر ءَ ھوار ریاست ءِ چانگوگرانی جان ءَ آسے جمبور بوت۔ ھپت کسانسالیں ورناھاں ریاست ءِ پوج پہ پدکِنزی ءَ لاچار کُت۔ نوکیں زُرمبشت ءِ پیگمبراں بُنجل ءِ مزن نیادجاہ سرجمیءَ دستیگ کُتگ اَت ءُ بلوچستان ءِ بیرک مِک کُت۔ سرجمیں بُنجل وتی شیری پنجگاں کُت ءُ دُژمن بیھار دات کہ بزگیں راج ءَ وتی لگوری ءَ پیش مَدار اِت، بیا اِت گوں مَٹّاں وتی پُلنگی ءَ پیشدار اِت۔
مارا شھیدانی رِتکگیں ھونانی سوگِند اِنت کہ دُژمِن ءَ گوں ھمُک میڑ ءَ چہ مستریں میڑ کن اِیں۔ وتی ھاک ءِ سر ءَ پاکستان ءِ کبرستان ءَ جوڑ کن اِیں۔ پنجاب ءِ کوم ءَ گوں ھمے پَنت ءَ دئیں کہ وتی برات ءُ زھگانی سلامتی ءَ لوٹے پاکستان ءَ وتی زھگاں پہ پوج ءِ نوکری ءَ دیم مہ دے اِت۔ آزادی ءِاے جمبوریں آس چو دوزہ ءَ بُناس بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
گُڈّسر ءَ مجید بریگیڈ ءِ نوکیں زُرمبشت ءِ بامردیں پدائی پہ راج ءُ باندات ءِ پدریچ ءَ کُلوھے ڈکّ دَیَگ ءَ اَنت کہ مئے کاروان پِدائی پرچا کنت۔۔۔۔۔۔۔؟ پِدائی کئی پِگرانی ساچِشت ءُ سسّا اِنت۔۔۔۔۔۔۔؟
پِدائی جنرل اسلم ءِ گْرنچ داتگیں جُھدانی گْواچنی اِنت، پِدائی ھما گوریلہ ءُ چیرجنگی ءِ رِپکّانی تھر اِنت کہ دُژمن ءَ پہ پُروش ورگ ءَ لاچار کنت۔ مرچیگیں اے میڑ ءَ مئے شانزدہ سنگت پِدائی کنگ ءَ اِنت پہ ماتیں سرڈگار ءِ آجوئی ءَ۔ پہ باندات ءِ وژدلیں شادھاں، پہ لجّ ءُ ننگ ءَ مرگ ما وتی کُوپگانی بْراہ کُتگ۔ پہ ھاک ءَ زیارت ءُ کولیگ اِیں۔مجید بریگیڈ ءِ ھمُک کُنگُریں ورنا پہ پِدائی ءَ شیدائی اِنت۔اے گلُزمین ءِ مُجتّی ئیں مھرانی نیبگ اَنت،۔جنگ یکمُشت ءُ یکجائی لوٹ اِیت۔ بلکیں تا تاھی تاوان ءُ ھمکوپگی سوبمندی یے۔
ھمے رنگ ءَ زانت ءُ زانگ ھم جنگ ءِ بھر اِنت، جنگ دو نیمگی کلم ءُ تُوپکّیں، چو رمیز ءَ اِنت۔ دُژمن دل ءَ سَدّک بہ بیت مرچیگیں پِدائی ءِ میڑ نوشکی ءُ پنجگور ءَ بوتگ، باندا ھمے میڑ ءِ شاھِگانی اسلام آباد، لاھور ءُ پنجاپ ءِ ھلک ءُ میتگاں آسگوار کنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
سیمی روچ ءِ ھما بیگاہ پد ءَ تیراں سوھان کنان بوت۔جنگجاہ نوکیں راجدپترے سَمبھینگ اَت۔ آزات بلوچستان ءِ بیرک بُنجل ءِ سر ءَ شھیداں نازینگ ءَ اَت۔ مجید بریگیڈ ءِ پدائی آشوبی بچکند ءُ ٹھکّے گُکّ دَیَگ ءَ اِتاں پہ ابدمانی ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
پُروش وارتگیں لشکر ءَ بُنجل چاریں آتراپاں گوں بالگرداں کوار ءَ بَست۔ شِلسریں، گونڈل ءُ آسگوریں ٹوپاں دْراجیں دمانے چو ھَور ءَ گْورت بُنجل ءِ دیوال ءُ در پھک شِنگ اِتاں، بلے کپن پوشیں جنرل ءِ سپاھیگاں پدکِنزی نہ زُرت ءُ چو سائجی ءَ دُژمن ءِ بالگرداں گوں جنگ دات ءُ یک ڈرونے جت۔ تیرانی ھلاسی ءَ پد گُڈّی تیر پہ وت سوھان کُت ءُ پہ بچکندگے شھیدی امباز اِت۔۔۔۔۔۔۔۔
پنجگور ءُ نوشکی ءِ دوئیں میڑاں شانزدہ بامرداں گُلزمین ءِ ھَکّ ادا کُت ءُ پہ باندات ءِ پدریچاں نوکیں راجدپترے سمبھینت۔ بلوچ راجدپتر ءِ تہ ءَ بازیں بامردمانی داستان نبشتگ اَنت، میڑ ءِ آسری ءَ کلاکے ءَ پد ماتی زرّاتون ءِ ھلک ءَ چَٹ بے تواری ءَ مانشانت۔
بُنجل ءِ سر ءَ کہ بیرک پدائیاں وتی سوبمندی ءَ پد مِکّ کُتگ اَت، آزات بلوچستان ءِ تُرند تُرند ءَ سُرگ ءَ اَت۔ ھمے مِستاگی ءَ دَیَگ ءَ اَت کہ ما میڑ ءَ باج بُرتگ۔
اُردکیں گزین پیریں مات ءَ شوھازگ ءَ اَت کہ پیریں مات گِس ءِ پیشگاہ ءَ نِشتگ اَت ءُ بُنجل ءِ سر ءِ بیرک ء َچارگ ءَ اَت ءُ پِدائیگیں پُسّگاں ستاشانی ندْر کنگ ءَ اَت۔ ھمے ساھت ءَ گَزل آتک ءُ گْوشگ ءَ لگ اِت، پیریں مات، پیریں مات، چے کنگ ءَ ئے۔۔۔۔۔۔۔۔؟
ماتی زرّاتون ءَ پہ لھمیں بچکندے گزین ءَ دِرّائینت ءُ گْوشت: وتی شھید ءُ پَدائیگیں پُسّگاں سُھریں دْروت ندْر کنگ ءَ آں۔ اے پدائیاں راجدپتر ءَ انچیں کندیلے بلینتگ کہ ھِچبر مِرمِرانک نہ بیت۔ راجدپتر ءِ ھما بامردانی کِسّہ مرچی پد ءَ نوک بیتگ اَنت۔ وھدے شاھُو ءَ گوں تُرک ء ِلشکر ءَ جنگ دات، گُڑا شاھُو ءِ ھمراہ ھپت ءُ ھَشت نپر بوتگ اَنت۔ جنگجاہ ءِ میڑ جگین ءَ بوتگ۔ جگین سیستان بلوچستان ءَ ھلکے ءِ نام اِنت، شاھُو ءَ بے وردِن ءَ ھپتگے ءَ جنگ داتگ گوں تُرکاں۔ شاھُو ءِ گْوھار ھم جنگ ءَ گون بوتگ۔ تیرانی ھلاسی ءَ پد شھیدی ماں وتی جِند باسکاں زُرتگ۔
انچو کُنگُریں دادشاہ ءَ پہ وتی سُرمگیں ھاک ءُ پہ مُجتّی مِلکتّاں گجر ءِ لشکر ءَ گوں جنگ دات۔ جنگجاہ داشاہ ءِ ھنکین نیلگ ءَ بوتگ۔ کِساس گوں دہ ھمراہ ءَ دادشاہ ءَ جنگ دات۔ دادشاہ ءِ راستیں باسک آئی ءِ گْوھار بانڑی بوتگ۔ اے جنگ کِساس ھپتگے ءَ گیش گوں گجر ءِ لشکر ءَ جنگ داتگ۔
مرچی پدائیگانی جنگ ءَ پاکستان چینچو لاچار ءُ بے وس بوتگ، ھمے داب ءَ دادشاہ ءَ اُوں گجر چکپروش کُتگ۔ لشکر گوں مزنیں جنگی سِلاہءُ ٹینکاں بوتگ، بلے دادشاہ گوں بلوچی زھرگ ءُ زمین شیدائی ءَ شے مُریدے بوتگ۔ مرچی بلوچ ءِ راجدپتر مجید بریگیڈ ءِ پدائیگاں بانور کُت۔پدائیگانی سئے شپ ءُ سئے روچ ءَ بے وردِن ءَ پاکستانی لشکر ءَ گوں جنگ دات ءُ شھیدی ءِ ابدمانیں کندیل بلینت۔۔۔۔۔۔۔۔
***
