بلوچی زبان ءُ لبزانک سک پراه ءُ شاھیگان انت آئی ءِ تہ ءَ براھوی یک زبانے ،ھمے پیم جدگالی۔ مکرانی ،رکشانیء، کوہ سلیمانی دروشمء’ گالوار ھست انت ،پمیشکہ گشنت بلوچی یک مزنیں گال امبارے یک یگ گالے ءِ دوسئے بزانت ءُ مانا ءُ پشدر بنت ، بلے گوں ما زبان ءِ زندگ دارگ ءِ ستک تھنا ھمیش انت آ زگر بہ بیت ، تئی لبزانکی زبان الم زگر بہ بیت ،بلے تئی رسانکی زبان لس پھم بہ بیت ، ما گندگ ءَ ایں مئے زبان ءِ تہ ءَ بازیں انچیں گالاں جاگہ کتگ آ ھمے رنگ ءَ تئی بیتگ انت انچشکہ جسم ءُ جان انت اِشانی سندگ ءُ دور دیگ ءَ یا آیانی جاگہ ءَ وتگڑیں لوزانک ءُ گالاں کارمرز کنگ ،اِشی ءَ زبان ءِ زندگ دارگ نہ گشنت ھچ زبان زگر بیت نکنت ، زبانانی بن ءُ ریشگ چہ یکے دومی ءَ الم سان زیر انت ءُ زندگ بنت ،یا سیمسری ءُ راجدپتری نزیکی بنت ،مارا زبانزانتی ءُ کسملیکی ءِ نادراھی ءَ گپتگ پمیشکہ ھرکس ءَ سرین بستگ من نمیرانیں سید بہ باں ،وتگڑیں ٹرم ءُ گالانی جوڈشت کاری ءُ پیوند کاری بکناں
نی من کایاں بنگپ ءِ نیمگ ءَ اول شھمیر ءِ پشدر ءُ بزانت ءَ چمشانکے دئیں۔
نمیرانیں سید ھاشمی ءَ سید گنج ءَ شھمیر ءِ بزانت اے وڈ گیشینتگ
،،ھاکم ،سردار ،امیر ،مزن سردار مزن میر،،
پدا سید گش ایت اے یک مردینی نامے
پہ درور مھناز وتی شَیر ءِ تہ ءَ گش ایت
مھناز وھدیکہ چہ شھداد ءَ تنگ ءُ بیزار بیت گڑا گش ایت
“من رواں چار راه ءِ سرے ننداں
چہ وتی دستونکاں جُڑے سنداں
چہ وتی ملگوراں بزیں کالکے
بلکیں من ملکی مردمے گنداں
بزاں پہ وتی پت ءُ براتاں کاسدی کناں کہ بیا اِت شھداد ءَ من ءَ تنگ کتگ من ءَ یھتام بندگ انت
پدا گش ایت
ھلک رومب ایت کہ لشکر پیداک انت
من نہ رومباں کہ لشکر ھیری اَنت
لشکر منی شھمیریں پت ءُ برات انت
پہ منی کل ءِ لڈگ ءَ کاینت”
دگہ درورے وانگ کرزیت ، بلوچی لیلویے
،،لیلو لیل کناں بچیگ ءَ
بچیگ نہ وپسیتیں گریت
دوشی بچیگ ءَ باز گریتگ
شھمیریں پتی زھر گپتگ،،
باز نبشتہ کنت شھمیریں شھیدانی روچ یاکہ شھمیریں آتپ شھمیریں بالاچ ،شھمیریں منان ،
شھمیریں شھیدانی روچ بزاں مزنیں سرداریں شھیدانی روچ
شھمیر ءِ جاگہ ءَ تو نبشتہ کت کنے
نمیرانیں شھیدانی روچ ، راجی شھیدانی روچ
شھمیر پہ زندگیں ءُ مزنیں میر ءُ سردار ءَ بزانت دنت یاکہ کارمرد بیت شھید کل برابر انت ،شھمیر ءِ گال شھیدانی میان ءَ تپاوت ءُ تپرکہ ءُ ھمے وڈیں بزانتے دنت
پہ ھمے نیمون ءُ منانک ءَ کہ شھید ءِ گال ءَ دشمن کامرز کنت یا کہ اے یک اسلامی گالے یا دری گالے اے ستک زبان ءَ گوں زوراکی یے
شھید ءِ گالبند یک راجدپتری بزانت ءُ پشدرے دار ایت یاکہ بلوچی لبزانک ءَ چہ کرناں گون انت ،
پارس ،ارب ،سندی ،پشتون ،مھاجر ، اے کل شھید گش انت ھند انڈیا شھید ءِ نام سرا تامر ھم جوڈ کنگ بیتگ
شھید ءِ پشدر سک مزن ءُ شاھیگان ءُ پُر بزانت انت
ھما مردم مپت ناھک ءَ زوراک ءِ دست ءَ جَنَگ ءُ کشگ بہ بیت پہ درور بلوچ گشنت اے زمین بلوچستان مئیگ انت مئے پت ءُ پیروکی ڈگار انت ترا پنجاپی لشکر جَنَگ ءُ کشگ انت تو شھید گشگ بئے ،ھمے پیم زمین پھازی ءُ وتی مال ءِ ھاترا جنگ کَنگ ءُ اے جنگ ءَ سر دیوک شھید گشگ بیت
شهید ءِ جاگہ ءَ یک انچیں گالے زیرگ کہ آ شھیدانی کربانی ءُ دیم ھونی ءَ ھچ رنگ ءَ درشان کت نہ کنت ھچ رنگ ءَ بزانت ندنت پرچا ؟
اگاں چارگ بہ بیت
آئین ءُ منشور چی انت؟ ایشاں ھم دشمن کارمرز کنت ٹیبل ءُ کرشی ،بیٹری ٹائر ،سائیکل ،گاڑی ایشاں ھم دشمن کارمرز کنت، پارسی بہ بیت اربی بہ بیت انگریزی ءُ ترکی، یونانی اے کلیں زبانانی توک ءَ ھزارانی هساب ءَ دری گالاں جاگہ کتگ ، اے ملکاں ھکومت ھست اداره ءُ اکیڈمی ھست ماھر لسانیات ھست اے پرچا ایشاں رد ءُ بدل نہ کن انت؟
اگاں گپ اردو ءِ بیت دشمن ءَ زبان ءِ جند نیست، اے یک لشکری زبانے چوناھا راستی ھمیش انت زبان یکے دومی ءَ دینت ءُ زیر انت ھم، شمبے ،چار شمبے ھپتگانی نام بہ بنت، یاکہ زور، اسر، مگرب، اَشا نمازانی وھد ءُ پاس بہ بنت، تو چی گش ئے اے اسلامی انت یاکہ اربی انت پارسی انت تو ایشاں درکت کن ئے یا اے تئی دشمن ءِ گال انت۔ بلوچستان ءَ باز انچیں جاگہ دمب ءُ کبرستان ھست انت آ شھیدانی ڈن ءُکبرستان گشگ بنت ،بلوچ راج چہ اسلام ءَ پیسر انت اے شھید ءِ گال تئی دشمن ءِ چتو بیت ؟
داکتر الله نزر گش ایت دشمن ءِ جوڈ کتگیں ملک ءِ امر ھپتاد سال انت سد سال مئے پیریں کماشانی اُمر انت بزاں یک مردمے ءِ امرے یک ملکے چون بیت کنت
ھاں البت زبان ءِ زندگ دارگ ءِ ستک ھمیش انت تو زگریں بلوچی گالاں کامرز بہ کن ھمے پیم نمیرانیں سید ھاشمی ءَ تئی کلاسیکل ادب ءُ شائری گوں زگریں بلوچی لوزانک ءُ گالبنداں پلگار کتگ ملائی اھد ءُ باریگ ءَ تئی شَیر ءُ شائری اربی ءُ پارسی ءَ چہ پُرءُ چکار بیتگ
چشکہ نمیران انت یاکہ ابدمان انت
ما گشت کنیں کلیں زمین پھاز نمیران انت یاکہ داکتر منان نمیران انت بلے شھید ءِ گال ءِ جند بلوچی یے دری گالے نہ انت۔
بلوچی زبان وت یک گال امبارے گشگ بیت بائد چیرتراتگیں زگریں بلوچی گال باز ھست انت ھما دیم ءَ آرگ بہ بنت ، چو نبائد بہ بیت کہ لبزانی جندء_ مانا کروجگ بہ بنتء، نوکیں بزانتے آیانی دئیگ بہ بیت ۔
***