بیگواھیں مکتیار ءِ نِمدی پہ بلوچ راج ءَ | پرویز مینگل

سلام منی گُلیں راج!
اے ایردست ءُ گُلامیں زِند ءِ اندر ءَ انگت منی دُوا اِنت کہ شُما گوں آجوئی ءِ مُراداں بات ئِے، چی ءَ کہ دُژمن ءِ اے زُلم ءُ زُوراکی، زُورانسری، گلامی ءُ بزّگی وتی جاگہ ءَ، پد ءَ ھم من اُمیت کن آں کہ شُما وش ءُ وشھال بات۔۔۔۔۔۔

من 11 دسمبر 2016 ءَ آوار جَنَگ ءُ بیگواہ کنگ بوتگ آں، پمشکا اے ھبر ءَ پہ دِلجمی گْوشت نہ کن آں کہ شُما من ءَ پجّا کار اِت یا نا!
اگاں نزان اِت، گُڑا مردُم وتی لاچاری ءِ پجّار ءَ کنت کہ منی نام مکتیار بلوچ اِنت۔ پِت ءِ نام نور بکش اِنت، چوناھا ءَ من گوں وتی کھول ءَ بُن بیھ ءَ کولواہ بلور ءِ جھ مِنندے آں۔

چوش کہ 2016 ءَ من وتی زھگانی لاپ ءِ والینگ ءِ ھاتِر ءَ کیچ ءَ سْیادے ءِ لوگ ءَ پہ کار ءُ روزگار ءَ رپتگ اِت آں۔ یک شپے، بزاں 11 دسمبر 2016 ءِ شپ ءَ من وپتگ اِت آں کہ پاکستانی لشکر ءَ لوگ انگرّ ءَ کُت اَنت۔ لوگانی پٹّ ءُ پول بِنا کُت، زھگ ءُ زالبوالانی کم شرپ کنگ ءَ پد دُرستیں مردین یک سر ءَ کتار کنگ بوت اَنت۔ لشکر ءِ کماندارے ءَ جُست ءُ پُرس کنگ بُنگیج کُت، وھدے منی باری اِتک، گُڑا چہ گِستا اُوشتاتگیں سْیاہ کانچیں گاڑی یے آرن ءِ توار ءَ ھور من لٹّ ءُ لگتانی دیمپان بوت آں۔

چہ ھمے لٹّ ءُ لگتانی اندر ءَ من چیھال جت ءُ گْوشت کہ منی گناه ءُ میار چی اِنت۔۔۔۔۔۔؟ کس ءَ ھِچّ نہ گْوشت۔ بس لگت ءُ لٹّانی شیپءُ شاپ اَت کہ تو بجن ءُ آ من بجن، چہ اِیشانی گیشیں لٹّ ءُ کُٹّ، گنجیں جَنگ ءُ چوپگاں پد من تُستاں ءُ جان ءِ ھاٹیگ ءَ جواب دات۔ منی چمّ گوں سْیاھیں گُدے ءَ، دست ءُ پاد گوں سانکلاں بندگ ءُ گاڑی ءِ تہ ءَ چَگل دَیَگ ءُ پہ دائمی زِندان ءَ برگ بوت آں۔
بس نُوں من ءُ منی پشکپتگیں زِند ءُ زِندان ءِ بیمّناکیں تھاری۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
  لٹّ ءُ کُٹّ، بے واب ءُ آرامی، چہ دِگہ بازیں ٹارچراں ابید من گوں جُستانی مزنیں لڑے ءَ دیم پہ دیم بوت آں کہ پسّو دُور ماں کولواہ ءِ دمکاں بیگواہ اَت۔ چی ءَ کہ من چوشیں کارے نہ کُتگ اَت کہ اھد ءِ ھاکم ءُ سرکار منی لوٹوک بِہ بیت، نہ گوں دِگہ کسے ءَ دُژمنی یے ھست اَت۔
ھو! یک ءُ دو میر ءُ مھتبر چہ من ءَ وش نہ اِتاں، نزاناں پرچا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

اگاں زِندان ءَ نوکیں مردُمے آرگ بیت، گُڑا مردم دردیگ ءُ سک دِلپدرد بیت کہ بلوچے، ءُ پد ءَ پہ وتی ناتاھِیریں دِل ءِ سھڑینگ ءَ کمیں وشی اُوں بیت کہ بوت کنت نوکتریں ھالے گون بِہ بیت، چی ءَ کہ چہ وتی ھند ءُ دمگاں سِدگ ءُ کسانُکیں کُوٹِی یے ءِ تہ ءَ بندیگ بُوَگ سک گْران اِنت، اے درد ءُ دورانی داستان ءَ ھما زانت کہ وتی رُژنائیں روچاں اے تھاری ءِ داُمن ءَ گُٹگِیر کنگ ءَ اِنت۔ ءُ گل من پرے ھاتِر ءَ باں کہ مئے گوں دومی ءَ ھال اھوال بیت، بلے چہ تھاریں کُوٹِی ءِ دِیوال ءَ پُشت۔۔۔۔۔۔۔۔۔

یکروچے منی ھندی مردُمے زِندان ءَ آرگ ءُ بندیگ کنگ بوت، چہ جُست ءُ پُرس کنگ ءَ پد زانگ بوت کہ اے منی ھند ءِ مردُمے، گُڑا اے ساھت ءَ من چہ گل ءَ پیم نہ بوت آں، چی ءَ کہ زِندان ءَ ھم وتیگ ءِ گِندگ پہ زندگی ءِ دیمتِر ءَ تیلانک دَیَگ ءَ مزنیں ارزِشتے دار اِیت۔ گُڑا من پول کُت کہ باریں منی چُک چون اَنت۔۔۔؟ گُڑا آئی ءَ گوں پدّردیں توارے ءَ پسّو دات کہ منی وھد ءَ وش ءُ سلامت بوتگ اَنت، بلے سک بزّگ ءُ لاچار اَنت کہ آ گپّ نہ بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ کس پہ ھُدائیگی جُست اِش ھم نہ کنت۔

من وھدے اے ھبر اِش کُت، دِل چہ بنداں سِست ءُ ھیالانی مَھری دیم پہ باگیں کولواہ ءَ جمّاز کنان بوت داں وتی جِند ءِ کُڈُّک ءِ پیژگاہ ءَ سر بوت۔ تہ گِنداں کماش منی گِستائی ءِ گماں نِزورر کُرتگ ءُ کُڈُک ءِ ساھگ ءَ نِشتگ ءُ منی وداریگ زھگ گُل سبا، اکتیار، سبزل ءُ رائیلہ ءَ لیب دارگ ءَ اِنت، بانُک موزیہ گوں ارسیگیں نشتگ ءُ زمین ءَ کرونڈگ ءَ اِنت، برات ءُ گْوھارانی آزردگیں دِل اے ساھت ءَ من ءَ مارگ ءَ اِنت کہ مئے برادل باریں زِندان ءِ اندر ءَ گوں کُجام سکّی ءُ سوریاں دیمپان اِنت، بلے من ءَ چہ زِندان ءِ درد ءُ دوراں گیش ھمایانی گیر ءُ زپتیں ترانگ چو رمیز ءَ ورگ ءَ انت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

گوں اے جیڑگانی گیشّگ ءَ پد من پد ءَ پول کُت، باریں منی بابت ءَ ھند ءُ دمگاں دِگہ چے گپ اِنت۔۔۔۔۔؟ گُڑا آئی ءَ پد ءَ گوں ھیڈسکگاں درّائینت کہ تئی بابت دِگہ ھِچّ گپ نیست۔۔۔۔۔۔۔۔۔، بس تو گار ئے۔۔۔۔۔۔۔۔، تئی ھمراھی ءَ تئی گاری ءِ کاگد ھم گار اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔
مرچاں بلوچستان ءَ مردُم انچو گار ءُ بیگواہ کنگ بُوَگ ءَ اِنت کہ کس کسی نہ اِنت، کسانیں مُدّتے ءَ پد اے مردک آجو بوت ءُ من اے کلوہ پہ شُما دیم دات، بلے نزاناں کہ اے مردک ءَ منی کلوہ شُمئے گْور ءَ سر کُرتگ اَنت یا نہ۔۔۔۔۔۔۔

گُڈّی ءَ من ھمے گْوش آں کہ منی گار ءُ بیگواہی ءِ کاگداں گاری ءَ میل اِت، چی ءَ کہ من ءَ زِندان ءَ سک دیر اِنت، ءُ شُما چو سرپد اِت کہ زِندان زِند ءِ ھما نہ وشیں جاہ اِنت کہ کس پہ وشی رَوَگ ءَ جاڑی نہ اِنت۔۔۔۔۔۔۔
پمشکا من گْوش آں کہ گوں کُلیں بندیگانی ھواری ءَ پہ من ھم۔ توار چِست بہ کن اِت۔ چوناھا ءَ من ءَ دگہ چوشیں میارے نیست کہ من زِندانی آں، بس بلوچ زھگے ءِ نام پِر اِنت ءُ مھرستانیں سرڈگار بلوچستان ءِ زھگ آں۔ گوں ھمے گپّ ءَ ھور منی چہ شاھیں کادِر ءَ دِوا اِنت کہ کُلیں زِندانی آجو بات اَنت۔۔۔۔۔۔

سلامتی پہ شُما! دائم وشیانی منگیراں بات۔۔۔۔۔۔۔

شُمئے زِندانی ئیں مکتیار بلوچ

***