زُوراک ءِ در ءُ چانٹ ءَ اِنساپ ءِ تلب پہ بلوچ راج ءَ مرگ ءِ کلوہ جوڑ بیت ، وانگ ءُ زانگ ءِ درگت ءَ پہ وتی جِند ءَ توار جَنَگ ملکموت بیت ءُ امباز اِیت ۔ کُجا کُجا کہ بلوچ راج پہ وتی آکبت ءِ سمبھینگ ءَ گْوانک جنت ءُ اِنساپ ءِ لوٹ ءَ کنت آئی ءَ بے بُنپدیں اِستان کُش اِیت یا کہ پہ ابد گار ءُ بیگواہ کنت ، بلے
پادا! وتی گُنگی ءَ زُبانے بِہ دے ءُ گھیں بلوچ راج ءَ شونا کہ تئی مِنزل ترا کُجام دگ ءَ دست کپ اِیت،ءُ کُجا ترا بُندر ءُ ھنکین کنگی اِنت۔
اگاں تو ھمے داب ءَ زُلمانی آس ءَ سُچگ وتی تالہ سرپد بوت ئے ءُ گُنگی ءِ دامُن گوں مُھکمی ءَ داشت ءُ یل نہ دات ، گُڑا اے گُنگی تئی بیگواھی ءِ چیدگ ءُ مُجّتی ئیں نِشان مان اِیت۔ پمیشکا ترا پہ وتی پُولگ ءَ در کپگی اِنت کہ باندا آیوکیں پدریچ تئی بے سوبیں کارپدانی باپُشت ءَ شِگانی ءُ کُچّلیں پیگورانی دیمپان مہ بیت۔ چی ءَ کہ گْوستانک ءَ وت ءَ وت کدی نبشتگ نہ کنت ، بلکیں گْوستانک ءُ راجدپتر ءِ نویسوک توئے ، ءُ تئی کارپد ءُ کِردار راجدپتر ءِ تاکدیماں نویسگ بَہ اَنت۔
مرچی کُجام راج کہ زِندگ ءُ ھست منتگ ، اے آئی داتگیں دیمونیانی مُزّ ءُ برورد اِنت کہ آئی ءَ کسے جاہ کار اِیت ءُ زانت ، اگاں نا گیدی ءِ دمکاں چوشیں ھزاراں راج بوتگ کہ آیانی پہ منّانک چیدگ ءُ نِشانے پشت نہ کپتگ ، اگاں کسے ءِ نام گِرگ بیت گُڑا پدا ھم چو ریڈ انڈین ءِ رنگ ءَ کہ آیاں دیمونی دَیَگ ءِ دِیدانک ءُ پلسپہ رموشتگ ءُ وت ءَ پہ مُدیمی زوال کُتگ ءُ ببا داتگ کہ کس آئی ءِ نام ءَ نہ گیت۔
ءُ ھمے وڑ ءَ کہ ما گُنگ ءُ لِلّ بِہ بَہ اِیں ، گُڑا ھانی ءِ رنگ ءَ تئی ھزاراں کیگد ءُ ھانُل دُژمِن ءِ زُلمانی دیمپانی ءَ مرگ ءِ چنکّاں بیت ، ءُ ھزاراں پِیرزالیں تاج بی بی گونڈلیں تیرانی آماچ ءُ دُژمِن پاد ءَ پاد ءِ سر ءَ کنت ءُ چنگاں بروت بیت۔
منی راج ءِ ملّیں سر ءُ یلیں ورناھاں!
ما پہ کُجام آسریچ ءُ ھوناکیں نوبت ءَ ودارِیگ اِیں۔۔۔۔۔۔؟
ما پہ کُجام اُوست ءَ نشتگ ءُ راھچار اِیں۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
ما چہ کَے ءَ اُمیت بستگ ءُ ساھار آماچیں زِرد ءَ تسلّا دَیَگ ءَ اِیں۔۔۔۔۔۔۔؟؟
ما انگت پرچا نِشتگ ءُ تماشائی۔۔۔۔۔۔۔۔؟؟
اگاں ما انگت گوں ھمے اُوست ءُ اُمیت ءَ نِشت ءُ واجہ ءِ در ءَ پانگ بوت اِیں کہ آ مارا سُھردپیں بانگواھے شکسا اِیت ، گُڑا بزاں کہ ما دست ء وت ، وت ءَ کُورچات ءَ چگل دَیَگ ءَ اِیں ءُ آیوکیں پدریچ ءِ آکبت ءَ پہ دائِمی تھاردیمگ ۔ چی ءَ دُژمِن نہ لوٹ اِیت کہ ھانُل ءُ سنگین ، کیگد ءُ مھناز ، ماھل گْراناز ، سدو ءُ سدگنج ، ھیات ءُ شھداد ، اِھسان ءُ چاکر ، آپتاب ءُ مجید بِہ وان اَنت ءُ پہ وت ءَ ، پہ وتی گُلیں راج ءَ وژدِلیں بارِیگے بیار اَنت۔
چی ءَ کہ آ ترا پہ ابد گُلامی ءِ جِنتِر ءَ دُرشگ لوٹ اِیت ، پمیشکا من گْوش آں بِہ مار ، بِہ جیڑ کہ منی مادنیں دگ کُجام اِنت۔ تو جیڑ اِت کہ منی تچکیں دگ من ءَ آجوئی ءِ پاند ءَ دز کپ اِیت ، گُڑا اے وتگڑیں ریاست ترا پہ لٹّ ءُ کُٹّ ، پہ کُشت ءُ کوش ھِچّ رنگ ءَ گُنگ ءُ گُٹگِیر کُت نہ کنت۔
بلے! شرت ھمیش اِنت کہ ترا وتی گُنگی زُبانے شکساھگی اِنت ، چی ءَ کہ اے گپّ ءِ گواہ گْوستانک اِنت کہ آ راج بے توار ءُ گُنگ بوتگ اَنت آیانی پدرندے پہ نِشانی نہ منتگ ناکہ مئے مان اِیت ، چی ءَ کہ اے دُژمِن نہ لوٹ اِیت تو زانت ءُ زانگ دربر ءُ پہ راج ءِ گُلام ءُ تھاردیمگیں باندات ءَ رُوژنائی یے شوھاز۔
منی راج ءِ یلیں بچّ ءُ گْرانازیں جِنکّاں!
مرچی تھنا ھانُل نہ بیت کہ آ پہ وتی وانگ ءُ زانگ ءِ پُژدر ءَ دُژمِن ءِ زُورانسری ءِ دیم ءَ ھزار مُرادیں واھگ ءُ ارماناں ھور پُلّیں ارواہ ءَ ببا دنت ، بلکیں اے رپتن ءُ روانگ برجاہ مان اِیت دانکہ تو زیرزند ءُ گُلام ئے۔ پمیشکا ترا اے زیرزندی ءُ گُلامی ءِ بگیر ءَ درکپگی اِنت دانکہ باندا دِگہ ھانُلے گوں وتی گُلابیں واھشتاں زُوراک ءِ نام گِپتیں آمیدگِس ءِ دپ ءَ تنسُکیں ارواہ ءَ ببا مہ دنت۔
چوش کہ گُلامی ءِ بابت ءَ واجہ مولانا ابوالکلام آزاد جاھے گْوش اِیت “بدتِریں گُلامی ھما گُلامی اِنت کہ گُلام ءَ را وتی گُلامی ءِ مارشت مہ بیت۔۔! “
اگاں مرچی ما وتی گُلامی نہ مار اِت ءُ زِند بے مکسد گْوازینت ، گُڑا مئے ردی داں آیوکیں پدریچ ءِ زِندمان ءَ سان دنت ءُ ھر ھانُل ھمے رنگ ءَ گوں وتی جِند ءِ پدجَنَگ ءِ توار ءَ گُٹگِیر کنگ بیت۔ گھ ھمیش اِنت کہ مرچی پادا ءُ گُلامی ءِ ریدگیں سانکل ءُ ریزاں سِند ، اگاں نا باندا ترا اے ریز ءُ سانکل انچو پیڑا اَنت کہ سر گوں سواساں پِر نہ بیت۔
چی ءَ کہ واجہ پینن گْوش اِیت: ” تشدد ءِ پسّو تشدد اِنت ، دِگہ ھِچّ وڑیں دگ ءُ راہ نیست ” ۔ اگاں ما انگت گوں ھمے اُمیت ءَ نِندانک بجن اِیں زھرشانی بِہ کن اِیں کہ دُژمِن مئے ھکّ ءُ اُکبالانی پدجَنَگ ءِ توار ءَ گُوشدار اِیت ، گُڑا اے داب ما پہ سِتک بِہ زان اِیں ھانُلیں جِنکّ ءُ ھیاتیں بچّاں ببا الم دے اِیں ،بلے ھاسِل ھِچّ وڑیں مُلّ نہ بیت۔
ءُ گیدی ءِ تک ءُ پھنات ، جھانی راجدپتر ءَ اے ھبر ھِچّ تاکدیم ءَ گِندگ نہ بیت کہ یک زیرزند ءُ گُلامیں راجے ءَ وتی ھکّ ءُ مُزّ ، وتی راجی آجوئی پہ جاک ءُ جلل ، یا پہ تھنا ھورکیں دست ءُ زھرشانیاں گپتگ ، بلکیں آیاں گھگیری ءِ راہ پہ وت گچین کُرتگ ءُ دیم پہ مِنزل ءِ پاند ءَ رپتگ اَنت۔ ھما مرچی جھانی راجدپتر ءِ تاکانی جلواہ ءُ بْراہ جوڑ بوتگ اَنت۔
اگاں منی بلوچ راج ءِ ورناھاں!
شُما لوٹ اِت کہ مئے راج ءِ تھاردیمگیں آکبت رُوژناہ ءُ چہ گُلامی ءِ سانکلاں آجو بِہ بیت ، گُڑا وانگ ءُ زانگ ءِ دربرگ ءَ ھوار بندیگیں ڈیھ ءِ ریزانی بوجگ ءُ موکگ ءِ لیکہ ءُ مارِشت مارا الم بِہ بیت کہ ما کَے اِیں ءُ مارا چے کنگی اِنت ، اگاں نا باندا گْوستانک مارا ھما رنگ ءَ نبشتگ کنت چے کہ ما پہ وت نبشتگ کن اِیں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
