رو ساچ – واھگ نیاد

او ماھرُو تئی استاریں بچکندانی آزمان
تیرمائیں شپے ءِ تاج ءَ ایر بہ بیت
پہ وتی سَھاریں باندات ءِ
سباھاں سمینے
بیگھَاں کَوشے
سَھت بہ کنت بہ سمبھیت
کہ اُود ءَ مُرگانی گُلستانے
گُلانی زیمرے
کونجیں جمبراں پہ نود بہ لُڈّیت
پہ اوست بھاریں گیابے
یک جنگلیں بازارے ءَ سبزینیت
لھڑیں واھشت زِریں سپرے ءِ پادان
پہ بھشتیں بیدھے دور در کپنت
کہ ھمے پند ءَ یک سے براگیں گلزمینے
بیرگ ءَ نزّ آیان کنت ءُ شاھگان بیت
پد ءَ
شوانگے -ساربانے – بگ جتے۔ گوالے
پہ رو شمیں نداراگاں
گوں واھیان
وتیگ در چہ مارگاں
نوھتانی پَھر ءُ شان
میش ءُ بُز
گوں گورماں گوں لیڑھان ءُ ڈاچیاں
گِدان ءُ شال ءُ گوالگاں
گوں سور۔ سانگ ءُ سربراں
گوں کاڑ ءُ برات ءُ ھمدلاں
گوں ڈُھل ءُ چاپ ءُ ھالواں
گوں گِندُکاں پہ نِندُکاں
گُڑا بزان اجب نہ اِنت
اے زندگی
پہ تو تئی پہ مھرماں
اُو رُو ساچ
بُزر دیگر ءَ زھیرونکے کہ چہ کوھاں پہ شھر ے آیان بہ بیت
نلے کہ میڑھیں دنزانی گباراں پالایان بیت
جنترے کہ ھلک ءِ سباھی جاک ءُ ھاموشیاں ڈک جنان بہ کنت
ھامینے کہ سروزی چاپان بہ بیت
جوپاگے کہ شدریں سِپتان
راجے گوں بلوچی ھَند دوچیں گالواراں
اُو رُو ساچ
گندئے تو ھمے بلوچستان منی شھیدیں رواہ ءِ زند نامگ ءَ بہ دیستیں ءُ پد ءَ پمنّ ۔۔۔۔۔۔