لھتیں مردُم مرگ ءَ چہ پد ھم زندگ بَہ اَنت ، پرے ھاتر ءَ آیاں مرگ ءِ کھریں لوار کدی کُشت نہ کنت۔ مردمانی دلانی تہ ءَ ، یاتانی ءُ راجدپتر ءِ تاکانی سر ءَ مدام نمیران بَہ اَنت ۔ پاکستانی زُلم ءُ زُوراکی ءِ آماچیں بھشتیں سرزمین بلوچستان انچیں بیھال نہ بیتگیں داستان ، ھون چکاریں کِسّہ ءُ ھون شنزیں کارِستاں چہ سر چکار اِنت۔ من اگاں بلوچستان ءِ ھون چکاریں کِسّھانی ھما دْرستیں ھون شنزیں کارِستانی نام ءَ بِہ گِر آں کہ آیاں وتی نُگرھیں جان پہ گُلزمین ندر کُتگ اَنت ءُ پہ مُدام مردمانی دلانی تہ ءَ چو یاتانی دْروشم ءَ نکش بیتگ اَنت۔ بِہ گِندئے منی اے گْونڈیں نبشتانک ءِ تہ ءَ اے دْرستیں کارِست جاگہ کُت مہ کن اَنت ، بلے من دو انچیں دْرپشوکیں اِستالانی بارو ءَ گْوش آں کہ آ پد ءَ کلکشانے جوڈ بیتگ اَنت۔
آ دْرپشوکیں اِستال دلجان ءُ بارگ اِت اَنت کہ کْوزہ گیریں ریاست ءُ ریاستی کاسگ چٹّاں نوزدہ پروری (فروری) دوھزار ھژدہ ءَ تراسانی ھزدار ءَ شھید کُت اَنت ءُ آیانی ھوناں آجوئی ءِ کندیل ءَ را نوکیں رُژنے بکشات۔۔
شھید دلجان ءُ شھید بارگ ءَ ھما راہ کہ پہ وت ءَ گچین کُتگ اَت آ راہ زِندگی ءِ راہ اَت ، شھادت ءِ راہ اَت ۔ زندگی ءِ راہ ءَ ھما مردُم کدی پْروش نہ وارت کہ وتی مرگ ءِ جاہ ءُ وھد ءَ وت گچین بِہ کنت۔ شھید دلجان ءُ شھید بارگ جان ھما وانندہ ءُ زانتکاریں سر اِت اَنت کہ آیاں وتی مرگ ءِ جاہ ءُ وھد وت گیشنیت اَنت ءُ گُڈّی تیر وتی دلبند ءَ جت اَنت ءُ نمیران بیت اَنت۔
دلجان ءُ بارگ بلوچستان ءِ ھما دْرپشوکیں اِستال اَنت کہ کرناں چہ پد ودی بَہ اَنت ءُ ھر نیمگ ءَ وتی رُژن ءَ تالان کن اَنت۔۔آجوئی ءِ ھما وشبوئیں پُل اَنت کہ ھر نیمگ ءَ وتی وشبو ءَ شِنگ ءُ آتار کن اَنت ۔ ھما جمبر اَنت کہ روچ کپتگیں راج ءَ ساھگے دے اَنت۔۔ دوئیں دْرپشوکیں اِستالانی شھادت ءَ نِدارگ مٹ کُت اَنت چو دِرین ءَ وتی رنگ گُلزمین ءِ سر ءَ ریتک اَنت ۔ ھِنّی چَکیں ھونانی رنگ ءَ راجی زْرمبشت ءَ را نوکیں رنگے بکشات۔
مات ءُ گْوھارانی پادمالیں ننگ ءُ براتانی رِتکگیں ھوناں شھید دلجان ءُ بارگ جان چہ وانگجاھاں کش اِت ءُ بلوچستان ءِ سُرمگیں کوھاں سر کُت اَنت۔ھما کوہ کہ اُود ءَ شھید جنرل اسلم ءِ پادانی نشان ایر اَت اَنت۔۔ھما کوہ شھید میرل نثار ءِ بچکندانی زیمر شنگ اِت اَنت۔۔ھما کوہ کہ شھید امیر جان ءِ ٹھکانی توار ءَ چہ جکس اِت۔۔۔ھما کوہ شھیدانی رِتکگیں ھوناں چہ بھارگاہ اَت۔۔۔۔۔۔
شھید دلجان ءُ شھید بارگ جان آشوب ءِ دومی نام اِت اَنت ءُ مھر ءِ چیدگ اِت اَنت۔۔۔آیاں وتی زند ءُ زندے ھمُک واھِشت پہ گُلزمین ندْر کُتگ اِت اَنت۔۔۔ پہ گلزمین شیدا اِت اَنت۔۔۔ پہ گُلزمین پند جَنَگ ءَ اِت اَنت۔۔ پہ گُلزمین جنگ ءَ اِت اَنت ءُ پہ گُلزمین نمیران بیت اَنت۔
اے الّمی نہ اِنت کہ ھرکس ھما جُھد ءِ بھر اِنت ھما جُھد ءِ برورداں وتی چمّاں گوں بہ گِند اِیت ، بلے الم آیوکیں پدریچ اے جُھدانی برورداں گِند اِیت۔بلوچستان ءِ دوئیں ورناھاں وتی سپر جت ءُ منزل ءَ سر بیت اَنت مئے منزل ارزان تِر کُت۔۔شھیدانی مول ءُ مراد اے جنگ داں نوکیں پدریچ ءَ سر کنگی بوتگ آیاں کُرتگ، نوں بار مئے کوپگاں اَتکگ کہ ما اے بار ءَ داں کُجا ءُ چون بَر اِیں کُجا سر کن اِیں۔۔۔۔۔کئی دست ءَ دے اِیں۔ھما وھد ءَ ما اے جنگ یک انچیں جاھے سر کُت کہ اُود ءَ جھد ءَ ھواریں ھمبل رازی بوت اَنت گُڑا بِہ زان اِت کہ ما گوں رِتکگیں ھوناں انساپ کُت ءُ ما شھیدانی ارمان پورو کُت اَنت۔ مروچی شھیدانی چیدگیں کبر ءُ رِتکگیں ھون وداری اَنت مئے راھاں چارگ ءَ اَنت کہ ما چی کتگ ءُ چی کنگ ءَ اِیں۔۔۔۔۔۔۔۔۔
مارا پریشان بُوَگی نہ اِنت ، بلکیں گوں سگّ ءُ اوپار ءَ یکے دومی ءِ ھمراہ داری ءَ گوں تمردی ءُ ایمانداری ءَ شھید دلجان ءُ بارگ جان ءِ پش کپتگیں کار دیم ءَ بَرگی اِنت ءُ مارا پھر بندگی اِنت شھید دلجان ءُ بارگ جان ءِ وڑیں ورناھانی سر ءَ کہ مئے وشیں باندات ءِ ھاتر ءَ آیاں وتی ھیشی سر بکشات اَنت۔
