( نِمدی )
دْروت یلیں ھمبل
اُمیت اِنت کہ تو گوں وتی بیل ءُ سرکیلیں سراں بس ھمے جیڑگ ءَ ئے کہ مئے وابانی دیستگیں بانور کد پہ سُھریں بشانگ سمبھ اِیت۔۔۔۔۔
بلے! من گوں تھنائی ءَ جیڑگ ءَ اِت آں کہ تئی یات ءُ گیراں گْور جت ءُ تو ماں چمّانی دیم ءَ سھرا بوت ئے، پمشکا دِل ءَ لوٹ اِت کہ پہ ترا نِمدی یے نوشتہ بِہ کن آں روان بِہ دے آں۔۔۔۔۔۔
پِیرل جان! سک دیر اِنت کہ تئی میتگ ءَ سر نہ کپتگ، زھگانی ھال گِرگ ءُ سلامے ھم دیم دَیَگ نہ بوتگ، پریشکا اے بابت چہ تو پَھِلی لوٹ آں۔
مھروانیں پِیرل جان! ھما اِنت کہ تو چہ اے ھنکین ءَ رپتگ ئے، تئی ھنکین جناور ءُ جونواریں رستراں وتی دوار جوڑ کُتگ، بلے پہ اِیمنی نہ نِشتگ اَنت، چی ءَ کہ تئی ھمپگریں بیلاں اے رسترانی واب ھرام کُتگ ءُ نپسْیاتی نادراہ جوڑ بوتگ اَنت، بلے بژن پہ ھمایاں کہ آ بلوچ ءِ پوشاک ءِ تہ ءَ رسترانی ھمراہ ءُ گوں رستری کاراں گُلائیش اَنت۔
پِیرل جان! من زاناں تو پہ لشکر ءِ کم ءُ گیشی ءَ کدی بژنیگ نہ بَہ ئے، بلے ھمے ھبر کہ تئی گُوشاں کپ اِیت کہ وتی جِند ءِ بْرات پہ چندے کلدار ءِ ھاتِر ءَ جناورانی ھمراہ اَنت، اے ھبر ترا سک تُورینیت۔
بلے پِیرل جان اے رنگیں داستان ھر راجدپتر ءِ بھر اَنت، کُجا کہ آجوئی ءِ جُھد ءُ جنگ بوتگ۔ اے بابت ءَ من اُوں ماراں کہ اے سک تُورناکیں ھبرے وھدے جِند ءِ بْرات رسترانی ھمراہ بِہ بیت۔
پِیرل جان! من ءَ یات اِنت کہ منی ءُ تئی اولی رند ءَ نزّیکی جِند ءِ میتگ ءَ شپؔی ءُ جاپِر ءِ کِرّ ءَ چہ بوت، ءُ آ گوں تو سک سنگت اِت انت۔ من ءُ تو ھر وھد ھمد ءَ دُچارکپت اِیں۔
چوش کہ تو سرپد اِت ئے کہ من وتی کسانی گیشتر شھراں گْوازینتگ ءُ وتی ھند ءُ دمگاں دیر دیراں، کم کم ءَ اتکگ آں۔
پِیرل جان وھدے من کہ وتی ھند ءُ میتگ ءَ اتکگاں، کُجا کہ دیوان ءُ مجلسے بوتگ شُگل کنوکیں سنگتاں مزاک ءُ مسکرائی کُتگ، بلے تو کندگ ءَ لجّ کُتگ ءُ مُدام چادر دیم ءَ داتگ۔ اگاں ترا باور بیت گُڑا من ءَ تئی ھمے انداز باز دوست بوتگ، وھدے من سنگتے ھمے رنگانی ءِ کنگ ءَ گِند آں گُڑا الم تئی یاتاں کپاں ءُ ترا گیر کاراں۔
گوں ھمے نِدارگ ءِ گِندگ ءَ پد دِل ءَ جیڑاں کہ مئے زندگی ءِ نگرھیں وھد بے سمائی ءَ گْوستگ اَنت، آ کار کہ مارا کنگی بوتگ اَنت مئے دست ءَ نہ بوت اَت۔ اے زمانگ چوں بے کدر اَنت ءُ ما وتی بستار وت ھم نزانتگ اَت۔۔۔۔۔۔۔۔
نوں زمانگ باز بدل بوتگ ءُ ما ھم بدل بوتگ اِیں، اگاں تو نوں بیائے گُڑا الم چیزاں وت گِندئے۔ چینچو سنگت ءَ پِدائی کُتگ، بلکیں گوں تو دُچار کپتگ اَنت ءُ وتی جنگانی کِسّہ اِش گوں تو وت آؤرتگ۔۔۔۔۔۔۔۔
وھد دیم ءَ کِنزان اَت ءُ ما گوں وتی پارٹی ( بلوچ نیشنل موومنٹ ) ءِ کاراں گُلائیش اِت اِیں، جاھے سرکل ءُ دِیوال نبیسّی، جاھے مراگِش ءُ لسّ مھلوکی مجلس، جاھے پنتاک ( پمفلٹ) بھر ءُ بانگ کُرت داں بلوچ راج ءِ ھر زھگ وتی راجی زِمہ واری ءُ پرز ءَ سرپد بِہ بیت ءُ پہ آئی پیلو کنگ ءَ دیم ءَ بئیت۔
یکروچے من ءُ تو راھسرے ءَ ڈیک وارت، گِنداں تو سِلاھبند ئے ءُ تئی دیم نہ ڈکّ اِتگ، پمشکا تو من ءَ کہ دیست گُڑا کمیں پشل بوت ئے ءُ گُلائیش بُوَگ ءَ پیسر کندگے جَت ءُ درّائینت کہ مرچی شالا من گِرگ بوت آں ھاھاھاھاھا۔۔۔۔۔
بلے! من کہ ترا دیست سک گل بوت آں، چی ءَ کہ تو پہ وتی راجی پرز ءِ پیلو کنگ ءَ ماں کُوپگ ءَ تُپنگے دْرنگ کُتگ اَت۔
پِیرل جان! من گُڈّی ءَ بس ترا ھمے گْوش آں کہ پہ تئی وابانی دیستگیں بانور ءَ راج ءِ ملّ مِڑوکیں پُسّگ، شیرزال کاڑ، پِیرزال ءُ کماش پہ راج ءِ آیوکیں پدریچ ءُ باندات ءَ نوکیں راجدپترے نبیسّگ ءَ اَنت۔ ءُ تو اے راجدپتر ءِ تاکانی یک ابدمانیں کِردارے ءِ کہ کدی شموشگ نہ بَہ ئے۔۔۔۔۔
تئی دیمونی داتگیں دگ ءَ راھی ئیں بیلی
***
