ھمُک مردُم وتی اندر ءَ جتائیں ارزِشتے دار اِیت ءُ یک جتائیں کارپد ءُ کِردارے ءِ واھُند اِنت، بلے آئی ءِ اَسل پجّار گوں آئی سرڈگار ءُ راج ءَ بندوک اِنت۔ پمشکا اے مارا زانگی اِنت کہ مارا وتی پَجّار گار ءُ بیگواہ کنگی نہ اِنت، چی ءَ کہ گیدی ءِ ھر بنیادم گوں راجی پجّار ءَ زانگ بیت۔
پمشکا بلوچ ءِ کُنگریں ورناہ گونڈلیں تیرانی زد ءَ اَنت، پہ کَے ءَ۔۔۔۔۔؟ ءُ پہ کئی ساچگ ءَ گَر ءُ گَٹّاناں وتی ھنکین ءُ دوارجاہ اِش کُرتگ اَنت ءُ آس گُواریں روچ پہ وت گِچین کُتگ اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
ھو! اے ھما ملّ مِڑوک ءُ تنگوئیں سر اَنت کہ ارواہ دستانی دِلاں زُرتگ ءُ تَھار دِیمیں شَپاں بامگْواہ کنگ لوٹ اَنت۔ تو زان ئے پرچا اے گْرانمُل ءُ مِھلبیں ھُون ماتیں گُلزمین ءِ دِلبند ءَ شَمورگ گِر اَنت۔۔۔۔۔؟، ءُ اے بے تمائیں ورنا چہ وتی بالاد ءَ کپ اَنت ءُ دپ ءَ اُپّے نہ کشّ اَنت ءُ چہ ساہ ءُ سراں سر گْوز اَنت ءُ ماتیں گُلزمین ءِ ھِنج ( کُٹّ ) ءَ مُدیمی وشواب بَہ اَنت ءُ پہ راج ءِ ورناھاں یک کُلوھے پَشت گِیج اَنت کہ ھَمبلاں وتن نُوں شُمئے میار اِنت۔
پمشکا من گْوش آں کہ اے منی مُھکمیں اُمیت ءُ اُوست اَنت، بلوچ ءِ شیردلیں ءُ مزار بیمّیں پُسّگ اَنت کہ لانک اِش بَستگ ءُ آجوئی ءِ کٹّگ ءَ جنگ ءِ میدان ءَ ساڑی اَنت، پرے ھاتِر ءَ اے نوں گوں لگوریں دُژمن ءَ ھِچبر داشت نہ بَہ اَنت۔ نیکہ بلوچ راج ءِ تَمردیں ورنا گِیش سَگّ ءُ اُوپار کن اَنت کہ تو دائم ءَ مئے سرڈگار ءُ گیرتمندیں راج ءَ لگتمال بِہ کن ءُ وتی راجی واھگ ءُ واھشتانی پیلو کنگ ءَ مُدام گُلائیش ببُو، مئے نیزگاریں راج ءَ وتی ازگاریں سرڈگار ءِ سر ءَ گُلام بِدار ءُ زُلم زورانی دپمپان بِہ کن ءُ منی راج پہ لُنکھے نان ءَ چمدار بِہ بیت ءُ ما گُنگ، چو نہ بیت، چی ءَ کہ منی راج ءِ ورناھاں نُوں وتی سما گْور کُتگ کہ ما وتی سرڈگار ءِ سر ءَ پرچا درآمد ءِ اُوستیگ ءُ چمدار اِیں، پمشکا آیاں پہ وت مرگ ءِ راہ گچین کُرتگ ابدمانیں زندگی ءِ ھاتِر ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔
پرے ھاتِر ءَ مارا جیڑگ ءُ زانگی اِنت کہ اے وسّاچ ءُ گُلامی ءِ سانکلاں بندیگیں زِند کہ بلوچ راج ءَ را دَیگ بوتگ، اے بلوچ ءِ اَسیلیں زِند نہ اِنت۔ بلکیں بلوچ ءِ آجوئیں زِندمان پُلّگ ءُ چہ کْوزہ گیر ءِ نیمگ ءَ اے ھما بدّیں پندل اَنت کہ ما مروچی گوں گُلامیں چاگردے ءَ بندوک بوتگ اِیں۔ مئے سرجمیں واھگ ءُ وَشّی پُلّگ بوتگ اَنت کہ یک راجے ءِ اِنسانی بُنکّی ھَکّ گْوشگ بَہ اَنت، بلے بلوچ راج چہ اے کُلیں ھستیاں زِبھَر کنگ بوتگ۔
بلے! اے ھبر راجدپتری راستی یے، اگاں ما گُنگ ءُ بے توار بِہ بَہ اِیں، گُڑا چہ وتی راجی ھستمان ءَ پہ دائِمی زِبھر بَہ اِیں، پمشکا بلوچ ورناھاں پہ وت سرانی ندْر کنگ ءِ راہ گچین کُرتگ ءُ پند بُرّگ ءَ اَنت، چی ءَ کہ اِیرموش ءُ بے توار بُوَگ آکبت ءِ زوال اِنت۔
اگاں ما جھانی راجدپتر ءَ بِہ وان اِیں، گُڑا مارا ھمے سبکّ رس اِیت کہ گیدی ءِ کُجام راج کہ مرچی آجو ءُ زندگ منتگ، آئی ءِ ورناھاں پہ راج ءِ آکبت ءَ کُربانی داتگ ءُ رکّینتگ، ءُ ھمے داب ءَ مرچی بلوچ راج پہ وتی رکّینگ ءِ واستا گوں دُژمِن ءَ جنگ کنگ ءَ اِنت دانکہ بِہ رکّاں ءُ رُشنائیں زندمان ءُ بانداتے ءِ واھُند ءُ وتی سرڈگار ءِ وتواجہ بِہ بہ آں، پمشکا دُژمِن پرے ھبر ءَ آسیگ ءُ مئے ورناھانی جوناں چگل دنت ءُ زِندان ءِ تھاریں کُوٹیاں گوں سانکلاں بندیگ، چہ زانت ءُ زانگ ءِ دربرگ ءَ وش نہ اِنت۔
بلے! مروچی اے راستی مئے ءُ شُمئے دیم ءَ چو روچ ءَ پدّر اِنت، ءُ کسے آئی ءِ برانزاں پہ لَنکُک چِیر دات نہ کنت۔ ھمے مارِشت مروچی بلوچ ءِ تمردیں ورناھانی تَہ ءَ ودی بوتگ ءُ پُرسِلاہ اَنت، گوں تَمردیں توکل ءَ راج ءِ بْراہ ءُ اُمیت جوڑ بوتگ اَنت۔
مرچی اگاں ما پہ پھر ءُ شان وت ءَ بلوچ گْوش اِیں ءُ وتی بلوچی ءِ سر ءَ پھر بند اِیں، گُڑا اے ھمے وَتن پھازیں بالادانی جُھد ءِ مُزّ اِنت کہ مارا کسے زانت ءُ بلوچ ءِ نام ءَ جاہ کار اِیت۔ اے ھمے سر اَنت کہ راجی گُلامی ءِ سانکلانی سِندگ ءَ در کَپتگ اَنت گوں مردی توکل ءُ جَوزگ ءَ دُژمن ءِ دیم ءَ چو تلاریں کوہ ءَ مِکّ بوتگ اَنت، ءُ ھمے بالاد اَنت پہ دُژمن ءَ آسگواریں بیر گْوارگ ءَ اَنت کہ شَلان ءَ پیداک اَنت۔ اے راستی ءَ کسے اَندیم کُت نہ کنت، ءُ ھمے راستی ءَ وتی گّوانک ءُ توار گیدی ءِ دمک دمک ءَ سر کُتگ ءُ بلوچ راج گُلامی ءِ بدیں روچانی ھلاس کنگ ءَ وتی تنگوئیں سرانی ندْر ءُ کولیگ کنگ ءَ چَک ءُ پد نہ اِنت۔
گُڑا من ھمے سرپد بہ آں کہ اے زِندگیں راجانی زانت ءُ سَما ءِ پجّار اِنت کہ وتی بچّاں پہ ڈِیھ ءِ رکینگ ءَ ندْر کنگ ءَ اَنت۔ آ اَلم سرپد اَنت کہ اَسل زند اے نہ اِنت ما گْوازینگ ءَ اِیں، بلکیں راجانی اَسل زند ءُ زندگ بُوَگ ءِ مانزمان آئی آجوئی اِنت۔ اگاں راجے وتی سرڈگار ءِ وتواجہ مہ بیت، گُڑا بِہ تُرس چہ ھَما روچ ءَ کہ تئی راجی پجّار دیم پہ زوال ءُ گُمساری ءِ نیمگ ءَ گامگیج اِنت، بلکیں آ راج وھد ءِ ھمراھی ءَ سپر کُت نہ کنت ءُ آ راج ءِ روچ زوت اِیر بُکّ اِیت ءُ تھارماھی ءِ مُجاں اَندیم بیت۔ گُڑا پد ءَ اَرزانی ءَ پہ شوھاز دست نہ کپ اِیت۔
پمشکا مرچی بلوچ راج ءَ پھم اِتگ ءُ زِندگ بُوَگ ءِ ھاتر ءَ آشوب دْروشمیں مَرگ ءِ اَمبازگ ءَ ھَژدری سرپد بَہ اَنت، کُجام راج کہ وتی اِیردستی ءِ ھِلاپ ءَ در نہ کَپتگ، آ مرچی پہ نام ءُ درور پشت نہ کپتگ اَنت۔ اَگاں ما مَروچی مَرگ ءِ بیم ءُ تُرس ءَ وت ءَ کَر ءُ کور کُت ءُ ھِچّ نہ گْوشت، گُڑا ھما چو راجانی وڑ ءَ مارا اے گیدی ءِ دمکاں کسے بلوچ ءِ نام ءَ شوھاز اِت نہ کنت کہ مَرگ ءِ تُرس ءَ ھاموش بوتگ اِیں، پمشکا اے مرچیگیں مرگ باندات ءِ ابدمانیں زندگی اِنت، پرے ھاتر ءَ مارا پہ وتی باندات ءَ ھر وڑیں کُربانی ءِ دَیَگ ءَ تیار ءُ جاڑی بُوَگی اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
***
