ما بچار اِیں کہ دُگنیا ءِ توک ءَ ھرچ راجے ھست اِنت، گُڑا آ راج ءَ را یک جتائیں زُبانے ھست۔ ءُ ھر راج ءِ مادری زبان جتا اِنت ءُ آیانی جتائیں دُود اَنت ءُ ھرچ راج ءِ نندگ ءُ پاد آیگ ، پُچ ءُ پُوشاک جُتا جُتا اَنت۔ اگاں ما بچار اِیں اے دُگنیا ءِ تُوک ءَ هرچ راجے کہ مان اِیت، گُڑا بزاں کہ آ وتی راجی زُبان ءِ برکت ءَ زندگ اِنت ـ چی ءَ کہ زُبان ھر راجے ءِ پچّار اِنت، ءُ ھر راج ءَ را زُبانے ءِ بُوَگ مزنیں ارزشتے دار اِیت۔ ھرچ راج ءَ را وتی زُبان ءَ گوں مھر اِنت۔ ما دگہ یک گپّے بچار اِیں کہ ھرچ راج ءِ تُوک ءَ راجدوست ءُ زُبان دوست ھست کہ آ پہ وتی راجی زُباناں مُدام جُھد کنگ ءَ اَنت ـ
گُڑا ھمے وڑ ءَ دُگنیا ءِ راجدوست ءُ زُبانزانتاں یکروچے درچِ اِتگ ءُ جتا کتگ ، آ روچ بیست ءُ یک پروری ءِ روچ ءَ برجم دارگ بیت ءُ اے روچ سرجمیں دُگنیا ءِ راجانی ماتی زُبان ءِ روچ اِنت۔ ءُ اے روچ ءَ دُگنیا ءِ ھرچ راج جُتا جُتائیں دیوان برجم دار اَنت ءُ وتی راجی زُبان ءِ دیمروئی ءِ درگت ءَ گپ ءُ تران کن اَنت۔ ھمے داب ءَ ما ھم بچار اِیں کہ مارا ھم راجی زُبان ھست اَنت کہ آ بلوچی ءُ براھوئی اَنت۔ مارا ھم یک جتائیں ھستی یے (وجودے) ھست۔ البت اگاں ما وتی گْوست ءُ راجدپتر ءَ بُوان اِیں، گُڑا بلوچ راج ءَ را ھزاراں سال بیت کہ بلوچ راج دُگنیا ءِ تہ ءَ دیم ءَ آتکگ ءُ بلوچ راج ءَ را جتائیں دُود ءُ ربیدگ ، نندگ ءُ پاد آیگ ءُ پُچ ءُ پوشاک ھست ـ چہ دگہ راجاں بلوچ راج ءِ سرجمیں چیز جتا اَنت۔
آ دگہ گپّے کہ بلوچ یک ایردستیں راجے ءُ بلوچ راج گُلام اِنت ءُ بلوچانی زُبان وانگجاهاں وانینگ نہ بیت ـ اے وَ راستیں گپّے کہ بلوچ راج ءِ زُبان ڈالچار کنگ بُوتگ، بلے ما بائِد وتی زبان ءَ وت بِہ وان ایں ۔اگاں مئے زبان وانگجاهاں وانینگ نہ بوت، گُڑا انچو بے وسی ءَ چہ پد هم بلوچ راج ءَ را وت وتی جُهد برجم دارگی اِنت کہ زبان گار ءُ بیگواه مہ بیت۔ اگاں وھدے بلوچ راج وتی زُبان ءِ واست ءَ وت جُھد نہ کنت، گُڑا وَ الّم زبان تاوان بار بیت ءُ ڈالچار بیت۔
ما بچار اِیں دُگنیا ءِ توک ءَ بے کساس انچیں زُبان ھست اَنت کہ آ چہ راجانی بے تھمبُلی ءُ بَد بھتی ءَ آیانی زُبان مرچی ءُ باندات نہ مان اَنت۔ وھدے کہ زُبان گار بِہ بیت، گُڑا آ راج ءِ جِند چہ بُن ءُ بیھ ءَ گار بیت۔ گپ اے نہ اِنت کہ آ راج ءِ مردم زندگ ءُ ھست ءُ ھیات اَنت، بلے زبان اِش کہ گار کتگ گُڑا آیاں ھمے بِہ پهم کہ آیانی زندگی ھچ درد ءَ نہ وارت۔ آ بزان کہ لاچار ءُ بزّگ اَنت، وتی زندگی ءَ مُردگ ءِ ھساب ءَ اَنت، چی ءَ کہ راجی زبان ءُ دُود راج ءَ را زندگ بُوَگ ءِ سکین ءَ دے اَنت۔
مارا بلوچاں وتی گُلامی ءِ سانکل سِندگی اَنت ءُ شپ ءُ روچ وتی زبان ءِ ھاتر ءَ حُھد کنگی اِنت، اگاں ما وتی جُھد برجم نہ داشت گُڑا ماں دُگنیا ءَ ایدگہ گاریں راجانی وڑ ءَ ما ھم اِد ءَ نہ مان اِیں۔ چی ءَ کہ پہ وشدل ءُ جْوانیں زندگی ءِ گْوازینگ ءَ راجاناں وتی زبان چو ساه ءِ داب ءَ پھریزگی اِنت، البت دگہ یک گپّے ھم ھست اِنت کہ بلوچ راج ءَ را وتی زبان گوں راستیں سْیاھگ ءَ نبشتہ کنگی اِنت۔ اگاں وھدے کہ زبان ءَ را گوں ردیں سْیاھگ ءَ نبشتہ کُت، گُڑا بزاں کہ تو زبان ءَ را پائدگ اِنّا بلکیں تاوان دیگ ءَ ئے ـ
من ءَ اُمیت اِنت ءُ گوں وتی راج ءِ مزن داں کسان، کماش ءُ زالبُولاں دزبندی اِنت کہ آ پہ بلوچی ءِ ھاتر ءَ وتی دزھورکیں وھد ءَ راست کارمرز بہ کن اَنت۔ بائِد سرجمیں بلوچ راج ءِ سر ءَ پرز انت کہ آ وتی ڈُبّہ ءَ پیلو بِہ کنت، اگاں کسّے ءَ وتی ڈُبّہ پیلو نہ کُت گُڑا بلوچ راجدپتر آئی ءَ ھچبر ماپ نہ کنت۔
گُڈّی ءَ دُوا اِنت کُلّیں بلوچ راج پہ وتی زبان ءَ جُھد بِہ کنت ءُ پہ مُدامی اے دُگنیا ءَ سوبین ءُ کامران بات۔
