منی باتن ءَ تئی یاتانی یک بلائیں امبارے ، برے برے من یاتانی گرنچ ءَ بوجاں ءُ تئی یاتانی پولگ ءَ بندات کن آں تئی ھمُک رنگیں نِدارگ منی چمّانی دیم ءَ پدّر بیت ۔ برے برے تئی ترانگانی تہ ءَ من سک کسان بہ آں ، گوں ھما یاتاں گلائش باں ھما وھد گیر کیت کہ ھما بُرزیں بیر ءَ پیش ءِ چِیلکے بستگ اَت گوں سنگتاں جلونٹ کُرت ۔ برے برے گوں ھما یاتاں دچار کپ آں کہ مئے گِسانی دیم ءِ باگ ءَ ھما انارانی سیاھگ ءَ من مُدام گوں سنگتاں نشت ءُ چوک جت ، تیرمائیں شپانی دِگہ چاڑے اَت کہ مئے ھر شپ گوں سنگتاں جی ءِ گْوازی کُرتگ ۔
تئی ھمُک ترانگ ءَ را یک جتائیں شیرکِنی یے گون ، منی گِسانی دیم ءِ مچکدگ منی زندگی ءِ یک بھرے کہ مُدام منی باتن ءَ نمیران ءُ ھِچّ شموشگ نہ بیت ۔ ھمے مچکدگ ءِ پُشت ءَ کَور ءِ آپ مُدام تچگ ءَ اِنت ، گرماوگی روچاں ما مُدام موسا ءِ کُمب ءَ جان شُودگ ءَ ات اِیں ، اے کُمب سک جُھل اَت ، برے برے اے کمب سئے ءُ چار سر ءَ گیش جُھل بوت۔ اے کُمب ءِ نام ھمے ھاتر ءَ موسا ءِ کُمب اَت کہ ایشی موسا نامیں مردمے کُشتگ اَت ۔
مارا مُدام مئے مستریں مردُماں تُرسینت اے کُمب ءَ جان مہ شُود اِت ، اے کُمب شُمارا کُش اِیت ۔ اے راستے کہ من کسانی ءَ چہ آپ ءَ سکّیں تُرسوکے ءُ چہ کُمب ءَ سک تُرس اِت آں ۔ برے برے کہ کَور ءَ آپ آؤرتگ اَت گڑا اے کُمب جُھل بوتگ اَت ءُ من مدام کمب ءِ لمب ءَ جان شُشت ۔ من ءَ یات اِنت یکبرے کُمب جُھل اَت من ءَ سنگتاں باز مِنّت کُرت ءُ گْوشت یار تو بیا کمب ءِ جُھلانک ءَ جان بِہ شُود ، بلے اَچ من کستریں زھگ ھمے کُمب ءِ نْیام ءَ جان شُودگ ءَ اَت اَنت من انگت تُرس اِت آں۔ من ءَ سنگتاں پہ زُور گپت ءُ بُرت ماں کمب ءِ جُھلانک ءَ ، من چہ تُرس ءَ پریات کُرت من ءَ سنگتاں پد ءَ چہ جُھلانک ءَ کَش اِت ۔ داں من ءَ ھوش اِنت ، من موسا ءِ کُمب ءَ سئے ءُ چار سر ءِ آپ ءَ جھلانک ءَ دور نہ کرتگ ۔
چہ مئے میتگ ءَ دُوریں مُلکانی یک جتائیں کِسّھے ۔ چوناھا مُلکانی کِشار جَو ءُ گَلہ چار ءُ پنچ ماہ ءَ بیت ، بلے سئے ماہ ءَ مُلک گیش زیبانک بَہ اَنت۔ ھمُک سال ءِ بھاران ، اُستپان ، مولمان ءَ میزران اَنت ۔ استپان ءَ جَو ءُ گَلھانی تاک مُلک ءِ لُٹانی سر ءَ لیٹ اَنت ءُ سرھانی پُل زرد زرد بَہ اَنت ۔ بیگاہ ءَ گْوات لھم لھم ءَ کَشّگ ءَ بیت سرھانی تاکاں پہ دابے سُرینّیت ، گُڑا ڈِڈّیانی وشیں بوہ شنگ ءُ تالان بنت ۔
ھمے ساھت ءَ دِل بھار بیت ءُ گیدی ءِ چہ دُرستاں زیبائیں جلواناکی من ءَ منی ڈیھ ءِ دِلبند ءَ دْروت پیش کنت۔ شپانک گوں وتی رمگاں مُلک ءِ لَٹّ ءِ سر ءَ اُوشتاتگ اَنت ءُ ماں کوپگ ءَ چاگل دْرتکگ ۔ پد ءَ گوں وتی دست ءِ لَٹّ ھر دو کوپگانی سرا ایر کرتگ ءُ رمّگ ءَ توار کنگ ءَ اَنت ھائے ھائے۔۔۔۔۔
گُڑا اے موسم مردُم ءَ را کُجام تاھیر ءَ بکش اِیت ۔ پد ءَ رولہ ءِ وھد ءَ شوانگ گوں رمگ ءَ دیم پہ گِس ءَ رھادگ بَہ اَنت ، روزردگ ءَ کہ گِس ءَ سر بَہ اَنت شنک ءُ گوَرگ چہ کُڈّاں یلہ کنگ بَہ اَنت۔ اُورت وتی ماساں رد کن اَنت ءُ گِس ءِ کسانُکیں زھگ اُورتاں گِران ءُ ماسانی چیر ءَ دیان کن اَنت ۔ شنک ءُ گورگانی لھم لھم ءَ پیرگ ءُ ماسانی پہ وتی شنک ءُ گوّرگاں مھر دیگ ءُ سُنٹ ءِ لگاشگ ، ھمے وھد ءَ مردُم چَک جنت کُڈکانی تہ ءَ آچ ءِ گدروشکانی درا بُوَگ مردُم ءَ را کجام کرار ءَ سوگات کنت ۔
برے برے گرماوگی روچاں بیگاہ ءِ وھد ءَ چہ تیاب ءِ نیمگ ءَ یک نمب ءِ گْواتے سیاہ سیاہ اِنت کہ کَیت دیم پہ گوریچان ءَ روان بیت، ھمے گْوات ءَ کہ نَمب ءُ گُلزمین ءِ مِھلبیں ھاک ءِ وشبو ھوار اَنت ، مردم ءِ گرانزاں ءَ پُتر اِیت ایشی ءِ یک جتائیں تاھیرے ۔ ھَور ھر مردُم ءَ دوست بیت ءُ ھر دمگ ءَ وش اِنت ، بلے ھمے کہ بشامی ھَور کوھاں گْوار اَنت ءُ ھَور ءِ ھلاسی ءِ وھد ءَ مردُم یک کسانیں کوھے ءِ سر ءَ نند اِیت ءُ ھَور مدان مدان ءَ شنزگ ءَ بیت۔ کَور ءُ شیپ آپ کار اَنت ، تلارانی دیم ءَ نوکاپ تچ اَنت ، ھمے وھد ءَ گْوات ءِ لھم لھمیں کَشّگ ءُ ھَور ءِ ترمپانی ماں مُودانی سر ءَ کپگ ، ھَورانی گْورتگیں نود کوھانی سر ءَ ایر بوھان بَہ اَنت، اے کُلیں نِدارگ کُجام جلواہ ءُ زیبناکی ءَ پیشدار اَنت۔۔۔۔۔۔
ھَور ءَ پد دومی روچ ءَ کہ شُورانی سر ءِ کڈّانی تہ ءَ ھما اُوشتاتگیں آپ نیل نیل اَنت ءُ کاہ ءِ تام ءَ دے اَنت ، ھمے سارت سارتیں آپانی ورگ ءِ کجام وشیں تام ءُ لزّت۔ ھمے کہ چہ ھَور ءَ پد گِسانی نزّیک ءِ ترائی ءِ تہ ءَ اُوشتاتگیں آپ ءَ چِرت ءُ پُگل توار کن اَنت، ایشانی توار زندگی ءَ کُجام شادِھانی نیمگ ءَ بارت ۔ منی ماتیں وتن تئی ھاک ءِ وشبو ءَ دْروت۔ چہ درکسانی ءَ بگر داں من اے اُمر ءَ رس اِتگ آں ، تئی دیدار ءِ ھمُک یات منی باتن ءَ کَل اِنت ۔ گوں تئی ترانگاں ھَوار دِگہ لھتیں انچیں گْرانکدریں سوگات ھست ، آھاں تھنا من نا! تیوگیں بلوچ راج بے ھال نہ کنت ۔ پہ تئی واھگ ءِ پد ءَ ، پہ تئی رکّینگ ءَ ، ءُ تئی دلبند ءِ سر ءَ چیدگ اَنت ۔ آھانی پگر ءِ کاروان جُنزاں اِنت۔ من اے گپ ءَ سدّکاں کہ من گوں تئی ھاک ءِ وشبوھاں ھوار بَہ آں۔۔۔
