اے منّگی ھبرے کہ چہ دْرستیں رسانکدراں گیشتر ھال اھوال زْرُمبش شنگ ءُ تالان کنت، آ دگہ ھبرے کہ باز برا اھوالکاری ردی ھم بنت، بلئے زْرمبشءِ تھا لہتیں انچیں جِنّی تشّ ءُ ھرّاتی بے سریں واڑہ مان کہ آیانی رَدیں گالبند یا اصطلاح سازیاں بلوچی زبان “اِیسُّپءِ کَتب”ءَ رسینتگ۔
جَھندمء زبانءِ پھک ءُ پلگاریءَ مھلوک چرے بلوچیءَ چہ تْرُسءَ جِھگا اِنت کہ اے چونیں زبانے کہ گپ وَ بلوچی اَنت، بلئے کس نہ زانت گُشوک یا نبشتہ کنوک گُشگ چے لوٹیت۔ اَبید چہ بے مانائیں گالبنداں، اِشانی دگہ ردیں کارے اِش اِنت کہ اشاں بلوچی زبانءِ بُنرھبندءِ ھیال ھم گْور نہ اِنت۔ چو کہ
“دہ مردم جنئگ بوتگ اَنت” “لہتیں پجّار نہ بوتگیں مردم چِست کنگ بوتگ اَنت” “چِست کنوک زانگ نہ بَہ اَنت، بائد چِست کنوک زانگ بہ بہ اَنت” “پُرسءِ وش اتکءَ شُتگ اَنت”۔
اے گپ زانگ نہ بیت کہ اے پہ زانت چو کنگا اَنت یا پہ نازانتی، بلئے چریشانی اے اپلاتونی ءُ زانتکاریءَ بلوچیءِ لس وانوک ءُ گوشداروک چریشاں وتا دُور داران اَنت، اگاں دْرچ ھمے رنگءَ برجاہ بہ بیت تہ لس مھلوک بلوچیءِ وانگ ءُ نبشتہ کنگءِ جندءَ یلہ دنت۔
پہ زبانءِ زَگریءِ نیمونءَ زْرُمبشءِ چیردستیءَ سدانی ھسابءَ وتگڑیں گالبند تْراشگ ءُ پَیازگ ءُ شنگ ءُ تالان کنگ بُؤگا اِنت۔
اے بے سر ءُ پادیں گالبنداں لہتیں روچءَ پد اگاں اشانی سازوک ءُ تْراشوکانی جند بگندنت، ھم مانایان اِش نہ زاننت۔۔ چو کہ: بُنبَست، مھترھند، بالگرد، شھمیر، تْرامَگ/تْرامگیج، پانگِس، مانِشت، گْوستانک، بَندار/بَندارگ، گَپشانک ءُ دگہ بازینے۔۔۔
من وتی گپءَ چمداں گْونڈ گِران ءُ گوں بی این ایمءِ زمہ داریں دوست ءُ سنگتاں دزبندی کناں کہ آ زْرُمبشءِ پیمیں اِداریے گوں چُشیں بے سر ءُ بُنیں گالبنداں داگی ءُ پُلّی مہ کننت، چیا کہ اے نہ زبان دوستی یے ءُ نیکہ راجدوستی یے۔
بلوچی زبان چہ جِنّی تشّ ءُ ھرّاتاں رستگار بات۔
٭٭٭
دلگوش: واجہ منظوربسمل بلوچی زبان ءِ یک نامداریں شاعرے ۔ آ بلوچ آجوئی ءِ زرمبش ، سیاست ، لبزناک ءُ زبان ءِ سرا مدام نبشتہ کنت ءُ وتی گپ ءَ ایرکنت ۔ اے نبشتانک ءِ تہا آ بلوچی زبان ءِ تہا نوکیں اصطلاح سازی ءِ سرا گپ جنئگا اِنت۔ اے نبشتناک ءَ گوں ادارہ ءِ تپاکی المی نہ انت۔ اگاں کسے وتی جند ءِ پجار ءَ چیر ندنت ءُ اے سرھال ءِ سرا نبشتہ کنت تہ آئی ءِ نشتانک سنگر ءِ ویب تاک ءِ تہا شنگ کنگ بیت۔ ادارہ
