نبشتہ کار: شھید اُستاد علی جان بلوچ
رجانک : سرباز وپاؔ
من ءَ یک ماھے سرجم اِنت کہ من وتی دل پھک ءُ پُربچکندیں سنگتاں ھوار ءُ گوں درآمداں وتی وتن، راجدپتر ءُ لبزانک، وتی راج ءِ گلامی ءِ سر ءَ گپ کنوک، آسند کَشیں بچکند ، وتی ارسانی وروکیں ورناھے بوتگ آں۔ مرچی من بلوچستان ءِ کوہ لمبے ءَ وتی دائمی واب ءَ وپسّگ ءَ پیسر زُوراکیں دُژمن ءِ زندانانی تہ ءَ پہ جُست ءِ نام ءَ ھر وڑیں آزار سگ اِتگ ءُ شھیدی ءِ گْرانکدریں نام کَٹّ اِتگ۔
اُو منی راج! منی مرگ ءَ گمیگ مہ بہ اِت، دُژمن ءَ ھمے پیش بدار اِت تئی سِرین ءُ ھمّت پُرشتگ۔ بلکیں چہ دل ءَ نہ بیت وتی لُنٹانی سر ءَ انچیں بچکندگے ایر کن اِت آئی ءِ مارشت رد بہ بیت۔ ھاں من ءَ یات کیت وھدے آجوئی لوٹوکیں مردانی لاش ءِ دزکپگ ءِ ھال سر بوت، من بچکند اِت ءُ وتی ھمّت پیش داشتگ اَت۔
اُو منی راج! یات بِہ کن گُلامیں راج چہ سِلاھاں جنگ کرت نہ کنت، بلکیں آ سِتک ءُ ھمّت ءِ کوہ جوڑ بنت وتی آجوئی جنگ ءَ کن اَنت۔ مئے ماس ھمے ستک ءُ ھمّت ءَ شان کن اَنت، وتی دوستیں مردُمانی مرگ ءَ پُرس نہ دار اَنت، وتی زبان ءَ ھمے گْوش اَنت منی بَچّ ءَ گوں وتی بھادُری ءَ وتی جان پہ وتن کربان کُرت، منی سر پہ شانے بُرز اِنت۔ من مرچی یک شھیدے ءِ کھول ءِ مردم آں ۔
منی بدن ءِ گُوشت بلکیں چینچو روچ ءِ گْوزگ ءَ پد گُوشت وروکیں ِکرم ءُ جوجک، کلاگ ءُ ھراں پہ منی زمین ءِ سر ءَ پشت کپتگ ءُ سڑاِتگ اَنت۔
اُو منی راج ! ترا زُوراکی ءِ ھلاپ ءَ اُوشتگ ءِ گْوانک ءَ جَنَگ ءَ اَنت۔ منی گُلزمین ءِ سر ءِ گْوات کلوہ رسینگ ءِ پرز ءَ پیلو کنگ ءَ اِنت، آئی وتی تاجگی یلہ داتگ منی ھونانی بوہ زُرتگ ءُ راج ءَ کلوہ دَیَگ ءَ اِنت، آجوئی چہ جنگ ءُ کُشگ ءَ گِرگ بیت۔ ماؤزے تنگ ءِ ھمے کَول ءِ پدارئی ءَ کنت۔ایمنی ءِ ھاتر ءَ جنگ بے مَٹ اِنت۔
اُو منی راج! اگاں تو ایمن دوستے ئے، تئی ایمن دوستی داں ھما وھد ءَ بے کار بیت داں تئی دُژمن جنگ ءَ بے سوب نہ بوت ءُ سلاہ کنگ ءِ لوٹوک نہ بوت۔
اُو منی راج! تئی دود ءُ ربیدگانی تہ ءَ سِلاھے بلاھیں اَرزِشتے بوتگ۔ تو پرچا سِلاہ ءِ کارمرز کنگ ءَ دست ءِ دور دار ئے ؟ ترا لولیانی تہ ءَ گْوشگ بوتگ۔ منی بَچ ورنا بہ بیت، شش رنگیں سلاہ آئی ءِ بالاد ءِ بِراہ بیت، بہ دُژمن ءَ میڑ ءَ درکیت وتی دلیری ءُ بھادُری ءَ پیشداریت۔ ( شش رنگیں سلاہ بلوچ ءِ لولیانی تہ ءَ گُشگ بیت)
اُو منی راج! کمبر ءَ یات بہ کن ھمائی داستان ءَ گُوش بدار، کمبر ءِ ماس وتی بَچّ ءَ پنت دنت ءُ گْوش اِیت بندیگاں آجو کن ءُ بیار، یا وتی ھیشی سر ءِ کُربانی ءَ بِی دے۔ وھدے من ءَ تئی شھیدی ءِ ھال سربوت من اَرس نہ گْواراں ءُ پُرس نہ داراں، من نوکیں گُد گور ءَ کن آں ءُ وت ءَ سینگاراں گوں تئی پِسّ ءَ بانوری ءِ وڑ ءَ شپ ءَ گْوازین آں تئی جاگہ ءَ من دِگہ بچّے ودی کن آں ءُ آئی نام ءَ کمبر کن آں۔ کمبر ءِ اے بھادُریں ماس ءِ کِردار ءَ زندگ کنوکیں سگار بلوچ ءِ ماس ءَ یات بہ کن اولی مجید ءِ شھیدی ءَ مجید سانی ودی کرت یک وژنامیں نامے زندگ کرت۔
اُو منی راج!
چاکر ءِ پرزنداں! کمیں چمّاں چِست بہ کن اِت منی نیمگ ءَ بچار اِت من مرگ ءَ را چم پیش داروکیں مردمے آں ۔
برٹرینڈرسل گْوش ایت: وھدے بنی آدم ءَ مزنیں مکسدے ءِ ھاتر ءَ جان نہ چار اِت، آ ھر وڑیں پیسلہ ءَ زُور اِیت ءُ جْوانیں کردارے پیش دار اِیت ۔ من چونائیں وئیلے ءَ دُچار نہ کپتگ ءُ نہ مُرتگ آں ، من مرگ ءَ را چم پیش داشتگ ءُ پہ شریں مکسدے ءِ ھاتر ءَ آجوئی ءِ گرگ ءَ مرگ گچین کُرتگ۔
اُو منی راج! جْوانیں مارشت ءُ شریں جیڑگ ءَ چہ سما کنوکیں مردم ءَ ھَوس دوست بیت۔ نگاھانی شر رنگیں پُل، دلدوستیں جنین کلاں چہ گیش دوست بیت۔ انچوش کہ زُبان ءَ را وشیں تام دوست بیت۔ گُوشاناں منگلیک ءُ پادینک ءِ توار ، شر رنگیں زالبول ءِ ھلوت۔ ساز ءُ سَوت ، یا دستاں کلدار ءِ ھساب کنگ۔ یا گوں مردم ءِ نازرکیں بدن ءَ لیب کنگ، نرم ءُ نازُرکیں کاھانی تہ ءَ نندگ، گوں شرّ ءُ گوھریں مُھرگاں وتی سمبھینگ، شر ءُ کیمتی ئیں گُد، نرم نرمیں لیپ، زِمستان ءَ گرمیں گُد ءُ موزگ ءُ پازوار ،گرم ءِ وھد ءَ ائیرکنڈیشن ءُ سارتیں آپ ۔کاٹن ءِ گُد سک دوست بیت۔
اُو منی راج! من اے کلیں چیزانی لوٹوک نہ بوتگ آں ، من شُمارا کلاں چہ اِشاں دُور بُوَگ ءِ پنت ءَ دے آں ۔ پمیشکا اے کلیں شے پہ ھیش ءُ وشّی ءِ سامان ، ترا شریں ھیال ( آزادی ءِ پگر، انسانیت ءُ برابری پگر ) ءَ ھراب کن اَنت، پہ اِیشانی گِرگ ءِ ھاتر ءَ گیرت ءِ پیپاری ءَ پرمان کن اَنت۔
اُو منی راج! چہ گیرت ءِ سُوداگر ءَ وتی گیرت ءِ سُودا ءَ بِہ پھریز اِت۔ پہ ترا پشُومانی پشت کپ اِیت۔ سادگی ءَ وتی بکن اِنت۔ چو آشوبی سنگتانی وڑ ءَ چے ورگی رس اِیت بور،چے پوشگی رس اِیت بہ پوش، وتی ھیالاں مَٹ بہ کن ، شرّیں زانتے وتی تہ ءَ ودی بہ کن، پہ شرّیں مکسدے ءَ شرّیں کردارے دیم ءَ آرگ ءِ جُھد ءَ بہ کن۔ جنگ ءَ دُژمن ءِ پُروش دَیَگ ءِ ھاتر ءَ جیڑگ، یک شرّیں مردُمے ءِ جوڑ بُوَگ، پہ کُلانی آجوئی ءُ دیمروئی ءِ ھاتر ءَ جان ءَ کُربان بہ کن ۔
اُو منی راج! راجانی تالہ ءَ راجانی ھواری ءِ کِردار شر کنت۔ ھماکہ کلیں تھنائی ءِ کردارانی گپ بنت، ھماھاں ھواری کِردارے جوڑ بہ کن اِت۔ شُمارا کلاں ھمے لوٹ اِیت وتی تھنائی کِردار ءَ ھواری ءِ نیمگ ءَ بیار اِت گُڑا راجانی تالہ ءَ مَٹ کن اِت۔ شُما زان اِت نااُمیتی گُناہ اِنت، نااُمیتی ءَ وتی کِرّ ءَ دُور بدار اِت، پہ وتی اُمیتاں جُھد بلوچ ءِ تَب ءِ بھرے ۔
اُو منی راج! شرّیں وڑے ءَ گُوش بدار من اے نہ گْوش آں کہ دست پہ دست بہ اِت اُمیتانی واب ءَ بہ گند اِت۔
نا! نا! ھِچّ وڑ ءَ نا!!
من گْوش آں چہ جاورانی تُرس ءَ نا اُمیت مہ بَہ اِت۔
جُھد ءَ برجم بدار پہ ھمے اُمیت ءَ کہ کدی اے جاور مَٹ بنت، الّم مَٹ بنت۔ یات بہ کن! وت ءَ گوں جاوراں یک کنگ سوبمندی اِنت۔ مردم ءِ جُھد ءَ چہ ھرچی بوت کنت۔ اگاں نہ بوت گڑا تئی تالہ ھچ نہ کنت۔
اُو منی راج! شیوار ببو چہ آستُونک ءِ ماراں گوں چالاکی ءَ وتی کار ءَ کنت۔ اِسپیت پوشاک ءُ مزن ریش دست ءَ تزبی اِنت، گوں نرمیں گالوارے ءَ گپ کن اَنت۔ شیوار بو چہ ھماھاں کہ وت ءَ بلوچ گّوش اَنت ءُ بلوچی دود ءُ ربیدگاں زندگ دار اَنت، مزن شلوار ءُ سْیاھیں اِیرانی چادر ءَ بَڈّ ءَ کن اَنت بلوچی چَوٹّ پادان اِنت، وھدے دیواناں نند اَنت پہ راج ءِ تُرسینگ ءَ زورگیری ءِ زوراکی ءِ گپ ءَ کن اَنت۔ گوں مُلک ءَ جنگ کنگ، سر ءَ گوں سنگ ءِ میڑینگ ءِ ھساب اِنت۔ دروگیں گپ پیشدار اَنت۔
اُو منی راج! مسلمان بُوَگ ءُ شرّیں مسلمان جوڑ بُوَگ ءِ ھاتر ءَ چوش مہ بیت کہ تو وتی اِیمان بِہ گْوازینے ءُ وتی راج ءِ دلّاری ءَ بہ کن ئے۔ چوش مہ بیت کہ ترا نیزگاری ءَ گند اَنت ءُ تئی نیزگاری ءَ سھابہ ءِ زندگی ءِ نام دیگ بہ بیت۔ بہ گْوش اَنت مئے یکدار زیر آپ بُوَگ ءَ اِنت، بلوچانی یکدار آدیم بوت۔ آھانی اے وڑیں گپ پمّا مزاک جوڑ بنت۔ ھمے گْوش اَنت بلوچ راج دیمروئی ءِ لوٹوک نہ اِنت۔ دومی نیمگ ءَ اے مارا تھاری ءَ نادینگ لوٹ اَنت۔ مئے مڈّیاں گوں وتی دستاں ساپ کنگ لوٹ اَنت۔
اگاں اے راست اَنت مئے زندگی سھابھانی زندگی اِنت، گڑا آ پرچا لھتیں وھد ءِ ھاتر ءَ اد ءَ نہ نند اَنت؟ اے پرچا زُوت رو اَنت۔ پہ زندگی ءِ آسراتی ءِ ھاتر ءَ آھانی گریوگ پدّر بنت؟ اگاں اے کُجا جھ مِنند بنت پیسر ءَ پہ آھاں ساپیں آپ لوٹائینگ بیت۔ آھانی کلیں آسراتی دیگ بنت۔ آھانی ترّ ءُ گرد ، وانگجاہ، سرکار پہ آھاں چینچو واری کشّ اِیت۔
اے کلیں آسراتی مئے ھاتر ءَ پرچا نہ بنت؟ اے کلیں آسراتی آھانی ھکّ ءَ بنت، منی راج ءِ پرزند تو پرچا ھبر نہ کن ئے؟ مارا ہر وڑیں گپ گْوشگ بیت۔ کار دُز، یا دُز ءُ ڈُنگ، جنگ کنوک ہر وڑیں گپ مارا گْوشگ بیت۔
اُو منی راج! شُمارا لوٹ اِیت لیکہ ءَ سرپد بِہ بَہ اِت۔ آشوبی داستان بِہ وان اِت۔ ھون ریچی زُوراک ءِ کار اِنت۔ نِزُور وت ءَ کربان کنگ ءِ ھاتر ءَ ساجو کنت۔ گڑا آئی ھون رنگ کار اَنت۔ چہ شاھاں پِل رُد اِیت، بھارگاہ ءَ بھار رُد ایت، گڑا نیزگاری ھلاس بوھان کنت۔ وشھالی بندات بیت ، راج دیمروئی کن اَنت۔
من وتی جان کربان کرتگ پہ انسانیت ءُ راج ءُ باندات ءِ ھاتر ءَ ،من ھمے لوٹ اِتگ زوراک زوراکی مہ کنت۔ نزور نزور مہ بیت۔ من زوراک ءَ چہ زوراکی ءَ پُلگ لوٹگ ءَ اِت اَنت ۔ نزورے نزوری ءِ برداش ءِ آدت ءَ دور کنگ لوٹ اِتگ۔ پمیشکا کہ زوراک ءِ ھاٹیگ ءِ ھلاس کنگ ءَ نزور ءِ برداش پروشگ لوٹ اِیت۔ من انساپ ءُ برابری ءِ لوٹوک بوتگ آں ، زوراک ءُ نزور ءِ پرک دور کنگ لوٹ اِتگ۔ مڈّی تھنا یک مردمے ءِ دست ءَ مہ بیت، کلیں بنی آدم یک وڑ ءَ چارگ بہ بنت۔ من اے نہ لوٹ اِتگ باپار ءُ ٹیکدار گرمیں بان ءَ بہ بنت نرمیں گندالانی سر ءَ سیر واب بہ بیت۔ ھما ٹیکدار ءِ وڑیں مردمے ڈنّ ءَ پانگی ءِ نام ءَ گْوھر بہ وارت، پہ دومی مردُم ءِ سلامتی ءَ وتی واب ءَ بہ بارت ءُ بے واب بہ بیت۔ منی لوٹ ھمیش اِنت کُل یک بہ بنت۔ من ھماھانی واب ھراب کنگ لوٹ اِتگ کہ آ بادشاھی واب ءَ وپتگ اَنت۔ من آھاں ھمے گْوشگ لوٹ اِتگ، پہ درد ءَ آزار وروکیں مردم ءَ درمان لوٹ اِیت۔ سردی ءِ پُروشتگیں مردماں جوانیں گِس گرمیں گُد ءُ نپاد لوٹ اِیت۔ پہ گُژنگیں مردم ءَ لاپ ءُ ورگ لوٹ اِیت۔
اُو منی راج! ترا زانگ لوٹ اِیت ھما ھونوار کہ آھانی وشّی ءُ آسراتی ءَ ترا نیزگار جوڑ کرتگ۔ من ءَ بژن اِنت پہ ھما مردماں مئے بِراس اَنت پہ وتی وشّی ءُ آسراتی ءَ سرکار ءِ ڈُنگ جوڑ بوتگ اَنت، راجی جنگ ءَ سرکار ءِ دست راست اَنت۔ یات بہ کن اِت منی وتن ءِ پرزنداں! ھمے بِراس گْونگیں دُژمناں گوں مِڑگ المی اِنت۔ اے راجی دلّار کُشگی اَنت۔ انچُوش کہ مُوسا ءَ وتی راج ءِ مردُم کُشت اَنت کہ آیاں وتی راج ءِ رَد کار گِرگ ءَ گوک ءِ گْوسک ھُدا منّگ ءِ سکین دات اَنت۔ گوں اِیشاں جنگ کنگ ءَ ھمے گپ بس اِنت۔ پمیشکا کہ آھاں وتی راج یلہ داتگ ءُ دُژمن ءِ رد ءَ ھوار اَنت۔ اے وڑیں مردُمانی جنگ راجدپترانی تہ ءَ وت ما وتی جنگ گْوشگ نہ بیت، وتی چاگرد ءِ سِلکاری ءِ ساپ کنگ گْوشگ بیت۔ انچوش کہ آپ ءِ ساپ کنگ ءَ آئی ءِ تہ ءَ لُولُک ءُ زرّاگ کُشگ بنت۔ ھمے وڑ ءَ راجی جُنز ءِ تہ ءَ بّدکِرادریں مردُمانی کُشگ یک سپائی یے بیت۔
اُو منی راج!
منی ھونانی بیر آجوئی اِنت۔ من پہ آجوئی ءُ انسانی ھکّانی ھاتر ءَ جان ءِ کربانی داتگ۔ منی وتن زادگاں! من سرپد آں شمئے ھونان ءُ رگانی تہ ءَ بیرگیری ءِ جزبگ مان اِنت۔ بیر گیری ءِ واھگ داں دو سد سال ءَ توان ءُ ورنا بیت۔ ھمے جزبگ ءَ کارمرز بہ کن اِت، شمئے دُژمن تُرسوک ءُ لگورے۔ چوناھا زوراک چہ تہ ءَ ھلاس بنت، میشن ءُ سلاہ کارمرز کن اَنت۔ نزور ءِ ھمت ءُ توکل آئی ءَ گوں ھاکاں ھوار کنت۔
اُو منی راج! ھمّت بہ کن پہ زُوراکیں دُژمن ءِ ھلاپ ءَ جنگ کنگ ءَ۔۔۔۔۔۔۔
