بلوچ راجی جنز ءُ بلوچ شیرزالانی کرد | میجر مجید

مھرنگ دزگْوھاراں جم کن
ماھیں سمّیاں ھمراہ کن
کریما ءِ رندپداں جُنزاں کن
“مرگ ءَ را مڑایے گون کن”
میجر مجید

مرد گوں مرکباں سنجیناں
زال گون زیوراں ھنجیناں
ورنایاں سلاہ سنجیناں
شے شولان
ما اگاں وتی گْوست ءَ بہ چاریں۔ راجی جنگانی پڑ ءَ بلوچ شیرزالاں وتی سر نہ دُزّ اِتگ۔ جنگانی پڑ ءَ گوں وتی ھمکوپگ بیتگ اَنت۔ چوش کہ شیزال بانڑی شیھک، بانُک گُل بی بی ءُ دگہ بازیں کہ آیاں کربانی داتگ۔ انچوش کہ مروچی لیلا ھالد، جمیلہ جزائری، سمرم کُرد ءُ دگہ بازیں شیرزال کہ مروچی میاں استمانی ھلکواں ھم پجّاہ آرگ بنت۔ بلوچ شیرزالانی جھد ستا کرز اَنت۔ بلوچ شیرزالاں مروچی وتی سرجمیں چاگرد گوں جنز ءَ ھمراہ کُتگ ءُ اے یک بلاھیں آگاھی یے وتی راج ءَ را داتگ ءُ راج سرپد کُتگ کہ بلوچ پیدائشی گُلام نہ اِنت۔ بلوچ ءَ گُلزمینے ھست، وت ءَ را دود ءُ ربیدگ ھست۔ ءُ بلوچ چہ 1666 ءَ وتی واجہ وت بیتگ۔ بلے بلوچ پہ زور ء شمشیر دھر ءِ زوراکاں، گُلامانی گُلاماں، گُلام داشتگ۔
زورگیر سرپد بیتگ کہ کریمہ ءِ شھید کنگ ءَ پد، بلوچ شیرزال ءُ مات ءُ گْوھار بیم ءُ ترس ءِ آماچ بنت۔ ءُ بے تْرک ءُ توار بنت۔
“چو نہ زانت بدواھاں لگوریناں
کہ ما بلوچین ءُ مرگ بھازیریں”
مرگ بھا زیرگی چیزے نہ اِنت۔ بلے پہ وتی ننگ ءُ ناموس ءُ گُلزمین ءِ ھاتر ءَ تھلیں مرگ ءَ ھم بھا زیر اَنت۔ لگوریں دژمن ءَ چو نہ زانت کہ کریمہ ءَ چہ پد ڈاکٹر مھرنگ جاہ جنت۔ بانک سمّی چست بیت۔ ءُ ھمے داب ءَ اے دگہ شیرزال لانک بند اَنت کہ مروچی آیانی جھد مئیگ ءُ شُمئے دیم ءَ اِنت۔ بلوچ ماتاں سربستگ ءُ پُلگدیں سرمچار پیداک کُتگ۔ ھمے داب ءَ بلوچ ماتاں بانک بانڑی، بی بی گُل بی بی ءِ دْروشم ءَ ڈاکٹر مھرنگ، بانک سمّی ءُ دگہ بازیں شیرزال ھم رودینتگ۔ مرچی مئے مات ءُ گْوھارانی کرد ءَ کہ چار ئے چہ گل ءَ چمّانی ارس ایردول بنت۔ بانڑی شیھک ، بانک گل بی بی ءِ تْرانگ نوک بنت۔ ماں بلوچ جنز ءَ شیرزالانی بلاھیں کردے بیتگ۔ میاں استمان ءِ کجام آجوئی جنگ ءَ راجدپتر ءَ کہ چار ئے۔ شیرزالیں مات ءُ گْوھارانی کارست جْوان گندگ ءَ کَیت۔ شھید ازگُل، شھید یاسمین ھر روچ زرد ءِ کُنٹگاں جُنزین اَنت۔ چوش کہ بانک زرینہ مری تاں روچ ء مرچی گوں وتی کسانسالیں زھگ مراد ءَ گار ءُ بیگْواہ اِنت۔ اے بیگْواھی بلوچ ءِ پیشانیگ ءَ سیاھیں ٹکّے۔ اے سیاھیں ٹِکّ ءَ آجوئی ءِ پیاپیں نوکاپ ءِ شھکورے بہ شود اِیت۔
مروچی ھوشاپ ءِ کسانسالیں شھیداں الّا بکش ءُ شرّاتون ءَ پلستین ءِ کسانسالیں شھید سابرہ ءُ شتیلہ ءِ یات پد ءَ زندگ کُت۔ کہ بلوچ ھم چو اے دگہ زندگیں راجانی وڑ ءَ پہ وتی گُلزمین ءِ آجوئی ءِ ھاتر ءَ کُربانی دات کنت۔ ھوشاپ ءِ ویل ءَ مئے شیرزالاں مئے جھدکاراں، مات ءُ گْوھاراں کپن سر ءَ بست ءُ زورگیر ءَ گوں کاٹ ءُ واٹ بیت اَنت. ھوشاپ ءِ شھیدانی پیرُک واجہ مھراب ءُ اے دگہ کس ءُ وارس وتی مھرانی امبازاں زرت اَنت ءُ آھانی گم ءُ رنج ءُ درد بھر کُت اَنت۔ آیانی درداں گوں شریدار بیت اَنت۔ آیانی گم ءُ رنجاں ھوار بیت اَنت۔ شھیدانی جنازہ ھم مئے شیرزالاں وت کوپگ دات اَنت ءُ ازت ءُ شرپے ءَ ماں شالکوٹ ءَ نیو کاھان ءِ شھیدانی کبرستان ءَ گلزمین ءِ باھوٹ کُت اَنت۔ اد ءَ زورگیر ءَ بلاھیں ٹپّے وارت۔ بلوچ ءَ وتی ھمّت، جوانمردی ءُ دلیری پیش داشت۔ زورگیر ءِ لشکر ءَ کلوھے دات کہ تو بہ کُش۔ بلے ما پہ کُشگ ھلاس نہ بہ ایں۔ ما پہ کُشگ لگور نہ بہ ایں۔ ءُ تئی تُپنگ ءُ ٹوپ ءُ مارٹرانی بیم ءَ ما لپرزگ نہ بہ ایں۔
بلے سد اپسوز کہ مرچی بلوچ ءِ سر ءَ زلم ءِ کہ بیگ ءَ اِنت۔ چیزے مردم بے تْرک ءُ توار اَنت۔ چہ ترس ءَ گار اَنت۔ ترس ئے نہ ترس ئے ترا کش اِیت۔ کُل بلوچ تپاک اِنت۔ من کُلّیں بلوچاں نہ گْوشاں۔ من گْوشت کہ چیزے بلوچ۔ بیا اِت گوں وتی جنز ءَ ھوار بہ بہ اِت۔ گوں وتی براتاں ھمکوپگ بہ بہ اِت۔ لگور مہ بہ اِت۔ لگورانی نام ماں راجدپتر ءَ چو سادک یا باجو یا میر الّھار ءِ داب ءَ پیشدارگ بیت۔ بہ ترس اِت ھما وھد ءَ کہ راجدپتر شُمارا چِہ وڑ ءَ یات کنت۔ شھلچّہ کار ملا پازل گْوش اِیت۔
بْرات ھما اِنت کہ ستک ءُ دل برات ءَ گون بیت
لانک ءَ بند اِیت ءُ ھمُک کار ءَ شون بیت
چو نہ چار اِیت کہ دیمتر ءَ باریں چون بیت
کریم دشتی گْوش اِیت
پْریشتگاں سوت اِنت پہ سالونکیں ھمید
آ کہ مردے مَرگ پہ وشّیں نام کنت
مبارک کازی گْوش اِیت۔
اتکگ اَنت گْرانیں نوبت ءُ جنگانی بھار
دیم پہ ماتکوھاں رپتگ اَنت مَلّیں سرمچار
گْوانک جتگ ڈیھ ءِ مادریں ھاک ءَ بزّگی
جَھ جتگ پیراں، بستگ اَنت ورنایاں کتار
بلوچ شائر ءَ کواساں دائم ءَ وتی راج ءِ جھگیری کُتگ۔ ءُ راہ اِش شون داتگ۔ بلوچ ءِ شائری بلوچ راجی جنز ءِ سرشون اِنت۔ شائر ءُ نبشتہ کار چہ سرکار ءِ بیمّ ءَ لگور مہ بنت۔ کہ آؤکیں وھد ءُ پدریچ آیاں جست کنت۔ ءُ ھساب گیپت۔
تپاکی آجوئی ءِ مانزمان انت
بلوچستان آجو بات