دُہمی بہر
لمّا
لما! کارستانءَ گرءُ دار کنگ تچوکیں زندمان ءِ تہا ارزان نہ انت۔ من کجام وہدا کہ ندا چست کنان منی دوست تریں مردمے زہرَ بیت۔ چراگ ترا یات انت؟ من کہ چراگ نبشتہ کت، من نہ لوٹ ات کہ گٹ گیر بہ بیت۔ بلئے تئی تبءَ نہ ات چیا کہ لہتیں کارست ہنچین اتنت کہ آئیءَ چہ تچوکیں زندمانءِ یکءُ دو کارستءِ زاہر بوّگءِ گمان ات۔ من داشت، بلئے چراگ آ وہدءِ زرورت ات، منی نزا۔ تو تپاک نہ ات ئے۔
پمشکا نوں ندارگ کہ روگءَ انت، من لوٹاں کہ زوت گوستءِ براہ داریں کارستانی چندے شیرکنیں یات ندءَ بیاراں۔ جہد ہمے بہ بیت کہ تچوکیں زندمانءِ کارانی تہا اڑے مئیت۔ چوناہا تچوکیں زندمانءِ تہا ندارگ تامورَ بنت۔ گیشینگ گرانَ بیت۔ سبر کنگَ لوٹیت کہ ندارگانی دیمءِ دنز بہ وسپ انت گڑاں ند کار گرگ بہ بیت۔ چوناہا منا ردانکءِ تہا برہنگی دوست بیت۔ من خوشونت سنگءِ ”ٹرین ٹو پاکستان“ ونتگ ات۔ دگہ بازیں ناول است انت کہ مردمءَ را راستیءِ گمانَ بیت۔ بلے چوناہا راستیءِ حقیں درونت ہوں برہنگی انت۔ بلئے راستی ہما وہدءَ کہ زوراورانی بابتءَ بیت گڑاں سگگِ مشکل کپیت۔
نوں بی بی سیءَ جان سلفءِ نبشتانکے دیما کپت۔ من باریں ونت یا گوڈالینت۔۔۔ اے نبشتانک بی بی سیءِ کلچرل سیریزءِ نیمگءَ شنگ بوتگ۔ اے جان سلفءَ ہما کتابانی سرا نبشتہ کتگ کہ آوانی سرا پابندی جنگ بوتگ۔ ہمے پابندیءِ خلافءَ یک گلےءَ سر زرتگ۔ ایشی وانگ ءَ چہ رند معلومَ بیت کہ راستی دنیاءِ تہا ہنچو بیوس انت کہ نہ مزہب ءِ کاسگءَ جاگہہَ کنت، نہ سماج ءِ کیلءَ کئیت، نہ وتگڑیں جمہوریت، لبرل ءُ سوشلسٹ دنیاءِ شکمءَ جاگہہَ کنت۔ راستی شہد انت پہ ایر دستانی گرءُ دار کنگءَ۔ بلئے اے زہر ئےِ ہلہل انت پہ زوراکانی اختیار ءُ سیتانی دیمگیریءَ۔
ہردیں کہ علم ءُ زانت کہ اختیار دارانی سیت ءُ اختیاراں گٹ گیرَ کنت، آ قانون جوڑَ کن انت کہ اے نبشتانک یاکہ کتاب یا گشتانک سماجی اخلاقیاتءِ خلاف انت۔ نوں تو اگاں زوراکانی اے رویہءَ گندئے ترا ہم وتی ہیالءُ سسا کیدءَ کنگی انت۔ پمیشکہ من ہم کوشش کناں کہ وتی ندءِ واگءَ مُہر بہ داراں۔ بگندئے منی برزءِ چاریں دانک کہ من ندارگءِ اولی بہرءَ بہ گوشتین انت، بلئے نبوت۔ آئی شنگ بوگءَ رند من مار ات کہ چو مہ بیت پدا دوستیں مردمے دلگران بہ بیت۔
لما جان! تو ہما مردم ئے کہ من ماراں کہ من تئی نزیک تریں سنگتاں۔ منی ہیالءَ من رداں۔ تو یک ہنچیں کارستے کہ چہ کسءَ دُور نہ ئے۔ ترا ہرکس چو منیءَ وتی نزیک ترینَ لیکیت۔ باریں کئی بہرءَ تئی مہرانی کجام شہدیں سسّا کپتگ۔ من وتءَ زبہر کنگ نہ لوٹاں۔
لما جان! بیا نوں ندارگءِ نیمگءَ رواں۔
من، توءُ مئے مشترکہ دزگوہار کاپرءِ چیرءَ نشتگ اتیں۔ چراگءَ( رزا جانءَ ) جیڑگءَ اتیں۔ تو آروچی وتسرا احوالکارے جوڑ بوتگ ات ئے۔ تو چو منا گوشت چراگءِ بابتءَ چیزے بہ گْوش۔ من گْوشت چراگءَ بل، چرا گ مارا دستے جت۔ یک ساہتے گوْش ئے زمانگ اوشتات۔ بے تْرکءُ توار۔ من، تو، آ، کس ہچ گشگءَ نہ ات۔ اناگتءَمن سما کرت کہ تئی جست پسوَ لوٹیت۔ من گوشت ہو، بلئے چراگ چوناہا منی نزیک سیال انت۔ آ دگہ گپے کہ مئے یکے دوہمیءِ لوگءَ روءُ آ نبوتگ۔
من اولی رندا چراگ وتی لوگءَ دیستگ ات کہ ملین منی کر آرتگ ات۔ ملین آئی پجار کرت۔ من گوشت شر انت سنگت بدئے ہالاں، باریں چون انت سیاست۔ چراگ شروع بوت، آئی یک ہنچیں ہسابےءَ بلوچ سیاست ءُ وہدءِ پکارءِ سرا گپ جت کہ من اولی رندا مار اِت کہ نوں بلوچءِ بدیں روچ کم انت۔ پرچہ کہ اے گونڈل وتی راجءَ راجی بداں چہ جوانتر سرپد ات۔ مئے نیاد داں دیراں روان ات۔ من بس آئیءِ ہاں داشتگ ات، بے ترکءُ توار گوشدارگءَ اتوں۔ آخرا بس جت ئےِ کندگے ءُ گوشت ئےِ واجہ من ترا بور کرت بلئے ما بی ایس او والا یاں، مئے برداشت کنگ المی انت۔ من گوشت نا پُل تو منا بور نہ کرت، منا دلجم کرت کہ منی پند بے سیت نہ انت۔ آپدا کندگءَ لگ ات۔ پدا گڑاں چراگ ات، سیاست ات، ما اتیں۔ چراگ کدی چہ سیالی ءَ سنگتءُ سنگتی ءَ چہ چک بوتگ ات من گمان نہ کرت۔
چراگءَ منی ہر چیزءِ گم پر اَت۔ منی پچ، یا منی چوٹ چونیں بہ بنت، پپیتایی وانگ پرچہ ہراب انت، ہرچیرءِ گم۔ آئی پپیتا اچ من پُل اِت۔ آئرا وتی وڑا، وانینگءَ ات۔ چُکانی زمہ ورای ہمائی ات۔ کجا کدی چونَ بیت منا کار نیست ات۔ پدا یک روچے من چھٹیءَ گِسءَ اہتگ اتوں۔ وہد ہمے پوتاریانی ات۔ من گوں ہمراہےءَ بیٹھکءَ نشتگءُ چلیم کشگءَ اتوں۔ ٹی ویءَ وش نیوزءِ چینل لگت ات۔ من دیست کہ چراگ اسکولءَ بی ایس اوءِ ورناہاں گوشتانک دیگءَ انت۔ من ہبّکہ بوتاں۔ اگاں منا شر یات بہ بیت، منی کشءَ حاکمُ (شہید رحمت خان) نشتگ اَت۔ من گْوشت اے چے گنوکی یے۔ ایشرا کئے گوشتگ کیچءَ برو۔ گنوک انت۔ من ربڑگ ءَ اتوں۔ دوہمی روچءَ منا واجُو کال کرت۔ آئی آواز پرشتگ ات۔ گوشی ہالےءَ سئی ئے؟ من گشت، ہو ۔۔
یکبرے پدا چاردہ اگستءِ شومیں روچ ات
***
