ہرچی بوتگ ہوش نہ کنت
ہرچی ونتگ بے ھالاں
ہرچی زانتگ پوہ نیاں
اَتکہ جونیں باریگے
سر بالائیں سار نہ اَنت
میڑ سَرئیگ ءُ سِنگ ئیگ اِنت
باج نسیبیں سر چے کنت؟
دل چو چمّ ءَ سَیلیگ اِنت
تا دست اَڑنت، پہلوگ پْرُشنت
سر شِیرچَنت تْرامبالیں ناہ
ناں وس روت پہ بے گوریں سراں
ناں کلپیں واہگ بنت ایرموش
ناں اوست جُڑی پِربند کننت
ناں کوکِر بالادی شہمنت
ناں کْرام کہیبیں گامگیجے،
تُنیگیں دل ءِ ہوشام کجا
اوسپان بکنت اے تہاپ ءَ ؟؟
کہ تْراول تْراکیں اے چاہَڑ
ہچ پَشت نہ گیجیت پہ راہاں
نُو مردم باریں چون بکنت؟؟
اے کادیں تاجگ پیم نہ بیت
سْیہ ڈنیں جبین ءِ کانجار ءَ
تَلکار بہ بستیں کہ شالا
ارسانی اَپُرکیں شہماتاں
تْراکینتہ انارکانی سرتَلّ
اے چورہ چوں والینگ بنت؟
چو ہُل شپادیں باہنداں
نیمون کننت ءُ بندنت گِرّ،
پاداں مِھ بنت چو کوہ ءَ
ناں دیم کننت، ناں واترّنت
بس ہورکیں چماں شانک دینت
داں روت نِگاہ رہواریں کِلک
ہچ گْواہ نہ کنت اے سِیرکیں کَپ
ہُشکیچ کلمپوگیں اوستے
ساپاریں ودارانی دنزے
مانشانتہ ابیتکی ءِ رنگ ءَ
اے سْیاہیں شپ ءَ را بامے گوں
بے نام ءُ نشاناں نامے گوں